Geweld?
ik zit met het volgende waar ik graag andere meningen over zou willen weten. Ik heb al 22 jaar een relatie met een man waar mee ik inmiddels 3 kinderen heb van 11 13 en 14. 2 jongens en de oudste een meisje. Zij is een puber met een opstandig karakter, zoals de meeste pubers. Maar zij is wel heel extreem als het gaat om regels, zij houd zich er nauwelijks aan, en eigenlijk zijn er ook geen duidelijke regels, dit komt doordat ik en mijn partner zo'n verschillende meningen hebben als het gaat om opvoeding. Komt er steeds op neer dat door de onduidelijkheden de niet duidelijke regels dus ook niet nageleefd worden. Dit frustreert zowel mijn partner als mijzelf. Bij mijn partner heeft dit alles al een aantal keer geleid tot een vette uitbarsting zoals in het verleden grote schreeuwtoestanden en heel soms zelfs een pak rammel voor haar. Hij kropt blijkbaar telkens frustraties op en dan leid het weer tot zoiets. Dit komt ongeveer eens per 3 maanden voor. Vorig jaar heeft hij een aantal vernielingen in huis veroorzaakt, waardoor we verplicht bij een ouder training terecht zijn gekomen, omdat ik de politie had gebeld. Daar leer je wel wat, maar toch lukt het ons op de een of andere manier niet samen. Moet er even bij zeggen dat zijn woede uitbarstingen niet alleen met onze dochter te maken hebben, soms is hij gewoon boos om andere dingen. Laatst heeft hij de smartphone van onze dochter met veel geschreeuw kapot gemaakt, omdat hij vond dat ze teveel nee heeft gezegd, terwijl er juist op dat moment niet veel bijzonders aan de hand was. Ook tegen mij gaat hij dan tekeer, en ben ik bang van hem op dat moment. Dit gebeurt natuurlijk in de avond en dan houd ik me maar rustig als hij schreeuwt dat ik het huis uit moet van hem, dan sust het langzaam weer, en de volgende dag praten we dan over. Ik uit mijn kwaadheid over zijn gedrag en zeg hem dat dit de laatste keer is dat ik het heb gepikt. Dit heeft zich nu al wel in de loop van de tijd vaak herhaald. Maar nu heb ik hem gezegd dat het zo echt niet verder kan, waar is hij de volgende keer toe in staat? Hij vind dat het door gebrek aan regels komt, maar ik vind ook al is dat zo, is het nog niet een reden om zo met ons om te gaan. Ik weet niet meer wat ik moet doen, mijn gevoel zegt dat ik niet meer zo verder kan. Mijn dochter wil niets meer van hem weten, en dat snap ik best van haar. Wie kan mij iets adviseren?
Hulp zoeken
Ik zou in een rustig moment met je partner bespreken dat zijn gedrag, en het patroon daarin en er omheen, je erge zorgen baart. En voorstellen dat jullie (hij) hulp zoek(t)en. Uit jouw verhaal maak ik op dat je man eea afschuift op het gebrek aan regels maar het lijkt er meer op dat hij niet met frustraties om kan gaan. Daar zou hij aan moeten werken. Nu doet het me aan een kapotte snelkookpan denken. De stoom kan er niet uit en als het zover is, knalt de deksel eraf. Beter een pannetje zonder deksel. Dat de stoom er gelijkmatig uit kan. Ook natuurlijk het vuurtje niet te hoog zetten. Concreet voor zijn gedrag: zich meer gaan uiten, dingen niet op laten lopen.
En het vuur niet te hoog dus afspraken maken waar jullie je allemaal in kunnen vinden. Regelmatig samen om tafel of het nog naar wens verloopt en evt bijstellen.
Ik hoop dat je hem kunt bereiken en dat hij voor rede vatbaar is. En bereid is naar zichzelf te kijken. Ik zou dit absoluut niet willen/accepteren. Oh, en ben bereid je aan je woord te houden. Als jij zegt dat je het niet meer pikt en dat toch telkens doet, geef je hem wel heel veel ruimte. Als dit een gedrag van hem een reden is voor jou om te gaan, ga dan ook. Bescherm je kinderen. Ik moet er niet aan denken wat er gebeurt als je jongens gaan puberen.
Advies
Ik zou hem verzoeken om te vertrekken. Dit is geen veilige situatie voor je kinderen om in op te groeien. Heb je een woning en inkomen in het geval dat jullie uit elkaar zouden gaan?
Afspraken
Je man geeft aan dat het gebrek aan duidelijkheid en regels voor hem een probleem zijn. Dat kan. Het is niet zo dat het daarom geoorloofd is om zo uit te vallen maar het kan zijn dat de onduidelijkheid voor hem inderdaad moeilijk is. In eerste instantie is het misschien een idee om samen rond de tafel te gaan zitten en afspraken te maken. Samen bekijken waar de pijnpunten zitten waar jullie de meeste moeilijkheden mee hebben en hoe jullie deze situaties kunnen voorkomen.
Daarnaast is het misschien voor je man sowieso een idee om een agressie training of iets dergelijks te volgen. Het kan best zijn dat hij enorm gefrustrureerd is over van alles en het kan ook best dat hij helemaal gelijk heeft maar dat maakt het nog niet ok om zo te reageren. Schreeuwen, schelden,vernielen en slaan gaat allerlei grenzen over en de oorzaak daarvoor zal hij bij zichzelf moeten zoeken en zelf aan moeten gaan werken.
Vic heeft gelijk
Vraag hem te vertrekken. Het gedrag van je man is ver over de streep. Hij hoort niet in één huis met zijn kinderen (en met jou) als hij zijn agressie niet onder controle heeft.
Vind ik ook
ja, ik heb hem idd gezegd dat dit de druppel was, en dat ik afstand wil. Ons huis is van ons samen, en in deze tijd krijg je het zomaar niet verkocht. We hebben een grote garage, daar kun je in principe wonen. Hij is daar wel toe bereid, maar hij wil niet weg, want zo zegt hij zelf, hoe dan ook delen we de verantwoordelijkheid over de kinderen. Hij blijft de vader, de jongens vinden het verschrikkelijk als we uit elkaar gaan,maar mijn dochter is nu helemaal anti-papa. Ik weet niet of dat garage gedoe zo'n goed idee is. Hij zegt, wat maakt dat nou uit, of ik nou 3 straten verderop woon, of dat we het zo ook kunnen oplossen. En hij zegt dat hij een agressie training/anger management wil volgen. Wat moet ik hier nu weer mee?
Concreet
Je man geeft aan er iets aan te willen doen. Dat is mooi. Vaak blijft het echter in zulke gevallen bij woorden en wordt het concreet iets er aan doen uitgesteld. Ik zou daarom duidelijk maken dat het volgen van therapie echt een belangrijke voorwaarde voor je is en dat je wil dat hij op korte termijn (laten we zeggen binnen een week) daar concreet mee aan de slag gaat. Natuurlijk misschien zijn er wachtlijsten maar in elk geval dat hij op die wachtlijst staat. Ik zou hem niet de gelegenheid geven dit eindeloos uit te gaan stellen. Dat is namelijk heel verleidelijk. Het is namelijk niet leuk om zo geconfronteerd te worden met je eigen overmogen en je fouten. Van uitstel komt vaak afstel.
De garage als tijdelijke oplossing vind ik geen gek idee. Niet misschien om er te wonen maar wel als plek waar je man zich terug kan trekken uit het gezinsleven. Natuurlijk geen lange termijn oplossing maar op de korte termijn kan het best werken. Mocht er dan spanning ontstaan heeft hij een plek om zich terug te trekken.
Op de lange termijn... ja dat is een ander verhaal. Jij geeft aan dat je zoons het erg zouden vinden als jullie uit elkaar gaan en dat je dochter op dit moment nogal anti vader is door de omstandigheden. Maar wat wil jij? Hoe denk jij erover? Los van de kinderen hoe zie jij jullie relatie? Dat zijn vragen waar je zelf mee aan de slag zal moeten. Je hoeft daarover niet gelijk een beslissing te nemen uiteraard.
Als je man echt bereid is om aan zijn problemen te werken is er misschien nog wel genoeg basis voor jullie om als gezin verder te gaan?
Bescherming (zelf overkomen)
Ik heb de rest van het draadje niet gelezen maar ik ben er door getroffen. Bescherm je kind, stuur je man op anger management, stuur hem weg of ga zelf met de kinderen weg, ga praten met professionals. Ik heb als puber in zo'n situatie gezeten toen ik puber was. Ik was eigenlijk een hele brave puber die zich aan regeltjes hield maar ik voerde geen klap uit op school. Mijn vader werd daar zo boos om dat hij mij met stoel en al heeft omgegooid, dat hij zei dat hij de hond zou verkopen (ons liefste schatje), hij heeft spullen van mij kapotgemaakt, hij heeft mij geslagen en het ergste is dat hij mij min of meer in elkaar heeft geslagen. Met name dat laatste is voor mij zo traumatisch geweest dat ik nu, na 35 jaar, daar nog last van heb. Ik kan het niet van me afzetten. Het doet veel met je eigenwaarde. Je voelt je een nietsnut. En als het nou hielp? Nee, ik ben lekker blijven zitten en mijn zusje heeft het, in mindere mate, ook ondergaan. Ze is getuige geweest van het ergste incident en heeft daar ook nog altijd hinder van. Verder is mijn vader een zeer lieve aimabele man maar ja die kantjes...
Bscherm je kind dus, alsjeblieft.
Dat wonen in de garage klinkt leuk maar dan is hij nog steeds in de buurt van je kinderen, lijkt me helemaal geen goed idee.
Duidelijker
Ik bedoelde met hem vragen te vertrekken niet om een echtscheiding aan te vragen. Je man heeft een probleem dat onverenigbaar is met het gezinsleven. Hij heeft hulp nodig en moet aan zichzelf werken om zijn woede onder controle te krijgen. Zolang hij niet voor zichzelf in kan staan zal hij elders moeten verblijven. De garage is een slecht idee; laat hij maar bij familie of vrienden intrekken, desnoods op een camping. Het zet flinke druk op zijn motivatie om te veranderen, maar maakt ook het probleem goed zichtbaar. Als hij zijn woede niet onder controle krijgt kan hij niet meer met zijn gezin samenleven.
Iti
hallo Iti.ik vraag me af wat voor relatie jij nu met je vader hebt? Zoals mijn dochter nu tegen hem doet vrees ik dat het niet meer goed komt. het probleem is bij ons ook nog eens dat hij geen familie heeft. Daar zit ook een deel van zijn frustratie misschien. Vrienden heeft hij nauwelijks, en al helemaal niet waar hij nu terecht zou kunnen. Onze vrijwel enige optie nu is dat hij zich terugtrekt in de garage, die goed bewoonbaar is. er is alles wat nodig is. het is misschien niet een wenselijke situatie, maar ik heb hem wel heel duidelijk gemaakt dat het voor nu uit is tussen ons, en pas als ik ga zien dat hij bezig is met een soort van anger management komt er misschien weer ruimte voor meer. het is zo dubbel, want nu het weer een week geleden is, ebt het boze en machteloze gevoel langzaam weg, wat ik eigenlijk niet wil. Ik wil dat hij deze keer echt snapt dat het de druppel was. Maar jou verhaal is best herkenbaar, en ik vraag me af wat jou moeder deed in die situaties.
Een paar weken later
En de situatie is er niet beter op geworden. Hij verblijft meestal in zijn garage en doet zijn best ons mij met rust te laten. Hij heeft boeken gekocht die gaan over zelfkennis en beheersing enz. Maar onze dochter wil het hem niet vergeven en dat maakt de sfeer afschuwelijk. Ze scheld hem ook rustig uit voor klootzak. Ik weet gewoon niet meer hoe met dit om te gaan, maar of wij uit elkaar gaan is nog altijd mijn keuze. Wederom vraag ik advies. Heeft iemand zoiets ook meegemaakt?
Je bent niet de enige
Hier ook iemand met crises in huis alleen onze dochter is 21 en bepaald geen makkelijke, mijn man trekt zich ook vaak terug in de garage om te ontspannen heeft zelf gezondheids problemen plus werk problemen ( hij is zzper van een goedlopend bedrijf naar weinig opdrachten i.v.b. crisis) en dochter heeft ook haar problemen wat hij het laatste half jaar niet meer trekt om aan te horen ,kan hij niet goed meer mee omgaan ik trouwens de laatste tijd ook niet meer zo best, was vanavond tot een uitbarsting gekomen dat ze niet meer thuis mocht komen toen ze kwaad vertrok ( haar zoveelste vriend had het uitgemaakt)nu smste zij mij een uur geleden of ze thuis mocht komen moet ik nog vragen aan haar vader maar ik zie er als een berg tegenop want dan krijg ik misschien de wind van voren dat ik het voor haar opneem alhoewel ik hem dit keer gelijk geef. dus hier ook moelijk moelijk moeilijk.
Vader wil veranderen, dochter niet
Wanhoop, ik zie in je berichten aan alle kanten, dat vader wel wil veranderen. Je schrijft: 'En hij zegt dat hij een agressie training/anger management wil volgen. Wat moet ik hier nu weer mee?' Blij mee zijn, denk ik. Stimuleren, waarderen dat hij zich zo bewust is van zijn probleem. Dat hij ooka l boeken koopt die in die richting gaan betekent dat hij echt wel wil. Ik zou hem steunen en samen met hem op zoek gaan naar een goede therapie.
Ondertussen is je dochter een ander probleem, anti-papa, hem klootzak noemen, laat je dat toe? terwijl zij wel degelijk ook een bijdrage heeft aan de verslechterende sfeer. Nu lijkt het erop alsof zij kan bepalen hoe het thuis toegaat en dat lijk mij voor haar ontwikkeling niet goed.
Ik zou me dus concentreren op degene die wil veranderen en samen met hem het veranderproces aangaan. Wellicht ook samen een naar een informatiebijeenkomst of een training over de omgang met moeilijke pubers. Je zou het in elk geval samen eens een afspraak kunnen maken met de huisarts en daar al jullie problemen bespreken. Huisartsen weten vaak wel waar in de buurt goede therapeuten zitten.
Straal naar je man en kinderen een positieve sfeer uit: hij wil het probleem aanpakken, steun hem daar dan in. Laat ondertussen je dochter merken dat zij niet de bepalende factor in huis is. Dat kan betekenen dat je haar gaat negeren in de problemen die zij veroorzaakt. 'Geen woord meer aan vuil maken als ze zich weer eens niet aan de afspraken houdt, maar op een gegeven moment wel duidelijk maken dat je het respectloos vindt wat ze doet.
Ik kan er nog heel veel aan toe voegen vanuit mijn ervaringen, maar ik laat het hier even bij.
Tsjor
Mies
Je hoeft het niet voor je dochter op te nemen. Laat weten dat zij ge-smst heeft en vraag man om haar terug te bellen of te sms-en. Duw hem jouw telefoon in handen en trek je eventueel terug onder het motto: dit is iets tussen jullie twee. Mag hij beslissen wat hij gaat zeggen op het sms-je. Dochter weet dan in elk geval dat zij jullie niet uit elkaar kan spelen, omdat je de dingen toch met je man bespreekt.
Tsjor
Pffffffff
Is gelukkig weer goed afgelopen dochter kwam thuis man was net uit garage en ze belde aan man deed open en ze heeft haar excuus aangeboden ( op aanraden van mij) ze ligt nu veilig in bed.
maar ik heb menige keren een knoop in mijn maag door alles wat er de laatste tijd gebeurd is, ik denk nu al bij voorbaat wat gaat er straks weer gebeuren het ene is opgelost maar het andere staat weer om de hoek te wachten.
Badankt tsjor
Had dit nog niet met man besproken maar is al vanzelf opgelost.
Alleen zit ik nu achter pc op de 2e verdieping en hoor dochter op 3e verdieping schelden tegen vriend moet nu weer naar begane vloer in de hoop dat manlief het gescheld niet hoord.
Pfffff kleine kinderen kleine zorgen grote kinderen grote zorgen als ik alles van te voren geweten had dan .....
Rust in de tent
Eindelijk rust in de tent dochter slaapt na alle emoties
man zit tv te kijken word vervolgd.
Evaluatie
'...als ik alles van te voren geweten had dan .....' Het is nog geen tijd voor de eindevaluatie! Wie weet wat voor verrassingen er nog komen, in positieve zin hoop ik.
Ondertussen kun je wel je eigen positie eens gaan evalueren, jij op de tweede verdieping, tussen dochter (3e) en man (1e?) in.
De nadelen van die positie: jij bent naar twee kanten toen aan het pappen en nathouden. De voordelen: jij hoopt dat je aan twee kanten vriendschappen of liefde terugkrijgt. Is het zoiets?
Het kan ook anders: jij kunt ook je dochter aanspreken op haar gescheld en de problemen die er eerder speelden. Jij kunt je dochter ook 'aanpakken' als ouder. Dat hoef je niet aan je man over te laten. Als je dat niet doet zal je man zich genoodzaakt voelen om het te doen en hij doet het dan op een verkeerde manier. Jij kunt het doen op jouw manier, jouw man op zijn manier en je dochter heeft het er maar mee te doen, ook al vindt ze de ene manier prettiger dan de andere manier. Waar ben je bang voor ten aanzien van je dochter? Bang dat ze het huis uitgaat met ruzie? Als dat zo is, onderken dat dan, zeg het desnoods tegen haar, maar laat het niet leidend zijn, want dan ben je in feite je huis kwijt.
Ten aanzien van je man, je hebt nu gezien wat er gebeurt al man en dochter direkt met elkaar geconfronteerd worden als het problematisch is. Dat gaat eigenlijk wel goed. Misschien moet je hen beiden meer direkt met elkaar in kontakt laten komen, vooral ook op momenten waarop het niet 'spannend' is en dochter niet de grenzen opzoekt. Ik kan van hieruit niet iets verzinnen, maar stel je voor dat ze samen moeten koken, een hobby hebben, een dagje uit gaan etc. Laat het dan maar tussen hen beiden botsen zonder dat jij ertussen zit.
Ondertussen hoop ik dat je met je man samen ook leuke dingen gaat ondernemen. Een avondje uit, sporten, etc.
Kortom: je moet van die tweede verdieping af en afwisselend meer naar de derde of naar de eerste verdieping toe.
Tsjor
Buffer
Nog een kleine aanvulling: je moet de eerste en de derde verdieping direkter in kontakt laten komen met elkaar, zonder jou als buffer ertussen. Laat het maar gebeuren.
Tsjor
