geen contact meer met kind(eren)

in deze rubriek komen niet heel veel mensen langs. Misschien had het beter in de rubriek relaties kunnen staan.

Ik heb er zelf gelukkig niet mee te maken, maar weet van dichtbij van 2 mensen die geen contact meer hebben met hun ouders. Het gaat soms om iets wat jarenlang meesleept tot er een soort bom barst. Soms kan er ook niets aan gedaan worden.

Ik hoop dat er reacties komen. Succes erbij.

Hoi Mo

Mijn verhaal staat hier ergens.
Onder het kopje: Je bent zo'n rotmoeder, auw dat doet pijn

Heb ook die ervaring, helaas.
En na 2 jaar nog steeds geen contact.

ik niet

gelukkig met mijn kids maar echtgenoot met twee kinderen uit eerste huwelijk wel en dus ik ook; paar jaar wel contact daarna ineens niet meer reden onbekend bij ons. Goed, persoonlijke ervaring dus maar wat wil je er verder mee?

zelfde schuitje

Ik ben ook blijkbaar ineens een rot moeder en zou graag willen delen....en luisteren ....

ook hier een probleem

en dan met de oudste.

Oud draadje herleeft?

Wat is de oorzaak dan dat jullie opeens 'rotmoeders' zijn?

simpel

oudste wil geld van ons. Hij is zonder overleg op kamers gegaan (studiootje gehuurd samen met zijn vriendin) en wilde toen minimaal 400 euro per maand van ons omdat de 250 die hij kreeg niet genoeg was. Hij wilde geen brieven ophalen of ergens afspreken of zijn adres geven zodat wij brieven konden opsturen (bv studentenkaart). Gelukkig reageert hij af en toe wel op mails. Hij is nu 25, wij ontvangen dus nu geen kindergeld meer (in B. tot een kind 25 is), onze bijdragen aan hem is nu gestopt. Hij krijgt nog wel studietegemoetkoming. Hij wilde zijn adres wel geven als wij beloofden inschrijvingsbewijzen van de andere kinderen op te sturen (van de scholen waar ze les volgen), dan kon hij daarmee een pro deo advocaat aanvragen om een proces tegen ons te beginnen (om meer geld van ons te krijgen).

Wat akelig Neteret Mut

Was de sfeer hiervoor ook al zo, of komt dit echt uit de lucht vallen?

re kaaskopje

Helemaal uit de lucht vallen komt het niet omdat tijdens het jaar dat zij bij ons woonde het steeds slechter ging. Niet meer samen met ons willen eten, niet meer samen een film of serie kijken (daarvoor keken we bv the big bang theory wel samen), niet meer meedoen met een verjaardag of sint viering. Steeds meer kritiek op het eten dat ik maakte / kocht en dan zelf ander (vooral duurder en meer) kocht. Ze kwam bij ons wonen omdat ze het vreselijk vond bij haar moeder, een jaar later was het vreselijk bij ons. Zoon is in de tijd dat hij samen met haar is veranderd in niet-zelfdenkende zombie, die bovendien veel meer geld wil (tot anderhalf jaar geleden had hij niets nodig vond hij). Hij is nooit alleen en bij elke vraag kijkt hij eerst naar haar voordat er een antwoord komt, spreekt haar nooit tegen en geeft geen tegenwoord wat ze ook tegen hem zegt. Wij vinden het geen evenwichtige relatie maar krijgen hem niet te spreken. Een paar weken geleden zijn ze 5 min. buiten aan de deur geweest (wilden een brief ophalen maar beslist niet binnen komen), dat was de eerste keer sinds midden juli dat we ze zagen.

Sneu

Sneu voor je hoor Neteret Mut. Wat betreft het tv kijken en niet meer mee willen doen aan feestelijkheden, zou ik proberen dat te accepteren. Dat ze niet meer gezellig tv meekeken vind ik eigenlijk best begrijpelijk. En als Sinterklaas niet meer gewaardeerd wordt... dan maar niet. Aan verjaardagen zou ik wel zwaarder tillen. Ik zou het verdrietig vinden als mijn dochters daar geen belangstelling meer voor op zouden kunnen brengen.

Om eerlijk te zijn gaat mijn man ook nooit alleen naar zijn vader. We zijn al 30 jaar bij elkaar. Behalve in de periode dat mijn schoonmoeder overleden was en er het een en ander geregeld moest worden. Vanuit mijn beleving vind ik het ook helemaal niet erg als de vriend/man, vriendin/vrouw van je kind er altijd bij is. Diegene maakt voortaan deel uit van het gezin. Maar het is natuurlijk niet leuk als, in jouw geval, de vriendin zich steeds meer ontevreden en bepalender op gaat stellen en je zoon daarin meesleurt. Hopelijk gaat hij het licht weer zien. Hij is nog jong. Blijf hem wel nieuwe kansen gunnen.

aanvulling

Voorbeeld van samen of niet tv kijken. Er zijn een aantal series die door meerdere mensen hier in huis samen gekeken worden, of apart als het zo uitkomt (leve digibox en usb stick enz.)Maar het is niet normaal dat als het programma begint en er al iemand op de bank zit dat die demonstratief opstaat en wegloopt (en in dit geval zoon bij de hand neemt en meetrekt). Geen enkele verjaardag van broers, zussen, onszelf en grootvader, geen kerst/ nieuwjaar is er een kaartje/ telefoontje/ mail geweest, niets. Brieven die hier thuis lagen werden niet opgehaald, opsturen kon ik niet want geen adres en ergens in een cafe een afspraak maken wilden ze niet en dan krijg ik het verwijt dat ik de brieven gijzel omdat ik ze niet naar de moeder van de vriendin wil opsturen (misschien flauw van me en had ik dat beter wel gedaan). Hij studeert in de stad waar ik woon en heeft nog steeds een sleutel. Tuurlijk is het logisch dat zij er meestal bij is, bij familiebezoek gaan man en ik ook vaak samen. In het eerste halfjaar dat zij hier woonde speelde zij nog geregeld samen met de dochters een bordspel, dan zat hij wel in hun kamer te leren of te gamen. Ze heeft ook de jongste nog wel geholpen met schoolwerk. Het tweede halfjaar was duidelijk anders en was alles hier niet meer goed en ik denk dat vooral ook het geven van de praktische rijlessen er geen goed aan gedaan heeft. Hier in B. mag je als ouders zelf rijles geven. Dat zou ik ook gaan doen aan oudste, de eerste rijles zat zij erbij in de auto en dat voelde niet goed voor mij. Mijn concentratie voor oudste had eronder te lijden en ik heb dan ook gemeld dat bij volgende rijlessen ik geen ander meer in de auto wilde. Hij mocht van haar toen geen rijles meer hebben van mij en mij wordt nu verweten dat ik me niet aan een afspraak hou.
Ik heb het afgelopen jaar steeds weer gemaild (reageren ze soms op ) dat de deur hier openstaat voor ze, dat er een bed is voor ze enz.

Lastig

Dat lijkt me enorm lastig. Het enige wat je inderdaad kan doen is steeds weer aangeven dat hij altijd welkom is. Heel verdrietig inderdaad voor jullie. Hopelijk zal hij toch ergens tot inzicht komen.
Ik snap overigens prima dat je geen derde in de auto wil bij het lesgeven en dat je de post niet wil doorzenden naar haar moeder. Dat zijn echt geen onredelijke dingen.