Gecompliceerde relatie met zus
Ik heb mijn zus al 3 maanden niet gesproken en vanavond ga ik ergens naartoe waar ik haar ga tegenkomen. Ik wil normaal reageren maar wat is normaal als je elkaar bewust al 3 maanden niet opzoekt.
Wat is er gebeurd. 3 maanden geleden kreeg mijn zoon zijn diploma uitgereikt. Mijn zus had aangegeven hier perse bij aanwezig te willen zijn, vond ik erg leuk. Omdat mijn moeder bij haar om de hoek woont zou zij ook mijn moeder oppikken. Op de bewuste avond kwam zij 10 minuten te laat aan. Halverwege de ceremonie is zij samen met mijn moeder de zaal uitgelopen en niet meer naar binnengekomen. Na de ceremonie mochten de geslaagden als eerste de zaal uit en de eerste die mijn zoon buiten zag staan waren zijn oma en zijn tante. Ze stonden samen een sigaretje te roken.
Ik was hier boos en verdrietig over. Ik heb de bewuste avond niks laten merken maar ben de volgende morgen naar haar toegegaan en heb haar verteld wat ik van haar actie vond. Ze was zich van geen kwaad bewust. Ze was in de zaal gebleven tot zoon zijn diploma kreeg en zag het probleem niet. O ja, ze vond het wel een beetje onhandig dat ze oma mee de zaal had uitgenomen. We zijn boos uit elkaar gegaan en sindsdien hebben we geen contact gehad.
Ik heb mijn moeder hier niet op aangesproken. Die is 83 en wil ik hiermee niet confronteren. Mijn moeder is de nog enig levende grootouder van zoon. Zijn opa (vader van man) was een maand voor de diploma-uitreiking helaas overleden. We vonden het erg jammer dat hij er niet meer bij kon zijn. Dat speelde ook nog mee voor mij.
Relatie met zus is altijd al een lastige. We zijn nogal verschillend. Haar leven verloopt problematischer dan de mijne. Wij (mijn gezin) staan altijd voor haar klaar als zij hulp nodig heeft. Andersom voelt het alsof ze niet kan meeleven met mijn hoogte/dieptepunten. We hebben al vaker van die afkoelperiodes gehad; ik ben dan meestal degene die haar uitnodigt voor een goed gesprek en dan gaan we weer verder met elkaar. We moeten ook wel want hebben samen de zorg voor onze moeder van 83. Alhoewel ik ook daarin degene ben die de voortrekkersrol heeft en het meeste doet.
Ik zou willen dat het me niet zo raakte maar dat doet het wel.
Maar vanavond ga ik haar dus zien. Hoe zouden jullie dit aanpakken?
zus
Als je zus had geschreven, had ik gereageerd dat ze onbehouwen was geweest, dat ze niet netjes was geweest, oma er niet in had moeten betrekken (meenemen), dat het niet leuk was voor zus en neefje en dat ze volgende keer met iets meer tact, fatsoen en inlevingsvermogen met haar familie moet omgaan. Dat dit het niet waard is om een afstand van te krijgen. Dat ze (in tegenstelling tot wat ik tegen jou zei: neutraal)moet inzetten op een wat warmer contact en moeite moet doen dat te onderhouden, omdat haar zus en gezin dat heel erg waarderen en dat ze hen daar blij mee maakt.
Een welbegrepen eigenbelang
Beste Zusje,
Jouw gedrag naar je zus doet me denken aan hoe Oliver Hardy zich doorgaans opstelt naar Stan Laurel in hun sketches. Hardy doet alsof hij alles beter weet en doet; ook al is hij even onbeholpen.
Het bleek telkens weer een gouden formule: geen beter vermaak dan leedvermaak.
In het echt gingen de komieken met elkaar om op basis van gelijkwaardigheid, wederzijdse waardering en onderling respect. Ook daarin school het ‘geheim’ van hun langdurige succes.
Enfin; het leven pakt onbevredigend uit als je nodeloos rivaliseert. Veel fijner is het om vanuit een welbegrepen eigenbelang samen op te trekken tegen een gemeenschappelijke vijand.
Zie:
https://youtu.be/QpV-VKu45nM
Rode krullenbol
ik zou geschrokken zijn
Als mijn moeder van over de 80 de zaal uitliep tijdens een bijeenkomst zou ik in de eerste plaats ongerust zijn! Wat is er aan de hand, gaat het niet goed met ma, wordt ze niet goed? Als ik ze dan na de tijd gezond en wel samen had zien staan, zou ik meteen even vragen wat er was en zeggen dat ik geschrokken was. En heel blij zijn dat het loos alarm was.
Kaaskopje
"Ik weet niet wat je levenservaring in het algemeen is, maar ik heb geleerd om kritiek op mensen te hebben, zonder die mensen gelijk uit mijn leven te bannen. Als je iedereen die zich zo nu en dan lomp gedraagt meteen uit je leven schrapt, blijven er niet zoveel over. Je zus heeft zich bij de uitreiking lomp gedragen. Oma heeft zich ook lomp gedragen. Ze mag dan verdrietig genoeg net weduwe zijn, maar daarmee kan ze nog wel zelfstandig beslissingen nemen."
En voor je zelf is het nog prettiger als je je realiseert dat jouw normen niet de normen van een ander zijn. En dat je überhaupt niet iets hoeft te vinden van het gedrag van een ander. Te laat de zaal binnenkomen is niet per definitie lomp. Jij vindt het lomp, het is de interpretatie die jij eraan geeft. We weten echter nog helemaal niets. Waarom was ze te laat? Autopech, de weg kwijt geraakt, darmklachten of gewoon een verkeerde inschatting van de afstand gemaakt? Er kan van alles aan de hand zijn. Zus had ook kunnen besluiten om, torn ze door kreeg dat ze te laat zou zijn, om te keren en terug te gaan naar huis. Ik denk dat ze daarmee ook op weinig waardering kan rekenen.
Ik ben eigenlijk wel benieuwd hoe jullie ermee omgaan als vrienden of familieleden een bekeuring krijgen wegens te hard rijden. Dat gebeurt om mij heen nogal regelmatig. Voor de maximale snelheden hebben we échte normen in Nederland, waar je je gewoonweg aan moet houden. Normen die iedereen hoort te kennen. Een stuk duidelijker dus dan allerhande ongeschreven regels (zoals wel of niet een zaal binnengaan) - waar mensen sterk van mening over kunnen verschillen. Zijn jullie dan ook bos en verdrietig, trekken jullie je dat ook persoonlijk aan?
En oma?
Hmm, het valt mij toch wel op dat oma in dit verhaal totaal buiten schot blijft. Zij kon er weliswaar niets aan doen dat zij tien minuten te laat binnen kwam (want reed mee met zus), maar zij heeft zelf de beslissing genomen om een sigaretje met je zus te gaan roken. Nu klinkt ze als een soort willoos slachtoffer dat "meegenomen" wordt door je zus.
Ik vind eerlijk gezegd dat je de verantwoordelijkheid voor het gedrag van je moeder wat afschuift op je zus. Alsof je moeder, omdat ze nu eenmaal 80-plus is, niet meer zelf kan nadenken of zo.
Niet dat je haar nu ook moet "straffen" voor haar gedrag, maar het valt me gewoon zo op. En ik hoop eerlijk gezegd dat ik, ook als ik boven de 80 ben, nog steeds verantwoordelijk gesteld wordt voor mijn eigen gedrag.
Bloemetje
Misschien had ik erbij moeten zeggen 'jij vindt dat je zus zich lomp heeft gedragen, etc.'. Te laat binnenkomen vind ik ook niet automatisch 'lomp', dat hangt van de oorzaak af. Eerder de zaal verlaten vind ik wel 'lomp'. Dat doe je vind ik niet, tenzij je hoge nood hebt of niet lekker bent. Ik zou met een oude moeder/oma net als Tictac ook eerst ongerust zijn, want anders ga je toch niet zomaar weg??, maar als ik ze een sigaretje zou zien roken, zou ik ook niet blij zijn.
Ik mis even waarom je de maximum snelheden erbij haalt. Omdat te laat komen niet netjes gevonden wordt? Als er geen speciale reden is, ís dat toch ook niet netjes? Dus als je op tijd vertrekt, kun je gewoon in het toegestane tempo van a naar b.
Dat het netjes is om een zaal op tijd binnen te gaan is in zoverre een ongeschreven regel, dat je het inderdaad aan je laars kunt lappen zonder een boete te krijgen, maar het getuigt wel van fatsoen. Maar in de letterlijke zin is het juist wel een geschreven regel. In een brief, via de mail, op briefjes op de deur van de zaal, e.d.. Die tijd is van te voren aangegeven, zodat iedereen op zijn plek kan zitten als de uitreiking begint.
de ongeschreven regel waar het om gaat
is dat je andere mensen die voor hun kind daar zitten niet stoort. Nogal logisch, heel duidelijk, en precies wat ik hierboven bedoelde: normen wat hoort gaan eigenlijk vaak over rekening houden met een ander.
Te laat binnen komen maar vooral voortijdig de zaal verlaten stoort de anderen (bijv. wiens kind net op dat moment aan de beurt is).
Laat los
Wat is je meer waard: je zus of je gelijk? Ik had ruzie met mijn broer toen hij met vakantie ging en hij helaas overleed voordat ik het bij kon leggen. Zijn vrouw was ook boos op mij en zodoende kon ik het niet meer bijleggen omdat zij mij niet meer bij hem liet. Had hem wel een brief gestuurd, maar of hij die ooit gelezen heeft? Geen idee. Als ik de tijd terug kon draaien had ik het gedaan. Hoewel ik geen spijt heb van wat ik gezegd heb (ook de bekende druppel), was de timing natuurlijk waardeloos. Praat het uit snel uit met haar en dan zand erover.
Over dat storen
Tijdens de diplomauitreiking van mijn zoon waren er 2 mensen die hadden 4 kleine kinderen (baby en peutertje) bij zich die behoorlijk stoorden. Peutertje liep de hele tijd door het gangpad en baby was ook moeilijk stil te krijgen. Pas aan het eind toen hun zus (denk ik) aan de beurt was geweest gingen ze weg. Wat vinden jullie hiervan?
Zwemles?
Lijkt me vrij normaal, en ook niet altijd te vermijden, dat je je andere kinderen ook meeneemt naar een uitreiking van zwemles.
In mijn ervaring was het toch geen geluidloze en ook ietwat rommelige zaak. Aan de rand van het bad, in een ruimte die akoestisch niet uitnodigt om alles te kunnen verstaan.
En dan kun je toch nog leuk de kinderen hun diploma uitreiken in een algehele vrolijkheid met foto's, applaus en gejuich.
Dat ze weggingen na de uitreiking van zus wil zeggen dat ze het toch ook proberen te beperken om tot overlast te zijn.
Het leven dat kleintjes meebrengen kan best storend zijn maar het hoort er toch bij.
Anne J
Wie heeft het over zwemles? Ik heb het over middelbare school.
Verduidelijking
De moeders van de kleintjes waren de zus van examenkandidaat. Niet dat dat wat uitmaakt verder.
oma was ok
Met 'oma' was gelukkig niks aan de hand. Dat was duidelijk zichtbaar, zus liep een aantal meters voor mijn moeder de zaal uit. Als ik ook maar enig idee had gehad dat er iets met mijn moeder aan de hand was, was ik meteen mee de zaal uitgegaan. Ik had gelukkig geen zorgen om mijn moeder.
Te laat komen door overmacht kan natuurlijk gebeuren. Ikzelf zou dan altijd even een appje sturen om het door te geven. Overigens woont zus op 5 minuten rijden en was er geen sprake van overmacht. We hadden om 18.45 afgesproken. De uitreiking begon om 19.00 uur. Zij kwamen om 19.10 binnen en voor 20.00 stond ze alweer buiten.
Maar ik snap heel goed jullie punt. Ik kan haar niet veranderen, alleen de manier hoe ik er mee opga. Dat lukt me meestal vrij aardig maar dit keer even niet.
elfje 65
ik vind het persoonlijk ook niet kunnen om eenpeuter maar door het gangpad te laten lopen.
Maar ja het is wel de tendens in de maatschappij: kinderen moeten overal maar bij kunnen zijn en alles mogen zoals lawaai maken en heen en weer rennen. Ik vind-heel ouderwets vlg. anderen misschien- dat je kinderen naar bepaalde gelegenheden dan dus gewoon niet mee kan nemen of je houdt ze rustig.
Elfje65
Inderdaad wat is belangrijker gelijk hebben of je zus. Mijn vader is pas overleden. We hadden ruzie en op het laatst heb ik het nog goed kunnen maken. Koppig als ik was te lang gewacht. Ik vond dat hij het goed moest maken en dat hij mij maar eens een keer moest bellen. Toen werd hij heel ziek. Ik schrok me rot en ben naar hem toe gegaan. Helaas overleed hij na 3 weken. Spijt dat ik heb. Had ik het nou maar eerder goed gemaakt. Wat een rotgevoel het bij je laat. Ik geloof dat ik er nooit meer overheen kom. Droom er vaak over en huil dagelijks. Het knaagt echt aan mij. Ik vind het zo erg dat onze relatie zo geëindigd is. Als ik dat had geweten dan had ik het allang goedgemaakt maar ik was koppig. Elsje66 wat erg voor jou dat je het niet goed hebt kunnen maken met je broer. Pijn doet het. Dan maar geen gelijk zou ik iedereen als je van iemand houdt. Helaas kom je hier soms te laat achter.
het lijkt op de vele familie-diner verhalen
je weet wel, van Bert van Leeuwen. Er gebeurt iets, een stom misverstand dat door de een heel zwaar wordt opgenomen terwijl de ander verzucht 'was dat nou alles?'
Het was gewoon niet leuk voor jou. Dat snap ik. Bij zo'n belangrijk moment wil je dat de mensen die erbij willen zijn (want dat wilden ze) op tijd zijn en van a tot z meegenieten van wat er allemaal gebeurt.
Ze waren laat. Misschien moeite om vlakbij te parkeren, drukte verkeerd ingeschat of zo?
Om een of andere reden vond je zus het na (!) de diplomering van je zoon, haar neef, welletjes en was ze aan een peuk toe. Oma ook misschien?
Wat zei zij er later over?
Ik schat in dat je zus zelf geen gezin heeft en zich wellicht mede daardoor niet zo bewust was van wat haar gedrag voor jou blijkbaar betekent, gevoelsmatig.
Deze zomer was ik ook getuige van de diplomering van mijn neefje, een beetje als vervanger van de reeds overleden grootouders van beide kanten van de familie. Omdat ik diplomeringen van onze eigen kinderen achter de rug heb, weet ik aardig wat er van zo'n avond te verwachten valt. Als je als aanwezige in het publiek de docenten en de andere leerlingen totaal niet kent én ook weinig feeling met onderwijs hebt, kan zo'n avond een hele zit zijn. Zus mist kennelijk de volwassenheid en de empathie (wat je van haar weet) om er desalniettemin een mooie familieavond van te maken. Jammer - maar over tot de orde van de dag.
Jullie hebben samen (of zijn er meer broers/zussen) de mantelzorg voor jullie ouder wordende moeder. Verwijten helpen je niet verder. Ga je voor gelijk of voor geluk...
