En ik maar denken dat hij depressief is...

Het is

Het is wat jij wilt en dat is wat je er mee moet.
Erg naief vind ik zijn opmerking dat die andere vrouw niet zeurt. Soort infantiele manier van denken. Hij woont er niet mee samen, logisch dat ze niet zeurt en dat met haar alles leuker lijkt dan met jou.
Ook apart dat hij niets heeft laten merken of in elk geval niet zo duidelijk is geweest dat hij je niet meer leuk vond en op die manier jou ook een kans heeft gegeven samen aan het huwelijk te werken.
Het is weer eens die makkelijke manier.
Tot ze merken dat die ander misschien bij samenwonen nog wel veel erger is en dan komen ze vaak met hangende pootjes terug.

Had een vriendin van mij. En het ging er niet om dat die nieuwe relatie niet lekker meer liep, nee, hij dacht echt alleen maar aan mijn vriendin. Ja mn neus.
Ze heeft m nog teruggenomen ook. Haar keuze uiteraard, maar zijn bedje lag eerst bij haar, toen bij nieuwe vriendin en toen weer bij haar gespreid. Lekker makkelijk.
Daarom zeg ik: het is wat jij ermee wilt en dat is wat je ermee moet. Aan een dood paard kun je niet trekken, je kunt iemand niet dwingen van je te houden of je leuk te vinden en in je eentje kun je geen relatie in stand houden; die bestaat uit 2 mensen.
Ik zou heel hard gaan denken wat je wilt: proberen hem terug te krijgen of hem laten gaan en dan de deur dicht te houden.

Lekker laten gaan

Laat hem maar lekker los. Laat de keuze aan hem. Hij moet het gaan verantwoorden tegenover jullie kids. Als hij weg wil regel je de praktische zaken met hem. Ik snap dat het heel moeilijk is en dat het als een donderslag bij heldere hemel aankomt, maar iemand die niet meer wil kun je niet tegenhouden.

Zodra hij met die andere "leuke vrouw die niet zeurt" een leven gaat opbouwen zal hij zien dat het daar ook niet altijd rozengeur en manenschijn is. Misschien niet vandaag, morgen, over 1 jaar of over 2 jaar, maar uiteindelijk zal hij dat ook wel gaan zien.

Veel succes ermee, ik hoop dat je je hoofd rustig kunt houden.

Ansjo

Ik bedoelde jouw reactie.
Ik ben blij dat ik andere vrienden om mij heen had. De manier waarover je spreekt over je vriendin lees ik als weinig liefdevol.
Als jij denkt dat dit een 'lekker makkelijke weg' was voor hen heb je vast niet dichtbij gestaan. Je hebt geen idee waar je het over hebt. (of juist wel en zit misschien nog vol wrok wat je reactie kleurt? )

Stip

Hoezo doe ik aannames? Zij schrijft zelf toch duidelijk dat haar man aangeeft dat hij haar niet meer leuk vind en dat zijn oog op een ander is gevallen. Ze schrijft dat ze al heeft geprobeerd met hem te praten en dat hij dat niet wil. Wat moet ze nog doen dan? Hem over haar heen laten lopen en met een ander iets laten beginnen om vervolgens alsnog verlaten te worden? Of misschien komt hij wel terug, maar dat is geen zekerheid. Sommige mannen zijn nou eenmaal wel zo dat ze verliefd worden op een ander, een ookal werkt het met die ander niet, dat wil nog niet zeggen dat hij dan bij haar terug komt. Dat was bij jou zo, maar dat hoeft bij haar niet hetzelfde te gaan lopen.

Als mijn man thuiskomt en hij verteld dat hij mij maar een zeurpiet vind en hij een andere leukere vrouw heeft gevonden die "Niet zeurt" dan kan hij meteen gaan, en ookal werkt het niet met de ander, dan hoef ik hem nog niet terug.

Stip

sorry,

Je bedoelde ansjo!

Stip

"Ik bedoelde jouw reactie.
Ik ben blij dat ik andere vrienden om mij heen had. De manier waarover je spreekt over je vriendin lees ik als weinig liefdevol.
Als jij denkt dat dit een 'lekker makkelijke weg' was voor hen heb je vast niet dichtbij gestaan. Je hebt geen idee waar je het over hebt. (of juist wel en zit misschien nog vol wrok wat je reactie kleurt? )"

Mijn vriendin is mijn alles, waar spreek ik zonder liefde over haar?
Geen makkelijke weg voor HEN, want ZIJ loopt nu bij de hulpverlening en ZIJN bedje is gespreid en hij weigert alle therapie op welk vlak dan ook. Hij was er, ging en kwam zo weer terug en niet voor de eerste keer. Er wordt dus weinig opgelost. Hoe ik dat weet?
Van vriendin en ook van haar man weet ik het een en ander.
Waarom zou ik wrok hebben over een relatie die de mijne niet is? Ik geef het aan als voorbeeld. En wie weet was ik vriendin wel, of is het mijn zus, mijn moeder bij wijze van. Dat weet je niet.

Jij betrekt deze situatie op de jouwe omdat jij ook bent doorgegaan.
Jouw man toonde inzet en al zou het mijn keus niet zijn, dat gaat mij niets aan, vind ik prima, ook de relatie van vriendin gaat mij niets aan. Wat zij doet moet zij weten, ik hoef met geen van beiden samen te leven, maar mag er wel mijn eigen gedachten over hebben.
Daarom zeg ik tegen topicstartster: het is aan jou wat je ermee wilt, vechten of stoppen en dat is wat je moet doen. Vechten of stoppen, maar in je eentje ga je de relatie niet redden, daar zijn er twee voor nodig.

Ansjo

Ach, je hebt natuurlijk gelijk dat ik vanuit mijn perspectief reageer. Dat was ook mijn bedoeling; enkel laten zien dat het soms anders is dan het lijkt. De beschrijving die Miriam geeft van haar man de afgelopen jaren klinkt idd als een depressie/somberheid.

Het was de toon van je bericht die mij triggerde. Je spreekt over 'ze' die weer de makkelijke weg kiezen. Hij dacht toch veel aan ex; ja m'n neus.
Je hebt gelijk; je zegt niets akeligs over je vriendin.

Je vindt van alles van haar man. (en dat begrijp ik ook als ik lees wat je schrijft)

Maar weet je; ik ben blij dat de paar vrienden die van ons op de hoogte waren neutraal en begripvol reageerden. Ook al was het ook ingewikkeld voor hen. 1 vriendin van mij was zo ontzettend boos op man omdat ze mijn verdriet zag. Straalde dat non-verbaal uit. dat was ok. En toch vond ik het moeilijk. Ik was blij dat dat uiteindelijk over ging en dat ze ook uiteindelijk met respect naar hem kon kijken.
Je bericht raakte mij omdat ik een andere vriendin van mij hierin herken. Mijn beste vriendin- al mijn leven lang. Ze houdt zielsveel van mij. Bewust heb ik haar niets verteld. En ik vond (en vind) dat nog steeds heel moeilijk. Maar ik doe het ook voor haar. Ik weet dat ze man zal veroordelen (net als jij doet). Ik weet ook dat ze het hem kwalijk blijft nemen. Dat dat spanning gaat geven. (zo van; wie aan mij komt, komt aan haar). Ze heeft ooit eens gezegd dat ze van heel vroeger liever iets niet had willen weten over man. Omdat ze hem daarvan niet meer los kan zien.
Daarom weet zij van niets. Ik hoop dat als ze het ooit hoort dat ze begrijpt waarom ik het zo gedaan heb.

Je mag er natuurlijk je eigen gedachten over hebben. Ik vraag mij alleen af of je je vriendin bijstaat op de manier waarop je je hier uit. Misschien stel je je bij haar anders op. Ik kan mij in haar verplaatsen en weet dat (voor mij) de veroordeling over mijn beslissing mij niet zou helpen.

Ik kan het niet duidelijk uitleggen merk ik. Laat maar.

Je hebt gelijk dat je niet zonder liefde over haar praat. Het zal juist door liefde ingegeven zijn realiseer ik mij nu. Had ik niet zo moeten zeggen. Toch ben ik blij dat het hier anders ging.

En Miriam; het is maar mijn verhaal. Zo kan het gaan. Zoals er zoveel ervaringen zijn met heel andere feiten en afloop. Mijn verhaal is niet meer en niet minder. In je eentje aan een relatie werken heeft inderdaad geen zin. Overhaast reageren ook niet in mijn ogen. Neem de tijd en denk na bij de stappen die je zet. In jouw belang en het belang van jullie kinderen.
Ik dacht in die tijd; er moet er 1 z'n hoofd bijhouden ook voor de kinderen. Hij was daar op dat moment duidelijk niet toe in staat. Dus moest ik het zijn.
Dat heeft mij veel gekost. Maar het heeft mij uiteindelijk ook veel opgeleverd. En daarmee bedoel ik niet onze relatie nu maar wel het feit dat ik er trots op ben dat onze kinderen nare scenes en onzekerheid/verdriet bespaard gebleven zijn. Dat ik niet de vuile was buiten gehangen heb of hem zwart gemaakt heb. In emotie kan ik mij daar alles bij voorstellen. En toch geloof ik dat het goed geweest is dat ik hem niet direct op straat gezet heb. Mijn eigenwaarde komt het ten goede. (ook als we wel uit elkaar gegaan waren denk ik dat ik daarop trots geweest zou zijn).

Scheiden kan altijd nog zei anoniempje 2 hier. En zo is het; scheiden kan altijd nog. Eerst maar eens de feiten helder. En dat te kunnen beoordelen heb je wijsheid voor nodig.

Stip ot

"En het ging er niet om dat die nieuwe relatie niet lekker meer liep, nee, hij dacht echt alleen maar aan mijn vriendin. Ja mn neus.
Ze heeft m nog teruggenomen ook. Haar keuze uiteraard, maar zijn bedje lag eerst bij haar, toen bij nieuwe vriendin en toen weer bij haar gespreid. Lekker makkelijk.
Daarom zeg ik: het is wat jij ermee wilt en dat is wat je ermee moet."

Dit is wat ik zeg, letterlijk. Deze man wil geen therapie. Deze man wil niet werken aan emotionele problemen. Zijn bedje was bij mijn vriendin gespreid. Toen ging hij over naar de nieuwe vriendin, toen die relatie even niet lekker liep, kwam hij weer naar mijn vriendin en raad eens waar hij nu weer woont.
Enfin, Ik zei: zijn bedje lag eerst...lekker makkelijk.
Dat is wat ik zei. Niets over HUN keuze. Dat maak jij ervan.
Het was voor hem makkelijk. Hij ging van bed naar bed, van woning naar woning, heeft nooit moeite hoeven doen voor iets zelfstandigs, voor een "werken aan jezelf", voor echte vergiffenis. De vrouwen die hij niet meer wilde verliet hij niet alleen, maar ruilde ze meteen in voor een ander. Ben ik daar boos om? Ik vind het een weinig respectvol naar mijn vriendin. Maar boos? Ik hoef niet met hem samen te leven.

En wat ik voor mijn vriendin doe en of het mijn beste vriendin is, ikzelf, familie, vrienden...dat hoef ik hier niet uit te leggen, maar reken maar dat ik een fiks deel van mijzelf aan haar geef. En als ze de deur weer voor hem openzet, dan wens ik ze wederom alle geluk, zoals ik de laatste keer ook heb gedaan.

Dus echt Stip, je zit meer mis dan je kunt vermoeden, op alle fronten. En dat is omdat ook jij niet alles weet en met je veronderstellingen net zoveel kunt aanrichten als je anderen van beticht.

En ontopic: het is aan ts wat ze wil. Als je verder wilt, vecht je. Als je twijfelt doe je even niets, als je duidelijk voelt dat je dit niet accepteert dan is het klaar.

Uitleg Stip

Ik vind dat je het wel goed uitlegt, Stip en snap het best. Ik heb ook een beste vriendin die bedonderd is (op een heleboel fronten en jarenlang) door haar man. Natuurlijk was ik boos op haar man, maar heb als ik daar was wel altijd zo normaal mogelijk tegen hem gedaan. Daarbj komt ook dat hij ook depressief was en zich ontzettend schuldig voelde. En ook ken ik hem al heel lang uiteraard.
In ieder geval, ik heb vriendin zo goed als ik kon gesteund en verder moesten ze het toch zelf uitzoeken. Uiteindelijk zijn ze na jaren toch nog gescheiden en is er voor haar veel meer rust.