Een vader voor 1 dag
Beste ouders, mijn naam is Elise en ik ben 17 jarige meid. Ik zou graag een keer willen praten met een vader. Uitleg: ik ben opgevoed door mijn moeder en oma. Mijn vader was in en uit mijn leven van jongs af aan. Hij is een man met losse handjes. Mijn ouders zijn toen ik heel jong was uit elkaar gegaan hierdoor. Me vader wilt mij niet. Waarom? Geen idee. Misschien omdat ik niet goed genoeg ben. Het doet pijn. Dat heb ik lang ontkend maar het doet pijn. Ik zit bij een psycholoog voor meerdere dingen. Daarom zou ik graag voor 1 dag een vader willen hebben om advies aan te vragen. Gewoon heel simpel even praten. Hoe kan ik dit het beste regelen en hebben jullie tips?
Vriendelijke groetjes,
Elise <3
Beste Elise, mijn man wil zich best uitlenen. Hij is lief, intelligent en heeft ruim ervaring als vader. Hij is wel wat ouder dan de gemiddelde vader van een 17-jarige.
Ik weet niet of je een beetje in de buurt van Utrecht woont?
Beste Elise,
Mijn vader wil zich vast ook beschikbaar stellen. Ook omgeving Utrecht toevallig. Wel al eind 60.
Doe me één plezier; mocht er een ontmoeting uit komen, met wie dan ook, bespreek je dit wel thuis?
Het blijft wel internet, je weet niet wie er achter de nickname zit.
Laat maar weten of ik mijn vader zal vragen.
Hartelijke groet,
Ysieux
Beste Elise, wat enorm verdrietig dat jij je vader moet missen. En vooral ook dat je het gevoel hebt dat het aan jou ligt.
Ik ben geen vader maar een moeder maar ik wil je toch zeggen dat ‘wij ouders’ allemaal zo onze rottige eigenschappen eigenschappen hebben en dat als we onze kinderen zo erg afwijzen, dit nooit aan het kind ligt. Natuurlijk zou het kunnen dat een kind hebben door een ouder als lastig wordt ervaren maar dan is het aan ons om daar een goede oplossing voor te vinden. Dat is de taak die we op ons hebben genomen toen we besloten voor kinderen te gaan. Dat lukt geen enkele ouder 100% van de tijd en sommige ouders hebben er meer moeite mee dan andere om hun leven aan te passen aan hun kinderen. Ik weet natuurlijk helemaal niet wat er is gebeurd in jullie leven maar ik denk dat je er gerust vanuit kunt gaan dat je vader kennelijk worstelt met zijn vaderschap en daar niet goed uitkomt. Dat is nog steeds even verdrietig. Maar het is niet jouw schuld.
En over jouw vraag om eens met een vader te praten: is er misschien een oom, of een vader van een vriend(in) of een docent aan wie je eens zou kunnen vragen of je eens met ze zou mogen praten over ‘vaderdingen’? Dat lijkt mij de gemakkelijkste manier.
Nu je het zegt, Ysieux
Ja, nu je het zegt. Het idee dat als een van mijn kinderen (toegegeven, vooral mijn dochter) met een of andere man af zou spreken die van een forum zou zijn geplukt, dat klinkt niet helemaal goed. Het kán natuurlijk wel goed zijn. Ik weet dat mijn man prettig en betrouwbaar is, maar ja.
Misschien is daarvoor wel een oplossing te bedenken. Bijvoorbeeld: eerst één of twee keer via videobellen (waarin ik ook nog even in beeld kom). En bij het afspreken niet hier thuis, maar bijvoorbeeld op een terras en/of lopend ergens (en dan niet een diep diep donker bos 
)
Beste Elise, ik ben moeder maar inderdaad, als een ouder zijn ouderschapsverantwoordelijkheden verkwanselt, dan ligt dat nooit aan het kind. De ouder is volwassen en 100% zelf verantwoordelijk voor de keuzes die hij/zij maakt, hetzij goed, hetzij fout. We zijn allemaal mensen en geen van allen onfeilbaar, we maken allemaal fouten en dat mag. Maar dan is het wel zaak om je fouten weer goed te maken ipv weg te lopen. Ik hoop van ganser harte dat je spoedig je leven weer op de rit krijgt en kunt leren leven met de fouten die je vader heeft gemaakt en het gemis van een vaderfiguur in je leven.
Voor een gesprek zou ik eerder iemand uit je omgeving vragen, bijvoorbeeld een vader van een vriendin, de buurman, je sporttrainer, of een docent op school.
