De vuile was buiten hangen? Of beter van niet?
Zelf ben ik nogal een extraverte persoonlijkheid. Ik bedoel daarmee dat als ik ergens mee loop te tobben ik dit bijna altijd met mijn zussen en beste vriendinnen bespreek. Dus ook de minder leuke verhalen, zaken waar ik niet trots op ben maar waar ik me wel zorgen over maak.
Voorbeelden:
Een kind dat het slecht doet op school en misschien wel moet afstromen.
Een bijna volwassen kind dat een vriendje heeft die niet deugd.
Mijn nieuwe baan waar ik met veel plezier aan ben begonnen maar die misschien toch te hoop gegrepen lijkt. Enz. Enz.
Onlangs kwam ik tot de ontdekking dat een aantal van mijn intimi dit soort zaken voor zich houdt, er liever niet over praat. Uiteindelijk kom ik er dan op den duur toch achter, vaak tot mijn verbazing en me afvragende waarom men dit niet eerder heeft verteld. Of ben ik degene die misschien wat minder persoonlijke zaken moet delen?
Wat vertellen jullie maar ook zeker niet aan je beste vriendinnen?
opleiding
Ja, ik weet dat het mogelijk is om bepaalde nonverbale details te kunnen lezen, en dat er mensen zijn die dat gebruiken in hun werk, maar daar kunnen verschrikkelijk nare fouten mee worden gemaakt. Er zijn namelijk mensen die nonverbaal verkeerde signalen geven zonder het te weten. En vervolgens worden weggezet als, bijvoorbeeld, leugenaar, of iemand die sterker of zwakker is dan die zich voordoet. Met heel nare gevolgen.
Ik ken daar zelfs meerdere gevallen van.
soms lastig
Ik heb een vriendinnengroepje waar we vroeger regelmatig mee gingen uit eten. Tijdens die etentjes werd van alles en nog wat besproken. Leuke dingen maar ook wel eens gedoe in de relatie of kinderen. Een van de vriendinnen (ze was er later bijgekomen en de vriendin van de vaste vriendin van het clubje) ging ook al een aantal keer mee, tot me begon op te vallen, dat zij nooit wat vertelde, maar alleen luisterde, daar kreeg ik (en ook de anderen) toch een naar gevoel van (we wisten dat het bij haar thuis ook allemaal niet soepeltjes verliep) maar daar kwam nooit een woord over.
Op een gegeven moment heb ik toch eens bij de anderen gepolst hoe zij zich voelden in dit clubje en allemaal hadden we zoiets van dat het op deze manier niet fijn voelde, misschien bedoelde ze er niets mee, en was ze uit zichzelf wat geslotener, maar het voelde zo 'luistervink' achtig.
Uiteraard mag het nooit een verplichting zijn om wederzijds veel te vertellen, maar zo'n soort wederkerigheid voelt wel beter.
Ik weet zelf trouwens wel aan wie ik wat kan en wil vertellen, merk wel dat ik opener wordt als een ander dat ook is....
wat ik wel of niet deel
is per situatie verschillend. Met de een kan ik beter over schoolzaken praten dan met de ander. Als het tussen mijn man en mij even wat minder loopt, dan hou ik dat liever voor me of vertel het tegen hooguit 1 persoon (iemand die zelf ook zulk soort situaties tegen mij vertelt).
Er zijn ook wel dingen die ik met niemand bespreek, waar ik zelf uit wil komen. Bij sommige mensen ervaar ik wel eens dat ze enorm gaan doorvragen over iets wat ik vertel en dat ik daar absoluut geen zin in heb. Bepaalde situaties vertel ik dan ook niet tegen die mensen.
Soms hou ik zaken voor me omdat ik niet wil dat mensen zich dan zorgen maken (ouders).
Zo simpel
Zo simpel werd mijn reactie gezien als een aanval terwijl het ook gezien kan worden als een spiegel.
In de zin'..Uiteindelijk kom ik er dan op den duur toch achter, vaak tot mijn verbazing en me afvragende waarom men dit niet eerder heeft verteld' zit het knelpunt denk ik, eerder in de staart. Waarom heeft men dit niet eerder verteld. Een vorm van nieuwsgierigheid als je het mij vraagt.
Maar ja Ella gaf ook al aan dat die zin reacties kon oproepen. Nogmaals, als iemand erg nieuwsgierig over komt, wordt dat niet altijd gewaardeerd. Men kiest zelf met wie je wat bespreekt. Gelukkig geeft Ella aan dat doorbrieven hier niet het geval is.
hangt ervan af
wat je met die 'vuile was' wilt.
Wil je je hart luchten bij een luisterend oor, wil je meedenkers, wil je goede raad?
Het is altijd wijs de mensen bij wie je die was ophangt met zorg te kiezen. Niet iedereen gaat zorgvuldig om met je vertrouwen en niet iedereen is bereid of in staat zich in te leven in wat je doormaakt.
Mensen bij wie het altijd 'alle knoppies alebessen' is (uitspraak van mijn vader zaliger) tonen je vooral hun etalage, en niet wat er in hun winkeltje te koop is.
