egoistische vader

leeftijd

Hou oud is je dochter?

En knap dat je durft toe te geven dat je egoistisch bent en daar wat aan wilt doen.

Dat is de eerste stap naar verbetering.

egoistische vader

mijn dochter is nu 8,5, ik en mn ex-partner zijn 44, we hadden moeite met het zwanger worden en is na 3,5 via ivf geboren, ze heeft hetzelfde karakter als ik, heb de laatste jaren alleen maar meer aanvaringen gehad met haar en op de een of andere manier, heeft ze bijna niet geaccepteerd als vader. ik ben zelf ook aardig ongeduldig en opvliegerig, bijna tot agressief. dat maakt mij zelf aardig bang dat ik mijn controle over zelfbeheersing verlies en een waas voor mn ogen krijg.

hulp gezocht

ik heb al prof hulp gezocht en gekregen, kreeg wel veel punten waar ik aan moest werken, maar moest en moet het nog steeds alles alleen doen, heb alleen een beetje steun, knuffel, schouder klopje of het komt wel goed, nodig.
maar blijf veel in mn eigen negatieve wereldje hangen. heb hier ook geen vrienden of fam die me er door heen kunnen sturen.
ik ben zelf een heel erg emotionele persoon, kan me moeilijk uiten over mn gevoelens, en als ik dat doe is erg negatief en agresief.
ik wil een leuke lieve aardige vader zijn die het allemaal beter en leuker wil gaan doen in de toekomst.

weet het is een hoop bulshit tekst, maar weet het even niet op zon goede manier te verwoorden

Rome

Karel, Rome is ook niet op één dag gebouwd hoor. Je kunt niet verwachten dat je een patroon dat je al van jongs af aan hebt in een korte tijd volledig doorbreekt. Je hebt de eerste stappen al gezet. Wat je nu nog nodig hebt is geduld en volhouden. Vergeef het jezelf ook als het een keer wat minder gaat. Dat betekent niet dat die opgaande lijn er niet is.
Misschien zijn er specifieke voorbeelden die je kunt geven? Welke situaties zijn het lastigst voor je?

geduld

Het lastige van mij is geduld, de rust en kalmte te bewaren en te houden, kan geen relaxte houding vinden. Niet subtiel denken en doen. Ik zeg / roep en doe dingen zonder ff bij na te denken. En val na een poosje weer in het oude patroon. Er wordt ook vaak gezegd tegen me heb geduld maar in mn hoofd blijft het spoken en verlies het geduld want yet duurt me te lang, zeg naar.

contact

Je wilt weer vertrouwen opbouwen van je dochter en je ex-vrouw.

Hoe is nu de relatie met je dochter? Ik bedoel feitelijk: hoe vaak heb je contact met haar en wat voor contact? Als je haar ziet, hoe vaak, hoe lang, waar, wat doe je wel/niet met haar, hoe reageert ze op jou?

En hoe vaak/hoe is het contact nu met je ex?

Ik denk dat een begin van vertrouwen opbouwen is dat je expliciet uitspreekt naar hen (apart van elkaar) dat je je realiseert dat je gedrag in het verleden soms/vaak niet goed was en dat je daar spijt van hebt. Dat je je realiseert dat je hen op dat soort momenten gekwetst hebt en dat dat niet je bedoeling was. En dat je er nu mee aan de slag bent gegaan met hulp. En dat je erg je best doet maar dat het niet 1,2,3 meteen perfect is. Maar dat je echt je best doet in de toekomst een beter mens, een betere vader te zijn.

Zoiets kan je vertellen, maar eventueel ook in een mail of brief aan ze sturen.

contact

Het contact tussen mij en mn kind en ex-partner is redelijk, helaas zijn de omstandigheden raar. Ze wonen nu tijdelijk bij haar moeder. Die enkele keren in de week dat ik contact heb met mn dochter is redelijk en hoopvol om samen te zijn van beide kanten. Mijn ex-partner beschermd haar goed, is logisch en is ook wel goed, alleen stelt ze zich nu niet open voor veel dingen.
Ze is wat dat betreft erg behulpzaam en heeft het hart op de goede plek zitten.

Maar blijf nog steeds met de vraag zitten, hoe zet ik me zelf aan de kant en zet mn dochter op de 1e plaats met daar achter mn ex-partner.

Les 1

"mijn dochter is nu 8,5, ik en mn ex-partner zijn 44,

M'n ex-partner en ik.

skik

karel

in therapie gaan en elke dag oefenen.
there is no easy way ben ik bang. Je gedrag echt veranderen kost tijd, het voordeel is dat je harstikke gemotiveerd bent!
praatgroep, online community waar je elkaar oppept etc.
gr Angeal

wat te doen

tot nu toe begrijp ik het wel, elke dag is voor mij een leer moment.

mijn dochter van 8,5 en die moet op de 1e plaats komen, dat is mijn prioriteit nummer 1, maar wat moet ik daarvoor doen, is het meer aandacht geven, luisteren naar wat zij wil, of leuke dingen voor en / of met haar doen

vragen en belangstelling tonen.

Elk kind is anders.

Je ontdekt pas wat je kind fijn/leuk vindt als je je in haar verdiept.

Hoe doe je dat?

Kijken, luisteren, vragen stellen wat haar bezig houdt, vragen wat ze leuk vindt. Luisteren als ze een verhaal vertelt, en als ze iets vertelt, doorvragen als je iets nog niet duidelijk is.

Eigenlijk is het goed haar te observeren, niet heel opvallend als studieobject, maar gewoon haar in de gaten houden, kijken waar ze blij van wordt en waar niet van.

Af en toe vragen hoe het met haar gaat. Of ze het naar haar zin heeft op school, op clubjes, met vriendinnen. En goed luisteren wat ze zegt en kijken hoe ze er bij kijkt.

En als ze geen zin heeft om te praten, dan niet doorgaan, maar gewoon een andere keer weer iets vragen.

En je kan haar natuurlijk vragen wat ze leuk vindt om met jou te doen: zwemmen, naar het bos, naar het strand, een spelletje doen, als je een boek voorleest, samen naar de film gaan of een film thuis kijken, samen voetballen op straat, samen lunchen in de stad. NB. Leuke dingen samen doen hoeven echt geen geld te kosten (of in elk geval niet veel), vaak gaat het meer om aandacht, samen iets doen, belangstelling tonen. Maar leuke uitjes vinden ze vaak ook wel leuk.

En als ze niets weet, kan je natuurlijk zelf ook dingen voorstellen, en vragen of haar dat leuk lijkt.

Kan je hier wat mee?

p.s.

NB Het is goed als je je probeert te verplaatsen in je kind. Maar het moet ook een beetje bij je passen. Daarin kan je je trouwens wel ontwikkelen, maar soms ook niet.

Als je kind bijv. heel graag knutselt, kan ze het leuk vinden om samen met jou te knutselen. Kan zijn dat jij een ontzettende stuntel bent en dat ze dat helemaal niet leuk vindt. Dan kan ze beter voortaan met iemand anders knutselen.
Maar het kan ook zijn dat jij een stuntel bent en dat ze het juist ontzettend leuk vindt met jou te knutselen. Dan blijkt dat zij er veel beter in is, kan jij haar complimenten geven en groeit ze daarvan. Kan ze jou misschien nog wat leren .

Maar als jij na het een paar keer geprobeerd te hebben, knutselen echt vreselijk vindt, dan kan je wel aangeven: joh, van mij mag je bij mij knutselen, maar ik heb het nu geprobeerd, ik kan het niet en vind het vreselijk, dus dat doe ik niet meer met jou. Dat kan je voortaan beter met ... (mama?) doen. Maar als je iets samen wilt doen met mij, zullen we dan iets anders bedenken?

Je hoeft dus niet eindeloos alles voor haar te doen, als jij daar heel ongelukkig van wordt. Maar probeer het wel een paar keer als zij dat leuk vindt, zou ik zeggen. En misschien vind je het wel leuk.

aanknopingspunt

Ik denk dat ik hier wel wat mee kan. Er zijn toch veel dingen wat we samen leuk vinden. Maar vaak ontbreekt er vaak de tijd of zin om lang met elkaar bezig te zijn. Tis ook vaak het geduld, het moment, en de tijd of de zin waar het soms niet gaat zoals je het in gedachten had om het te doen zoals dat zou moeten.
Zeker veel aanknopingspunten die je voorlegt wat mij wel tot denken zet om er iets mee te doen.

Rome

Inderdaad niet in één dag.
Trek er maar een jaar voor uit om de scherpe randjes er wat af te krijgen.
Therapie helpt. Ga naar je huisarts en laat je verwijzen.
Laat je ook eens goed onderzoeken, dan krijg je ook een beter idee.

Bedenk ook oefeningen voor jezelf.
Je bent iemand die snel uit emotie handelt.
Kan heel leuk spontaan zijn maar ook vervelend.
Bedenk eens iets anders. Letterlijk tot 10 tellen, even naar de wc gaan, elastiekje om je pols en hard knallen als je iets wilt roepen, een (vecht) sport waarin je energie kwijt kunt en je ook moet beheersen.

Kijk vooral niet vooral naar wat mis gaat, maar naar wat goed gaat. Koop een schrift en schrijf iedere avond een succesje op, ook al is het nog zo klein. Hoe deed je dat? Wees trots op je stapjes, ook al lijkt het amoer wat. Met jezelf neer halen kom je nergens, blijf je negatief, geef jezelf schouderklopjes!

Succes!

ongeduld

Heb in ieder geval de eerste stap hier gezet over mezelf en mijn egoisme, ben en doe ook veel verkeerde dingen puur uit emotie of frustratie. Ik zie dat zelf ook maar dan is het al te laat. Ben nu ook met mezelf bezig maar ben wat dat betreft erg ongeduldig omdat het me te lang duurt. En omdat ik me niet niet echt kan verwoorden zowel op papier als mondeling wordt ik vaak verkeerd begrepen.

Nee hoor

Dat valt wel mee met dat verwoorden. Lees maar hier
En kijk eens wat een goede reacties je krijgt. Steek die maar in je zak! En dat komt omdat je het goed verwoord en omdat je intenties goed zijn.

Op papier

Hier verwoord je je prima hoor.
Ik ben zelf ook trouwens nogal snel in de stress en ga dan te snel lelijk doen. Wat bij mij heeft geholpen is o.a. mindfullness en ademtherapie. Ik heb daarbij geleerd me bewust te ontspannen. Dat helpt echt in veel situaties. Niet altijd, maar wel vaak. Ik kan de spanning dan een beetje van me af laten glijden door rustig te ademen en de spieren te ontspannen ipv aan te spannen. Het vergt wel wat oefening.
Je moet jezelf ook in acht blijven nemen en jezelf niet opeens gaan wegcijferen. Probeer een goed evenwicht te vinden.