feedback geven
Ik merk dat ik moeite heb met feedback geven. Eigenlijk is het zo dat ik heel vaak merk dat ik veel tijd nodig heb om mij te realiseren dat ik uberhaubt feedback heb. Vaak gebeurt dit pas later als ik aan iemand anders vertel over wat er gebeurd is: op dat moment besef ik pas dat ik bepaalde dingen ook had kunnen zeggen.
op het moment dat bepaalde dingen gebeuren merk ik dat ik er wel een vaag ńiet pluis' gevoel bij heb maar kan ik nog niet bedenken hoe ik het verwoorden moet. En dat stoort me zo aan mezelf!!
Latermerk ik dan dat ik ook best goed kan uitleggen waarom ik het ergens niet mee eens ben en dat mijn redenen dan heel plausibel zijn.
Alleen het vervelende is dat je dan vaak al uit die situatie bent, dat je soms daardoor eerder i een soort roddelsfeer komt omdat de persoon bij wie het eigenlijk hoort al niet meer in de buurt is.
Dus eigenlijk is het zo dat het feedback geven niet zo moeilijk is, want ik doe dan wel vaak dat ik achteraf terugkom op bepaalde zaken en dan mensen alsnog teruggeef wat ik toen en toen van en bepaalde situatie en hun handelswijze vond. Maar ik zou zo graag mezelf sneller bewust maken van wat er door me heen gaat in plaats van een vaag niet pluis gevoel, zodat ik iemand direct van repliek kan dienen.
Herkennen jullie dat en heeft iemand een idee wat je daaraan zou kunnen doen?
herkenning
heel veel herkenning zelfs. Soms gebeurt het zelfs al, als ik nog maar net bij iemand/een situatie vandaan ben.
Ik merk zelf wel dat ik bij een nietpluisgevoel probeer om even een soort pauze te creeren, bv. koffie halen o.i.d. En dan tijdens het wachten bij de automaat probeer te achterhalen wat er aan de hand is. Maar die pauze, dat kan natuurlijk niet altijd.
Maar, vraag van mijn kant: is het belangrijk dat die feedback gelijk gegeven wordt? Is het lastig/onhandig dat je dit pas later doet? Feedback hoeft niet altijd gegeven te worden, soms kun je commentaar ook gewoon inslikken. Of laat het naar voren komen op een moment dat het weer speelt (maar dan wel op een opbouwende manier, niet zo van 'nu doe je dat al weer, dat viel me laatst ook al op, dat jij altijd... etc. 
)
Ik ben trouwens ook erg benieuwd naar reacties van anderen op dit thema.
Herkenbaar!
Ja, ook voor mij zeer herkenbaar.
Wat je eraan kunt doen?
In zijn algemeenheid door meditatie of mindfulness meer rust te vinden en meer in contact te komen met je eigen gevoel.
Je wordt je dan meer zelfbewust. Als je meer zelfbewust bent, ontdek je dit soort gevoelens steeds sneller. Eerst lange tijd na het voorval, dan korter na het voorval en op een gegeven moment tijdens het voorval. Vervolgens kun je met die kennis (ook achteraf) feedback geven - maar hoeft dus niet altijd, wat je ermee doet is nl. stap 2, het gaat eerst om bewustwording.
En soms herken je tijdens het voorval wel een ongemakkelijk gevoel (dus je voelt wel wat), maar je kunt het nog niet omschrijven.
Maar ook dat zal door er bewust mee om te gaan (jezelf observeren, nadenken over/terugdenken naar gesprekken en situaties) beter worden.
De tip van Tine is goed, als je die gelegenheid hebt.
Het is dus een kwestie van trainen. Gaat bij de ene sneller dan bij de andere. Heeft over het algemeen wel behoorlijk wat tijd nodig. Gaat niet in een paar weken, zelfs niet in een paar maanden om er echt goed in te zijn.
Het is geweldig als je verbetering ziet.
Ik ben nu met een coachingtraject bezig met precies dit fenomeen. Heel leerzaam.
Dwaalspoor
Ik moet zeggen dat ik je eerst verkeerd begreep, denk ik. Je hebt het eerst over feedback en daarna over van repliek dienen. Dat vind ik toch wel heel verschillende dingen. Feedback zie ik al positief opbouwend en repliek dienen zie ik meer als gevat iemand min of meer de mond snoeren. Dat laatste is ook niet mijn sterkste kant als iemand valse opmerkingen maakt. Later denk ik dan ik had dat of dat moeten zeggen. Ook omdat je gewoon een beetje flabbergasted bent en je zelf ook niet zo in elkaar zit. Aan de andere kant, hoe vaak komt het voor?
nou elfje
Hoe vaak komt het voor, best vaak!
En het is vooral zo frustrerend omdat je je achteraf dan zo sukkeligvoelt, een niet assertief iemand.
En het verschil tussen kritiek geven, feedback of van repliek dienen, wat mij betreft betekent het ongeveer hetzelfde alleen is de toonzetting net effe anders.
En som zijn zijn er situaties waarin iets al gebeurd is wat niet terug te draaien is omdat jij op dat moment niets gezegd hebt, omdat je de juiste woorden niet kon vinden. Om het ernstig te zeggen: Soms is de schade onherstelbaar. Daarom zou het zo fijn zijn als ik de kracht kon vinden om, al was het alleen maar aan te geven dat er over een bepaalde handelswijze nog nagedacht moet worden, i.p.v. het te laten gebeuren met een niet nader benoembaar 'niet pluis gevoel', wat ik om die reden niet durf aan te geven. Omdat het zo stom lijkt dat je het niet goed kunt beargumenteren
Ben ik nu de enige die de vraag/het probleem niet snapt? Je wilt het dus niet hebben over feedback maar weten hoe je alert en assertief kunt reageren als iemand iets doet wat je niet prettig vind, en/of op het moment zelf doorhebben dat je het vervelend vindt?
Volgens mij heb ik hetzelfde. Ik ben soms teveel met andere dingen bezig en het komt dan niet helemaal binnen wat iemand zegt. Soms laat ik het voorbij gaan, maar meestal hum ik iets over dat ik daar over na ga denken. Sowieso hoef je niet altijd ergens direct bovenop te duiken. Dat is helemaal geen aantrekkelijke eigenschap.
uh...vesper
Het probleem niet snappen maar het zelf ook hebben is best knap! 
Er gebeurt iets: iemand doet iets in een gesprek waar je geen goed gevoel over hebt. Pas later bedenk waarom je dat geen goed idee vond wat hele redelijke argumenten zijn maar wat je op het moment zelf niet bedenkt.
Dat gevoel bedoel ik.
Op het moment dat je wel snapt waarom je het er niet mee eens bent kun je gemakkelijker nuance aanbrengen in het gesprek of er iets directer een stokje voor steken. Moet je er later op terugkomen dan is het kwaad al geschied, dan moet je dingen terugdraaien.
Het kwaad al geschied
Dat duidt op impulsiviteit. Blijkbaar stem je in met zaken zonder dat je daar goed over hebt nagedacht. Je laat je omver lullen.
Probeer adem te halen, tijd te claimen.
Hier is een Franse term voor:
L'esprit d'escalier: geestigheid of ad rem-heid van de trap. Je bedenkt pas het perfecte antwoord als je alweer bijna buiten bent.
Volgens mij hebben heeeel veel mensen dat (ja, ik ook). Soms heel frustrerend en ik zou niet weten wat je eraan moet doen. Ja, bedenktijd vragen. Maar zelfs daarvoor moet je wel een beetje opletten en dat lukt me niet altijd. Dan vinden mensen je een zeur, want je vond het toch wel OK? Waarom kom je er nu dan op terug?
twee verschillende dingen
Tante Sidonia,
Ik denk dat het handig is om het in 2 delen te splitsen.
Situatie 1: je begint je tijdens een gesprek onprettig te voelen omdat iemand vervelend overkomt, jou niet uit laat praten, een verborgen agenda lijkt te hebben, steken onder water geeft etc.
Situatie 2: je raakt gepland/ongepland in gesprek met iemand en inhoudelijk laat je je overrompelen door argumenten/meningen. Je bent het dus inhoudelijk niet eens (vermoed je), maar je weet het niet op tijd te pareren.
Op zich is even 'time out' nemen - en dat ook zeggen tegen je gesprekpartner - in beide gevallen een oplossing, maar het herkennen van de oorzaak van je 'niet pluis' gevoel is wel verschillend denk ik.
Je kunt sowieso oefenen door je bij 'geplande' gesprekken goed voor te bereiden. Dat kan om situatie 1 te voorkomen (je moet in gesprek met iemand die jou vaker een vervelend gevoel geeft, iemand die je niet prettig vindt overkomen) of situatie 2 te voorkomen (je moet op je werk of in andere 'inhoudelijke' setting in gesprek met iemand/aantal mensen en je vreest dat je ondersneeuwt).
Wat je precies doet om je te voor te bereiden kun je per situatie bepalen, maar ik zou zeker eens de komende week bekijken wat je 'te wachten' staat en of je eens 'bewust' kan oefenen/observeren wat er gebeurt.
Daarna kun je kijken of je een patroon ziet en je daarmee concreter kunt voorbereiden.
Ondertussen ook oefenen met een time out nemen en daar assertief in worden . Mindfulness is handig om te gebruiken omdat het de bedoeling is dat je makkelijker jezelf kunt 'observeren' en in kunt grijpen.
gr Angela
Tante Sidonia
Dan begrijp ik denk ik niet wat je bedoelt. Ik kom echt niet zo vaak in dat situaties. En als ik er wel in kom en thuis bedenk wat ik had moeten zeggen bedenk ik of het de moeite waard was. Was het dat niet, dan haal ik het zo snel mogelijk uit mijn systeem en als ik er wel mee blijf zitten kom ik er op terug bij die persoon. Zoals: "ik kom nog even terug op dat gesprek. Wat bedoelde je daar nou mee, want eigenlijk heb ik daar een heel vervelend gevoel aan overgehouden." en dan hoop ik dat het uit de wereld is.
Oja
Tijdens een cursus is mij gezegd dat ik inderdaad niet zo snel een antwoord moet willen geven waar ik later vaak spijt van heb, maar gewoon zeggen dat ik er nog op terug kom. En dat werkt echt. Hoef je niets terug te draaien.
