Eventjes graag jullie mening aub...

Huis

"Daarmee bedoel ik dat ik vrees dat ik moet wachten tot het huis verkocht is..."

Hoe bedoel je dat precies?

Je kunt nu best een paar dagen uit huis, logeren bij je moeder en je ziek melden (veel mensen hebben zich voor minder ziek gemeld......!). Daarvoor hoeft het huis niet verkocht te zijn.

Dus probeer helder te krijgen. Wat houdt jou tegen om nu een paar dagen naar je moeder te gaan?
En is dat reëel?

Moet je je daardoor laten tegenhouden?

Je man wil alles bepalen voor jou en je dochter? Is het niet een goed idee een keer te zeggen "ho stop, dit wil IK, dus ik doe het (bij mijn moeder logeren), ook al wil jij dat niet"?

Ik wist het

Ik wist het, hij is bij de dokter alles andersom gaan zeggen dan hoe ik het zie. Dat kwetst. Hij zegt dat hij me nooit zal kunnen vergeven dat ik daar niet de waarheid ging zeggen. Ben ik dan gek aan het worden? Droomde ik alles dan?

Vrees

Ik vrees dat ik wat stoms gedaan heb. Dochter praat veel met mij over welk kwaad haar vader haar heeft aangedaan en al die tijd heb ik dat gewoon bevestigd. Dat ik er ook zo over denk, dat ik door hem ook kwaad ben aangedaan. We vonden steun bij elkaar en dat had ik precies beter niet gedaan. Maar ze zat heel diep en voelde zich onbegrepen.
Het besef dat er geen weg terug is, maakt mij nu weer heel bang. Waar gaat hij met mijn kind naartoe...

Hoezo hij?

Jij gaat toch met je dochter weg, niet hij?
Waarom vraag je je af 'waar gaat hij met mijn kind naar toe'?
En lees je je eigen postings wel eens terug? Misschien helpt je dat om je focus te blijven houden. Jij en je dochter moeten daar weg want zolang jij bang en verlamd blijft geloof je hem. Overigens: als je een posting typt op dit forum klink je niet in paniek maar je zegt dat je je afvraagt of jij gek bent. Als je nou voor elke keer dat je dit typt jezelf in je arm knijpt dat je niet gek bent kun je jezelf misschien een beetje sturen.
Gr Angela

Niet stom

Je bent niet stom. Je kunt alleen beter niet je dochter als vertrouwelinge gebruiken.
Omgekeerd wel. Je dochter mag zich vrij voelen alles aan jou te vertellen.
Dat doet ze gelukkig ook. Houd dat vast.
Jouw taak is om niet in het web te blijven plakken maar om er even met een botte bijl uit te breken.
Omdat jullie dat nodig hebben.

Dat huis komt wel, eerst rust en veiligheid.

Ben je bang voor je veiligheid als je even rust zou zoeken?

Risico

Je kunt mazzel hebben maar vertrekken is geen gegarandeerde veilige oplossing.
Je kunt een omgangsregeling krijgen waarbij dochter alleen is met haar vader. Je kunt zelfs je dochter kwijtraken.
Desgevraagd kiezen kinderen zelfs nog wel eens voor de foute ouder omdat die 'zielig' is en moeder redt zich wel.
Houd er rekening mee dat als je vertrekt dat vader niet alleen in grote wanhoop achterblijft. Huisarts en familie, indien nodig standby.
Je kunt ook fors inzetten en er op staan dat vader geen omgang krijgt omdat hij haar continu afbrandt als dochter even iets doet dat hij niet verwacht of dat niet precies de regeltjes volgt.
Je kunt dat zelfs volhouden ook als het gerecht beslist dat er wel omgang volgt. Dan kun je boetes verwachten.
En druk van instanties. Of dochter wordt aan vader toegewezen. Omdat moeder de omgang traineert.

Zelf zou ik hier kiezen voor het voorlopig beschermen van dochter door haar niet meer alleen te laten met haar vader en door vaker samen weg te gaan of dochter naar oma te sturen.

Maar nogmaals, de keuze is aan Nina, want zij en haar dochter dragen de consequenties.

oh nee niet tot verkoop huis

Dan zit je nog jaren gevangen: hij gaat niet meewerken dus het kan jaren duren. Nee, houd je zelf dat alsjeblieft niet voor. Dat wordt rekken en intussen groeit je meisje op in die situatie...

wat Mari zegt

Het klopt wat Mari zegt, je hoeft niet te wachten met weggaan tot het huis verkocht is. Dat zou wereldwijd in heel veel gevallen lijden tot heel schrijnende situaties. Ik snap wel wat je bedoelt; je denkt Nina, dat je man de geldkraan dichtdraait als je zelf iets wil huren of kopen. Daar hebben ze in NL de 'Voorlopige voorziening' voor uitgevonden. Een rechter spreekt dan uit wie zolang mag blijven wonen en wie er allimentatie betaald. Het frustreren van deze rechtsgang, daar hebben rechters meestal een broertje dood aan.
Je angst voor het onbekende ' ik kan helemaal niks', laat je daar niet door verlammen. En laat je al helemaal niet door je man vertellen hoe het zit of wat hij gaat doen als jij bepaalde stappen zet. Chantage heet dat. Bedenk bij alles wat je man zegt 'ik laat me niet chanteren'. Het feit dat hij je chanteert wil zeggen dat hij niet bij machte is dingen tegen te houden. Als je man nog een keer dreigt met zelfmoord, dan bel je de crisisdienst en laat je ze het berichtje lezen (en de andere dreigementen).
Ik weet dat de kans er in zit dat hij zal dreigen je alles af te nemen en dat dat niet veel goeds is voor jou en je dochter, maar probeer dat los te laten. Rechters gaan zelden tot niet mee in zinloze dreigementen en eisen van een partij waardoor je je dochter kwijt zou zijn. Bewaar wel al je berichtjes, maak print screens en mail ze naar een mailadres waar jij alleen de inlogcode van hebt. Heb je al een eigen bankrekening? Open die en vraag ze geen bankafschriften te sturen, of stuur ze naar je moeder. Maak daar straks je geld naar over; je salaris en de helft van het spaargeld. In een echtscheidings situatie gebeurt dit heel vaak, de rechter kijkt daar niet van op en bestraft dat ook niet. Wel moet er achteraf verrekend worden als blijkt dat je geld hebt opgenomen wat niet van jou is. Maar t geld wat je niet neemt, ben je meestal kwijt. Ik was ook heel netjes, nam geen geld en ben alles kwijt geraakt. Diegene die t snelste graait, is meestal beter af.
Doe deze stappen, tot je geld opneemt berokkenen ze heen schade in je huwelijk. Hij hoeft het niet te weten. En al komt hij t wel te weten; een huwelijk waarin alles kapot gaat omdat je een bankrekening opent, wil je daar in zitten?
Alles wordt hij boos over. Dus wat je ook doet, hij wordt toch boos. Is het dan niet beter dat hij boos wordt over iets wat er ECHT toe doet? In plaats van over een jurkje?
Ik wil je alle sterkte wensen, en begrijp t ook als je t nog niet durft.

Beter veilig dan een huis

Niet elke man lukt het je kind of huis van je af te pakken. Laat dat huis gaan in je angst van nu.

Je zei dat je moeder je t laatste zetje had gegeven. Welk zetje?

En nogmaals: ben je bang voor geweld?

Vandaag

ga je naar dat appartement kijken. Ik hoop dat je het wil huren en dat je gaat. Het huis hoeft echt niet eerst verkocht te worden, dat komt wel.

Angela vroeg gister of je je berichtje wel eens terug leest. Probeer die tijd eens te nemen, je ziet dan wat je voor ellende hebt opgeschreven die 2 maanden. Misschien helpt het je alles wat zuiverder te zien.

En neem de tips van Doenja ter harte, ik was ook zo keurig, er van overtuigd dat inmiddels ex het geld van de kinderen voor hun studie zou laten staan. Het was heel veel geld, hij heeft het uitgegeven en mijn kinderen moeten nu lenen. Regel het, neem de tips aan, niemand zal het je kwalijk nemen. Je raakt je dochter daar niet mee kwijt.

AnneJ

Ik denk dat je precies alles noemt waar Nina bang voor is... Ik schrik daarvan.

Zelf ben ik bang dat dat haar vast zal houden in een situatie waar ze steeds meer geterroriseerd zal worden en haar dochter er onder blijft lijden.
Je hebt volkomen gelijk dat wij haar niet onder druk mogen zetten weg te gaan. Haar voorspiegelen hoe erg het mogelijkerwijs eventueel zou kunnen worden, gevolgd door een suggestie om maar te blijven vind ik van hetzelfde kaliber maar dan de andere kant op.
Besluiten met een disclaimer dat het toch Nina's beslissing blijft lijkt dan ook wat obligaat.

Ja zo erg kan het worden, maar het kan ook helemaal anders worden. Angst is altijd een slechte raadgever

Realiteit Mari

Het is een terechte angst. Het vraagt echt heel veel van je inzet en creativiteit en doorzettingsvermogen en shockvastheid om dit soort situaties aan te gaan, die echt geen rozentuin beloven.

Dat is de realiteit.
En Nina gaat er over. Dat is niet obligaat. Ze draagt de consequenties als ze blijft en als ze gaat. Net als haar dochter.

Daarom is het ook haar keuze.

Risico

Mijn bericht over de risico's is nog meer gericht aan de reageerders hier dan aan Nina.
Alsof alles goed is als je maar weggaat.
Heb je dan geen verstand of zo?
Natuurlijk kun je door toevallig goddelijk ingrijpen van een hel in de hemel komen.
Maar het dagelijks leven in dit soort situaties is wel even wat anders.

een mogelijke realiteit AnneJ

Nou het is een mogelijke realiteit. Het is nog niet zover. Ik heb in een Blijf-van-mijn-Lijf huis gewerkt en vele vrouwen met hun kinderen hele gezonde prima levens zien opbouwen. Ja met doorzettingsvermogen en creativiteit maar ze zijn er veel beter uitgekomen dan de mishandelingssituatie waar ze in zaten.

Je schetst dus een mogelijke realiteit. En het is tevens het beeld dat de man van Nina gebruikt om haar in haar angst gevangen te houden.
Het beeld van deze eventuele realiteit zal haar zodanig kunnen verlammen dat ze niets meer doet. En dat de situatie erger wordt.

Mind you: ze heeft een dochtertje van 11 elf jaar dat zich snijdt en haar smeekt dit keer door te zetten.

Ja het kan heel naar worden als ze gaat, wat jij zegt. Het is al naar en kan naarder worden als ze blijft, wat velen hier vermoeden. En ja natuurlijk het is haar keuze.

Om beiden te omzeilen is wellicht een tijdelijke reset waarin oplossingen worden gevonden met hulp van buitenaf het beste.
En natuurlijk is dat allemaal alleen aan Nina. Laten we haar opbouwen in wat zij wil en niet verlammen met waar ze al bang voor is.

2 kanten

Inderdaad, ik weet het op den duur niet meer. Blijven en dochter altijd bij me hebben maar met man en grillen erbij. Of alleen met dochter die ik dan een week zie en een week moet afstaan en wie weet waar man gaat wonen. Misschien wel ver van waar ik ga wonen.
Ik word gek. Wat moet ik toch doen. Kiezen uit 2 kwaden...

Nina

Maar moet het een keuze tussen die twee zijn? Is er een mogelijkheid je man ervan te overtuigen dat even uit elkaar gaan lucht geeft? Zijn er mensen van wie hij dat zou aannemen? En dat week op week af wat je dochter betreft moet je misschien ook nader onderzoeken. Hier in Nederland worden kinderen vanaf twaalf jaar gehoord door de rechter wat hun voorkeur is voor wat betreft waar ze willen wonen...

Afbouwen

Misschien is het wel mogelijk om wat af te bouwen. Echt elk weekend samen weg te gaan, zonder man.
Dochter echt niet met man alleen laten.
En als dochter 12 is de scheiding doorzetten zodat ze in elk geval zelf kan aangeven bij een rechter wat ze wil.

AnneJ

Dochter niet meer met vader alleen laten is een erg moeilijke opdracht. Nina moet werken om haar eigen toekomst te kunnen bekostigen. Er zijn dus delen van de dag of week, dat Nina niet thuis is.

Het lijkt mij wel zaak, dat Nina dochter zoveel mogelijk bij anderen onderbrengt als ze niet zelf thuis is, of haar werkuren (als dat kan) zo in te delen, dat het alleen zijn met vader tot een minimum wordt beperkt, zodat er een patroon zichtbaar wordt, waaruit blijkt dat Nina niet zomaar wat kreten slaakt bij een rechter, die haar man uiteraard zal proberen te verdraaien.

Ik weet dat jij in diezelfde sfeer hebt geleefd, ik kan me voorstellen dat je dan constant onder stress leeft. Geen minuut kun je je voelsprieten even laten hangen. Dat is niet gezond. Dat moet stoppen. Niet pas over een jaar.

Het lijkt mij, zolang Nina de stap nog niet durft te nemen, nu handig om overal informatie in te gaan winnen. Dus ook van een Juridisch Loket, als dat in België ook bestaat. Wat zijn haar kansen? Hoe kan ze zoveel mogelijk voorkomen dat de consequenties van een scheiding tegen haar gaan keren? Wat kan ze binnen de grenzen van de wet doen, om vader zo min mogelijk gezag te doen krijgen. Ze kan er door gerustgesteld worden, of op zijn minst beter door geïnformeerd. Het zal haar het gevoel geven dat ze de regie in handen neemt. Ik denk dat dat een iets positievere insteek is dan haar alleen maar doemscenario's voor te schilderen, waardoor ze helemaal geblokkeerd raakt.

Wat betreft het ontbreken van verstand als je Nina aanmoedigt om weg te gaan, ben ik zélf altijd heel erg terughoudend en van mijn verstand gebruikmakend. Maar dit ziet er naar mijn idee zo overduidelijk slecht uit, dat ik zelfs motiveer om weg te gaan. In de wetenschap dat Nina daar héél erg moedig voor moet zijn en dat er heel veel kan gebeuren, zodra ze de stap heeft gezet. Maar ik denk dat dat opweegt tegen het leven wat ze nu samen met haar dochter bij haar man heeft. Het kan bij haar man nog wel erger worden, gaat ze weg, dan kan het alleen maar béter worden.

Kaaskopje

Je kunt lezen wat de consequentie kan zijn. Ben jij af van die man die jou in zijn begrijpelijke paniek de hele tijd ontregelt, moet je je dochter achterlaten bij zo iemand.

Toen ik zelf absoluut niet verder kon heb ik die stap gezet. Maar met bloedend hart en je moment rust is er niet als je kinderen naar hun vader brengt.
Daar zijn we nog steeds van aan het herstellen.

Hoezo beter? Alleen als het betekent dat jij er niet onderdoorgaat, want dat is de grens. Maar dan heb je de omgangsregeling en je bent er zelf niet bij.

Ik ben in het begin gewoon meegegaan tot ex dat niet meer zag zitten. Ik heb zoveel mogelijk gezorgd en aangemoedigd dat als ze dan met hem alleen waren ze weg gingen met familie en vrienden.
Ik was altijd beschikbaar als achterwacht als ex het niet trok of als hij de kinderen te lang alleen liet of als er een crisis was.
En op afstand kan dat nog veel ontregelender blijken te zijn.

Verstandig afbouwen en zoveel mogelijk zekerheden inbouwen. Maar je hebt echt geen garantie dat het beter wordt voor je dochter.

Er kan daarnaast nog van alles fout gaan. Dochter is toch te aardig over haar vader bij de rechter want ze vind hem zielig maar snapt de consequentie niet.
Dochter gaat echt niet alleen naar haar vader en er ontbrandt zich een omgangsstrijd waarvan de uitkomst onzeker is en die het leven ook dagelijks ontregelt en onzeker maakt.

Ik snap Stoms heel erg goed dat hij iets wil doen voor ouders en kinderen in dit soort situaties maar dat is niet mogelijk. Je zet een stap in het duister en knokt er voor dat het beter wordt voor iedereen, maar dat weet je niet.

Het houdt een keer op. Als de dochter 18 jaar is, dan mag ze zelf beslissen. Maar zelfs dan is het lastig om een vader, die toch ook van zijn dochter houdt van haar lijf te houden.

Voorbereiden

Je juridisch informeren, alternatieve huisvesting zoeken, tussenoplossingen bedenken en uitvoeren lijkt me prima. Dat geeft jezelf ook wat lucht.

Nina

Wat Anne J zegt, kán. Het is haar ervaring. Ik heb ook vele andere verhalen meegemaakt. Vrouwen en kinderen die gelukkiger leefden, weer bij zichzelf kwamen nadat ze vertrokken waren. Ze hebben moeten vechten maar kregen juist energie van niet meer onder de plak zitten en de situatie maar proberen te redden. Ze kregen de kinderen toegewezen en de kinderen zagen de vader soms onder toezicht. Die verhalen zijn er ook.

Nogmaals: (citeer mijzelf even)
Maar moet het een keuze tussen helemaal weggaan en helemaal blijven zijn? Is er een mogelijkheid je man ervan te overtuigen dat even uit elkaar gaan lucht geeft? Zijn er mensen van wie hij dat zou aannemen? En dat week op week af wat je dochter betreft moet je misschien ook nader onderzoeken. Hier in Nederland worden kinderen vanaf twaalf jaar gehoord door de rechter wat hun voorkeur is voor wat betreft waar ze willen wonen...

verder zijn er vele goede dingen gezegd hierboven over meer informatie inwinnen

Ondertoezicht je vader zien

Zelfs als je genoeg aangifte hebt gedaan van aantoonbaar lichamelijk geweld is het moeilijk om dat voor elkaar te krijgen. Er is altijd een afbouwregeling.

Er is zelfs discussie of kinderen weg mogen blijven bij een vader die hun moeder heeft vermoord. Zelfs dan is er een verplichte omgangsregeling.

In dit geval, psychisch onvermogen van vader, heb je geen houvast.
Daarom regelde ik zelf waar ik kon het 'onder toezicht'.
In het begin kwam de wijkrechercheur kijken als ik de kinderen alleen moest laten met vader. Dat werd serieus genomen omdat in de eindfase vader handtastelijk werd, dus ik kon een kinderbeen met een vlakke handafdruk laten zien.

Niet om je in de put te praten, maar deze dingen ga je zo realistisch mogelijk aan.

Goede zaken

Dat neemt niet weg dat kinderen ook goede dingen hebben beleefd en gedaan met hun vader. En ze herkennen zichzelf in hem. Met het inzicht dat ze het zelf beter willen doen, geen paniek, geen bezetting van anderen, maar rust en balans en meer loslaten.
Want je zou bijna denken dat ze dan beter af zouden zijn in een pleeggezin of zo.
Maar dat is ook niet waar.
Daar vinden ze geen herkenning en als het bij henzelf of het pleeggezin mis gaat krijg je de voortdurende verplaatsingen waardoor ze ook geen rust hebben. En hun scholing lijdt er onder.
Veel meer kans op mishandeling en misbruik.
Dus dat alternatief heb je ook niet. Dat kan goed gaan maar ook nog veel slechter uitpakken.

nina noemt het kwijt raken

van dochter als ze zou gaan scheiden, als vaststaand feit zo zeker. Maar is het niet eerder een reéle mogelijkheid dat ze haar dochter juist verliest als ze blijft? Dat haar dochter niets meer met haar te maken wil hebben van zodra ze 18/ volwassen is?
Nina : ben je al eens bij een ocmw geweest, om te horen of die adviezen hebben hoe alles aan te pakken (of bij een gemeente huis of waar dan ook) En hoe was het appartement?

Even inbreken

Ik schrijf niet meer mee, lees nog wel.

Hoewel ik echt meeleef met Nina vind ik dat sommigen enorm doorschieten.
Mari, je hebt in een blijf-van-mijn-lijf-huis gewerkt.
Daar heb je het steeds over.
Maar jee, we hebben het hier NIET over een dergelijke situatie.
Er is vooralsnog GEEN signaal van geweld, intimidatie, (bewuste) manipulatie.

Wat ik lees: een enorm angstige, starre, onhandige man die bedroevend weinig inlevingsvermogen heeft.
EN die daar blijkbaar veel te veel ruimte voor heeft gekregen.

Noor

Tja, Volgens mij heb ik het een of twee keer genoemd; blijfvmlijf. Dat vind ik niet steeds. Maar ik noemde het om aan te geven dat als Nina weg zou willen er mensen zijn die uit situaties die mogelijkerwijs veel erger zijn, ook goed terecht zijn gekomen.
Als ik de berichten van Nina lees, vind ik dat ze knijp zit. Dat geeft ze zelf aan. Ze wil weg maar durft niet. Dat zegt ze een aantal keer.
Dan kan jij zeggen Noor "maar het is alleen maar een onhandige starre man" maar dan overrule je dus Nina haar eigen woorden. En wat denk je van haar dochter die zichzelf snijdt en haar moeder smeekt of ze deze keer doorzet met weggaan?

Mari

Wellicht kwam mijn post nogal persoonlijk naar jou toe over, maar dat bedoelde ik niet zo.
Ik heb het meer over de algehele boodschap in dit draadje: wegwezen, nu!!

Dat past mi veel meer bij geweld en intimidatie.

Nina is bang ja, volgens mij niet voor geweld, hoor ik haar iig niet zeggen.
Ik bagatelliseer haar problemen of emoties niet, maak dat er aub ook niet van.

Ik ben het eens met AnneJ dat weggaan niet vanzelfsprekend de beste keuze is.

Noor

Als je hebt gelezen, heb je ook gezien dat ik en anderen ook met tussenoplossingen komen die tijdelijk weggaan behelzen.

Noor

"Dat past mi veel meer bij geweld en intimidatie.

Nina is bang ja, volgens mij niet voor geweld, hoor ik haar iig niet zeggen."

Noor, waar Nina last van heeft met haar man is misschien niet zozeer fysiek geweld, maar wel mentaal geweld (of anders gezegd, geestelijke mishandeling).

En Nina heeft continu last van intimidatie door haar bullebakkerige gedrag van haar man. Ze durft niet tegen hem in te gaan. Ze twijfelt aldoor aan zichzelf door zijn grove (mondelinge) gedrag. Dat is gewoon geweld en intimidatie.

Hoe wil jij dat gedrag dan noemen?

En wat vind je van de dochter van Nina die zich al 2x (!!) heeft gesneden (een 11-jarig meisje!) en die al een paar keer heeft aangegeven dat ze weg wil van haar vader (of dat ze wil dat jaar moeder weg gaat van jaar vader, zodat dochter er niet meer last van heeft).

@Nina, volgens mij ben jij niet alleen bang dat je man je kind afpakt.
Misschien goed als je even puntsgewijs opsomt waar je concreet bang voor bent.
Handig voor Noor, die jouw situatie volgens mij erg onderschat (maar dat kan als je er zelf nooit mee te maken hebt gehad, dan kan je niet voorstellen hoe schadelijk dergelijk continue gedrag is), maar ook goed voor jouzelf om helder te hebben waar je bang voor bent. Dan kunnen we kijken of we je daarmee kunnen helpen (maatregelen om dingen te voorkomen, geruststellen of wat dan ook).