Geen leuke schoonfamilie
Hallo allen, lang verhaal boel gebeurtenissen en toch probeer ik het samen te vatten
Mijn man en ik hebben 3 kinderen allen jonge basisschoolleeftijden en zijn 20 jaar samen. Mijn man zijn ouders zijn gescheiden en het is een flinke vechtscheiding geweest en getrek aan de kinderen veel trauma's voor mijn man en broers. Altijd alles alleen moeten doen me man is het huis uitgezet omdat hij toen nog beide ouders wou zien dit niet geaccepteerd werd, ze vonden dat hij keuze moest maken. Zijn ook vele andere heftige gebeurtenissen geweest en zijn broers en hij hadden ook niet een goede band in verleden en mijn man werd geregelt gepest door zijn broers en ouders.
Mijn man en ik kregen relatie gingen jong samen wonen omdat beide thuis situaties niet fijn waren. We waren echtte maatjes en deden veel samen en reizen maar ook echt met zijn tweeën dikke lol dn deelden alles en sporten samen.
Jarenlang ben ik niet geaccepteerd omdat ik uit dorp kwam dik was en mijn man koos mij volgens zijn familie omdat mijn familie er erg warm bij zat dat was lekker makkelijk zijn familie was erg arm tegenovergestelde van de mijne. maar mijn familie is erg mooi voor doen buitenwereld maar ondertussen was ook niet fijn.
Ik werd gepest/opmerkingen tijdens verjaardagen. Man zei dan altijd dat is hun humor of ze zijn gewoon anders trek het je niet aan. Maar ik bleef meegaan en zooi over mij heen krijgen.
Jaren later kregen wij kinderen. Toen is band wel wat veranderd schoonvader was weg kwijt en zien we niet meer. Schoonmoeders zien we wel maar haar wil is wet ook in mijn huis. Kraamtijd tot 3 x toe heeft ze ruzie gehad kraamzorg en was niet welkom wanneer kraamzorg er was. Bijv ongewenst langskomen en ongepaste momenten ,controles zich opdringen en geen respect voor mij tonen en de kraamzorg. Paar weken na geboorte van mijn tweede kindje is ze stiekem gaan wandelen met de jongste zonder iets te zeggen. Mijn man dacht dat ze ervandoor was ontvoering dit heeft ze bij eigen kinderen ook gedaan. Dus grote paniek bij mij en me man. Mijn man heeft toen wel gezegd dat dit niet oke is en het op laag pitje gaat en zei niet alleen met kinderen mag zijn. Als ze doorging met haar fratsen het klaar is met het contact ze begon met zelfmoord te dreigen want ze had alleen mijn man andere kinderen en 6 kleinkinderen willen haar niet zien. Zijn broers waren op een laag pitje door het pesten en ook gewoon geen echt band mee en we kozen voor ons eigen geluk van ons gezin.
Nu jaren later wil mijn man een band met zijn broers. We gaan wel naar verjaardagen als we kunnen met zijn 5en. Maar mijn man wil dat mijn kinderen gaan logeren 1, 5 uur rijden van thuis en dat terwijl 2 van de 3 zich erg ongewenst voelen bij de familie en ze zelfs vergeten worden met bijv drinken en gebakje, ze hebben ook erg weinig tot geen intresse in de kinderen.
Ik heb nu flinke woorden gehad met mijn man dat hij de kinderen en mij niet zo voor het blok mag zetten en dat ik dit niet wil. Hij zegt dat ik hem nu zijn familie band ontneem en de kinderen hun ooms. En dat ik verleden met rust moet laten. Ze willen nu samen op vakantie 3 nachtjes in 1 huis. En dat we dus meer gaan afspreken en vaker samen zijn. Ik en mijn kinderen staan hier niet achter maar mijn man vind dat ik niet mag zeuren en wij gewoon mee moeten. Ik ben zo boos en verdrietig dat ik zelfs aan scheiden denk maar ik hou nog zoveel van mijn man. Wie weet raad/ tips of heeft ook zoiets mee gemaakt. Mijn kinderen zijn tijdens bezoekjes verjaardagen echt niet hun zelf en vaak gaat me man of ik dan maar naar buiten spelen met de kinderen of beeldscherm om te tijd vol te maken.
Help wie heeft er tips en wat vinden jullie moet ik mee en me kinderen laten logeren en op vakantie is dit iets wat verplicht ben aan me man of kan ik mijn grens blijven houden voor mij en mijn kinderen???
Peiling
wat vinden jullie moet ik mee en me kinderen laten logeren en op vakantie of moet ik grens blijven houden voor mij en mijn kinderen???
Maximaal 10 antwoorden.
Jeetje, wat een verhaal met de schoonouders. Ik kan me voorstellen dat je die niet meer ziet of het contact erg beperkt. Wat betreft jouw man en zijn broers: ik denk dat het positief kan zijn als zij de banden weer willen aanhalen en elkaar weer vaker willen gaan zien.
Maar ik heb wat meer uitleg nodig: is het de bedoeling van je man dat jullie kinderen gaan logeren bij hun ooms (en hun gezinnen?) die 1,5 uur rijden bij jullie vandaan wonen? En ze willen 3 nachten ergens in een vakantiehuisje met 3 gezinnen? De kinderen uit logeren sturen voor de onderlinge band zou ik nooit doen als je kinderen het niet willen.
Een weekendje weg met zijn allen zou ik niet zo'n probleem vinden, mits je ook een beetje je eigen gang kunt gaan, dus dat je van de 3 dagen ook 1 dag hebt dat je iets onderneemt met het eigen gezin en elkaar 's avonds weer ziet bij het eten. Of dat je na het eten niet verplicht gezellig moet blijven doen maar je ook iets voor jezelf kan gaan doen. Maarja, jij zegt in het verleden gepest te zijn op verjaardagen dus je voelt je helemaal niet thuis bij deze familie, dus dan kan ik me helemaal voorstellen dat je je er totaal niet comfortabel bij voelt.
Kun je niet met je man afspreken dat hij echt voor je opkomt als je de familie bezoekt, en jou helpen je grenzen te bewaken? Dus niet 'daar moet je je niks van aantrekken', maar hij tegen zijn broers zegt zodra er een flauwe opmerking komt 'wil je dat niet meer doen, dat vindt ze geen leuke grap'.
En kan het zijn, als de broers elkaar weer willen zien, zij veranderd zijn? (zeg niet dat het zo is, maar misschien kun je dat inschatten). Misschien moet er eerst een goed gesprek komen waarin jij je kunt uitspreken. Ik denk dat er sowieso eerst dingen uitgepraat moeten worden voor je samen een weekend weg kunt. Wat vindt jouw man er eigenlijk van dat jij gepest bent door zijn familie, hoe ervaart hij dat?
En kan het zijn dat jij erg gevoelig bent op dit punt en daar iets aan zou kunnen doen (psychologische hulp). Dit zeg is op basis van een eigen ervaring. Ik heb in mijn omgeving namelijk het omgekeerde meegemaakt met een gezin waarbij de vrouw (die erg onzeker is en dingen te verwerken heeft) vond dat zij en haar gezin gepest werden en dat al een lange tijd. Ontzettend pijnlijk en zeker nooit de bedoeling geweest en het was voor ons een volslagen verrassing. Achteraf bleek dat zij veel humor niet begrijpt en alles letterlijk neemt, en er in ons gezelschap een aantal mensen waren met zelfspot als humor, inclusief haar eigen man. Maarja, dat is wel een mismatch, soort van.
Klinkt niet als leuke mensen. Ik zou het wel een kans geven, maar wel heel goed je eigen grenzen en die van je kinderen bewaken. Aangeven dat je dingen niet prettig vindt en je mag best van je man vragen dat hij je daarin steunt.
Niks hoeft tegen elke prijs.
Het valt me op dat je steeds ‘mijn’ kinderen schrijft, maar het zijn ook ‘zijn’ kinderen. Je man is hun vader. Het zijn dus jullie kinderen. Ik maak hier een opmerking over omdat wanneer je het steeds over ‘mijn’ kinderen hebt je als het ware twee kampen creëert in jullie gezin. En dat maakt het niet makkelijker om hier gezamenlijk goed uit te komen.
Of je zelf mee moet gaan weet ik niet, maar ik zou het je kinderen en je man zeker gunnen en hen de kans om een band op te bouwen met elkaar niet ontzeggen. Je zegt dat ze zich niet welkom voelen bij de schoonfamilie, maar het kan ook zijn dat jullie kinderen jouw mening en gevoel over deze mensen overnemen en dat ze, wanneer ze alleen gaan met je man, het al heel snel goed naar hun zin hebben met hun ooms, tantes, neven en nichten.
Je zou ook zelf kunnen overwegen om hen weer een kans te geven en meegaan, maar dan wel vanuit de positieve overtuiging dat het kans van slagen heeft. Als je er echt niet achter staat zal dat merkbaar zijn en dat heeft invloed op je man en kinderen.
Moeilijke kwestie, sterkte.
Oei, ik heb hele leuke schoonfamilie maar mijn kinderen zijn nooit dol op logeerpartijtjes geweest, dus dat deden we gewoon niet. En ik zou (zelf met mijn leuke schoonfamilie) al helemaal geen 3 dagen in een huisje willen zitten. Ik denk dat ik me dan zelfs aan ze zou irriteren (aan iedereen denk ik, na 3 dagen op elkaars lip)
Dus ja, waarom meteen zoveel? Waarom niet gewoon zo nu en dan bij elkaar op visite? Of een keertje ergens uit eten (waar het ook leuk is voor de kinderen) of een middagje pretpark. Lijkt me meer dan genoeg.
Dus ja, ik zou met man overleggen dat jullie dit soort dingen maar eens heel langzaam aan moeten gaan uitbouwen, niet meteen logeren bij elkaar of 3 dagen in een huisje, er zijn toch genoeg andere opties.
