Eenzaam als gezin, gezin zonder vrienden
Toch maar eens de stoute schoenen aangetrokken en een account gemaakt en een topic geopend. Wij zijn een gezin met 3 kinderen. We hebben beide een leuke baan, een leuk huis. We hebben het gewoon goed voor elkaar met ons vijfjes.
Onze kinderen hebben redelijk veel vriendjes en vriendinnetjes vanuit school, spelen vaak etc. Maar dan houdt het eigenlijk op. Met mijn familie hebben we een goede band, helaas is er geen familie in beeld van mijn man. Vrienden hebben we zelf gewoonweg niet. We zouden het zo leuk vinden om ook eens naar een verjaardag te gaan of zelf juist een feestje te geven of naast mijn familie visite te krijgen. Het is soms hard als je bij familieleden ziet hoeveel vrienden er op hun verjaardagen bijv komen en bij ons niemand.
Ook nu met oud en nieuw voor de deur, wij zijn altijd met ons vijven. Ik kan wel jaloers worden op alle verhalen van collega's over vriendengroepen etc.
We zijn 5 jaar geleden naar een dorp gegaan, ook met het idee dat daar de contacten wellicht wat makkelijker zouden gaan. We doen veel op school, bij de sportclubs van de kids, man sport zelf in het dorp, ik doe vrijwilligerswerk in het dorp, maar vriendschappen sluiten lukt niet. We kennen wel veel mensen maar verder dan dat komt het niet. Een moeder waar ik vaak een praatje mee maak bij school heb ik uitgenodigd voor een theetje maar toch komt het dan niet van de grond.
Zijn er meer mensen die zich, ondanks dat je alles hebt, zich als gezin wel eens eenzaam voelen? En wat doen jullie eraan?
Het lijkt me heftig om helemaal geen vrienden te hebben, zeker als jullie er wel behoefte aan hebben. Of het in een dorp makkelijker gaat weet ik niet, van vrienden en kennissen van ons die naar dorpen zijn gegaan horen we ook dat het vaak erg eenzaam is en dat veel mensen erg op zichzelf zijn, maar dat kan per locatie verschillen natuurlijk.
Heb je zelf een idee waarom het niet lukt? Zoals het voorbeeld van de moeder van school waarbij het theedrinken niet van de grond komt? Is die moeder te druk of houdt ze de boot af? Je man sport, gaat hij na het sporten weleens wat drinken met de andere sporters om elkaar beter te leren kennen? Heb je leuke buren, misschien een keer een burendag ofzo organiseren? Met collega's naar de film? Het is natuurlijk altijd lastig; jouw behoefte is niet de behoefte van de ander. Sommige mensen zijn al helemaal gesetteld en houden nieuwe vriendschappen af.
Ik vind het wel opvallend dat jullie beiden geen vrienden hebben. Hoe is dat zo gekomen? Nooit vrienden gehad of zijn contacten verwaterd?
Dankje voor je reactie. Hij doet wel regelmatig een drankje na het sporten en dan is het ook gezellig. Maar dan later komt er toch in de sportapp foto's van feestjes waar hij niet van wist of niet is voor uitgenodigd.
We hebben beide wel vrienden gehad op de basisschool en voortgezet onderwijs maar het is niet gebleven. We hebben daarna nooit vrienden gehad eigenlijk.
En die moeder, ja, houdt de boot af en ook te druk denk ik. Ik weet het zelf niet zo goed. Soms denk ik, we moeten ons erbij neerleggen maar anderzijds komt het elke keer weer terug.
Wat een lastige situatie. Soms weet je gewoon niet waar het aan ligt. Het enige dat ik kan bedenken is dat mensen onbewust voelen als je graag "iets van hun wil", in dit geval vriendschap. Als dat je doel is van het contact kan dat in de weg staan.
Het rode kruis organiseerde een hele tijd geleden cursussen: vriendschap kun je leren/de kracht van vriendschap. Voor mensen met geen of een heel beperkt sociaal netwerk.
Daar kwamen echt heel gewone mensen naar toe. En samen gingen zij onder meer verkennen:
Wat is vriendschap eigenlijk? Er bleken veel verschillende verwachtingen te zijn. En ook veel redenen waarom mensen moeilijk contact konden leggen: direct vol een ander claimen; denken dat anderen jou toch niet leuk (genoeg) vinden; denken dat je dírect je hele heftige levensverhaal moet delen. Of misschien zoiets als Elledoris hierboven schrijft.
Ze gingen vaak dingen aan de slag als: kijk hoe je oppervlakkige contacten kunt intensiveren. En je eigen verwachtingen van vriendschap onderzoeken. En manieren zoeken om anderen te ontmoeten en dan met hele kleine stapjes contact leggen.
Een aantal dingen doen jullie al.
Als troost: er zijn, heb ik daar gezien, veel mensen die eenzaam zijn, van alle leeftijden, terwijl dat helemaal niet van deze leuke mensen zou verwachten.
En ook: er waren (veel) mensen (ook gezinnen) die helemaal geen contacten hadden. Ook geen opvlakkige, de kinderen ook geen vriendjes.
Met andere woorden: jullie doen het zo gek nog niet. Alsnog een legitieme wens natuurlijk om het anders te willen. Maar in het kader van tel je zegeningen, deel ik dit met je 
mijn kinderen zitten nog niet op school maar in de tijd dat ik nanny was zag ik dat veel moeders andere moeders na een speeldate binnen vroegen om nog even een borrel te doen. Het was in een hele sjieke buurt dus weet niet hoe normaal dat is maar ik vond dat een top idee. Dus niet van te voren officieel regelen maar even ter plekke 10 min wie heeft daar nou geen tijd voor.
Of na een verjaardagsfeestje van een van je kinderen nodig je de ouders uit laatste halfuur voor een hapje en drankje. Kinderen lijken me het ultieme smeermiddel om andere mensen te leren kennen. En je hebt er nog 3 ook. De keuze is reuze. Verder zou ik met Nieuwjaar de buurvrouw voor een oliebol vragen en een glaasje. Lekker laagdrempelig.
Kerstboom07 schreef op 30-12-2023 om 10:47:
Dankje voor je reactie. Hij doet wel regelmatig een drankje na het sporten en dan is het ook gezellig. Maar dan later komt er toch in de sportapp foto's van feestjes waar hij niet van wist of niet is voor uitgenodigd.
We hebben beide wel vrienden gehad op de basisschool en voortgezet onderwijs maar het is niet gebleven. We hebben daarna nooit vrienden gehad eigenlijk.
En die moeder, ja, houdt de boot af en ook te druk denk ik. Ik weet het zelf niet zo goed. Soms denk ik, we moeten ons erbij neerleggen maar anderzijds komt het elke keer weer terug.
Het klinkt misschien wat kritisch maar het is niet rot of lullig bedoeld, maar kijk ook kritisch naar jullie zelf. Het voorbeeld dat je noemt van de sport van je man; er zijn dus feestjes maar je man wordt er niet voor uitgenodigd of wist er niets van. Dat zijn 2 verschillende dingen: is het feestje benoemd maar is je man het vergeten...daar kan hij zelf wat aan doen, beter onthouden dat Jan zaterdag de 15e zijn verjaardag viert en er dan ook heen gaan. Of is hij niet uitgenodigd; hoe komt dat? Hebben de sportmensen misschien het idee dat hij niet van feestjes houdt? Ik zou het gewoon eens opgooien als ik je man was " hee jongens ik zag in de app dat er een feestje was, lijkt mij ook wel gezellig", niet geschoten is altijd mis. Het gaat ook vaak 2 kanten op; als je zelf nooit een feestje geeft is de kans dat je wordt uitgenodigd elders al een stuk kleiner.
Zoals TrefleQ aangeeft, het kan heel nuttig zijn om te onderzoeken/ te verkennen waarom het jullie niet lukt, waar je aan zou kunnen werken. Zeker als jullie behoefte er aan hebben meer vrienden te krijgen.
Voorbeeld; ik werkte ooit samen met een vrouwelijke collega, deelde ook met haar het kantoor. Zij gaf aan geen vrienden of andere sociale contacten te hebben en was daar best wel verdrietig over. Ze was zeer verlegen en er kwam niet veel uit haar. Als je vroeg " hoe was je weekend", dan was het " goed", maar meer had ze niet te vertellen waardoor contact erg beperkt bleef. Je had met haar simpelweg geen gespreksonderwerpen. Ze vroeg zelf ook nauwelijks iets aan anderen. Natuurlijk is er niks mis met verlegen zijn maar als het je in de weg zit is het wellicht iets om aan te pakken.
Ander voorbeeld; mijn neef S heeft weinig contacten maar dat heeft bij hem de reden dat hij zo fanatiek principieel is over tal van zaken dat het leuk en gezellig contact in de weg staat, veel mensen worden moe van zijn gezever over van alles. Hij is zich daar zelf nauwelijks van bewust.
Laatste voorbeeld; een paar jaar terug kregen we nieuwe buren in de straat. Een jong gezin met een zoontje. Nou is er wel vaker verloop geweest en dan kwamen nieuwe buren zich altijd even voorstellen, sommigen gaven een kennismakingsborrel of maakte een praatje op straat, of gooiden een kaartje in de bus met hoi wij zijn die en die etc. Dit stel deed niets, als je ze op straat tegenkwam kon er nog net hallo vanaf maar dat was het dan wel. Op zich prima, maar ze gaven hiermee wel de boodschap af dat ze geen interesse hadden in contact. Totdat ik een keer per toeval deze buurvrouw tegen kwam in de wachtkamer van de huisarts en een babbeltje met haar maakte. Tot mijn verbazing gaf ze aan dat de straat ze tegen viel en dat ze iedereen zo stug vond. Huh....ik herkende dat totaal niet maar zij hadden er dus een heel ander beeld bij; zo van wij zijn nieuw dus anderen horen naar ons te komen en zich voor te stellen etc. Hele andere verwachtingen dus.
Hebben jullie contacten met andere ouders via de kinderen? Bv als vriendje opgehaald wordt, de ouder uitnodigen een drankje te doen. Of kletsen met andere ouders tijdens de sport van een van de kinderen wat misschien uit kan groeien tot meer? Als je jarig bent een collega uitnodigen of de leuke buren in de straat, bak oliebollen en breng wat bij de buren om zo eens contact te leggen, die moeder van school voorstellen; zullen we in de kerstvakantie met de kinderen naar Monkeytown ( ik roep maar wat), kunnen de kinderen spelen en jullie kletsen, zoiets?
In het geval van jouw man zou hij eigenlijk moeten informeren naar die sportapp. "Goh ik hoor dat jullie een app hebben hoe werkt dat precies en zou ik kunnen worden toegevoegd ?" Handig voor training of als er iets uitvalt.
En bij die moeder vraag concreet naar een datum. Of stel voor om samen met deze moeder of een andere ouder een activiteit te doen in de vakantie (zin om samen met de kinderen naar de speeltuin of bioscoop/ijsbaan te gaan?) En maak het concreet. Ik kan dinsdag of woensdag en jij?
Daarnaast zijn er goede apps om in je eigen omgeving nieuwe mensen te leren kennen (Google op nmlk of vriendinnenapp).
En hoe zit het met vrijwilligerswerk? Waarom lukt het daar niet?
Maar vind je het echt wel leuk om vriendschappen te hebben of is het meer dat jullie aan het perfecte plaatje willen voldoen?
Mijn man heeft geen vrienden hij is niet echt geïnteresseerd in andere mensen en hij vind dat oke. Ik ben altijd geïnteresseerd in andere mensen en ik beleef er plezier aan en dan gaat het contact gewoon vanzelf. Ik spreek vaak af en onderneem vaak dingen met vriendinnen maar een kamer vol visite daar kan ik echt van rillen, daar heb ik zo'n hekel aan dus dat doe ik nooit!
Hm, dat van die moeders binnen vragen is hier helaas bijna nooit gelukt. Ik vroeg het wel, maar de meesten hadden daar geen tijd voor. Het was bijna altijd ‘Hebben ze leuk gespeeld? Ja, fijn. Nou, daaag!’
Bolmieke schreef op 30-12-2023 om 20:17:
Maar vind je het echt wel leuk om vriendschappen te hebben of is het meer dat jullie aan het perfecte plaatje willen voldoen?
Mijn man heeft geen vrienden hij is niet echt geïnteresseerd in andere mensen en hij vind dat oke. Ik ben altijd geïnteresseerd in andere mensen en ik beleef er plezier aan en dan gaat het contact gewoon vanzelf. Ik spreek vaak af en onderneem vaak dingen met vriendinnen maar een kamer vol visite daar kan ik echt van rillen, daar heb ik zo'n hekel aan dus dat doe ik nooit!
Ik heb ook een beetje zo'n man. Zoekt weinig contact met anderen en vindt dat prima (wel een beetje saai soms) en noemt zijn beste vrienden soms 'bekenden' en vage kennissen 'vrienden' (wel een beetje raar).
Die man van mij heeft wel een páár vrienden, maar degenen met wie we contact hebben, daarvan kan ik het ook goed vinden met de vrouwen die erbij horen en dan spreken de vrouwen af. Anders spreekt hij dus echt niks af, hij heeft wel vrienden waarvan hij nog steeds beweert dat het vrienden zijn, daarvan zijn er die ik nog nooit heb gezien....! De vrienden die we wel zien, zijn dus van hetzelfde soort: die spreken uit zichzelf ook niet af... heel maf. Terwijl het altijd wel een gezellig weerzien is.
Verder: wat vervelend dat het tot nu toe niet lukt Kerstboom07 en ik begrijp je gevoeligheid op dit punt ook heel goed (wel herkenbaar, ondanks dat ik wel vrienden heb. Maar ik blijf onzeker op dat gebied) Ik zou zeggen, hou vol en probeer bevriend te raken met een ander soort mensen dan je tot nu toe hebt geprobeerd misschien. Kan het ook zijn dat je niet helemaal een klik had met de mensen die je tot nu toe op de thee hebt gevraagd en dergelijke?
Er zijn echt genoeg mensen die om vrienden verlegen zitten, je moet ze 'alleen even' herkennen.
S.ndra schreef op 31-12-2023 om 01:05:
Hm, dat van die moeders binnen vragen is hier helaas bijna nooit gelukt. Ik vroeg het wel, maar de meesten hadden daar geen tijd voor. Het was bijna altijd ‘Hebben ze leuk gespeeld? Ja, fijn. Nou, daaag!’
Als je het pas vraagt als de ouder voor de deur staat bij het ophalen dan kunnen ze meestal niet, dat klopt. Wij vroegen dat altijd van te voren; hoe laat kom je M ophalen, 16 uur? Vind je het leuk om dan nog even wat te drinken? En dan was het vaak; ja gezellig dan kom ik wat eerder...etc. ik help geregeld mee op school; hee zullen we na het luizenpluizen even wat drinken bij mij, ja gezellig. Juist als je kinderen hebt is contact leggen laagdrempelig. Of je moet echt net pech hebben en enkel mensen treffen die erg op zichzelf zijn.
Ooit had ik de gedachte dat ons huis/thuis een zoete inval zou zijn. Vaak mensen over de vloer, lange tafels met gezellige samen etende mensen - zoals je in boeken, films en reclamespots (!) meekrijgt. Het is er nooit van gekomen. De meeste levendigheid thuis was er van onze zonen en dochters (en hun aanhang destijds).
Buitenshuis hebben/hadden we van alles te doen, betaald/onbetaald, samen met anderen. Dat loopt prima, we zijn niet mensenschuw of zo. Maar de enige 'samenscholingen' in onze woonkamer zijn er als er iets te overleggen/vergaderen valt, van een van onze vrijwilligerstaken. Op verjaardagen komen er wat familieleden (wonen ver weg) en een paar vrienden van elders die al 40 jaar in ons leven zijn. Geen bruisende feestdrukte.
Niet alle mensen zijn in hun vrije tijd thuis sociale magneten. Jij hebt het gevoel dat jullie wat missen wat er bij anderen wel is (en vaak ook niet!) Tegelijk straal je uit dat jullie het gevijven 'goed voor elkaar hebben' - Koester dat, het is zo kostbaar!
De een is meer een groepsmens dan de ander. Ik kijk weleens verwonderd naar rouwberichten waarin een goede vriend(in) door zijn/haar hele studentenhuis/vriendengroep van vroeger betreurd wordt; ze zijn kennelijk altijd hecht gebleven. Mooi.
En ik hoor van vriendinnengroepen die weekendjes weg gaan. Ook mooi. Ik heb een paar goede vriendinnen, een op een, geen groep. Weekendjes weg, nee - weleens een dagje.
TO, alle goeds met het vervolg van je zoektocht. Blijf open staan voor anderen. Luister naar wat hen bezighoudt. Wees attent. Wie weet word je verrast!
Gingergirl schreef op 31-12-2023 om 08:33:
[..]
Als je het pas vraagt als de ouder voor de deur staat bij het ophalen dan kunnen ze meestal niet, dat klopt. Wij vroegen dat altijd van te voren; hoe laat kom je M ophalen, 16 uur? Vind je het leuk om dan nog even wat te drinken? En dan was het vaak; ja gezellig dan kom ik wat eerder...etc. ik help geregeld mee op school; hee zullen we na het luizenpluizen even wat drinken bij mij, ja gezellig. Juist als je kinderen hebt is contact leggen laagdrempelig. Of je moet echt net pech hebben en enkel mensen treffen die erg op zichzelf zijn.
Combineren met ophalen lijkt me niks. Je kunt nauwelijks samen praten, de kinderen gaan zich vaak anders gedragen/aandacht trekken als hun ouder binnenstapt.
Je krijgt volgens mij beter contact als je zonder kinderen iets gaat doen, bijvoorbeeld wandelen/fietsen/zwemmen of zo als je het kroost bij school hebt afgezet. In de praktijk willen veel ouders de kindvrije tijd besteden aan iets waar ze mét gezin niet aan toe komen - dus dat is even een 'draai' die je samen moet maken.
Het nuttige en het aangename combineren is mogelijk als er iets te klussen/schoonmaken/opruimen valt, thuis of op school. Wees inventief.
Wilgenkatje- schreef op 31-12-2023 om 17:47:
[..]
Combineren met ophalen lijkt me niks. Je kunt nauwelijks samen praten, de kinderen gaan zich vaak anders gedragen/aandacht trekken als hun ouder binnenstapt.
Je krijgt volgens mij beter contact als je zonder kinderen iets gaat doen, bijvoorbeeld wandelen/fietsen/zwemmen of zo als je het kroost bij school hebt afgezet. In de praktijk willen veel ouders de kindvrije tijd besteden aan iets waar ze mét gezin niet aan toe komen - dus dat is even een 'draai' die je samen moet maken.
Het nuttige en het aangename combineren is mogelijk als er iets te klussen/schoonmaken/opruimen valt, thuis of op school. Wees inventief.
O nee die ervaring heb ik totaal niet. Je zegt " het lijkt me niks", maar heb je het weleens geprobeerd? Bij allevier mijn kinderen ging dat juist heel goed en hebben we zo veel vrienden gekregen. Als de ouder zijn/ haar kind kwam ophalen ( of wij ons kind daar) dan zijn de kinderen lekker aan het spelen, vaak op hun kamer of buiten dus juist alle tijd om dan te kletsen en borrelen en elkaar te leren kennen. Iets zonder kinderen gaan doen doe je vaak pas als je elkaar al langer kent en je van elkaar weet dat je dezelfde interesses hebt/ het klikt. Als een moeder die ik nog nauwelijks ken vraagt of ik mee ga zwemmen of wandelen is de kans vrij klein dat ik daar meteen op in ga. Ten eerste omdat ik dat persoonlijk nogal saai vindt om te doen ( dat is natuurlijk echt persoonlijk). Maar ook omdat het in de praktijk niet werkt bij velen; zodra de kinderen op school zitten gaan hier de meesten naar hun werk of gebruiken juist die tijd voor de was/ boodschappen/ schoonmaken en tal van andere klusjes, niet echt visite tijd of vriendinnentijd, dat is meer eind van de dag/ weekend. Het is ook afhankelijk van waar je woont, wat een beetje de gebruiken en gewoontes zijn.
TO gaf aan het vooral jammer te vinden nooit een feestje te hebben of dat mensen bij hun komen. Dus echt meer een groep. Een wandel/fiets of zwemmaatje vind je meestal wel als je naar een zwemclub of wandelclub gaat, maar dat is meer 1 op 1 en dat moet je liggen en leuk vinden. Als je op zoek bent naar feestjes zoals TO aangeeft dan is die kans met 1 op 1 weer niet zo groot. Niet dat er wat mis mee is uiteraard. De een gedijt beter in een groep en de ander heeft liever 1 op 1 contact.
Wilgenkatje- schreef op 31-12-2023 om 17:11:
Niet alle mensen zijn in hun vrije tijd thuis sociale magneten. Jij hebt het gevoel dat jullie wat missen wat er bij anderen wel is (en vaak ook niet!) Tegelijk straal je uit dat jullie het gevijven 'goed voor elkaar hebben' - Koester dat, het is zo kostbaar!
Ja zo is het ook natuurlijk. Ik heb redelijk wat vriendschappelijke contacten waar ik met elk wel een of twee keer in de maand afspreek. Maar ja, ik zit wel 90% van de tijd of nog meer alleen. Enige familie is jongvolwassen zoon die in een verre andere stad woont en die heel lief wel aan me denkt maar vooral ook zijn eigen leven moeten leiden. Enfin, je kunt het ene eenzaamheidsgevoel niet naast het andere leggen maar ik denk dan als ik lees over 'we zijn maar met zijn vijfjes': oh heerlijk lekker met elkaar zijn en verbondenheid voelen. Ik bedoel maar, je kijkt naar anderen en denkt 'oh die heeft het wel voor elkaar' maar dat kan zomaar eens niet zo zijn.
