Geen echt betrokken opa & oma voor mijn dochter van 6

mmm

Het is zoals het is. Door een 'nep' opa en oma te zoeken bevestig je je dochter dat ze zielig is. Dat is niet zo. Er zijn legio kinderen zonder goede opa en oma. Of erger.

Ik zie dat anders

Een vervanging zoeken voor een opa en oma vind ik een goede oplossing. In mijn omgeving is er iemand die al jaren geen contact heeft met zijn ouders. Hij had wel goed contact met andere mensen van dezelfde leeftijdscategorie als zijn ouders. De kinderen genieten ervan.

Je dochter is niet zielig, dat zou ik wel aangegeven aan haar. Ik zou daarom een eventuele vervanging ook niet op die manier aan haar voorstellen. Het nu eenmaal zoals het is, jammer dat ze daar al jong mee te maken krijgt. Je kunt als moeder je kind nu eenmaal niet tegen alle pijn beschermen en naar m.i. is dat juist goed. Nu kun je jouw kind begeleiden, helpen en bijstaan in de dingen die op haar pad komen. Als je een kind overal van weg houdt, dan leert een kind niet omgaan met moeilijkere situaties.

Een vervanging is in mijn ogen een verrijking voor je kind. Juist een oudere generatie kan een kind veel leren.

wat zie jij als 'echte betrokkenheid'?

Hoe ziet dat er voor jou uit? Wat verwacht je van grootouders?

Zelf heb ik geen grootouders gehad, die overleden allemaal al voor mijn geboorte, op eentje na, en toen was ik haast vier.

Mijn kinderen hebben alleen oma's gehad, de ene woonde heel ver weg en kon niet meer komen vanaf dat de oudste een jaar of acht was, en de andere oma was op leeftijd en uitstapjes hoorden niet bij haar mogelijkheden.

Ik ben nu zelf oma en zoekende naar wat er van mij verwacht wordt en wat ik zelf wil. De tijden zijn zo veranderd. Tegenwoordig worden in een kinderleven bij veel zaken grootouders uitgenodigd, dat was nog minder het geval toen mijn kinderen opgroeiden en ik vraag me af of het erg is. Ik heb er bijvoorbeeld echt geen zin meer in om de Avondvierdaagse te lopen en in een zwembad zie je mij ook niet, ik heb er gewoon teveel een hekel aan. Zijn maar voorbeeldjes hoor.

Hoe zien anderen dat?

maak het niet te groot

Maak het niet te groot. Natuurlijk zijn er kinderen met fantastische grootouders, maar er zijn er ook genoeg (ook in haar klas, echt) die dat niet hebben. Omdat ze niet meer leven, het te druk hebben met andere dingen, te ver weg wonen, omdat er geen contact meer is of wat dan ook maar.

Sommige kinderen gaan drie keer per jaar op vakantie en vertellen daar enthousiast over.
Sommige kinderen hebben een paar en vertellen daar enthousiast over.
Sommige kinderen hebben een hartsvriendin en vertellen daar enthousiast over.
Sommige kinderen hebben een zwembad in de tuin en vertellen daar enthousiast over.
Sommige kinderen zijn heel muziekaal en vertellen daar enthousiast over.

Het leven is niet eerlijk, en niet alles is eerlijk verdeeld. Ik snap dat er rondom jouw ouders de nodige emotie ligt, maar projecteer dat niet op je dochter. Echt, ze is geen uitzondering.

Neemt niet weg dat het hartstikke leuk kan zijn als er een surrogaat-opa of oma is. Mocht je iemand vinden die behoefte heeft aan een kleindochter: super!

Tonny

"De tijden zijn zo veranderd. Tegenwoordig worden in een kinderleven bij veel zaken grootouders uitgenodigd, dat was nog minder het geval toen mijn kinderen opgroeiden en ik vraag me af of het erg is."

Ik herken dat persoonlijk helemaal niet. Ik weet dus niet of het een 'tijd-dingetje' is, of met jouw omgeving/familie te maken heeft.

Wij woonden vroeger naast mijn opa en oma. We liepen altijd bij elkaar in en uit. Mijn kinderen zijn dat niet gewend, die hebben hun grootouders op 1,5 uur afstand. De grootouders gaan dus absoluut niet mee naar zwemles en staan ook niet met bloemen bij de Avond4Daagse. En dat deden mijn opa en oma wel: ze waren immers in de buurt.

inderdaad

maak het niet zo groot. Als je 24 kinderen in een klas hebt heeft er altijd wel eentje iets groots gedaan met opa en oma maar hebben heus niet alle kinderen een geweldige band.

Wat is er overigens met de andere opa/oma kant of lees ik daar overheen?

Mijn kinderen waren bijna 5 en 2 toen ze binnen een maand geen oma meer hadden, beide overleden. De ene was al te ziek om daar ooit op logeren te gaan maar bij de andere kon dat wel. Bij de overgebleven opa's is het maar 1x tot een noodlogeerpartij gekomen dus mijn kinderen hebben dat nooit gekend. Nooit eens iets leuks gedaan alleen met opa/oma wat echt in hun herinnering zal blijven.

Inmiddels hebben ze nog 1 opa (met een stiefoma), het begrip opa/oma is voor hun heel anders dan bij andere kinderen en ik vind dat jammer, ook al omdat ik maar 1 oma heb gekend die al met 65 in het bejaardenhuis zat en waar niets leuks aan was. Mijn oudere broer en zus hebben nog herinneringen aan onze andere oma maar ik dus niet.

Ik hoop dat ik het beter kan doen later maar ja de vraag is of ik wel oma ga worden natuurlijk

Wat zie ik als echte betrokkenheid

Mijn kinderen hebben een set echt betrokken grootouders en een set totaal niet betrokken grootouders.
De betrokken grootouders nemen de kleinkinderen eens mee naar de speeltuin, een keer naar een museum en zijn oprecht geïnteresseerd in de bezigheden van mijn kinderen. Bij afzwemmen waren ze present hoefde niet van ons maar zij vonden dat ze moesten doen wat ze bij de oudste twee kleinkinderen ook gedaan hadden. Kleindochter heeft een optreden en ze zijn present. Niet omdat we dat vragen maar, omdat ze het in de krant gelezen hadden. Kampioenswedstrijd van zoon was een thuiswedstrijd en werd echt in de laatste wedstrijd beslist dus veel publiek is fijn. Toch maar een keer opa en oma gevraagd.
De totaal niet betrokken grootouders klagen dat ze de kinderen te weinig zien maar doen er niets aan om dat zelf op te lossen. Wij moeten daarheen om de kinderen te laten zien en dat is dan ook het enige. Ze kijken naar de kleinkinderen, vragen plichtsgetrouw hoe is het op school en als zoon dan wil vertellen over die moeilijke sommen die hij niet onder de knie krijgt zegt oma: "Dat rekenen van nu dat snap ik niet, wie wil er nog koffie?"
Echte betrokkenheid hoeft niet zo te zijn als ons eerste grootouderpaar maar wat paar twee presteert is wel heel minimaal. Echt niet leuk voor de kinderen.
Als er maar een paar grootouders is of het is aan beide kanten zo minimaal dan snap ik echt dat een kind wat mist als klasgenootjes enthousiast vertellen over de dingen die ze met opa en oma hebben gedaan. Dan zou ik ook op zoek gaan naar een paar surrogaat grootouders. Wij hebben zelfs tijdelijk een derde "oma" gehad voor de kinderen. Een bejaarde in de buurt waar ik wat mantelzorg voor deed. Zij was echt geïnteresseerd in de kinderen, luisterde met echte belangstelling naar de kleuterverhalen die mijn kinderen toen vertelden. Dat compenseerde de niet betrooken grootouders echt fantastisch.

niets aan te doen

Hier zijn ze ook niet erg betrokken. Aan de ene kant van de familie zit het er gewoon niet in. Ze missen het vermogen om kinderen te 'lezen'. Dan kunnen ze nog zoveel spullen meebrengen, de kinderen hebben niks met die mensen. De andere kant van de familie is te ver weg.

Hier helemaal geen grootouders

Helaas zijn zowel mijn ouders als mijn schoonouders al lang geleden overleden. Als ik betrokken grootouders zie kan ik daar ook wel weemoedig van worden. Maar t is wat t is. De kinderen hebben andere lieve mensen om zich heen die bv aandacht hebben voor afzwemmen oid. Daar ben ik wel iets bewuster mee bezig dan ik waarschijnlijk had gemoeten als mijn ouders nog leefden maar soit.

Als ik jouw post lees krijg ik het gevoel dat het je vooral dwars zit dat het wat jou betreft anders had gemoeten. Je baalt er gewoon van. En dat mag hoor, doe ik ook nl ... Maar let wel dat niet over te dragen aan je kind. Creëer een alternatieve situatie voor haar die haar de geborgenheid geeft die je haart gunt zonder je blind te staren op picture perfect.

dat kun je niet afdwingen

Helaas kun je betrokkenheid niet afdwingen. Het zit in mensen of niet. Het is hoe jij er mee omgaat. Mijn ouders zijn op hun manier best betrokken: vragen hoe het gaat, praten met de kinderen maar ze hebben hen nog nooit meegenomen naar een dierentuin of zo, zijn nog nooit naar een uitvoering geweest, niet naar zwemmen of voetballen of hockeyen. Toch bellen ze wel geregeld, sparen ze acties, kortingsbonnen etc.Ook praten ze met elkaar maar die andere dingen, daar houden mijn ouders niet van. Toch vind ik ze wel betrokken. Maar gaan naar al die dingen, dat kun je niet afdwingen. Ik begrijp het ook wel. Het is er vaak zo afgeladen vol, dan voelen ze zich er niet thuis. Dan geven ze hun plekje liever aan broertjes of zusjes of zo.
Mijn schoonmoeder gaat ook niet naar die dingen. Ze woont ver weg. Ze voelt zich er ook niet zo thuis. Wel bellen mijn kinderen haar met vragen over de moestuin, over onze huisdieren en dan hebben ze de grootste lol. Is ook betrokkenheid. Maar nee, ze gaan niet naar de dierentuin of zo en vinden zich ook niet zielig. Het ligt er ook aan hoe jij er mee omgaat. Mijn schoonzusje zit altijd te zeuren dat haar kinderen toch weten dat opa en oma (mijn ouders) altijd nee zeggen tegen die dingen. Haar moeder gaat ook niet maar dat vindt ze wel prima, op mijn ouders zit ze te hakken. 2 maten.

hier ook niet

Mijn kinderen hebben hun oma's niet eens gekend en 1 opa ook niet. De overgebleven opa is autistisch en heeft een beperkte rol. Maaaaar. Wij hebben oudere buren, een oudtante en oudoom die fantastische opa's en oma's spelen. Ik ben heel blij dat op deze manier het wereldbeeld van mijn kinderen wordt vergroot. Ze zijn geen echte opa of oma qua bloedlijn, maar wel met hart en ziel.

wat ik bedoel

Misschien is een inval-opa of -oma dichterbij dan je denkt. Je kent wellicht al oudere mensen, probeer het contact aa te halen, vraag ze op verjaardagen etc.

Even wat anders,

Durf je je 6- jarige gerust mee te geven aan een 'oproep-opa en oma' voor een bezoekje aan een kinderboerderij?

Niet dat bloedverwanten zonder meer te vertrouwen zijn, maar het lijkt mij moeilijk als het er op aan komt. En op zo'n moment wordt het pijnlijk voor de 'oproep- opa en oma' dat je hen je kind niet toevertrouwd.

niks

'Wat zou jij doen als je eigen vader (opa) en de moeder (oma) van de vader van mijn 6,5 jarig dochtertje geen echte betrokkenheid tonen.'

Niks.
Hier twee grootouders die al zijn overleden en twee die lichamelijk in slechte staat zijn.Ze komen nooit naar de afscheidsmusical, turnwedstrijden of wat dan ook. Ze nemen de kinderen ook nooit mee naar de dierentuin, de kinderboerderij of waar dan ook heen. Ze komen sowieso amper nog de deur uit (ze wonen wel nog thuis met hulp).
Het is niet anders.

Niets

Het is niet anders. En opa's en oma's zijn toch niet alleen betrokken opa's en oma's als ze altijd willen oppassen en de kinderen meenemen op uitjes??

Mijn schoonouders zijn nooit van dat soort opa's en oma's geweest. Meer het type ouderwetse opa en oma. Wij werden geacht op bezoek te komen. Daar kregen de kinderen zoveel chips, chocola en koek dat ze voor een week genoeg hadden. Bij ons komen ze alleen op verjaardagen langs.

Mijn ouders waren anders. Inderdaad vaak oppassen. Kinderen laten logeren en dan leuke dingen doen. Komen kijken naar de eindmusical, het afzwemmen, voetbalwedstrijden. Maar ze worden ouder. Ze komen bijna nooit meer spontaan langs. De kinderen laten logeren zit er ook niet meer in. onze jongste van 7 heeft volgens mij op een keer na nog nooit een uitstapje gemaakt met opa en oma terwijl zijn oudere broers en zus dat heel vaak gedaan hebben.

Toch is er geen haar op mijn hoofd die dan nu maar opa en oma gaat vervangen voor een andere surrogaat opa en oma. Dit zijn de opa's en oma's die ze hebben en daar moeten ze het mee doen.

En dat geklets in de klas daar geloof ik niks van. Echt niet alle kinderen hebben continu uitstapjes met opa en oma. Zit er niet wat oudzeer bij je dat je eigenlijk je ouders niet zo leuk vindt en je kinderen daarom een andere opa en oma gunt?

als het er niet is

dan kun je het proberen, maar als het niet lukt dan houdt het op. Net zoals het ophoudt als opa en oma er niet meer zijn of nooit geweest zijn, zoals in voorbeelden hierboven genoemd.

Je idee van een opa/oma zoeken lijkt me een goed plan. Je zou bv ook een oudere oppas kunnen zoeken waar je dochter op vrijwillige basis af en toe eens naartoe gaan.

En aan de andere kant zijn er natuurlijk ouderen zonder kleinkinderen of die ook eenzaam zijn. Dan maak je elkaar blij.

waarom een oudere zoeken?

Je kunt ook een goede vriend of vriendin -die je kind (eren) al kent- vragen om dat contact wat uit te diepen. Bijvoorbeeld door eens 1 op 1 iets samen te doen. Of een keer logeren, enz. Misschien nog wel waardevoller dan een opa/oma figuur omdat hij/zij (waarschijnlijk) langer mee gaat

Hier maar 1 oma (de rest is dood) en die doet eigenlijk niets meer met de kinderen. Jammer maar helaas. En van de 5 ooms en 1 tante (dit is zonder aanhangsels) is er ook maar eentje (namelijk de tante) die wel betrokken is bij de kinderen.

Ik vind het niet zo'n punt. Scheelt ook weer een hoop verplichtingen de andere kant op, denk ik dan maar.

waarom niet, waarom wel. Omdat

ouderen ook vaak eenzaam zijn en heel graag wat verplichtingen op zich zouden nemen en kinderen veel van ouderen kunnen leren en omgekeerd. Mijn inmiddels volwassen kinderen leren nog steeds enorm veel van hun grootouders en zijn graag en regelmatig bij ze.
En omdat bij TS een behoefte bestaat aan een opa/oma.

ps het gaat er ook niet om

wat de volwassene er van vindt (minder verplichtingen, wel goed zo), maar dat het kind het mist. TS probeert in een behoefte van het kind te voorzien. Lief vind ik.

Astrid

De ouderen die 'eenzaam' zijn zijn waarschijnlijk niet de ouderen waar TS en het kind van TS 'jaloers' op zijn door de verhalen in de klas. Ik vermoed dat dat geen eenzame opa's en oma's zijn. Als je een vol in het leven staande opa en oma wil die de kleinkinderen uitnodigt voor leuke dingen, die overal naar toe gaat en de kleinkinderen meenemen zijn dat niet de eenzame bejaarden die nergens meer komen.

verder

Je hebt altijd een groot verschil in leeftijd tussen opa's en oma's van kinderen in een klas van 6 jarigen. Er zijn er bij die in de vijftig zijn, volop in het leven staan en fulltime werken. Er zijn er bij niet nét met pensioen zijn, tijd óver hebben en heel vitaal en je hebt er bij die lichamelijk en psychisch al niet meer zo vlot zijn. Dat kun je ook niet vergelijken met elkaar (en dan noem ik nog niet eens de exemplaren die al overleden zijn...). Ik probeer maar aan te geven dat je niet kunt vergelijken binnen een klas.

Het viel mijn oudste van 17 eigenlijk nu pas op dat hij behoorlijk jonge ouders heeft. Was hem nooit eerder opgevallen. Daarentegen heeft hij vooral oude opa's en oma's gehad waarvan 3/4 dus al overleden is. Komt omdat mijn man en ik allebei de jongste zijn thuis, geboren na een huwelijk van toen al 10 jaar.

ik denk

dat vele mensen zich vergissen in die eenzaamheid. Alsof je pas eenzaam kunt zijn in een serviceflat als je 80 bent.

Mijn kinderen zijn 26 en 24, ikzelf 49. Kinderen hebben geen relatie. Kleinkinderen komen dus voorlopig niet aan bod. Ik ben gescheiden. Hoe jong ik nog oog, ik blijf van bijna middelbare leeftijd en woon alleen. Dat kan best verdomde eenzaam zijn. Eenzaam betekent niet meteen dat je dus niet meer midden in het leven staat. Net zo min dat 80 betekent dat je afgeserveerd bent. Toevallig door mijn werk ken ik veel ouderen. Zij die in een serviceflat wonen. En zij die eenzaam zijn. Maar dat betekent niet dat je tussen de geraniums zit en nergens meer komt. Dat zie ik eigenlijk pas voor gaan komen zo tegen de 90 of na de 90 jaar als de echte ongemakken komen en het lijf aftakelt.
Tussen de 50 en 80 zit 30 jaar. Nou dan kun je heel wat grootouders tegenkomen voor je kinderen ipv de leeftijden die ze waarschijnlijk al vaker zien.
Want juist die leeftijd geeft de kracht aan opa's en oma's vind ik.

als

het gaat om eenzame vitale ouderen: die kunnen toch zelf wat gaan doen? Vrijwilligerswerk doen, voorleesouder op school, etc etc etc. Prima als je die op gaat zoeken maar ik vind dat die mensen ook zelf de deur uit kunnen want daar zijn ze toe in staat.

libelle opa's en oma's

Je dochtertje is er verdrietig over, omdat ze naar anderen kijkt. Maar als ze om zich heen kijkt ziet ze misschien wel lieve buren, aardige moeders van vriendinnetjes, ooms of tantes en lieve ouders. Niet iedereen heeft libelle opa's en oma's.

Niet iedere oudere is psychisch of lichamelijk in staat om de deur uit te gaan en zo nieuwe contacten op te doen. Niet iedereen is 'schuld' aan z'n kleinere wereld. Vitaal kan je niet altijd zien aan de buitenkant. Daarbij vallen er ook veel bestaande contacten weg. Je kan je eenzaamheid niet helemaal plannen

Ja Triva

" Je hebt altijd een groot verschil in leeftijd tussen opa's en oma's van kinderen in een klas van 6 jarigen. "

In de klas van mijn 6-jarige weet ik van een moeder van 25 en een van 44.
De opa's en oma's die vaak kinderen ophalen zijn in de 50 of 60, schat ik. Sommigen zijn dus maar net iets ouder dan de oudste moeder (of soms jonger dan de oudste vader).

Dus welke leeftijd zou je zoeken?

Mijn kinderen kennen via ons wel veel leuke oudere mensen. Die nemen ze nooit mee of zo, maar bij gelegenheden zijn ze wel leuk met elkaar. Maar ze kennen die via ons en zo is er een band gegroeid waar wij ons niet mee bemoeid hebben.

hier alleen kado's

Hier bestaat de betrokkenheid van opa en oma uit het geven van grote kado's. Verder lijkt oprechte interesse er niet echt te zijn helaas. Vroeger waren mijn ouders ook al niet zo betrokken als sommige andere ouders waren bij hun kinderen.... dus wel herkenbaar. Niet echt leuk, maar ja, ook niet heel vreselijk. Bij iedereen is er wel wat, gescheiden ouders, overleden ouders, geen contact meer met broers of zussen.....

Ik weet niet, ik zou niet op zoek gaan naar reserve grootouders.... denk je niet dat je daarmee je ouders nogal mee voor het hoofd stoot?

ouders voor het hoofd stoot?

Waarmee dan? De reserve grootouders doen nu dingen met de kleinkinderen die zij ook hadden kunnen doen als ze dat zouden hebben gewild/gekund/gezien.

De set niet betrokken grootouders van mijn kinderen zien/horen wat de andere grootouders doen met mijn kinderen, ze zijn stik jaloers als kleinzoon vertelt dat hij met neef en opa naar museum x is geweest. Dat zouden zij ook wel hebben willen doen als ze deze week niet net de griep hadden, een begrafenis of ander ongemak. Als ik dan zeg dat ze altijd in de vakantie een dagje iets mogen doen met de kinderen dan willen ze niet, want in de vakantie is het overal zo druk. Museum x kunnen ze ook bezoeken zonder de kinderen op een tijd die hen wel schikt.

De ouders voor het hoofd stoten is dan wel het gevoel van die ouders en dat zou ik laten waar het hoort, bij de ouders.

Een betrokken grootouder hoeft niet op stap met de kleinkinderen, samen kwartetten kan al genoeg zijn. En echt als volwassenen het maan roos vis kwartetspel spelen is even aanpassen aan het niveau van het kleinkind maar dat geeft het kleinkind wel het gevoel dat opa of oma alleen met hem een spelletje heeft gespeeld. Ze hebben dan iets samen gedaan en dat is leuk.

vind je het niet lullig dan?

"Sorry pa en ma, jullie voldoen niet als opa en oma, ik zoek een ander stel". Lijkt me best kwetsend, ook al zijn de echte grootouders niet ideaal. Zij schenken waarschijnlijk niet expres weinig oprechte aandacht aan hun dochter en kleindochter.... Op mij komt het over als dat Bloemenvrouwke haar ouders bewust pijn terug doet. Het is denk ik eerder een probleem van haar dan vaar haar dochtertje. Niet zo handig. En wat iemand anders al zei: lang niet iedereen heeft een opa en oma. Ik had vroeger ook niet zoveel aan mijn opa en oma's, die woonden 300 km. verderop.

Als er in buiten het gezin van Bloemenvrouwke geen contact is met anderen, dat ze als gezin zeg maar, eenzaam zijn, dan kan ik me voorstellen dat een soort van contactadvertentie wel wat zou zijn. Maar verder zou ik denken dat je ook leuke dingen kunt doen met ooms en tantes, of de lieve buurvrouw van 3 deuren verderop, zoiets. Dat hoeft niet persé opa of oma te zijn toch?

Je hoeft toch niet alles wat je doet te vertellen aan je ouders?

Toen wij hier tijdelijk een derde oma voor de kinderen hadden hebben we dat nooit met zoveel woorden gedeeld met de echte grootouders. Soms vertelden de kinderen enthousiast tegen de echte opa en oma dat ze bij mevrouw van R altijd lekkere chocolaatjes kregen. Grootouders wisten wie mevrouw R was, de buurvrouw van 4 huizen verder. Dat de kinderen daar liever kwamen dan bij de ene opa en oma hebben we nooit verteld. Ze waaiden spontaan even bij buurvrouw aan na school, iets dat ze nooit zouden doen bij de helemaal niet betrokken grootoiders. Zelfs niet als zij zo dichtbij zouden hebben gewoond.