Conflict met man
Tussen man en mij loopt het al geruime tijd niet goed. Broer/zus, uit elkaar gegroeid, of een ander etiketje.
Ik ga er niet vanuit da tman vreemd gaat maar de laatste twee jaar plant hij vooral voor zichzelf leuke dingen in maar nooit met mij en zelden met ons gezin. In mijn beleving is hij altijd ergens anders met zijn gedachten. Altijd zijn er andere leukere dingen te doen. Dit stompt mij af waardoor er inderdaad ruzies ontstaan. Hij vindt dat ik mij aanstel, ik voel me niet meer dan een hotelmedewerkster.
Gisteren was het de verjaardag van mijn overleden moeder. We hebben het er deze week over gehad. Zondag was voor hem ook een belangrijke dag. Daar zijn we samen naar toe geweest. Hij heeft helemaal niets gezegd over mijn moeder. 's Avonds is de bom ontploft. Ik voel me zo genegeerd, geen intimiteit maar voel ook nul verbinding op welk vlak dan ook. Mijn gevoel komt niet bij hem binnen. Zelfs als ik echt boos wordt doet het hem niets. Hij is nog wel naar het tankstation geweest om een zakje snoep te halen (?). Dat heb ik naar zijn hoofd gegooid. Het maakt me alleen nog woester. En nu heeft hij zoiets van 'het waait wel over'.
Ben ik nu gek? Hoe maak ik duidelijk dat als hij zo doorgaat ik hier echt geen trek meer in heb. Dan ben ik liever helemaal alleen met de kinderen.
Beetje laat...
als je het al zover hebt laten komen dat er een broer/zus verhouding is opgetreden. Waar is het vuur gebleven wat jullie in eerste instantie naar elkaar toe heeft getrokken en er voor heeft gezorgd dat jullie samen ook het besluit hebben genomen om kinderen op deze wereld te zetten?
Hij is een solocarriére begonnen binnen jullie huwelijk en jullie gezin.
Kun je ook wat afspraken met hem maken, op het gebied quality tijd voor jullie samen, voor hem alleen, voor jou alleen en voor jullie gezin samen.
Wat mij vaak hoogdelijk verbaasd is dat er zo vaak voorbij wordt gegaan aan de qualitytijd voor een stel samen, even zonder kinderen.
Breng de kinderen nu en dan ergens onder en geniet weer van wat onbezorgde sex en van elkaar zoals in het begin.
Gewoon thuis. Een weekend samen doorbrengen brengt de fleur weer terug in de relatie.
Wat zijn jouw verwachtingen, en wat doe je zelf?
Dat je je man zat bent, snap ik. Maar wat verwacht je van hem, en wat doe je zelf?
Was je man ooit het type dat leuke uitjes voor jullie allemaal bedacht, deed hij in jullie verkerings/verlovings tijd wel eens iets "geks" , of "iets onverwachts" ? Als hij dat soort dingen nooit gedaan heeft, dan hoef je dat nu ook niet van hem te verwachten.
En jij ? ben jij altijd degene geweest die het initiatief nam om "iets te gaan doen" of wachtte je altijd al af totdat er iets gebeurde?
Kijk, je kunt op zoek gaan naar een oplossing, of blijven wachten totdat je man "vanzelf" snapt dat er iets aan de hand is, en dat hij daaraan moet gaan werken.
Als je blijft wachten dan gebeurt er niets. Het lijkt mij dan het zinvolst om zelf het initiatief te nemen om samen leuke dingen te gaan doen, of om onderwerpen die jij belangrijk vind bespreekbaar te maken.
Jouw leven, jouw keuze.
herkenbaar (ten dele)
Hoi Anders,
Helaas kan ik je geen tips/adviezen geven, maar ik wil je wel laten weten dat je niet gek bent. Hier een soortgelijke situatie, zij het dat we nog niet echt uit elkaar gegroeid zijn maar er wel steeds meer irritatie is. Een paar weken terug zat ik met mijn man bij de relatietherapeut, en vertelde ik dat ik er moeite mee had dat hij zoveel voor zichzelf ondernam en eigenlijk nooit eens een uitje regelde voor ons tweeën of samen met ons kind. Eigenlijk komt het initiatief altijd van mijn kant, en dat is nog niet eens zo erg, als mijn man zijn activiteiten eens wat minder vaak voorop stelde. Goed, zegt mijn man tijdens dat gesprek, dan zal ik eens wat voor ons vieren plannen. Ik: voor ons vieren? Man: ja, we zouden toch nog een keer met mijn zus een dagje uitgaan? Ik: .... Sprakeloos dus. Wanneer valt dat kl...kwartje nou eens? Nog een voorbeeld: over een paar weken hebben gaat ons zoontje logeren, wij hebben dus het weekend voor ons zelf. Ik: zullen we dat weekend eens naar het Rijksmuseum gaan? Man: ja, maar niet op zondag want dan wil ik trainen. Ik: ... Ik geef hem zoveel ruimte om te sporten, om zijn hobbies uit te oefenen, want ik weet dat hij daar blij van wordt, maar dit volg ik echt niet. Kun je nou echt niet één keer die training laten voor wat het is?!
Nou ja, je leest het Anders, in plaats van jou een beetje op te peppen hef ik hier mijn eigen klaagzang aan. Sorry. Ik hoop dat het je lukt om verbetering in je situatie aan te brengen.
deels algemeen probleem, denk ik.
Je bent zeker niet gek, maar ik denk dat hij daar als man gewoon heel anders tegenaan kijkt en je niet begrijpt. Ik herken het wel een beetje; ik heb dan wel geen man die uitjes voor zichzelf organiseert of elk weekend moet sporten, maar die van mij is in het geheel niet romantisch. Als ik een keertje met zijn tweeën wil doen, moet ik het echt zelf regelen. Niet dat hij niet van me houdt, maar alleen met zijn tweetjes uitgaan hoeft voor hem niet. Overigens is hier de relatie verder wel goed, en krijg ik (meestal) wel genoeg aandacht van mijn vent. Dat lijkt bij jou niet zo te zijn!
algemeen dus....
....want ik hoor dit soort klachten veel vaker bij vrouwen in mijn omgeving. Niet zo erg als jij beschrijft, maar wel dat de mannen te weinig aandacht voor hun vrouw hebben. En dan standaard als antwoord van de man iets in de strekking van "maar ik hou toch van je"
