Eerlijk of leugen

bij je man beginnen

hoi Caroline,
Het belangrijkste is dat jij en je man op 1 lijn zitten. Dat betekent dat hij eerst respect voor jou moet tonen en erover moet willen praten zodat hij jou enigszins kan begrijpen.

Als dat gelukt is, kun je met elkaar overleggen wat hij graag zou willen en wat jij als alternatief zou willen. Misschien komen jullie wel op een 'meerjarenplan' dus bijv. komend jaar de helft vd tijd wel mee, de andere helft van de tijd in hetzelfde land maar met eigen gezin ergens anders. En het jaar daarna helemaal niet meer mee. . .

Die schoonouders/familie hebben het uiteinlijk maar gewoon te doen met wat jouw man hen gaat mededelen, het zijn zijn ouders tenslotte . (Het zal wel genunanceerder liggen dan ik schrijf, maar feitelijk is schoonfamilie wel 'zijn kant' en kan hij ook de weg effenen daarmee).

Sterkte en hou je rug recht naar je man, maar sta open voor een gezamenlijke oplossing!
Groet,
Angela

Inderdaad, via je man

Ik ben het helemaal eens met Angela. Hij moet het zijn familie vertellen als jullie minder / niet meer meegaan, niet jij!

Je schrijft dat je man "het onzin vindt en vindt dat jij mee moet". Dat klinkt nogal respectloos, alsof jouw mening/gevoel niet telt.

Ik begrijp dat het jullie zomervakantie is? Het minste is toch wel dat (ook) JIJ van jullie vakantie kan genieten? En als dat niet zo is, moet je daar toch met hem over kunnen praten?

Stel jullie zouden gewoon met het zin op vakantie gaan: als jij naar Frankrijk zou willen en hij naar Italie, zouden jullie dan dus naar Italie gaan? Oftwel: bepaalt hij wat er gebeurt en moet jij niet zeuren? Zo komt het een wel een beetje op mij over.

Dus eerste hobbel is denk ik zorgen dat je man jou en jouw gevoelens serieus neemt.

Het feit dat jullie het al jaren gedaan hebben en dus de komende jaren ook gewoon gaan, lijkt mij geen sterk argument van zijn kant als jij daar niet gelukkig bij bent.

En als hij zegt dat zijn familie (of hijzelf) het zo erg vindt als jullie niet meegaanen dat je dus gewoon moet gaan? Ook niet sterk - waarom zijn zij (of hijzelf?) belangrijker dan jij, zijn eigen vrouw?

En als hij zegt: onze kinderen vinden het zo leuk, dus doe niet zo moeilijk? Ook geen goed argument: die zullen het ergens anders ook vast wel leuk vinden, zeker als jij daar ook gelukkiger bent!

Oftewel, jullie moeten denk ik zoeken naar een compromis.

Overigens: mijn man kan het niet met mijn familie vinden. Wij zijn een paar keer een weekend met mijn familie en aanhang weggeweest en enkele keren is hij niet meegegaan. Dat kan dus ook, maar lijkt me voor een zomervakantie een beetje vreemd....(dat jij niet op vakantie zou kunnen gaan vanwege zijn schoonfamilie). Maar ik noem het maar even dat sommige mensen niet gelukkig worden van schoonfamilie en dat het heel wat waard is om ze daarin te respecteren en naar oplossingen te zoeken.

Knap

Knap van je Lotto, dat je gewoon hebt gezegd dat je geen zin hebt! Zit hard op te lachen over die caravan, hier zelfde verhaal. We gaan elk jaar met z'n allen in 1 huis, wel zo gezellig natuurlijk. Waardoor de kinderen allemaal op hun tenen moeten lopen s'ochtends om opa en oma niet wakker te maken, wat nooit lukt; Wie Heeft Dat Gedaan is dan ook een veel gehoorde tekst.
De vakanties zijn wisselend zomer, voorjaar, winter en altijd in 1 huis. Want dan eten we ook gezellig elke avond samen. Ook altijd een ding; bord leeg eten en blijven zitten tot iedereen t opheeft. Altijd lastig met mijn moeilijke eters. En inderdaad het ligt aan de koude kant, die voedt niet goed op.
Mijn man en ik hebben meerdere lastige dingen samen, communicatie is niet ons sterkste punt. Hij is helemaal dol met z'n familie en we krijgen de hele vakantie cadeau inclusief vlucht, eten huis en is altijd erg luxe. Dus tja, ik ben al meer dan 10 jaar met kromme tenen mee en elk jaar is er wel weer een grote uitval van 1 vd ouders naar de koude kant. De laatste keer ben ik er wel flink tegen in gegaan en er worden altijd wel weer excuses gemaakt. Ook hier speelt drank een grote rol trouwens..
Eerlijkheid is altijd de beste weg, maar met misschien een iets verzachtend omhulsel. Breng ik t met een bloemetje en een taartje .... Zo van; Heel erg bedankt voor de lieve uitnodiging maar ik neem m dit jaar niet aan, ik ben nogal moe en neem dan een weekje rust... Zoiets?

aanvulling

Ik ga dan zelf niet mee, man en kinderen wel.

En inderdaad zit er een hoop relatie werk tussen mijn man en mij. Dat is eigenlijk het belangrijkste. Hij vindt het blijkbaar normaal. Hij vind dat ik zeur, dingen opblaas, buiten proportie voel ect. Het lijkt m allemaal niet zoveel te doen als er weer zo'n uitval is. Hij is daar mee opgegroeid..

Caroline

Het heeft wel veel energie van mijn kant gekost om de knoop door te hakken hoor. En uiteindelijk heb ik mijn man erop af gestuurd. Knap van hem! Hij is niet zo dik met zijn familie, dat scheelt wel heel veel met jouw verhaal.
Ja heel herkenbaar dat de koude kant het gedaan heeft. Hier maken mijn zwagers en ik nog al eens grappen over.
Maar het is toch ook erg zonde dat er zoveel voor jou betaald wordt en je vind het niet eens leuk! Dit argument heb ik ook meegenomen in de discussie met man. Een week toegang voor een park als Disney is best prijzig. We gaan meestal naar zoiets toe, zodat de kinderen zich lekker vermaken.
En dat maakt het ook lastig om nee te zeggen, want schoonouders kiezen juist iets uit speciaal voor hun kleinkinderen. Zelf gaan ze niet meer echt een attractie in. Voor hun zit de lol in het genieten van kleinkinderen, en de kaartavonden 's avonds met een flinke hoeveelheid drank. En dat laatste spreekt mij helemaal niet aan (de drank dus).

geen leugen

Botweg liegen raad ik je niet aan. Zoiets komt meestal uit en dan sta je er vanwege twee redenen niet mooi op. Aan de andere kant, de hele rauwe waarheid vertellen, raad ik je ook niet aan. En zeker geen lang gesprek. Uiteindelijk zal de schoonfamilie zich afgewezen voelen. Geen reden om dat er in te wrijven.
Weet je zeker dat je de deur dicht wil doen, vwb dit soort uitjes? Zijn er bijeenkomsten waar je wel bij wil zijn of waar jij ze wel bij wil hebben: verjaardagen van je kinderen, contact tussen je kinderen en de familie, kerst, trouwdag, je eigen verjaardag en die van je man. Je besluit kan ook op andere vlakken invloed hebben (je naasten en andere toekomstige uitjes).
Een mes erin zetten is gemakkelijk maar het repareren niet. Het deel van de familie waar je wel mee overweg kunt, zullen zich ook afgewezen voelen. Je kan natuurlijk iedereen persoonlijk vertellen dat zij zich niet aangesproken hoeven voelen maar dat komt ook niet sympathiek over (waarmee je roddels in de hand kan werken).
Je kan er ook voor kiezen om de deur op een kier te laten door te laten weten dat je in principe de uitjes leuk vindt maar wat er tot nu toe aan kleefde onprettig vindt op een manier dat het geheel er door overschaduwd wordt en dat je daarom deze keer er van afziet. Daarmee leg je niet vast dat je de volgende keer wel komt. En als je dat ook kan doen zonder de indruk te wekken dat je op de persoon speelt, maak je jezelf niet zo snel tot doelwit van allerlei onderhuidse gevoelens van de familie. Bewust of onbewust wordt de schoonfamilie daar wel vaker voor uitgezocht.

Wacht anders even tot je boze en verdrietige gevoelens, de neiging om het zwart-wit te stellen zijn gaan liggen en formuleer dan op lichte en charmante wijze de reden, samen met je man.

Ben je gek

Ik vind het heel erg lief van je dat je al je vakanties hebt laten overhalen om met je schoonfamilie te vieren. Ik zou er niet over peinzen en ik ben gek op mijn schoonouders.

Ik denk dat het tijd is voor een goed gesprek met je man, waarin je uitlegt dat het nu tijd wordt om vakantie te vieren op jouw manier. Ik zou hem enthusiast proberen te maken en met een concreet plan aankomen. En als hij echt geen oren heeft naar jouw wensen, dan zou ik me een partijtje een scene maken, want dan is het geen gelijkwaardige relatie!

Pffffff

Werd vanmorgen wakker met zo'n nare smaak in m'n mond. Ik had dus al bedacht dat ik niet mee zou gaan en zat nog te broeden over hoe en wat .. Totdat bij mij een lichtje aanging. Gedoe! Als ik niet mee ga, krijg ik zo'n gedoe. Van m'n schoonfamilie maar ook m'n eigen familie. En tja, al dat gedoe weegt eigenlijk niet op tegen een weekje kromme tenen. Het lijkt zwak en niet opkomen voor mezelf, maar ik voorkom ook veel gehannes met m'n schoonfamilie hierdoor. Als ik niet mee ga wijs ik ze inderdaad af en geef ik ze een motie van wantrouwen. Ik ben wel van plan om voor mezelf wat buffers in te plannen, zoals 2 dagen met eigen man en kids op stap. Van te voren afstemmen wie wat doet, koken ect. En ook van te voren ( proberen ) te melden dat er GEEN geruzie mag deze vakantie.. ( hoe ik dat ga doen...?)
Pffff maar erg bedankt allemaal voor t meedenken en ik zal zeker even posten hoe het is geweest

Caroline

Het is niet zwak om wel mee te gaan. Waarom zou dat zwak zijn? Je hebt misschien geen zin om mee te gaan maar je bent wijs genoeg om te beseffen dat niet meegaan ruzie en gedoe oplevert met zowel je man als met je (schoon)familie. Soms is het juist sterker om wel iets te doen waar je geen zin in hebt. Je doet het voor je man die er wel plezier in heeft en die geen ruzie met de familie wil. Je doet het voor je kinderen die er ook plezier in hebben en misschien ook last zouden hebben van jou niet gaan. Je doet het misschien ook zelfs een beetje voor je schoonouders die het vast goed menen al komt het er in de praktijk wat ongelukkig uit. Je kiest misschien niet voor je eigen geluk maar je kiest voor het geluk van je man en dat is ook een sterke keuze. Het is dus helemaal niet zwak wat je doet. Je kijkt naar de feiten en je kiest voor de weg die je hebt beste lijkt; ook als is dat niet wat je zelf wilt doen.

Gulden middenweg

Je bent niet zwak hoor. Misschien is het zelfs wel makkelijker om de kont tegen de krib te gooien maar op de lange termijn ben je daar niet mee geholpen. Inderdaad, je vestigt op een (voor hen) negatieve manier de aandacht op jezelf en de sop is het kool niet waard. Als je een betaalde baan hebt, is het wel jammer van je vakantiedagen. Het inplannen van dagen voor je eigen gezin is een goed idee, dan wordt het allemaal wat draaglijker. Misschien is het ook een idee om jezelf aan te bieden als afwashulp, kinderanimator of iets dergelijks, je hoeft dan niet de hele tijd te zitten converseren en je maakt er een hele goede indruk mee. Tenzij je een hekel hebt aan dat soort bezigheden natuurlijk.

Smoesje

Ik ben wel van de leugentjes om de lieve vrede te bewaren. Dus ik zou zelf zeggen dat ik een weekje rust nodig heb, achterstallige werkjes en niet mee ga. Ik zou dit niet mijn man op laten knappen, tis iets van jezelf. En je dan verder ook niet schuldig voelen ofzo.

Ik vind mijn schoonouders best aardig, maar hoef ze niet te vaak te zien. Dus mijn man gaat regelmatig en ik ga soms. Ik heb vaak andere bezigheden

Dendy

Een hele week? Ik ga niet eens naar verjaardagen!

Of je man het nu voor je "regelt" of dat je zelf de boodschapper bent, je bent en blijft de kouwe kant, en daar je man nooit enige problemen gezien heeft of geuit naar zijn familie toe, zal de reactie vermoedelijk sowieso negatief naar jou toe zijn.
Hard je daar alvast maar voor.

Trucs

Ik zou wel eens wat trucs willen krijgen waardoor ik beter om kan gaan met deze situaties. Ook met mijn man erbij sta ik vaak in de kou. Voel me overspoeld door zaken waar ik geen 'goede' reactie op heb. Ben bang dat ik t verkeerde zeg/doe. Als ik me sterk voel kan ik t aan, maar er is te vaak wel een oorzaak, reden waar ik niet direct raad weet. Het heeft te maken met het feit dat ik me minder voel. Dat zit in mijzelf, heb daar wel voor geknokt om goed te krijgen en is me gedeeltelijk gelukt. Maar als ik bij mensen ben die in mijn ogen beter/ slimmer/ sneller zijn klap ik dicht en verlies ik mezelf. Ik zou graag willen dat ik mijn eigen vrolijke ik bij ze kan zijn. Soms lukt dat, maar als mijn kinderen bv niet goed luisteren/eten/zich niet gedragen in het bij zijn vd schoonfamilie staan direct de schijn werpers op mij. Ook mijn man steunt mij niet in zulke gevallen. Je snapt dat ik deze familie bijeenkomsten dan ook zoveel mogelijk uit de weg ga. Ik moet zeggen dat onze relatie niet helemaal goed zit. Thuis sta ik wel m'n mannetje en sta op m'n strepen, hierdoor hebben we wel erg veel ruzie. Ik weet dat t niet goed zit maar weet ook niet wat nou de beste oplossing is. Niet mee gaan met de vakantie is een korte termijn oplossing maar het diepe probleem heb ik daarmee niet opgelost..

Herkenbaar

Ik kan niet meer terughalen hoe het zo gekomen is, maar heb na welgeteld een gesprek met schoonouders een week vakantie geboekt en betaald. We zitten ook nog eens in hetzelfde huis. Ik ga hyperventileren van pure ellende als ik er aan denk... Hoewel ik dus eigenlijk de laatste ben van wie je advies aan moet nemen, toch het volgende:
Vakantie heeft tot doel dat je fysiek en mentaal tot rust kan komen. Dat lijkt met schoonfamilie niet te lukken. Conclusie: je kan niet met schoonfamilie op vakantie. Ik vind dat je best wel eens wat moeite voor elkaar kan doen, maar een hele week vakantie vind ik een te groot offer, daarmee doe je jezelf te kort. Wat lastig dat man zich niet in jou verplaatsen kan, want eigenlijk zou hij het inderdaad moeten oplossen. Nu zal je jouw eigen grenzen moeten bewaken. Of niet. En dan kunnen we elkaar wat dat betreft de hand schudden. Ik overweeg inmiddels een assertiviteitscursus. Nee leren zeggen lijkt me wel wat.

Ik dacht het al

Caroline, zie mijn eerdere posting, ik had al het vermoeden dat het in de relatie niet goed zit, dat je man jou niet serieus neemt, niet steunt.

Eerste vraag: werk jij?
Zo ja, heb je veel vakantiedagen?
Zo nee, met alle bovenstaande postings heb je dan vast argumenten om toch niet met schoonfamilie mee te willen gaan.

Maar dan je man. Heb je nou al (zie mijn vorige posting) met hem gepraat over jouw zorgen en ideeën overd de vakantie?

Zo nee, waarom niet?

Of wel geprobeerd, maar staat hij er helemaal niet open voor?

Je zegt dat je thuis vaak op je strepen staat - is dat echt zo? Maar kan je dat niet doen als het deze vakantie betreft?

En, zeg eens eerlijk, is een vakantie zonder schoonfamilie, maar met je man, wel een vakantie waarvan je fysiek en mentaal uitrust?

Ik denk dat je inderdaad aan je zelfvertrouwen moet werken. Eerste les: je bent goed zoals je bent, met al je goede en minder goede eigenschappen. Iedereen heeft minder goede kanten, doet dingen fout, daar ben jij niet uniek in en is ook helemaal niet erg.

Misschien helpt therapie (maar zorg dat je een goede vindt, waar je met een paar keer (niet meer dan 6-8 keer) klaar bent - je moet er niet jaren aan vast zitten) om meer zelfvertrouwen/zelfwaardering te vinden. Misschien lukt het je dan ook beter om het gesprek met je man aan te gaan.

Als je niet werkt, is het dan een idee om misschien wel te gaan werken? Misschien is dat beter voor je zelfvertrouwen/zelfwaardering en maakt je dan minder (financieel) afhankelijk van je man. Kan nooit kwaad, zeker niet als de relatie niet top is.