Gelijkwaardigheid in vriendschappen
Naarmate ik ouder word (of geen twintiger meer ben), merk ik dat ik steeds meer nadenk over de mensen die ik om mij heen heb verzameld en vooral mijn vriendschappen. Gelukkig heb ik nog veel vriendinnen om mij heen, sommige ken ik meer dan tien jaar en sommige wat korter. Al met al fijne vrouwen met wie ik een leuke avond uit kan hebben én aan wie ik mijn kwetsbaarheid kan laten zien (of kan zijn wie ik ben, wat ik erg belangrijk vind in een vriendschap).
Ik merk dat er iets is wat mij dwarszit de afgelopen tijd en dat gaat over één van mijn beste vriendinnen die ik al heel lang ken (van de middelbare school). Het is niet de vriendin die ik het meeste zie en met wie ik de meeste raakvlakken heb want we zijn best anders maar ze is me enorm dierbaar en we kunnen ook juist weer op bepaalde fronten heel erg goed met elkaar verbinden.
We wonen ongeveer 45 minuten bij elkaar vandaan, voorheen was het 30 minuten want ik ben verhuisd en ik denk dat in de afgelopen 6/8 jaar, zij drie keer naar mij is geweest en ik 35 keer naar haar (aantal is een schatting natuurlijk). En dat is geen grapje (want zo leest het wel zie ik). Ze heeft een dochter, ik heb geen kinderen en daardoor meer tijd om te doen wat ik wil. Ze werkt drie dagen, ik full-time maar heb meer vrijheid in mijn werk. We hebben beide een auto en een prima financiële situatie.
Voorheen maakte ik mezelf wijs dat het toch niet zo erg is, die 40 minuutjes heen en 40 minuutjes terug. En dat is het ook absoluut niet want ben zeker niet te beroerd mijn vriendinnen op te zoeken. Maar er komt ook een klein beetje onvrede bij kijken nu, ik heb anderhalf jaar geleden een huis gekocht en ze is hier 2 keer geweest.
Ik heb al eens gezegd of een bericht gestuurd, volgende keer bij mij. Maar dan komt er weer iets tussen waardoor het niet lukt met dochter en de planning thuis (wat nu met Corona, extra lastig is natuurlijk). Het is niet dat ik het niet wil doen maar heb een wat lastig jaar en ben licht overspannen. Daardoor ben ik gaan bezuinigen op wat ik doe en zitten deze ritjes er ook minder in. Ik merk dat ik er van baal dat dit de constructie is geweest en wil eigenlijk uit woede niet meer haar kant op, alleen omdat ik het ongelijkwaardig vind. Grens aangeven is iets wat ik dus al heb gedaan en ga ik zeker nog eens doen; leuk om af te spreken, kom je deze kant op? Maar ik denk dat de onvrede er ook een beetje in zit dat ik ervan uit ga dat dit een iets is wat je in balans houdt, bij ons is dit zo uit balans eigenlijk.
Ik ben benieuwd naar andere meiden en vrouwen en de vriendschappen en vind het sowieso een interessant onderwerp dus zie de reacties wel verschijnen!
Weet je vriendin dat je nu niet lekker in je vel zit? Als je het echt niet ziet zitten om steeds haar richting uit te gaan, is het dan geen optie om halverwege af te spreken? En anders de bezoekjes een tijd stopzetten?
Heb een paar maanden geleden verteld over wat lichamelijke dingen waar ik mee kamp, want wist toen nog niet dat ik overwerkt was. Op dit moment speelt er sinds kort iets in haar privé situatie waardoor het niet haalbaar is om haar naar mij te laten komen dus voor nu maakt het niet uit maar het is al heel lang zo en voel me in dat opzicht toch wel heel ongelijkwaardig.
Het is lastig om hier echt iets over te zeggen. Dat ze niet vaak naar jou komt vind ik geen reden om te zeggen dat de vriendschap perse onevenwichtig is. Is ze wel gewoon geïnteresseerd in wat je doet? Hebben jullie het leuk samen? Heb je veel (emotionele) steun aan haar? Als dat allemaal het geval is dan kan het prima een evenwichtige vriendschap zijn, dat vind ik niet zo veel met locatie te maken hebben.
Ik heb vrienden met wie ik (bijna) altijd buiten de deur afspreek, een paar vrienden die vaak hier komen en ik veel minder vaak bij hun, en daarnaast vrienden waar ik vooral kom. Hangt af van woonsituatie, voorkeur voor activiteit, aanwezigheid van kleine kinderen etc.
Een van mijn beste vriendinnen komt nooit bij mij op bezoek. Ze is ooit wel eens een keer geweest maar dat is al weer jaren terug. Ik ga eigenlijk altijd bij haar langs of we spreken buiten de deur af. Ze woont ook op ongeveer 30-45 minuten reistijd. Ze houdt gewoon niet van bij mensen op bezoek gaan. Dat doet ze bijna nooit. Toch hebben een prima vriendschap en ik heb er geen moeite mee. Wel is het zo dat als ik het heel druk heb ik haar dus niet zo vaak kan zien.
Als je graag wil dat ze wat vaker langskomt kan je dat natuurlijk ook gewoon uitspreken en vragen.
bij vriendschap gaat het wat mij betreft om vertrouwen, om wat je met elkaar deelt, om gedeelde geschiedenis. Hoe vaak de een naar de ander reist, is minder van belang ( tenzij er zwaarwegende factoren zijn, zoals hoe vrij je op een bepaalde plek met elkaar kunt praten, of reiskosten ).
ik heb twee goede vriendinnen ( de een meer dan 35 jaar, de andere 12) bij wie ik meestal de reizende partij ben.
Ga bij jezelf na waar je ongemak zit. En breng dat in gesprek, zonder verwijt.
Je bent goede vriendinnen zeg je. Wat maakt het zo moeilijk om het met haar te bespreken zoals je hier het gesprek opent?
En, ik vind wie naar wie reist ook niet doorslaggevend voor het evenwicht. Zijn er andere dingen waardoor jij het gevoel hebt dat jij meer moet investeren voor jouw gevoel?
Zelf ga ik liever naar anderen. Ik hoef m'n huis niet op orde te hebben, ook niet iets in huis te hebben of na te denken wanneer ik het op tafel zet, het initiatief om te komen en te gaan ligt dan bij mij, ik ben er even uit...
Daar staat dan tegenover de rit er naartoe en iets verzinnen om mee te nemen. Het zou niet in me opkomen om te denken dat dat ongelijkwaardig is. Zou het kunnen dat zij ook geen idee heeft dat jij het zo ervaart? Ik denk dat ik er blij mee ben als dat dan gewoon wordt uitgesproken, dan kan ik er wat mee.
Ik heb ook zo'n vriendin. We wonen 120 km uit elkaar. Zij vindt het te ver om voor een dag te komen. Als ik dat ook zou vinden, zouden we elkaar praktisch nooit zien dus een aantal keer per jaar ga ik er toch heen. Wat mij het meest stoort is dat ze ook niet even langs komt als ze bij haar moeder is. Of dat ik dan daar heen ga. Die moeder woont hier een kwartiertje rijden vandaan. Maar omdat ze daar ook niet heel vaak is, wil ze die tijd dan daar besteden. Terwijl het voor mij wel makkelijker is.
Maar goed. Dat is dan haar keuze. Betekent wel dat we elkaar minder vaak zien.
