Even van me afschrijven
Ik zit ineens midden in een relatie crisis en weet om eerlijk te zijn niet goed hoe ik mezelf voel.
Ik heb 28 jaar een relatie met mijn jeugdliefde.
We zijn elkaars eerste echte bedpartners.
Ik kwam met hem in contact midden in een heftige situatie uit mijn jeugd waarin hij mij goed heeft opgevangen.
We gingen samenwonen, kregen een kind, trouwenden en waren gewoon gelukkig.
Enkele jaren geleden heb ik een carrièreswitch gemaakt. Vanaf toen begonnen er wat kleine knikjes in de relatie , mijn man was ontzettend bang dat ik er vandoor zou gaan met een ander.
Die ongegronde angst kwam voort uit het feit dat ik financieel onafhankelijk werd, heel hard aan m’n zelfvertrouwen had gewerkt en dat ik nu ineens heel anders in de wereld stond. Daarnaast sprak hij regelmatig zijn gedachten uit dat ik weleens een andere man zou kunnen tegenkomen.
Na veel gesprekken mijn man kunnen overtuigen dat ik helemaal geen intenties had om weg te gaan, laat staan opzoek was naar een andere man.
De tijd kabbelt door, we hebben het leuk samen. Onrust maakt plaats voor jaloezie, ik vind het in het begin nog wel iets aandoenlijks hebben, en volgens hem is het ook wel vrij normaal dat er jaloezie in de relatie is.
Vorig jaar zaten we samen op een terras.
Hij vertelde dat hij een geheim had dat hij al jaren bij zich droeg en wilde dat met me delen. Ik heb zijn geheim aangehoord , ivm privacy deel ik dat hier verder niet.
Ik vertelde toen spontaan dat ik via m’n werk een man had leren kennen die ik begeleide in het overlijden van zijn moeder.
We hadden een goede klik, kregen hele bijzondere gesprekken over het leven.
Voor het eerst in onze relatie vroeg ik me af hoe het zou zijn om sex met een ander te hebben, geen relatie , alleen sex.
Vanaf dat moment ging het volledig mis.
Man werd paranoia, ik werd overal gecontroleerd en
uitgehoord. Als ik op pad ging met vriendinnen was er die jaloerse blik dat ik er te leuk uitzag, die milde jaloezie sloeg om in achterdocht.
De afgelopen 8 maanden is er veel gebeurd.
Ik heb 100 uit moeten praten om te zeggen dat mijn gedachten alleen gedachten zijn. Ik dacht dat onze relatie wel zo open en eerlijk was dat ik dit kon delen.
Ondertussen is hij in een therapie gegaan, wij doen dan familieopstellingen waar echt wel helderheid uitkwam .
Als ik uit ga met vriendinnen trek ik al niet eens meer de leukste kleding aan , make up laat ik tegenwoordig voor wat het is.
Op feestjes praat ik nauwelijks nog met mannen omdat mijn man daar niet tegenkan.
Mijn appjes op m’n telefoon heb ik op stilstaan, zelfs die van m’n werk omdat hij continu door denkt dat ik iets verberg.
In huis loopt hij me contact achterna, soms lijkt het wel een klein kind.
Wil ook veel bevestiging, dat ik van hem houd, dat het goed zit tussen ons , het is puur geclaim. Ik zei al vaker in onze gesprekken, maakt niet stuk wat niet stuk is.
Afgelopen week was ik spontaan wezen lunchen met vriendinnen, mijn man ontplofte.
Hij was ervan overtuigd dat ik met ‘ hem’ ergens had zitten eten. Hoe ik het in m’n hoofd haalde om geld op te maken , want we waren toch aan het sparen. Hij bekeek onze rekening en ik moest vertellen waar ik was geweest.
Toen er daarna
een winkel belde met de mededeling dat mijn bestelling klaar stond griste hij bijna m’n telefoon uit m’n handen om te zien wie erop het scherm stond .
Het moment dat hij mij beschuldigde dat ik met die ander had zitten eten knapte er iets in me. Ik probeer hem nu al 8 maanden te overtuigen dat ik helemaal geen ander heb , wat ook nergens op gebaseerd is .
Ik heb ‘s avonds tegen hem gezegd dat hij echt hulp moet gaan zoeken en snel ook, want ik kan zo niet verder leven. En ik wil ook niet meer zo met hem verder. Ik heb gezegd dat het 5voor 12 is in onze relatie .
Ik voel me zo beledigd wat hij heeft gezegd. Het was een echte eye opener voor hem, beseft ineens wat hij aan het doen is. Gaf aan enorm jaloers te zijn op mijn leven. Uitjes, ontwikkelen, een goede baan. Het zegt ook allemaal zoveel over zijn zelfvertrouwen.
Hij heeft een afspraak bij de huisarts gemaakt en er is bloed geprikt. Hieruit blijkt dat hij ernstig vit B12 tekort komt.
Er is een heel logisch en direct verband tussen zijn klachten en de uitslag van het bloed.
Het is een verse open wond die hij heeft gecreëerd.
Hij heeft heel veel vertrouwen en respect kapot gemaakt de afgelopen tijd.
We kunnen hier gelukkig goed over praten. Hij wil er echt voorgaan en mij niet kwijt.
Ik ben een deel van mezelf kwijtgeraakt de afgelopen 8 maanden.
Ik probeer ook echt in te zien dat we al heel lang een fijne relatie hebben, dat we er ons niet onder moeten krijgen.
Maar ik voel het gewoon niet.
Ik merk aan mezelf de twijfel of ik met hem verder wil.
We hebben afgesproken dat we eerlijk blijven naar elkaar , er staan de komende tijd leuke uitjes gepland , we gaan voor het eerst samen op vakantie zonder de kinderen.
Ik hoop zo dat het gevoel weer terugkomt en we gelijkwaardige partners kunnen zijn, ipv dat ik op z’n moeder lijk of steeds mezelf wegcijfer.
Wou ‘t gewoon even van me afschrijven…
Jeetje wat een verhaal.
De man kan er dus niet goed tegen dat jij jezelf verder bent gaan ontplooien en wordt vooral heel onzeker en jaloers. Dat maakt hem zeker niet aantrekkelijker om bij te blijven. Ik kan je adviseren om je niet in allerlei bochten te gaan wringen, maar vooral helemaal jezelf te blijven. Trek aan wat je leuk vindt en laat je niet zo beknotten door hem. Hij moet zelf aan zijn probleem gaan werken, of jullie samen maar op een constructieve manier.
Het is logisch dat je twijfelt aan de relatie: de hele dynamiek tussen jullie is veranderd.
Samen en zonder de kinderen weg is een heel goed plan. Jullie kunnen vast wel weer tot elkaar komen. Maar hij is degen die aan moet passen: niet dat jij van alles moet gaan doen om hem maar niet onzeker/jaloers te laten worden.
Hebben jullie al relatietherapie overwogen?
Dit klinkt echt ontzettend ongezond. Je man is ontzettend onzeker. Hij heeft een bepaalde macht over jou nodig om zijn zelfvertrouwen aan te ontlenen. Zoals dat jij financieel afhankelijk van hem bent. Dat slaat natuurlijk nergens op, want zelfs als je dat niet zou zijn kun je een andere man vinden om afhankelijk van te worden zonder hem.
Het gaat in een relatie ook om elkaar dingen gunnen. Zoals een andere carrière, op stap met vrienden zonder elkaar. Dat jij je in allerlei bochten gaat wringen om hem tevreden te houden, zegt al veel. Dat hij jou gaat controleren geeft een diep wantrouwen van zijn kant uit aan. Relaties zijn als het goed is altijd gebaseerd op wederzijds vertrouwen en elkaar dingen gunnen. Als jij zegt dat je met vriendinnen gaat lunchen, dan moet hij daarop kunnen vertrouwen. Als hij niet kan omgaan met jouw zelfverzekerdheid en zelfredzaamheid is dat zijn probleem en niet dat van jou.
Echt, werk aan de winkel voor hem. Goed dat hij dat nu inziet.
Pippeltje schreef op 05-06-2022 om 14:20:
Jeetje wat een verhaal.
De man kan er dus niet goed tegen dat jij jezelf verder bent gaan ontplooien en wordt vooral heel onzeker en jaloers. Dat maakt hem zeker niet aantrekkelijker om bij te blijven. Ik kan je adviseren om je niet in allerlei bochten te gaan wringen, maar vooral helemaal jezelf te blijven. Trek aan wat je leuk vindt en laat je niet zo beknotten door hem. Hij moet zelf aan zijn probleem gaan werken, of jullie samen maar op een constructieve manier.
Het is logisch dat je twijfelt aan de relatie: de hele dynamiek tussen jullie is veranderd.
Samen en zonder de kinderen weg is een heel goed plan. Jullie kunnen vast wel weer tot elkaar komen. Maar hij is degen die aan moet passen: niet dat jij van alles moet gaan doen om hem maar niet onzeker/jaloers te laten worden.
Hebben jullie al relatietherapie overwogen?
Bedankt voor je reactie. Heb relatietherapie al benoemd , maar hij wil proberen om er zelf uit te komen. ( met andere vormen van therapie)
We kunnen gelukkig goed praten samen , en na mijn waarschuwing afgelopen week lijken zijn ogen goed geopend.
We weten beide niet hoe dit zal aflopen , wel willen we ervoor gaan.
MamaE schreef op 05-06-2022 om 14:30:
Dit klinkt echt ontzettend ongezond. Je man is ontzettend onzeker. Hij heeft een bepaalde macht over jou nodig om zijn zelfvertrouwen aan te ontlenen. Zoals dat jij financieel afhankelijk van hem bent. Dat slaat natuurlijk nergens op, want zelfs als je dat niet zou zijn kun je een andere man vinden om afhankelijk van te worden zonder hem.
Het gaat in een relatie ook om elkaar dingen gunnen. Zoals een andere carrière, op stap met vrienden zonder elkaar. Dat jij je in allerlei bochten gaat wringen om hem tevreden te houden, zegt al veel. Dat hij jou gaat controleren geeft een diep wantrouwen van zijn kant uit aan. Relaties zijn als het goed is altijd gebaseerd op wederzijds vertrouwen en elkaar dingen gunnen. Als jij zegt dat je met vriendinnen gaat lunchen, dan moet hij daarop kunnen vertrouwen. Als hij niet kan omgaan met jouw zelfverzekerdheid en zelfredzaamheid is dat zijn probleem en niet dat van jou.
Echt, werk aan de winkel voor hem. Goed dat hij dat nu inziet.Bedankt voor je reactie.
Hij heeft toegegeven ontzettend onzeker te zijn en dit op mij te projecteren.Na mijn waarschuwing afgelopen week ziet hij ineens in dat het zo niet verder kan. Hij gaat aan zichzelf werken . We weten niet hoe het verder zal gaan , maar wel dat we ervoor gaan.
Je vertelt dat hij je een geheim heeft verteld. Dat vermeld je er niet voor niets bij. Kan het zijn dat die bekentenis ermee te maken heeft dat hij onzeker is geworden, met daarbij opgeteld jouw persoonlijke ontwikkeling?
Trouwens goed dat hij zijn bloed heeft laten controleren op vitamines. Een tekort aan vitamine B en D is niet een directe oorzaak van zijn onzekerheid, maar kan wel tot een labielere geestelijke gezondheid leiden.
En dat hij de fout bij zichzelf zoekt in plaats van jou verwijten te maken, vind ik ook een goed teken.
