ex nieuwe vriend belaagt me
Ik wist even niet zo snel hoe ik een goede titel kon verzinnen, maar dit denkt de lading wel denk ik.
Sinds een maand of 10 heb ik een relatie met een gescheiden man, ook ik ben gescheiden. We zijn beide zo'n 2 1/2 jaar geleden gescheiden. Maar blijkbaar heeft de ex van mijn nieuwe vriend daar moeite mee. Afgelopen weekend is er iets gebeurt waar ik last van heb persoonlijk.
We waren samen in de supermarkt om onze weekend boodschappen te doen. Blijkbaar was de ex van mijn nieuwe vriend daar ook. Ik had haar nog nooit ontmoet, laat staan dat ik me had voorgesteld. Alleen door de familiefoto's die ik gezien heb wist ik hoe ze er uit zag.
Opeens zag ik dat mijn nieuwe vriend en zij in gesprek waren waarbij zij haar stem verhief. Het ging over de verdeling van de vakantie die zij door heeft gegeven, maar ik heb begrepen dat de data wel genoemd zijn maar niet duidelijk is wie de kinderen dan heeft op welke data. Ook meerdere malen vragen om opheldering (hoe bedoel je het precies, wanneer zijn de kinderen dan bij vader en wanneer bij moeder) heeft niet geleid tot enige reactie.
Blijkbaar was t nodig om het midden in de supermarkt te bespreken. Ik hield me afzijdig (ging blikjes tonijn zoeken), want het gaat om hun afspraken. Maar de ex kwam achter mij aan! Ze begon direct te zeggen dat ze de politie ingeschakeld had en de advocaat er van wist. Ik dacht, ik begin het netjes en zei ' hallo, zal ik me even voorstellen' en stak mijn hand uit. Die weigerde ze. En direct weer als een viswijf te keer. Ik zei nog ' sorry, ik begrijp je niet, en dit lijkt me niet de plek' . Ik liep weg, want ik heb geen behoefte om allerlei zaken in een kleine dorps super te bespreken terwijl de dorpsgenoten met open mond meegenieten. Maar ze kwam me achterna, tot twee keer toe! Ze begon allerlei lelijks over mijn vriend te zeggen (hij is failliet, en hij zit achter je geld aan, hij heeft zo heel veel vrouwen versleten, etc. etc ), om me te waarschuwen en ook te zeggen dat de politie ingeschakeld was! Pfffff ik voel me een beetje bedreigd en kan niet echt meer met een gerust hart zorgeloos een boodschapje doen.
Wat nodeloos idioot en belachelijk om zichzelf en mij zo in de kijker te zetten. Uiteindelijk lukte het me om me wel voor te stellen en toen zei ze nog smalend ' goh, dat wist ik niet' . Haar naam heeft ze nog steeds niet genoemd. Na meerdere malen gezegd te hebben dat ik dit hier niet wilde bespreken, het geen geschikte locatie vond,en als ze me iets te zeggen had ze dan maar een afspraak moest maken en ben ik weggelopen. Ze bleef me naroepen dat zij dit ook geen geschikte locatie vond, maar ja, ze deed t maar gewoon, want ze zag me! Iemand ooit zoiets meegemaakt?
Ow ja, afgelopen kerst heeft ze me opgebeld op mijn werk (ja ja!) en ook allerlei lelijks verteld over haar ex. En ze zei toen ook dat ze naar mijn ouders was gegaan om ze te waarschuwen voor hem, zodat ze hem vooral geen geld zouden geven. Hoe haal je zoiets in je hoofd!!! Uiteindelijk bleek dat mijn ouders niemand hadden gezien, en blijkbaar heeft ze een ander koppel gesproken uit mijn enorme familie. En tegen de raad voor kinderbescherming heeft ze ook al gezegd dat haar kinderen mij niet wilden zien en dat ik zomaar de zoveelste scharrel ben (ben de 2e vriendin na de scheiding). Gelukkig zeiden de kinderen van mijn vriend het tegenovergestelde en vinden te t prima dat vader een vriendin heeft en hebben ze plezier en leuke weekenden met mijn kinderen erbij.
Wat zeggen jullie? Vastleggen met data zodat je een soort logboek hebt? Of kansloos dat ik hier ooit iets mee kan?
Ben gewoon ook ff blij dat ik t van me af kan schrijven en iedereen die iets soortgelijks heeft meegemaakt, reageer!
Wijkrechercheur
Dit zou ik bespreken met de wijkrechercheur.
Je weet niet wat er van komt maar dan is dat daar vast bekend. En mogelijk dat de wijkrechercheur al kennis met haar gemaakt heeft inmiddels.
En een logboek bijhouden inderdaad.
En haar verder niet meer te woord staan. Nul contact. Het is de ex van je partner,niets van jou.
Wat zegt je partner hiervan?
Wat vriend zegt
Wat mijn vriend/partner zegt over de situatie? Dat hij t herkent van haar en dat ik me er niks van aan moet trekken. Ze doet t om HEM in diskrediet te brengen. T is niks tegen mij.
Maar t voelt niet veilig voor mij. En dat begrijpt hij. Ook al is ze niet fysiek naar mij toe.
Ik vrees wel AnneJ dat als ik naar de politie ga ze juist nog bozer wordt en mij gaat beschuldigen van valse aangifte. En dan plaats ik me wel in de positie dat ik iets van haar ben: namelijk de vrouw die aangifte tegen haar deed.
Zij is trouwens bekend bij de politie. Ze heeft nl. al twee keer de politie gebeld Een keer toen mijn vriend in zijn weekend de kinderen mee wilde nemen naar mij. Toen heeft ze gezegd dat de kinderen ontvoerd werden naar n vreemde stad ( waar ik woon) en dat ze daar geen slaapplaats zouden hebben. ( ik had drie logeerkamers in orde gemaakt). De politie geloofde haar en de kinderen mochten niet mee. De tweede keer heeft ze gebeld met de politie en gedreigd tegen de kinderen dat als ze met vader naar de musical Billy Elliot zouden gaan, zij de politie zou in schakelen en ze op zouden komen halen. De kinderen durfden toen zelf niet mee. Je moet je wel realiseren dat dit een hele kleine gemeente is die landelijk gelegen is. Dus dit is ongeveer t meest spannende wat de politie te doen heeft. Vandaar dat zij dit kan doen. In Amsterdam lachen ze hier om.
Aangifte
Je kunt met de wijkrechercheur spreken zonder aangifte te doen. Vraag hen gewoon wat je kunt doen. En inderdaad dan ben je ook partij maar dat ben je al.
Maar dan heb je iets meer kans dat zo'n actie als kinderen niet afgeven in jou voordeel afloopt omdat je dan de wijkrechercheur inschakelt die jou verhaal kent.
Maar nu er kinderen in het spel blijken te zijn vind ik het wel weer lastiger. Want mogelijk wordt dan weer jeugdzorg ingeschakeld, door de wijkrechercheur, en dat wil je ook niet.
Wij hebben er zelf veel aan gehad in dreigende situaties, in Amsterdam, omdat er dan gewoon met mij gesproken werd, ik werd gekalmeerd, en zonodig bezocht men ex, bijvoorbeeld op een dag dat hij de kinderen had, zodat hij wist dat er op hem gelet werd en dat ons verhaal bekend was. Niets zo erg als geheime zaken. In het geheim kun je veel meer schade aanrichten dan als je zaken publiek maakt. Dat geeft ook een zekere bescherming.
O jeugdzorg
Ik zie dat de kinderbescherming toch al betrokken is. Nou, dat maakt dan ook niet meer uit.
Ik raad het je aan om gewoon een keer te gaan praten. Want het kan ook zorgen dat exvrouw weet dat ze op haar tellen moet passen.
Zo'n scene in de supermarkt kun je ze bellen. En dreigen daarmee kan zorgen dat ze maakt dat ze weg komt.
Inderdaad, geen aangifte maar wel een melding.
Het is voor jou gunstig als er een voorgeschiedenis bekend is voor als ze jullie weer eens in diskrediet probeert te brengen. Ook als ze opnieuw een scène zou maken in de supermarkt: direct de politie bellen. Dan weet ze dat die onderweg is of dat er een aantekening wordt gemaakt en bindt ze vast wel in.
de-escaleren
Dinges, ik denk dat het belangrijk is dt je gaat nadenken over hoe je deze situatie van jou en je nieuwe vriend uit zoveel mogelijk kunt de-escaleren.
Je geeft aan dat je je niet veilig voelt en dat heb je ook aan je vriend gezegd. Nu kan dat punt 'ik voel me niet veilig' aanleiding zijn om een heleboel maatregelen te gaan verzinnen: wat moet er allemaal gebeuren om dinges zich weer veilig te laten voelen. Dat kan eindeloos ver gaan.
Wat er gebeurt is is lastig, vervelend, naar. Je gaat ervan trillen, het roept spanning op. Maar raakt dat jouw veiligheid? Het raakt je gemak, je comfort. Helaas moet je constateren dat je met je nieuwe vriend geen comfortabele situatie hebt binnengehaald. Dat is zo. Maar ik zie niet hoe anderen (politie bijvoorbeeld) ervoor kan zorgen dat het wel comfortabel wordt.
Een logboek bijhouden van incidenten is zeker behulpzaam. Allereerst voor jezelf: je kunt dan even opschrijven wat er is gebeurd, je schrijft het van je af, het kan helpen om te relativeren (hoe vaak gebeurt zoiets). Maar het kan ook helpen als de situatie ernstiger wordt, de incidenten groter en er 'bewijs' nodig is voor wat er allemaal gebeurt.
Een melding maken bij de politie kan altijd, dat kan ook telefonisch. Dat levert direkt niet zoveel op, maar als het toch escaleert, dan kan een verzameling meldingen wel belangrijk zijn. Ik heb een vervelende buurman ooit weer rustig gekregen door een paar meldingen die geen actie opleverden (telefonische bedreiging van mijn kinderen, brandende sigaret in mijn haren), totdat ik een filmpje kon maken van het wangedrag van mijn buurman (stenen gooien tegen de ramen). Met dat filmpje ben ik toen naar de politie gegaan en vanaf dat moment was het rustig. Ik vermoed dat de politie met buurman gesproken heeft. Ik vermoed ook dat er al meer meldingen lagen van andere buren. Dus meldingen hebben op zich zin, maar dan voor de langere termijn, als het escaleert en er iets moet gebeuren. Zover is het nu nog niet.
De ex is boos (duidelijk) en ze is nog bezig om op een of andere manier wraak te nemen. Er zal een conflict onder zitten dat gaat over geld en dat zijn taaie conflicten, maar dat heeft dan te maken met het huwelijk en de scheiding en niet direkt iets met jou. In je hoofd en tegenover haar kun je het gescheld de-escaleren door te stellen, dat ze blij kan zijn dat ze van hem af is. Dat kun je ook ventileren: ze is blij dat ze van hem af is, maar ze uit dat op een vreemde manier.
Voor de zaken waar de kinderen bij betrokken zijn, die zijn ernstiger en hebben meer gevolgen voor de kinderen zelf. Maar daarvoor zou de vader in actie moeten komen, dat is niet jouw pakkie-an. Vader kan met het ouderschapsplan onder de arm naar de politie stappen, duidelijk maken wanneer de kinderen bij hem zijn, en met de politie de afspraak maken, dat hij als ouder de vrijheid heeft om eenvoudige dingen te doen, zoals samen naar de nieuwe vriendin gaan, of samen met de kinderen naar de bioscoop.
Blijkbaar is de Raad voor de kinderbescherming er al bij betrokken. Dat alles maakt het voor de kinderen riskant. Als jij als nieuwe vriendin de relatie tussen moeder en vader extra onder druk gaat zetten (bijvoorbeeld oor je veiligheidsverhaal), dan kan het zijn dat de leefsituatie voor de kinderen daarmee onveiliger wordt in de ogen van de raad. en dat kan leiden tot drastisch ingrijpen. Met alle nadelige gevolgen van dien voor de kinderen.
Zoeken naar de-escalatie, naar acceptatie dat het een niet-comfortabele situatie, vader actiever laten zoeken naar oplossingen voor de blijkbaar nog resterende problemen en zelf zo min mogelijk bijdragen aan het oplopen van de spanningen lijkt mij nu het allerbelangrijkste. Vooral voor de kinderen.
Tsjor
laten bezinken
Ik heb het een en ander laten bezinken en besloten even niks te doen. En als het nog een keer voordoet; vooral niks te doen.Ze zet zichzelf meer voorschut dan mij.
Dank voor de reacties.
