Echt hulp nodig
Hallo allemaal,
Ik zit in een situatie waarin ik niet weet wat ik moet doen of hoe ik het kan (proberen) oplossen. De situatie is als volgt: Ik ben sinds augustus op mijzelf gaan wonen, mijn zus(30) woont met haar kindje(7) bij mijn moeder in huis. Mijn moeder heeft problemen met haar handen waardoor ze veel pijn heeft als zij veel werkzaamheden uitvoert, dit heeft ze al jaren maar toch kan zit dit vaak niet goed een plekje geven. Ook heeft zij veel dingen meegemaakt die nog niet zijn verwerkt en hiervoor loopt ze bij een psycholoog. Wat hier ook een reden van is, is de huidige woonsituatie die ik verder zal uitleggen.
Mijn zus kan niet streng zijn tegen haar kind. De vader van het kind is bij de geboorte weggelopen. Haar zoontje heeft een taalontwikkelingsstoornis, hiervoor heeft hij een tijdje op een aangepaste school gezeten maar nu zit hij in het reguliere onderwijs. Dit begon al op zeer jonge leeftijd toen haar kind haar bijvoorbeeld al sloeg toen hij nog maar 3 jaar oud was en nergens naar luisterde. Straffen heeft ze nooit gedaan en hij heeft ook nooit ergens consequenties voor ervaren. Dit ging van kwaad tot erger. Huidige situatie: 7 jaar oud, eet alleen maar brood,crackers of beschuit en weigert ander eten te proberen (heeft hij ook nooit gehoeven van zijn moeder en de huisarts heeft altijd gezegd dat het een ‘’periode’’ zou zijn en dan het niet uitmaakte) Hij zit sommige dagen de HELE dag op zijn telefoon of nintendo spelletjes te spelen. Zij heeft zich dusdanig vaak verslapen dat zij nu een gesprek krijgt met de leerplicht. Ze neemt nooit de tijd om met hem te gaan zitten spelen of hem aandacht te geven. Hij eet vaak alleen omdat zij dan gaat staan roken en dan eet hij met een youtubefilmpje op zijn telefoon aan tafel. Ze snauwt hem echt heel vaak af.
Mijn moeder heeft denk ik al 100 gesprekken met mijn zus hierover gehad(en ik ook) en ze hebben hier al super vaak ruzie over gehad. Mijn moeder zit nu op een punt dat zij depressief is. Zij kan alle negativiteit niet meer aan en zij word er echt gek van.(ik schrik af en toe van haar gemoedstoestand) Zij haalt troost uit mij en aan haar honden (want de honden betekenen alles voor haar). En de band met mijn moeder en mijn zus zijn nu zo erg dat ze echt een hekel aan elkaar hebben gekregen. Maar dan bedoel ik ook echt een hekel. Ze kunnen elkaar niet verdragen en maken wekelijks wel 3x ruzie (echt heftige ruzie).
Eigenlijk zouden ze uit elkaar moeten gaan wonen. Daar komt meteen het volgende probleem: geld. Mijn zus werkt momenteel fulltime om rond te komen. Mijn moeder is afgekeurd en mag niet meer werken. Ook is de situatie nog steeds erg lastig want mijn moeder past 5 dagen in de week op haar kleinzoon en dit doet ze met liefde. Alleen werkt mijn zus tot savonds laat waardoor (ALS we al een manier gevonden hebben zodat ze los van elkaar kunnen wonen) we eigenlijk als volgende probleem hebben omdat mijn moeder en zus echt niet meer door een deur kunnen. Maar als haar zoontje savonds naar bed moet zou hij dat dan bij oma moeten alleen dan zitten we smorgens weer met het volgende probleem.
Een heel verhaal maar ik weet echt niet meer wat ik ermee aanmoet en ik ben echt bang dat mijn neefje straks dusdanig word gehinderd dat hij verkeerd eindigt, en ik ben bang dat het helemaal fout gaat met mijn moeder. Als jullie nog vragen hebben of iets willen weten stel ze gerust en ik hoop echt dat jullie mij nieuwe inzichten kunnen geven of mij kunnen helpen.
Jij kan dit niet oplossen. Ik denk dat je moeder hulp moet zoeken voor haar eigen problemen (zowel psychisch als praktisch) en datzelfde geldt voor je zus. Je moeder zou naar de huisarts kunnen voor een passende doorverwijzing, maar misschien ook wel naar een maatschappelijk werker of een sociaal raadsman.
En ook je zus kan/moet zelf hulp zoeken. En een woning zoeken, en oppas voor de uren dat ze werkt (of, als ze meer standaard werktijden kan regelen, zoon naar de reguliere opvang sturen). Zus kan vast ook wel hulp vragen en krijgen bij de problemen van zoon, maar ik krijg uit je bericht niet de indruk dat ze daar per se op zit te wachten.
Het lijkt mij dat oma en zus zo snel mogelijk elk een eigen dak boven het hoofd moeten krijgen, want bij het voortduren van deze situatie is niemand gebaat. Straks wordt het nog knokken en dan heb je voor je het weet Veilig Thuis op de thee.
Groeten,
Temet
Je zus heeft misschien wel bedrijfsmaatschappelijk werk op haar werk. Die kunnen misschien nuttige tips en ondersteuning geven. Gratis, en vertrouwelijk.
Groeten,
Temet
En wat kun je zelf doen? Ben jij mogelijk in de gelegenheid om je neefje naar school te brengen? Ik begrijp dat zijn moeder avonddiensten heeft, dat kan een reden zijn dat het haar niet lukt in de ochtend om haar kind op tijd op school te krijgen.
En met de opvoeding zou ik me niet bemoeien. Dat klinkt als typisch kritiek van iemand die zelf geen kinderen heeft en het ook niet op te brengen en daarmee niet weet wat het betekent om zoveel voor een kind te zorgen. Met liefde, maar je bent geen robot.
Zou jij je moeder en je zus kunnen ontlasten door het kind af en toe mee te nemen of een weekend mee te nemen? En het echte goede aandacht te geven waarmee je het ook beter leert kennen?
Kritiek allemaal mooi en waar maar wat koop je er voor.
Hopelijk kan met wat geduld en overleg er wat meer. Over een paar jaar kan de jongen alleen thuis zijn en dan kan je zus makkelijker op zichzelf gaan wonen. Nu is ze nog afhankelijk van oppas en stel je voor hoe doe je dat met avonddiensten?
Welk probleem wil je het aanpakken? Je moeder heeft twee problemen: dochter en kleinzoon.
Ik snap het overigens niet helemaal, als je zus 's avonds laat werkt en haar zoon gaat naar school, dan zullen ze elkaar weinig zien. Dus eigenlijk heeft je moeder het meeste met haar kleinzoon te stellen. Gaat dat wel goed? Stel dat je moeder alleen met haar kleinzoon te maken had, zou het dan beter gaan, zowel met hem als met haar? Wil je daarin iets veranderen?
Je lijkt nu vooral te focussen op je zus als opvoeder en haar gebreken daarin. Is dat wat je wil veranderen?
Misschien is het haalbaar als jij de jongen meer naar je toetrekt? Bijvoorbeeld: naschoolse opvang, bij jou eten en gaan slapen, 's morgens zorg jij dat hij op tijd op school komt. Zus slaapt bij je moeder. Je zus ziet hem dan nauwelijks, maar dat lijkt mij nu ook het geval. Dat zal dan vooral voor de weekenden zijn. Of woon je te ver weg?
Tsjor
