Einde huwelijk?
Mijn vrouw is verliefd op een andere man. Ik weet dit sinds vorig jaar zomer. De afgelopen maanden waren een grote achtbaan. December was het dieptepunt. Na vele ruzies en het ontlopen van elkaar gaf ze aan te willen scheiden. Dit zei ze nadat ik haar vroeg een keuze te maken. Toen ze uitsprak werkelijk te willen scheiden heb ik haar gevraagd dit niet te doen. Niet alleen voor mij maar ook voor de kinderen. Sinds ik niet langer aan haar trek lijkt het beter te gaan tussen ons. Ze zoekt soms zelf weer toenadering en gaat deze maand voor het eerst zelf in therapie. We zijn al maanden niet meer intiem met elkaar omdat ze dit niet wil. Ik ben bang dat we verder uit elkaar groeien. Hoe zorg ik voor verbinding terwijl zij om ruimte vraagt?
Flanagan schreef op 17-02-2024 om 17:52:
[..]
Tja, jij gaat er vanuit dat ze reeds met die collega is vreemdgegaan. Wat, als die vriendschap van een andere aard is, dat ze behoefte heeft aan een uitlaatklep. Of is dat ondenkbaar? Materialistische zaken verbleken bij vertrouwen; als zij zegt dat ze niet fysiek waren, heeft TO dat voor waar aan te nemen ipv aannames doen dat ze tegen hem liegt.
Niet iedereen heeft een eenzelfde libido. Er zijn genoeg vrouwen met weinig behoefte aan seks in algemeen omdat ze teleurgesteld en moe zijn. Of was dit je niet bekend?
Een vraag die ik mezelf, vergeef me deze late reactie, ook wel eens gesteld heb. Waarom zou ik haar niet geloven.
Maar het feit is: Als het belangrijk genoeg is om er over te liegen ( dus dat er überhaupt een ander qua contact is) zou je alles moeten zeggen wat je moet weten. Immers, als het puur platonisch is, of een uitlaatklep, waarom het dan verbergen?
Confidential schreef op 16-02-2024 om 15:54:
[..]
Ik kan mezelf wel voor m’n hoofd slaan. We zijn al lang samen. Zij is mijn eerste liefde.
We waren nog jong toen we wat kregen. Zij nam in àlles initiatief. En ik vond dat wel best. Ik ben geen romanticus.
Dat neem ik mezelf ook kwalijk. Dat ik haar voor lief nam.
Alle dingen die zij in de gesprekken aangeeft heb ik eerder van haar gehoord. Daar hebben we eerder gesprekken of ruzie over gehad. Ik dacht oprecht dat het nooit zo ver zou komen. Ik zag het echt niet. En waarom niet? Geen idee.
Zij geeft aan daar boos over te zijn. Dat na meer dan de helft van ons leven samen, het wel anders kan.
Ik las deze reactie en zojuist ook jouw update en ben eigenlijk wel heel erg benieuwd, nav het gebeuren en jouw eigen confronterende inzichten, wat er in het afgelopen jaar (vanaf opbiechten) daadwerkelijk is veranderd binnen jullie relatie?
Ik bedoel, is je vrouw ‘gewoon’ op oude voet doorgegaan met die ander of heeft ze dat geparkeerd nav jouw inzichten en jullie relatie een échte kans gegeven? Mooi dat jij tot de inzichten kwam die ik hierboven heb gequote, maar als daarmee verder niets is gedaan (niet alleen vanuit jou hoor, zéker ook vanuit haar), dan snap ik de update beter.
Dan sluit ik me verder aan bij Elpisto en zou ik zeker het heft in eigen handen nemen en me niet meer zo afhankelijk opstellen. Wat zijn voor haar de voordelen geen verdere stappen te ondernemen?
Confidential schreef op 13-03-2024 om 15:59:
We hebben veel en lang met elkaar gepraat. En we zijn beiden wel tot de conclusie gekomen dat als er geen kinderen waren we al eerder gestopt zouden zijn. Ik heb tegen haar gezegd dat ze goed moet nadenken over wat ze wil met haar gevoel voor de ander. Is ze verliefd op de ander of het gevoel, de verliefdheid, de aandacht? Ik hou dit namelijk niet nog maanden lang vol. Onzekerheid. Zelf ben ik nu ook aan het nadenken of we niet uit elkaar zijn gegroeid.
En waar ben jij in dit verhaal? Ze neemt geen beslissingen, omdat jij dat ook niet doet en het allemaal wel best lijkt te vinden.
Elpisto schreef op 14-03-2024 om 16:30:
[..]
Een vraag die ik mezelf, vergeef me deze late reactie, ook wel eens gesteld heb. Waarom zou ik haar niet geloven.
Maar het feit is: Als het belangrijk genoeg is om er over te liegen ( dus dat er überhaupt een ander qua contact is) zou je alles moeten zeggen wat je moet weten. Immers, als het puur platonisch is, of een uitlaatklep, waarom het dan verbergen?
Omdat niet ieder begripvol is en zodoende wantrouwend uit de hoek kan komen; waarom delen met je partner als je toch al weet hoe die er op reageert omdat die je niet gelooft en al aannames doet. In dat geval is het probleem in de relatie eerder gericht op matige communicatie als gevolg van oordelen, aannames wat de communicatie stokt.
Flanagan schreef op 15-03-2024 om 13:06:
[..]
Omdat niet ieder begripvol is en zodoende wantrouwend uit de hoek kan komen; waarom delen met je partner als je toch al weet hoe die er op reageert omdat die je niet gelooft en al aannames doet. In dat geval is het probleem in de relatie eerder gericht op matige communicatie als gevolg van oordelen, aannames wat de communicatie stokt.
Dus doe je willens en wetens iets waarvan je weet dat je partner het niet zou kunnen waarderen. Zoiets heet emotioneel vreemdgaan en veranderd mijn inziens nog steeds mijn standpunt niet.
Elpisto schreef op 15-03-2024 om 15:02:
[..]
Dus doe je willens en wetens iets waarvan je weet dat je partner het niet zou kunnen waarderen. Zoiets heet emotioneel vreemdgaan en veranderd mijn inziens nog steeds mijn standpunt niet.
Eens zat ik in een zware tijd. Als ik met mijn man erover wilde praten, ging hij al snel in de gebeten verdedigingsmodus ( ja maar jouw vader of jouw broer dit) Het was een middel om het onderwerp af te kappen. Het maakte dat ik de onderwerpen, van politiek tot gebeurtenissen dichtbij, waarvan ik wist dat man er anders en stelliger in stond dan ik, liever met anderen besprak die meer bij mijn visie lagen. Ik ging eens naar een manueel therapeut en die gaf ook aan een goede relatie met zijn vriendin te hebben maar bepaalde onderwerpen vermeed om zo de lieve vrede te koesteren. Het is maar een manier van werken aan je relatie.
Dmv de cursus mindfullness heb ik meegekregen dat iedereen de ruimte verdient voor een eigen gedachtegoed. Dus ik, maar mijn man net zo goed; ik wil hem ook niet mijn visie doordrukken en ik wil ook niet dat hij dat bij mij doet. Het lijkt mij dat binnen een relatie ruimte wenselijk is om te kunnen bepalen met wie je over bepaalde onderwerpen kunt praten, zolang het maar geen privézaken zijn. Een dergelijk standpunt vraagt wel om vertrouwen in jezelf om jezelf niet in te laten met jaloezie.
Ik denk wel dat binnen ieder huwelijk fases voorbij komen waarin het evenwicht in de samenwerking wederom bijgesteld dient te worden; vrij vertaald ‘ werken aan huwelijk’. In praktijk staat dit voor elkaar de ruimte geven anders over zaken te gaan denken dan je vroeger deed.
De vrouw van TO heeft aangegeven dat er geen fysieke contact is maar dat ze goed met de collega kan communiceren. TO mag van haar vragen die gesprekken dan te voeren op openbare plekken ipv bij de collega thuis omdat dit voor TO dan ongemakkelijk binnen komt, wantrouwend en jaloezie. Aan haar is dit een zaak om die gevoelens van TO te respecteren.
@Flanagan
Ik ben het totaal met je eens dat iemand zelf bepaald met wie hij/zij welke zaken bespreekt en nee, dan maakt het ook niet uit of die gesprekspartner man of vrouw is. Als je partner dan gevoelens van jaloezie oid heeft, pech en helemaal zijn/haar probleem.
Maar in dit topic gaat het dus om een man waarvan ze heeft verteld verliefd op te zijn, in december zelfs de ‘ik wil scheiden’ bom gedropt. Dat maakt de zaak toch echt wel anders of vind jij van niet?
Inmiddels zijn ze samen in therapie én individueel, maar is er nog steeds veel contact met die collega. Ik vind dat inderdaad vrij respectloos richting TO, ook dat hij hier blijkbaar zelf naar moet vragen.
Als zij nu samen aan het huwelijk werken, vrouw haar collega nog steeds op het werk ziet en daarnaast ook nog vaak privé, dan is het voor mij best wel duidelijk dat zij zich niet 100% voor het redden van hun huwelijk inzet. Wees dan ook stoer genoeg om knopen door te hakken ipv je man zo te laten bungelen!
@Roodvruchtje, klopt dat ze hem niet aan een lijntje kan houden als ze weet dat ze niet meer met hem verder wilt. Het feit dat ze heeft ingestemd aan therapie komt wat zweverig over; minder stellig ook al heeft ze mogelijk in een boze bui gezegd van hem te willen scheiden of een keer gezegd verliefd te zijn. Ik heb ook volgens mijn man iets gezegd dat ik mij niet kan herinneren maar wat ik mij in alle boosheid wel kan voorstellen.
Maar de post van Ruud91 vond ik best stokerig; ik wil eerder de therapeut wat tijd gunnen hen tot elkaar te krijgen.
Flanagan schreef op 15-03-2024 om 20:24:
Maar de post van Ruud91 vond ik best stokerig; ik wil eerder de therapeut wat tijd gunnen hen tot elkaar te krijgen.
Stokerig? Zijn vrouw is verliefd, spreekt af met deze persoon. Ze blijft er mee door gaan. Dit loopt al sinds de zomer vorig jaar. Wat denk je wat dit met zijn eigenwaarde doet? Zijn vrouw is het niet waard om zoveel pijn te hebben. TO moet echt nu aan zichzelf denken want zij maakt hem kapot en TO laat het gebeuren. Genoeg is genoeg.
Ruud1971, de therapie is pas een maand gaande; mocht het aan slaan, heeft Confidential daar ook baat bij.
Elpisto schreef op 15-03-2024 om 15:02:
[..]
Dus doe je willens en wetens iets waarvan je weet dat je partner het niet zou kunnen waarderen. Zoiets heet emotioneel vreemdgaan en veranderd mijn inziens nog steeds mijn standpunt niet.
Dus als je iets doet waarvan je weet dat je partner het niet leuk vindt, valt dat onder de noemer vreemdgaan?
Vriendschappen of goed contact met collega's is altijd prima. Ongeacht het geslacht van die ander.
Maar dit is geen gewone vriend of collega. Er is sprake van (wederzijdse?) verliefdheid. En vormen van vreemdgaan en grensoverschrijdend contact. Ten gevolge waarvan to en man in een crisis terecht zijn gekomen en waardoor therapie nodig is. Dan is het echt niet ok als partner vrolijk in contact blijft met de affaire partner. Om met haar de therapie eens door te gaan nemen... Echt relaties worden hersteld door vertrouwen en richten op elkaar als stel.
Ik zou er niet aan moeten denken dat mijn partner zeer vertrouwelijke en persoonlijke zaken uit de therapie met anderen bespreekt! Laat staan met de affairepartner....
Pippeltje schreef op 16-03-2024 om 09:12:
[..]
Dus als je iets doet waarvan je weet dat je partner het niet leuk vindt, valt dat onder de noemer vreemdgaan?
Nou als er anderen in betrokken zijn van jouw seksuele voorkeur gaat het wel die kant op. Zeker als je er over zwijgt. Niet als je stiekem met de zus van je vrouw een surpriseparty voor haar organiseert natuurlijk
Ik wil nog een update plaatsen voor allen die de moeite hebben genomen om te reageren. We gaan scheiden. Mijn vertrouwen is te beschadigd. En ik vind het vermoeiend om continu angstig of onzeker te zijn.
Veel sterkte de komende tijd. Je laat de liefde van je jeugd, de vrouw met wie je een gezin begonnen bent achter je en je gaat met je kinderen en met haar een nieuwe toekomst in, met andere verhoudingen. Ik hoop dat de beslissing ook een beetje als een bevrijding voelt, einde van alle spanningen, van het piekeren, van de onzekerheid. Ik hoop dat het je wat rust geeft en de kracht om alles wat er nu gaat gebeuren aan te kunnen.
Tsjor
