Relaties
ka2003
14-12-2021 om 11:22
Ex leidde dubbelleven ongelooflijk
In ben een vrouw van 43, heb 3 kinderen in de leeftijd van 17,16 en 11, de oudste heeft pdd-nos.
Ong. 1 maand geleden heeft mijn ex er een punt achter gezet. Ik ben momenteel een emotioneel wrak, probeer me voor de kinderen groot te houden, maar het is ook goed als ze mijn verdriet zien. Hij is eerder vreemdgegaan en zeg eerlijk ik heb dit nooit kunnen loslaten. Als er een woordenwisseling was,, of hij maakte een nare opmerking kwam ik weer terug op die vrouwen (voor de lust, toen nog geen gevoelens). Mijn ex heeft 9 maanden voor “niks” gewerkt voor een bedrijf wat failliet ging, sinds die tijd is het eigenlijk niet meer dezelfde lieve zorgzame man geweest:
Dit is alweer een aantal jaren geleden, hij is daarna aan de drugs gegaan (eerst xtc later speed) en ging daarna vreemd, vond het verschrikkelijk maar hield van hem en had ook medelijden omdat ik wist hoe dit erin hakte, dat je 9 maanden voor niks hebt gewerkt. Later betaalden er meerdere klanten niet tijdig, dat ik zei jij bent te soft als ondernemer (zzp-timmerman/electro/zonnepanelen) je moet weer
voor een baas gaan werken. Nee dat nooit meer dan kunnen we het al helemaal niet meer betalen.
Hij is toen zelfs een tijd gaan dealen verschrikkelijk en zelfs 1 keer bedreigd (ze zeggen dat je nooit makkelijk uit dat wereldje komt) .We hebben financieel zware jaren gekend, konden weinig op vakantie, maar als we gingen hadden we het fijn. Het knaagde ook aan hem, dat vrienden enz wel ieder jaar naar het buitenland konden en wij een enkele keer naar Landal of Centerparcs gingen een midweek of week. Vorig jaar nog een midweek met ex schoonouders geweest, scheelde in de kosten (gedeeld) en we waren er even uit.
Was een fijne vakantie, even wat anders dan thuis.
Wel merkte ik sinds de eerste corona periode dat mijn ex zich anders gedroeg. Ik zei gebruik je weer, want je gedrag is anders en je eet niet (soms
een dag dat ie juist de voorraadkast leeg at.) en werken nooit zin en tijd zaterdags want hij moest werken en zondags zat er niks in en zei ik zullen we even naar J gaan (beste kameraad waarvan de moeder is overleden een tijd terug) nee want die zie ik ook met werken van de week, ik zei uhm dat is heel wat anders die vindt het fijn als we even langs komen , zijn neef van 39 had een herseninfarct gehad, ik zei zullen we even langsgaan maar nee. Hij had nergens geen zin in
stoorde zich aan mij (heb. ADD dus ben chaotisch, maar dat ben ik al vanaf het begin ) als ik even mijn ogen dicht had op de bank kreeg ik al commentaar dat er bijv niets gedaan was (wat wel zo was) ook als ik chips at of wat anders commentaar dat ik te dik werd. en rolletjes kreeg enz. en dan ging mijn zoon ook nog erin mee ja mama wanneer ga je afvallen. Heb de ziekte van Chron dus had daarvoor ook nog door een ontsteking prednison gehad en mijn vit.D was ook maar 25 dus moeheid was niet raar, ook kwam alles de laatste jaren op mij neer gesprekken van onze zoon (pdd nos ) het interesseerde hem niks en het was mijn schuld
dat hij naar speciaal onderwijs moest, had ik de toelaatbaarheidsverklaring maar nooit moeten
tekenen , ik zei pardon dan had jij mee moeten gaan naar dat gesprek waar ik onder druk werd gezet. 5 tegen 2. (ik en mijn zoon) en moest nu een handtekening zetten bij akkoord kon niet overleggen . Kan op 1 hand tellen de gesprekken waar hij mee naartoe is geweest de laatste jaren , want moeten ze dat maar s’avonds doen overdag werk ik. Ook dit ik niks meer goed , maakte teveel op , ook van de kids kon ie niks hebben meteen boos 1,5 jaar geleden begonnen 2 dagen aan de slaapkamers v de meiden, maar half afgemaakt
Heb tig keer gevraagd wat is er toch met jou , heb je een burn out of depressie of gebruik je nog . Ik word gek van jou altijd dat terughalen van gebruiken dat doe ik niet meer. Als de meiden 1x ruzie maakten flipte die en werd me toch boos om vervolgens weer naar boven te lopen en ze achterna te gaan en z’n excuses aan te bieden , ook zijn boekhouding is ie zo laks mee en met afspraken , de boekhouder heeft me gemaild in Juni voor wat stukken van 2020 (jaarcontrole) , omdat ie geen gehoor kreeg van mijn ex . Klanten belde mij of stuurde me via FB messenger zelfs berichten dat hij niet opnam en niet te bereiken was. Er staan nog schulden open (aanslagen v d belastingdienst) en ook. boetes voor te hard rijden , waar al weer meer kosten bovenop zijn gekomen of bijv motorvoertuigenbelasting weer 50 bovenop is gekomen door te laat betalen, het interesseerde hem niks. We reden in de vakantie een dagje naar zee , hij reed te hard ik zei straks liggen er 3 boetes op de deurmat , week ervoor had hij een vriend van mijn zoon naar huis gebracht ook kort daarna een boete van gekregen en. van dat dagje zee ook 2 boetes. Hij had van de week dat ie eigenlijk vakantie had maar 2 dagen iets met ons gedaan , want hij moest werken (ondertussen zal ie veel bij zijn inmiddels nieuwe vriendin zijn geweest), die gelukkig 1uur en 6 min. verderop woont . Mijn ex had last van zijn schouder en s’nachts en bij rust en zei ik ga naar de sportschool als corona voorbij is (eerste periode) met B (onze middelste) ik zei
ben je verliefd , want hij is helemaal niet van het sporten doe normaal zei die. Ik werd de laatste 2 jaar alleen maar gekleineerd, mijn ex zocht niks , iets kleins kon hij zich al aan irriteren, alleen maar grijnzen, werken en veel slapen als hij thuis was. Dat ik 6 weken geleden riep ik ga morgen naar de stichting want ik doe toch niks meer goed. Mijn ex schoonmoeder kreeg klachten afvallen en vermoeidheid en rugpijn, toen de diagnose kwam zo’n 5 weken geleden (botkanker) was het voor mijn ex de druppel : ik stop ermee en ga bij mijn ouders wonen , we verkopen het huis en zijn van onze schulden.af. Ik begreep er niks van hij die altijd zoveel om me gaf en jaloers werd als ik met een ex stond te buurten of met andere mannen.
Ik ging naar boven huilend en ben de hele middag boven gebleven. De middelste ging op kamp de volg.dag dus wilde ik het nog niet vertellen. Ik zei ik wil jou niet kwijt, ik kan niet zonder jou. Hij vond dat we meer als broer en zus leefden en ik had hem al een half jaar geen knuffel en of kus meer gegeven, ik zei gek hè als ik word gekleineerd en er alleen maar op me gegrijnsd wordt. Mijn onderbuikgevoel zei dat er meer was, ik zei heb je een ander? Nee hoe kom je daar nou bij, ik heb nergens geen zin in. Hij zat vaak in de garage op een stoeltje en was dan regelmatig
cryptomunten en bitcoins aan het bekijken de stijgingen enz. dit doet onze zoon veel dus is dat voor hem ook interessant geworden. Ook op de geschiedenis van zijn computer veel over die munten. Ik haalde me van alles door het hoofd en zei ik wil nu de waarheid anders doe je mij nog veel meer pijn. Toen zei die dat komt later wel , toen wist ik genoeg. Hem s’nachts wakker gemaakt en natuurlijk doorgevraagd hij zei niet teveel anders ging ik haat opzoeken op social media enz . ze was. 46 en maatschappelijk werker 😳 gescheiden en had een eigen bedrijfje.
De grond zakte onder mijn voeten vandaan. Wat heb ik gehuild en nog kan ik ineens emotioneel worden (ben ook een hooggevoelig persoon), ben ik zo naïef en blind geweest???
Hoewel ik nog steeds denk dat er meer is hij heeft in het verleden iets meegemaakt en nooit hulp voor willen vragen terwijl ik zei dat hij naar de huisarts of een psycholoog moest gaan. En nu ongelooflijk binnen 5 weken voel ik me “lucht” alsof ik nooit bestaan heb, ook bij ex schoonfamilie. Het ergste is ze is vorige week al daar geweest, hoe snel kan het gaan ik denk dat dit al veel langer speelt , maar zal de waarheid nooit boven tafel krijgen. Ook heeft mijn moeder 2,5 week geleden een hersenbloeding gekregen , gelukkig is ze er goed uitgekomen, wel fysio voor evenwichtstoornis., maar ze zeggen weleens 1 komt nooit alleen, nou dat is hier dus het geval.
En zo kinderachtig bezig , hij is in de herfstvakantie met de kids. een dagje weggeweest (nu kon het wel ineens) en dan in de bus zeggen ik ga een nieuwe rijke vriendin zoeken dan kunnen jullie 2x op vakantie per jaar pffff en tegen mijn jongste. wat ze een mooie naam vond , echt die is dan 47 en tegen de oudste 2 had ie laatst geroepen je blijft toch niet 40 jaar bij dezelfde. En me zwart maken bijv. dat zijn werkbroek nu meteen is uitgewassen (door opa )tegen de kinderen.
In zijn drugsperiode jaren geleden zei die ruimdenkend te zijn en geen moeite met.
vreemdgaan te hebben, het pijnlijkste
vind ik nog dat hij geen spatje schuldgevoel heeft van alles wat hij gedaan heeft, ongelooflijk hoe blind ben ik geweest, maar O wat is dit zwaar, vooral door de manier waarop. Hij reageerde de laatste tijd ook niet meer op appjes. Ook niet bij anderen en zocht niet te reageren in familie en vriendenapps voor felicitaties (nu wel weer ineens zeggen ze kids) wilde nooit op de foto met ons vroeg al jaren om een gezinsfoto (maar mijn dochter zei v d week dat ie met haar selfies maakte met die hond, dat deed haar ook pijn) en hij werd boos als ik vroeg met wie hij online was, want hij was niet online geweest en hij zou zijn gsm anders wel eens weggooien. 3/4 weken voor hij de relatie beëindigde ben ik gaan kijken of hij wel echt bij dat adres aan het werk was, had hem niet gezien maar hij mij wel, stond in een pad met zijn bus. En boos dat ie werd, kom jij mij ook nog controleren enz enz. Vorige week is mijn ex schoonmoeder overleden, heb niet eens op een normale manier afscheid van haar kunnen nemen al mocht ik wel komen (thuis opgebaard) maar je denkt toch niet dat ik daar naartoe ga als mijn ex thuis woont en die sloerie daar ook al eerder is geweest en ze beide totaal geen rekening houden met de gevoelens van de kids. Ze willen haar nog helemaal niet ontmoeten echt dat doet me het meeste pijn van alles. Mijn zoon appte de dag na oma’s overlijden of zij er ook was, maar hij reageerde niet. Want er was gevraagd of mijn kinderen wilde komen (mijn jongste had ik al eerder afgezet) Had ze later afgezet de oudste 2 en ze vroegen of ik even wilde wachten, want als zij er was wilde ze niet naar binnen. Nou ze kwam terug gerend mijn dochter dat zij binnen zat. Mijn zoon wilde absoluut niet gaan, mijn dochter had twijfels ik zei volg je gevoel als jij wilt gaan doe het dan voor opa en oma en voor jezelf en negeer die … mijn ex stond in de pad dus ik riep ga maar meid (ze wilde toch graag naar opa)ja ok maar wacht even mocht ik toch terug willen ik zei is goed ik rijd wel een rondje in de buurt) Ze heeft ook geen woord gezegd tegen die …zei ze later.
En wie kreeg er weer de schuld dat ik de kinderen had omgepraat 🙋🏻♀️ want dat hoorde hij pffff de kinderen weten wel beter en zeggen dat dat niet waar is en ik probeer het ook los te laten want hij weet dat ik me om zoiets druk ga maken, maar nu ik de kids als bewijs heb weet ik wel beter. Ik voel me zo ingeruild en weet niet of hun egoïstisch zijn en empatisch vermogen missen want ze stond er op de rouwkaart al bij en ben niet eens gevraagd mee te doen met het bloemstuk al zou ik dan achter mijn kinderen gestaan hebben. En daar thuis vinden ze alles zo normaal dat mensen links en rechts denken dat dit al langer speelt en ze er niet van schrikken als de familie al eerder op de hoogte was. En daarbij ze weten niet alles dat hij vaker is vreemdgeweest en vaker aan die troep heeft gezeten. Mijn ex heeft 2 weken geleden opgebiecht haar al 2 jaar te kennen en af en toe te hebben afgesproken, nou dat geloof ik dus echt niet, denk dat hij in z’n hoofd al afscheid van mij aan het nemen was, dus die is al veel verder met alles. Als je kunt vreemdgaan en je lul ergens anders insteken waarom kun je dan niet eerder een relatie beëindigen. En natuurlijk kiezen zijn zussen en vader partij voor hun broer en zei de oudste laatst tegen een oud collega die ik ook ken, ben bij dat onze … weer kan lachen. Nou de kinderen zeggen toch wat anders dat hij nog snel boos is en niks kan hebben. Maar ach dat is niet meer mijn zorg natuurlijk als je verliefd bent ben je blij als je bij diegene bent, op het begin is alles leuk en zie je alleen de leuke kanten.
Kreeg gisteren veel berichten zelfs van vrienden van mijn ex dat ze het dapper vonden dat ik naar de crematie ben gegaan.
Heb wel getwijfeld ben ook bij de huisarts geweest, maar die zei ik voel dat je wilt gaan, doe het anders krijg je misschien spijt en kunnen ze er ook niks over zeggen als je bent geweest. Maar nee naar de koffietafel kon ik niet ook omdat ik niet weet of ik me had kunnen inhouden t.o hun/haar. Want op het begin van de dienst werden de namen opgenoemd van de kinderen met partners en mijn 3 kids nou heb nog nooit mijn hart zo hard voelen tikken, denk dat mijn hartslag zo hoog was op dat moment. Ik riep het zijn niet jou kinderen. (Voor mij zullen ze het gehoord hebben, helaas) Zij kon geen kinderen krijgen zij mijn dochter, dat papa dat had gezegd, dan zal ze zich nu even fijn hebben gevoeld alsof het haar kinderen waren walgelijk. En op het einde vond ik ook erg moeilijk en dubbel was erg verdrietig want links zat de ex schoonfamilie (heb ze niet aangekeken) toen ik rechts de kist aanraakte en in tranen was. Daarvoor nog even mijn meiden geknuffeld dat had ik even nodig.
En dan de foto’s die nog voorbij kwamen waar ik op stond, had van mij niet meer gehoeven maar uit respect van ex schoonmoeder akkoord gegaan. Heb het nu afgesloten daar en wil er ook nooit geen voet meer binnenzetten. Want mijn ex doet nooit iets verkeerd in hun ogen, het was (naar horen zeggen van anderen) altijd ik die de schuldige was. Als mensen daar zeiden dat mijn zoon en jongste dochter op mij leken was het altijd nee die lijken op
onze … ook snapte 1 ex schoonzus niet dat ik niet doorging met mijn leven (toekomst) toen zei een vriendin pardon, het is niet niks wat ze meemaakt en nu ook haar eigen moeder een hersenbloeding. Wat kun je je vergissen is een familie na 26 jaar echt ongelooflijk, zijn jongere (uit de hoogte) zus was schijnheilig aardig in mijn gezicht maar achter mijn rug om negatief praten over mij/ons (hoorde ik via anderen). Dus misschien krijg ik nu wel meer rust dadelijk als ik een eigen woning heb. Mijn jongste sloeg vorige week op bed een arm om me heen en zei mama je moet eigenlijk blij zijn dat je van papa af bent hij was alleen maar aan het mopperen op jou, jij verdiend een lievere man, die er wel voor jou is. 🥰 smelt smelt net 11 jaar.
En hoeveel berichtjes ik wel niet heb gekregen via de app of messenger echt zo
meelevend en lief, dat verzacht de pijn iets. Ook vinden veel mensen hem er slecht uitzien mager en niet de oude Heel verhaal (maar wilde mijn emoties even kwijt…
ka2003
14-12-2021 om 11:31
Had dit berichtje voor de helft 2 weken geleden getypt, heb nu veel meer rust en zie in dat het beter is ook voor de kinderen, dus ben al sterker dan 2 weken terug al is dat natuurlijk op en af en blijven er moeilijke periodes .
syboor
14-12-2021 om 15:45
Wat een heftig verhaal. Sterkte! Fijn dat je kinderen vinden dat het beter is zo. Knap ook dat je een maand nadat hij het uit heeft gemaakt toch wel duidelijk voor je zelf weet dat hem niet meer terugwilt.
Ik hoop dat je rechtsbijstand kunt krijgen. Financieel is het een nogal ingewikkeld verhaal, en de kans is groot dat er na de scheiding opeens nieuwe schuldeisers uit de kast komen.
Sas-OO
16-12-2021 om 17:40
Ik heb je verhaal gelezen. Heftig inderdaad. Het was wel erg veel informatie en ik begreep niet alles.
Gelukkig schrijf je daarna dat het nu beter gaat.
Misschien is het goed als je opschrijft waar je nu advies over kan gebruiken. Dan kunnen we meedenken.
ka2003
12-02-2022 om 10:29
teBen ik weer, hopelijk is het verhaal duidelijk. Moet weer even van me afschrijven. Walg momenteel weer van mijn ex, gewoon de manier waarop hij bezig is en ik daardoor razend op hem ben. Maar heb 3 kids dus wil toch een beetje de vrede bewaren. Maar soms zit het me tot hier en stuur ik nare boze berichten naar hem toe, (moet het zakelijk houden, heb ik hem het hardste mee) en denk dat hij mij ook alleen maar uitlacht. Ook als ik stuur wanneer hij vakantie heeft, omdat ik graag die weken vakantie wil krijg ik terug gestuurd: Ja, wat heeft dat met mij te maken die vakantie. En ook het nu 4 maanden geleden is dat ik wel de slachtofferrol kan blijven spelen en dat ik me is af moest vragen waarom hij verliefd werd op een ander. (Na een relatie van 26 jaar is 4 maanden ook echt lang 😤)en zijn zus zegt tegen andere ik ben blij dat onze … weer kan lachen, alsof ik de schuldige ben.
Nee hij is zichzelf niet, ik heb 26 jaar met hem samengeleefd en ken hem beter als geen ander. Sinds hij dat faillissement heeft meegemaakt (9 maanden gewerkt voor een bedrijf voor niks) is hij nooit meer de oude geworden. Ook hebben we 2 niet zo’n makkelijke pubers, 1 met pdd-nos waar we beiden eerder niet zo goed mee om konden gaan. Ik ging van gesprek naar gesprek en kon de laatste jaren overal alleen heen. Want hij vond het onzin en was slim met computers (had op zijn 15de al een bedrijfje (nog) en moest maar vrijstelling krijgen van de leerplicht.(De makkelijkste weg) En het was mijn schuld dat ik getekend had voor een TLB voor speciaal onderwijs. Nou zei ik dan had je mee moeten gaan toen, ik
werd min of meer onder druk gezet, wilde het overleggen maar nee ze moesten het nu weten, zat ik dan 4 tegen 2 (ik en mijn zoon). Ook omdat ze zijn veiligheid niet meer konden garanderen in de pauzes en tussenuren leek me het beter dat hij naar een VSO school ging. Maar het ergste is dat mijn zoon met zijn vader mee ging praten, dus ik voelde me dan weer schuldig. Ook als mijn ex in de laatste 2 jaar dat hij me kleineerde zei dat mijn armen steeds dikker werden en alweer chips en kijk die rolletjes (buik) ging hij meepraten. Fijne vent hoor en het ergste is dat zijn nieuwe vriendin een stuk steviger is dan mij (ben sowieso niet dik) en dikke bovenarmen heeft. En het ergste vind ik nu kan wel ineens alles. Uiteten en met die nieuwe sloerie naar het paardrijden kijken van mijn dochter (eerst altijd werken, werken op zaterdag of hij zat bij haar, wie zal het zeggen.) Met haar mee naar het ziekenhuis en daarna samen lunchen daar ben ik het meeste pist om, heb de ziekte van chron vorig jaar een onderzoek gehad en hij kwam me ophalen, nou dat duurde te lang want de MDL arts wilde me nog even spreken en boos dat hij werd. Omdat het te lang duurde en als ik maar even mijn ogen dicht had of s’avonds moe was kreeg ik commentaar, maar hij sliep soms uren op de bank en dat mocht wel. Echt dat onbegrip en zo egocentrisch en kortzichtig dat ik ergens blij moet zijn dat ik van hem af ben. Maar toch heb ik nog een tikkeltje medelijden omdat hij nooit hulp is gaan zoeken maar de eerdere drugs een vlucht was (verslavingsgevoelig) en nu is dit ook weer een vlucht om zich even goed te voelen, maar denk dat als hij geen hulp zoekt hij nooit meer de oude wordt. (Heeft dingen uit het verleden niet verwerkt) En ik heb hem te weinig aandacht gegeven maar ben te gevoelig om het eerdere vreemdgaan te vergeten, die gedachte kon ik niet loslaten. Maar wat ik het ergste vindt dat hij (ik noem dat zo) al 2 jaar een dubbelleven leidde O wat doet dat pijn, de manier waarop. Hoe houdt iemand dat vol. Ik denk nog steeds dat hij in een manische periode zit, maar dat is mijn zorg niet meer natuurlijk, maar wil wel dat de kids naar een vader gaan die zichzelf is. Die zeggen ook bij haar is die zo anders, dan thuis bij zijn vader dan wordt hij snel boos en kan weinig hebben,
Dus de ware aard komt nog wel naar boven en ik geloof zeker in Karma voor hun beiden. Want zeg nou zelf welke maatschappelijk werker met een eigen bedrijfje accepteert het om op de rouwkaart erbij te staan na 6/7 weken, mijn jongste dochter (net 11) zegt mama die hebben al veel langer iets dat kan niet anders, ben maar blij dat je van papa af bent, je verdient een lievere man die niet alleen op je moppert (de tranen sprongen in mijn ogen smelt smelt ) daarentegen is ze wel flexibel en loyaal vergeleken met de de 2 pubers, ze zegt mama ik vind het heel erg voor jou, maar ik wil gewoon naar papa. Ik zei natuurlijk meisje dat is ook logisch (probeer hem niet zwart te maken bij de kids, al schiet er soms nog wel iets uit per ongeluk). En ja het heeft altijd 2 kanten, maar hij probeert de schuld in mijn schoenen te schuiven, maar ik weet wel beter. Als je gekleineerd wordt neem je afstand en kun je iemand geen aandacht meer geven. Ook door zijn eerdere fouten (vreemdgaan ) kon ik dat moeilijker. Die gedachte kon ik niet loslaten. Bij woorden kwam ik ook weer terug op die “sletten” die toen alleen v d lust waren. Deze keer was het zijn beslissing en ja hij was verliefd geworden, ik zei goh wat toevallig een paar keer afspreken v d lust en toevallig zijn de gevoelens wederzijds, ik denk eerder dat zij
gevoelens kreeg voor hem en dan toen ex schoonmoeder ziek werd het de druppel was en hij dacht het leven is te kort om ongelukkig te zijn, maar ik weet dat ik niet alleen de reden hiervan ben. En ja ben chaotisch en impulsief (aankopen) en gaf te weinig aandacht de laatste tijd, maar nee hij had er meer voor mij moeten zijn en me moeten helpen, in mijn omgeving hadden ze al langer met me te doen, omdat ik er alleen voor stond en ook hoorde de buren hem vaak boos schreeuwen dus ik hoef niet te twijfelen dat de schuld alleen bij mij ligt, dat verlicht het allemaal een beetje..
ka2003
12-02-2022 om 10:31
O ja hij werkt ook voor geen meter mee O.a. met de verkoop van onze woning. Zo laks met alles van boekhouding tot het invullen van het makelaars account, ik ben al veel verder met alles. Ik kan al bijna over in mijn huurhuis (met veel hulp van mijn vader en vriendinnen) anders had ik dat niet gered. Maar hij wil het zo snel verkocht hebben i.v.m schulden, waarom dan zo laks in alles 🤷🏻♀️
Anna Cara
13-02-2022 om 11:13
Lekker om van je af te schrijven, een hoop mate dingen zijn er gebeurd. Nu tijd om los te laten, je boosheid. En frustratie. Het helpt je niet verder. Zo te lezen heb je fijne hulp.
ka2003
18-02-2022 om 13:55
LGa ik ook proberen, maar heb soms nog mijn momenten als ik hoor wat hij nu met haar allemaal doet en onderneemt. Bizar en walgelijk gewoon. Vrij nemen wanneer het kan, nu wel ineens kunnen buurten overal en heen zoeken en op vakantie v d zomer en ook vrij nemen regelmatig, terwijl het eerst nooit kon want hij moest 6 dagen werken (of 4/5 en hij zat vrij en zaterdags bij haar) en daarbij dat zo’n zgn maatschappelijk werker (zonder empatisch vermogen beide) overal in meegaat en het accepteert na 6/7 weken op de rouwkaart erbij te staan zegt genoeg. Die hebben al veel langer iets anders word ik na 26 jaar niet ingeruild alsof ik nooit heb bestaan. Maar ach ik ben niet alleen de reden dat maakt het iets makkelijker om het los te laten. Denk dat hij echt in een manische periode zit en natuurlijk voelt ie zich bij haar goed, want hij is verliefd. Maar hij is zichzelf niet en laat zijn ware aard niet zien bij haar. Had/heeft een hoop financiële stress (te soft als ondernemer en vraagt te weinig )en laat de boekhouding liggen, denk dat dit mede een vlucht is. Ken hem al 26 jaar en we hebben ook 2 pubers die niet zo makkelijk zijn. En dingen uit het verleden niet verwekt maar dat is niet meer aan mij. Werd uitgelachen als ik zei dat hij eens naar de huisarts moest gaan of EMDR therapie moest gaan volgen. Maar dat is niet meer aan mij, maar dat alles zo snel gaat maakt me wel woedend soms. De kinderen wilde haar joh helemaal niet ontmoeten maar hadden geen keuze. En dan zou je denken dat een maatschappelijk werker beter zal weten, nou niet dus! En dat zijn zussen en vader alles goedkeuren zal ik nooit begrijpen, weet ik meteen wat ik daar betekend heb na 26 jaar. (Hoewel ik begrijp dat die het opnemen voor hun broer, maar het gaat op de manier waarop) Zo heb het weer even van me afgeschreven. Wil absoluut zelf me geen schuldgevoelens geven, want weet dat het absoluut niet aan mij ligt allemaal.
Reageer op dit bericht
Op dit topic is al langer dan 4 weken niet gereageerd, daarom is het reageerveld verborgen. Je kan ook een nieuw topic starten.