En wat nu?

Accepteren

Veertje,

Ik zou het accepteren. Twee keer per jaar is wel te doen, toch? Het lijkt me vooral zijn eigen probleem.
Of is dit het topje van de ijsberg en drink hij veel vaker maar niet zo belachelijk veel? In dat geval is hulp op zijn plaats. Moeilijk om dat van een echtgenote te accepteren, dus wees voorzichtig en tactvol. Een incident als afgelopen weekend is dan een goede aanleiding.
Succes,
Laminaat

Schaamt hij zich niet?

Hier is het ook wel eens gebeurd hoor, misschien dat het een keer per jaar-per 2 jaar eens gebeurt. Hij kan altijd wel de weg naar huis terug vinden, dat wel. Een keer met kras op neus, hij was ergens in een heg gevallen en hij vertelde toen ook dat hij in die route wel 3x op zijn kont was gevallen. En ja, hij schaamt zich dan wel enorm, de dag erop.
Gelukkig gaat hij op de fiets en niet autorijden ofzo, hij heeft alleen zichzelf ermee en ik weet niet hoe hij zich heeft gedragen op het feestje of de kroeg waar hij vandaan kwam? (ik zou me werkelijk doodschamen, maar bij een vrouw is het ook erger om dronken gezien te worden dan bij mannen, merk ik hier zo om me heen)

Praktische oplossing

Spreek af dat hij voortaan niet op de fiets gaat maar een taxi neemt. Spreek desnoods met stapvrienden of de barman af dat er voor gezorgd wordt dat er een taxi komt. Dan komt hij in elk geval veilig thuis. En kan jij rustig slapen. Want nu lag hij in de bosjes, de volgende keer misschien in het water. En dan heb jij geen man meer en je kinderen geen vader.

skik

Bop

Maar neemt een taxichauffeur wel een dronken klant mee?
Wat een dilemma: aan de ene kant heeft hij een eigen verantwoordelijkheid, maar aan de andere wil jij hem beschermen.
Hij mag wel flink z'n handjes dichtknijpen met een vrouw die hem telkens weer opraapt!
Is hij niet geschrokken van dit voorval? Hij kan blijkbaar geen maat houden, kan dus beter voortaan de Bob zijn.

Gevallen

Ik zou anders tegen hem aan gaan kijken, maar dat zal wel komen doordat ik in een nogal alcohol-arme omgeving leef.

Het lijkt me ellendig, zeker nu zijn gezicht open ligt door die val; zo weet iedereen de komende dagen wat er gepasseerd is en dat is toch geen reclame. Dat het een experimenterende jongere gebeurt, alla, maar een volwassen man moet weten waar zijn grens ligt.

Verbaasd

Ik ben verbaasd dat de reactie is, gewoon accepteren. Ik moet er niet aan denken dat mijn man 2x per jaar stomdronken was. Dan is er toch echt iets mis, wat mij betreft.

Dorle

Gewoon accepteren zeg ik niet. Maar ik kan geen keuze maken voor iemand. Heb die ervaring ook niet.
Er is ook te weinig informatie zo over het weg. Ik ben ook wel benieuwd of Veertje al een AA-cursus heeft voorgesteld?

Onacceptabel

Ik zou dit onacceptabel vinden en dat zeker met hem bespreken. Als hij zo bezopen is dat hij 3 uur in de bosjes ligt, rijdt hij de volgende keer tegen een auto of de sloot in en zijn je kinderen halfwees. En deze angst zou ik met hem bespreken. Door zich zo van de wereld te drinken neemt hij in mijn ogen een onacceptabel risico.
Hoe is het trouwens voor hem om met zo'n kapotte kop op zijn werk te verschijnen? Verzint hij een smoes of werkt hij in een omgeving waar men daar niet van opkijkt? Wat zegt hij de volgende dag tegen de kinderen over zijn gehavende gezicht? En hoe nemen die dat op?
Of je gewoon een goed gesprek met hem hebt of hem naar de huisarts en de afkick kliniek sleept hangt af van de context. Is hij iemand die normaal niet drinkt en als hij twee keer per jaar een feestje heeft niet kan stoppen met drinken of is hij een flinke drinker die zich 2 keer per jaar helemaal out drinkt. In het laatste geval moet hij zeker hulp zoeken. In het eerste behoort hij wellicht tot de groep mensen die als ze drinken niet meer kunnen stoppen en dan zou het toch echt verstandig zijn als hij helemaal niet zou drinken.
Dit zou voor mij echt over de grens zijn, maar er is heel veel tussen klakkeloos accepteren en een echtscheiding aanvragen en in dit tussengebied zou ik een oplossing zoeken.

Wat een milde reacties

en dat voor Ouders Online

Als mijn man twee keer per jaar zo strontlazarus wordt dat ik hem uit de bosjes kan vissen is hij goed zuur.

Ik vind het onacceptabel puberaal gedrag waar ik niet mee kan leven. Plus een slecht voorbeeld voor je eigen kinderen

Een keer zou ik nog wel voor kunnen indenken (verkeerd ingeschat, nuchtere maag, verkeerd gevallen) maar stelselmatig twee keer per jaar.

Nee jouw man zou aan mij een slechte hebben.

Mijn inbreng

Het is mij de afgelopen 6 jaar 2 keer overkomen dat ik lekker wijntjes drink, opsta en ineens voel hoeveel teveel het was. Beide keren hulp gehad om thuis te komen en flinke kater en schaamte enz.

Ik kan me niet voorstellen dat het binnen een half jaar nog een keer gebeurd want dat schaamtegevoel blijft wel hangen!

Maar mijn man is toch bij me gebleven haha

Nou nou nou

Zooooo, jouw man had een probleem. Met mij. Ik sluit me eigenlijk aan bij Kiki. Wat een puberaal gedrag. Knurf zegt dan wel: ach, hij was al om 1 uur weggegaan - voor mij betekent dat dus dat hij om 1 uur al zó katjelam was, dat hij niet meer kon bellen, lopen of fietsen. Ergo: hij heeft in veel kortere tijd veel meér gezopen. Nou, lekker dan.
In mijn hoofd is alcoholgebruik echt he-le-maal nergens goed voor. En om dat zó ver te gaan dat je uit de struiken gevist moet worden, niet eenmaal prongluk verkeerd gevallen........maar stelselmatig tweemaal per jaar? Voor een volwassen vent met een gezin, een baan, maatschappelijke verantwoordelijkheden? Dat vind ik echt heel erg. Heel erg fout, ongepast, puberaal.

Tirza

Nou nou

Ik denk dat het afhankelijk is van je omgeving of het heel erg erg is. Ik ken mannen (vooral uit Noordhollandse dorpen) die regelmatig gaan stappen in het weekend en regelmatig beschonken thuiskomen. Voor het overige zijn dat prima mannen met een keurige baan die lief zijn voor hun vrouw en kinderen. En die vrouwen gunnen hun man ook incidenteel uit de band springen.
Persoonlijk zou ik er niet blij van worden, zo'n laveloos geval. Gelukkig heeft mijn vriend in dienst gezeten en kan hij heel veel drinken zonder gekke dingen te gaan doen Zelf heb ik me ook wel eens vergist. Zit je lekker in de tuin, is ineens die fles wijn leeg, en dan merk je pas hoe je er aan toe bent als je opstaat. Dat doe ik overigens nooit buiten de deur en ook nooit als de kinderen thuis zijn (ik zeg het er maar even bij).

Hahaha vic

'Gelukkig heeft mijn vriend in dienst gezeten en kan hij heel veel drinken zonder gekke dingen te gaan doen'

Dan is hij goed blijven trainen na zijn diensttijd

On topic: als er verder geen problemen zijn zou ik proberen er afspraken over te maken om t iets meer binnen de lijntjes te krijgen. Als er meer aan kleeft wordt het een ander verhaal.

Ik ben stiekem wel benieuwd wat er nou achter zit. Is het een oeps-verhaal zoals sommigen hierboven beschreven of drinkt hij zich bewust naar de vergetelheid?

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

De drank zou niet het probleem zijn

In dit geval zouden wij denk ik samen naar huis gegaan zijn. Samen uit - samen thuis enz.

En verder zou ik niet zo'n moeite hebben met het voorval an sich. 2x per jaar vind ik niet zo'n super groot probleem. Waar ik meer moeite mee zou hebben is het feit dat hij gaat fietsen terwijl hij teveel gedronken heeft, danwel zoveel drinkt dat hij niet meer kan fietsen. En daar zou ik het dan over hebben. Ik denk dat wij dan afspraken zouden maken over hoe naar huis te gaan. Taxi, bellen, weet ik veel. Net zoals Ely

En echt werkelijk waar ik ken flink wat volwassenen die dit wel vaker dan eenmaal per half jaar overkomt. En die dan de volgende dag nog halfbezopen stoer komen vertellen wat ze allemaal nog meegemaakt hebben nadat ik na mijn 2 wijntjes vertrokken was. Daar wordt hier dus inderdaad heel anders tegenaan gekeken.

Zelf weten

Ik begrijp niet zo goed waarom 2x per jaar dronken een probleem is. Iemand is toch ook volwassen en zelf verantwoordelijk? Zolang die inderdaad maar veilig thuis komt en niet in de bosjes blijft hangen.

Beschonken thuiskomen

Hier ligt voor mij precies het verschil. Om de paar maanden met vrienden gaan stappen en met een stuk in je kraag thuis komen; prima, natuurlijk gun ik hem de lol (maar dan de volgende ochtend ook niet zeiken. Hier gaat het om een man die zo bezopen is dat hij niet meer thuis kan komen en die niet om hulp vraagt om thuis te komen. Daar zou voor mij de grens liggen.

Wat veel en diverse reacties

Het is latstig om op alle reacties te reageren. Wel dank voor alle reacties.
Ons huwelijk is verder prima, dus ik peins er niet over om bij hem weg te gaan. Maar ik was en ben nog wel steeds flink pissig. Wat mij het meeste dwars zit is dat hij dus dan zijn grenzen niet kent. Doorzuipen tot je letterlijk niet meer weet wat je doet. En idd nu waren het de bosjes volgende keer is het het water of het treinspoor!
Verder drinken wij ook samen wel regelmatig een drankje, maar dat blijft altijd binnen de perken.
Voorlopig zit hij netjes aan de frisdrank, en dat blijft voorlopig zo! De kinderen zijn natuurlijk ook geschrokken. En dat maakt zijn pijn alleen maar groter.
En zoals hij zelf zegt, ik heb mijn lesje geleerd. Nu maar wel afwachten of dat over een jaar nog zo is.Het vertrouwen is zeker wel beschaamd

Gr Veertje

Lianne

alleen even over dit stukje:
"Gelukkig gaat hij op de fiets en niet autorijden ofzo, hij heeft alleen zichzelf ermee"

Iedereen die zich dronken in het verkeer begeeft, ook als voetganger is een risico of op zijn minst (meestal) een last voor een ander.

Hij was daar toch niet alleen?

Er waren toch vast wel maten die gezien hebben hoe ver hij heen was? Waarom heeft dan niemand van hen een taxi gebeld? Of degene die al die drank heeft geschonken?

Praktisch

Even los van alles reacties en misschien heel praktisch gedacht. Nu is hij nog in de sorry, sorry fase...Is het misschien een idee om met hem de afspraak te maken, van samen uit, samen thuis? En daar géén uitzonderingen meer op te maken? Ook niet voor oppassen die eerder weg moeten... Dan kan je hem meenemen en meteen in bed stoppen
groeten albana

Maar ad fundum

jullie goede voorbeeld heeft ook niet voorkomen dat kind zichzelf in coma gezopen heeft.

Het voorstel van Albana vind ik wel een goede: samen uit, samen thuis.

Nou ad

dat pubers het aangeschoten gevoel overslaan is niet helemaal waar hoor...
Ook als puber kan je die gewoon voelen, ik weet nog heel goed dat ik 17 was en dus aangeschoten was, ik vond dat geen pretje en het is dus ook nooit meer voorgekomen..

Maar even als vraag, er zit toch ook nog wel een groot verschil tussen dronken en comazuipen..??
en een halve fles wodka vind ik persoonlijk wel heel veel hoor

Nou

Ik herken de ervaring van Aïda eigenlijk wel.

Ik weet niet wat pubers al dan niet voelen, maar ik kan me ook nog wel een situatie herinneren waarbij ik als 17-jarige dacht: oei dat ene biertje was net te veel...

Heeft het wellicht ook niet te maken met al dan niet luisteren naar je lichaam?

Zie bij de moderne puber ook wel eens tekenen van een glaasje teveel op. Ik ken eigenlijk geen pubers die eerst nog volkomen rechtop lopen en dan opeens omvallen. Dat begint toch ook meestal met een beetje zwabberen, wat onduidelijk praten en een beetje lodderig uit de ogen kijken. Ik herken bij anderen meestal vrij goed het moment dat ze naar mijn mening zouden moeten stoppen met drinken. Meestal denken ze daar zelf echter heel anders over... Op dat moment dan, de volgende ochtend heb ik meestal toch gelijk gehad

Ja maar ad

"Naarmate de uitzending vordert, vraag je je af hoe het kan dat deze jongeren zoveel drinken en in een coma raken. Uitgelegd wordt dat jongeren nog niet de natuurlijke rem hebben ontwikkeld die ervoor zorgt dat ze op tijd stoppen met drinken. "

Pubers hebben de remming niet, maar er staat nergens dat ze het aangeschoten zijn overslaan zoals jij beweerd.
Ik persoonlijk, en vele met mij hebben/hadden die remmingen wel. en er is een groep die dat dus niet hebben.
Zoals jij het schrijf zou eigenlijk elke puber die alcohol nuttig laveloos thuis moeten komen, want aangeschoten gevoel kunnen ze niet (slaan ze over)en ze hebben geen remmingen.

En sorry nog even terugkomend over wat je zelf schreef over je zoon. Ik kan menig volwassen man die na een halve fles wodka ook als een gympie is. En dan schrijf jij dat het verkeerd was gevallen en dat hij geen zware innemer is..
Maar ik vind het zeker voor jullie en je zoon fijn te lezen dat het allemaal goed is gekomen, ik moet er niet aan denken zo'n telefoontje te krijgen. En wat houd zo'n nazorg traject in??

Geen rem = niet luisteren naar je lichaam?

Lijkt mij dat we het over hetzelfde hebben.

Is overigens niet alleen voorbehouden aan pubers. Al geloof ik best dat dat bij deze groep sterker opspeelt dan bij menig volwassene.

Voelen pubers dat niet?

Nou ik herinner me nog heel goed dat ik mee 'moest' met mijn hevig verliefde vriendin naar een of ander feestje waar ik me helemaal niet op mijn gemak voelde. Ik 'moest' van vriendin meedrinken (drink normaal amper alcohol) omdat we het kregen aangeboden van 'hem'...
Ik kreeg ondanks onze pogingen een en ander te lozen in plantenbakken (arme plantjes) tóch teveel....Ik hield standvastig stand zolang we op het feestje waren (voor een verliefde vriendin heb je veel over), maar terug naar huis wilden mijn benen niet meer, vriendin belde haar vader, die ons naar huis reed. Nog voor we dat bereikt hadden moest ik al spugen (vader stopte) en thuis aangekomen (nou ja, huis van vriendin waar ik zou slapen) brachten ze mij naar boven. Ik vond het vréselijk en was nog wel zo helder dat ik snapte dat ik dit vreselijk vond. De héle nacht heb ik wakker gelegen en draaide de kamer maar rondjes...En iedere keer voelde ik een golf misselijkheid opkomen. De volgende dag was ik kapót! En ik nam me voor dit nóóit meer. Sindsdien drink ik amper, soms 1 glaasje. Zelfs niet voor een hevig verliefde vrienden En ik was 17. En dat weet ik héél zeker want vriendin is met de jongen waar ze toen verliefd op was getrouwd....
groeten albana