Relaties Relaties

Relaties

De mama van beste vriendinnetje dochter steukt

Een van de beste vriendinnetjes van mijn dochter(7) woont om de hoek. Vorig jaar zijn we een aantal keer heen en weer op bezoek geweest. Mijn man kan het heel goed vinden met beide ouders. Zij is niet helemaal mijn ding, maar ik ben de moeilijkste niet en... ach als de kinderen het maar gezellig hebben. Dacht ik nog....
Zij en mijn man blijken dezelfde sport te doen en er word een keer afgesproken om samen te gaan. Nog steeds geen probleem voor mij...
Maar binnen korte tijd word er meermaals per week afgesproken en moet ik constant aanhoren hoe goed ze het kunnen vinden met elkaar, hoe leuk, grappig en sportief ze is. Al het contact, ook over de kids, loopt opeens alleen via hun 2. Mijn man en kind zijn erg vatbaar voor haar uitgesproken meningen en ideeën. 
Ik heb voorzichtig aangegeven dat ik dit niet heel prettig vind. Maar het word van kwaad tot erger. Op een gegeven moment zag ik per toeval een bericht van haar bij mijn man binnenkomen en dat ging over mij, ik werd hierin belachelijk gemaakt. 
Voor mij was het toen afgelopen, ik heb aangegeven dat ik niet meer wou dat ze samen gingen sporten. 
Het liefste wou ik het volledige contact verbreken. Maar de vriendschap tussen onze dochters laat me niet koud.
Nu een jaar later... ik stuit op enorm onbegrip van mijn man. Er zijn vele ongemakkelijke situaties geweest. Zei en ik zeggen zelfs geen gedag meer.
Nu komt er om de haverklap van hun de vraag of de kinderen kunnen afspreken. Eigenlijk wil ik het niet. Maar geef hier af toe toch aan toe... maar moet het nou echt iedere week... iedere week weer opnieuw in discussie met mijn man hierover.
Ik wil graag rust en afstand, aan mijn huwelijk werken. De kinderen kunnen gerust een keer afspreken... maar moet ik daar echt meerdere keren per week aan toegeven? 

Ik voel me rot tov mijn kind (mijn kind vraagt er overigens niet naar, het komt van hun)
En ik voel verraden door mijn man...

Ben ik nou de bitch?

Natuurlijk moeilijk te beoordelen op basis van enkele alinea’s. Maar paar dingen springen er wel uit:

- in een gezonde relatie mag je verwachten dat de eerste loyaliteit bij jou als partner ligt
- ik ben als man terughoudend in contact met andere vrouwen. Heb ik een keer een mooie ontmoeting met een andere vrouw, dan zoek ik daarna een tijd geen contact en geen appjes. Gewoon om niets te laten ontstaan en ook geen misverstanden te laten ontstaan. In dingen samen doen ontstaat iets van hechting. Hoe intiemer en hoe vaker, hoe meer hechting (en gevoelens).
- dat zij met elkaar over jou appen is een hele rode vlag. Echt fout. Van hem en van haar. Helemaal als er iets van belachelijk maken bij zit. Ik denk heel terecht dat je hier grens in stelt.

Al met al mag je van je man verwachten dat hij jou gerust stelt en keuzes wil maken die jou veiligheid en vertrouwen geven. Tegelijk lijkt het mij wel een relevant gesprek wat deze situatie blootlegt over jullie relatie. Het feit dat hij zo positief over haar is, dat hij iets van loyaliteit naar haar lijkt te voelen en hoe jullie dit samen aangaan. Zou dat wel serieus nemen. En als zij daarin een stoorzender is, des te belangrijker.

Misschien begrijp ik het verkeerd maar willen je man en de moeder van het vriendinnetje dat de kinderen steeds afspreken om te spelen? Hebben de kinderen er zelf ook behoefte aan? Als jullie zo dicht bij elkaar wonen, kunnen de meisjes toch zelf om beurt naar elkaars huis lopen om te spelen en weer terug als het tijd is om naar huis te gaan? 

Verder heb ik eigenlijk geen advies hoe om te gaan met je man en de moeder van het vriendinnetje. 

MRI

MRI

28-07-2024 om 14:54

Ja, wat Henkie zegt. En laat zijn tekst misschien ook aan je man lezen? Het scheelt misschien als van een andere man komt

“Ik wil graag rust en afstand, aan mijn huwelijk werken.”

Deze zin viel mij nog het meest op in je openingspost! Heb je het vermoeden dat er iets tussen jouw man en deze vrouw speelt? Zo ja, dan zou de insteek van je topic nl heel anders moeten luiden.

Nee, je bent geen bitch!!!!
Simpel, het klopt niet. Van je man niet. Van haar uit niet. Dat appje van haar aan je man zei alles. Dat hij er over discucieerd is raar. Ik voorzie nog dat hij stuekem met haar appt of contact heeft(?).

Ik zou ook nul speel afspraken (meer) maken. 

Maar goed, mijn man is vreemdgegaan met een buurvrouw. Ook die gebruikte onze dochters voor contact. Dus ik kijk  gekleurd. Wat vindt haar man er eigenlijk van? Heb je hem wel eens serieus hierover gesproken? 

Zomer85

Zomer85

28-07-2024 om 16:38 Topicstarter

Dank voor jullie reacties. vooral Henkies reactie geeft me het gevoel dat ik niet gek ben.
Ik weet dat er verder niks speelt tussen die twee.
Ons huwelijk had net een flinke storm overleefd. Fragiel maar wel op de goede weg. Toen begon dit verhaal...

Ik heb dit topic geplaatst als ouder. Omdat ik me rot voel tov mijn kind. Ik wil niet die rotmoeder zijn die even beslist met wie haar kind wel of niet mag omgaan. Maar ik voel me met de rug tegen de muur staan. Ik heb er moeite mee dat mijn kind bij mensen over de vloer komt die geen goede bedoelingen met mijn huwelijk hebben.
En ik vraag me af hoe ik me hierover heen moet zetten, zodat ze weer kunnen spelen. Of kan ik me veroorloven de boot voorlopig af te houden...

Zomer, heb je deze situatie al eens met je (schoon)moeder besproken? Oma’s willen niet dat hun kleinkinderen in een huis met ruzie verzanden, alleen maar omdat een buurvrouw haar voet tussen de deur heeft geplaatst. Er hoeft niets tussen je man en de buurvrouw hebben plaatsgevonden, maar ze creëert wel een gespannen omgeving. Eentje die niet gewenst is gezien jullie moeizame tijd die gelukkig aan de betere hand is.
Als hij wilt sporten, gaat hij maar naar een andere sportvereniging.

Ze wonen toch naast je? Dan kunnen de kinderen toch naar elkaar toe zonder inmenging van ouders?

Je kunt nu eenmaal niet alles hebben. Als je haar niet wil zien, je wil niet dat je man haar ziet en je wil je dochter niet alleen laten gaan en je wil ook niet dat je dochter NIET met dat meisje speelt - dan wordt het wel ingewikkeld. Dus of je dochter gaat alleen, of je man handelt het af, of je zegt gewoon nee.
Misschien een iets te volwassen optie: praat het met haar uit.

maar wie wilt nu graag dat ze samen afspreken? Van je dochter komt geen initatief. Ik zou het heel raar vinden als die moeder perse wilt dat ze afspreken of komt het van vriendinnetje, dan is het wat anders

Kikki39 schreef op 28-07-2024 om 18:29:

maar wie wilt nu graag dat ze samen afspreken? Van je dochter komt geen initatief. Ik zou het heel raar vinden als die moeder perse wilt dat ze afspreken of komt het van vriendinnetje, dan is het wat anders

Het enige wat ik zou kunnen bedenken is dat dit weer als een excuus wordt gezien om contact te hebben tussen de man van TO en die moeder. Want nodig is het niet als ze bij elkaar om de hoek wonen. In feite kunnen de meisjes nog spontaan bij elkaar langs komen als de behoefte er is om samen te spelen, valt het ongelegen, dan kan dit aan de deur nog gecommuniceerd worden. 

Maar dat appen met elkaar zou me ook een rot gevoel geven hoor. 

Zomer85 schreef op 28-07-2024 om 16:38:

Dank voor jullie reacties. vooral Henkies reactie geeft me het gevoel dat ik niet gek ben.
Ik weet dat er verder niks speelt tussen die twee.
Ons huwelijk had net een flinke storm overleefd. Fragiel maar wel op de goede weg. Toen begon dit verhaal...

Ik heb dit topic geplaatst als ouder. Omdat ik me rot voel tov mijn kind. Ik wil niet die rotmoeder zijn die even beslist met wie haar kind wel of niet mag omgaan. Maar ik voel me met de rug tegen de muur staan. Ik heb er moeite mee dat mijn kind bij mensen over de vloer komt die geen goede bedoelingen met mijn huwelijk hebben.
En ik vraag me af hoe ik me hierover heen moet zetten, zodat ze weer kunnen spelen. Of kan ik me veroorloven de boot voorlopig af te houden...

Hoe weet je zo zeker dat er niks speelt tussen jouw man en deze moeder?

Je richt je op de verkeerde dingen naar mijn idee.

Het heeft helemaal niets te maken met dat jij je ergens overheen zou moeten zetten. 

Je zal bij jouw eigen huwelijk moeten beginnen. Jouw eigen man dus en niet met allerlei randzaken over sport, die moeder of jullie kind.

Je bent nu onzeker over zijn commitment aan jou. 

Jouw man geeft jou nu niet het gevoel dat jij op zijn nr 1 staat en daar zal jij je eigen conclusies aan moeten verbinden. 

In een relatie mag jij verwachten dat jij de belangrijkste persoon bent voor je partner en mag je loyaliteit en vertrouwen verwachten, als dat er niet is kun je dat niet opeisen door zaken aan hem te verbieden en dan denken dat het huwelijk weer verder kan.

Daarnaast zul je jezelf de vraag moeten stellen of jij wel bij een man wil blijven die niet voor jou opkomt als je door iemand anders belachelijk gemaakt word. 






Wat ik begrijp is dat je man nu niet meer met haar sport, dat de relatie tussen jouw en de andere moeder in elk geval behoorlijk bekoeld is, dat er alleen ruzie ontstaat tussen jou en je man als de andere moeder (neem ik aan) vraagt of de kinderen samen kunnen spelen.
Gaat jouw dochter dan bij hen spelen of komt hun dochter dan bij jou?
Dochter is 7, dus ik zou zeggen: vraag op dat moment of dochter wil, wil ze niet dan niet. Wil ze wel, dan kan de andere dochter naar jullie komen. Zo langzamerhand kunnen de kinderen dat wel onderling zelf bepalen, ze wonen dicht bij elkaar, dus dat hoeven geen gearrangeerde afspraakjes te zijn. En ook niet iets waar jij of je man druk mee zou moeten zijn.

Tsjor

Reageer op dit bericht

Op dit topic is al langer dan 4 weken niet gereageerd, daarom is het reageerveld verborgen. Je kan ook een nieuw topic starten.