Commando-allergie
Ik heb een broer en een zus die beiden op dezelfde manier als mijn moeder vroeger, op zo'n bazig toontje van alles kunnen 'regelen'. En ik word er zo pissig van. Opstandig... rebels.
Ze zeggen dan bijv. "dat raam kan wel even dicht' als jij daar dichter naast staat dan zij op dat moment. Veel mensen hebben dan de neiging dat raam gewoon dicht te doen, maar mijn haren gaan overeind ervan. Doe ik het dan niet meteen, dan wordt er op een bepaalde toon geroepen;'Flupke! Dat raam kan wel even dicht!'
Soms reageer ik met;"Nou , ga je gang, wat let je'of iets waaruit blijkt dat ik deze toon niet prettig vind of in ieder geval niet op die manier aan dat verzoek wil doen. Maar de boodschap komt niet aan en ze blijven dit soort boodschappen uitzenden. En ik kan wel reageren op die manier zodat ze het uiteindelijk zelf doen of het wel fatsoenlijk vragen, maar ik erger mij er eigenlijk ook al aan als ze het bij anderen doen en deze dan automatisch gehoorzamen.
Het gaat er ook om dat er vaak iets uitstraalt van;'het moet allemaal op mijn manier geregeld worden'. Mijn zus kan bijv. een kamer vol visite binnen lopen en dan beginnen met op die manier commando's uit te delen dat de stoelen allemaal anders moeten staan, dat de tv uit moet en er een muziekje aan moet en dat soort dingen. En iedereen pikt het maar.
Ben ik nou zo'overgevoelig type?
Normaal
Het lijkt mij vrij normaal dat je tegen dat soort verkapte opdrachten ageert. In het geval met het raam zou ik vragen of ze wil dat ik het raam dicht doe, en zeggen dat ze dat dan ook gewoon kan vragen. Volgens mij ken ik geen mensen die op die manier de wereld regeren, maar ik vrees dat ze aan mij een slechte zouden hebben. Ik kan niet zo goed tussen de regels doorlezen, dus mij moet je dingen echt rechtstreeks vragen 
Niet overgevoelig
Net als bij kinderen zou ik reageren met zoiets als: je bent het magische woord vergeten! (=alsjeblieft)
Als mensen iets netjes vragen, krijgen ze bijna alles van me gedaan. worden het commando's, dan zet ik mijn hakken in het zand. Dat is vrij normaal denk ik.
Flupke
Ik snap je volledig.
En toch ligt de oplossing bij jou. Je kleurt namelijk hun woorden in. Je vindt het toontje 'bazig', je vindt dat ze uitstralen 'dat een ander het maar moet doen'. En dat is interpretatie, dat is wat jij ervan maakt. Je kunt je broer en zus niet veranderen. Wat je wel kunt veranderen, is de manier waarop je hiermee omgaat. Zorg dat hun opmerkingen jou niet zo raken. Het is jouw gevoel, en daar ben je zelf 'verantwoordelijk' voor.
Natuurlijk is dat makkelijker gezegd dan gedaan. Het vraagt denk ik wel wat oefening om het ook echt van je te laten afglijden. Volgens mij begint het met jouw eigen gedachten. Als je zus zegt 'dat raam kan wel dicht', dan heb jij daar bepaalde gedachten bij (bijvoorbeeld: jemig, ze is weer te lui om het zelf te doen) en dat zorgt voor een gevoel (irritatie, boosheid). Maar je kunt ook proberen iets anders te denken ("dat kan ze prima zelf oplossen!" of "ach, ze weet niet beter") of te zeggen ("ja, vind ik ook, doe maar").
Ik heb dit eens met een managementtraining uitvoerig geoefend, en voor mij was het destijds een eyeopener. Een van mijn kinderen is hier tijdens een soort SoVa training nu ook mee bezig, erg leerzaam ook.
Puberaal antwoord
op zo'n soort vraag/bevel: Dat raam kan wel even dicht is dan: Ja, dat kan (en het niet doen dus he). Zowel mijn man als zoon vinden dat erg lollig, waarschijnlijk omdat ik ook wel een klein beetje doe wat jouw zus doet, af en toe. Dus ik zeg: kun jij de deur dicht doen, man zegt: ja, dat kan ik. Verder niks, hij doet 'm niet dicht dus. Maar dat vroeg ik ook niet, toch?!
Flauw, maar het houdt wel de humor erin (ik kan er meestal wel om lachten) en confronteert de ander toch even met de manier waarop deze communiceert.
Dan moet iedereen stoppen
met te doen wat zij eisen. Zolang iedereen braaf opspringt heeft hun gedrag succes.
Ik kan er ook niet tegen. Net als bij jou gaan mijn stekels dan rechtop staan. Vaak wordt zulk gedrag verpakt in een joviale vrolijke houding, waardoor mensen ook niet snel écht boos kunnen worden, maar ondertussen hebben ze het dan vaak wel weer voor elkaar. Dat ik ook niet tegen dit soort gecommandeer kan, heeft ertoe geleid dat ik heel beleefd ben naar iedereen toe... ook naar mijn kinderen. Of dat nou zo handig was/is valt te betwijfelen
Want wat krijg je dan?: Truusje, wil je het raam even dichtdoen? Truusje doet vervolgens niets, waarop ik zeg: ik vroeg toch of je het raam dicht wilde doen? Truusje: je vroeg of ik het wilde doen...
Ik weet niet of je het gedrag van je broer en zus nog veranderd krijgt, in die zin vind ik het advies van IJsvogeltje zinvol, maar je zou een poging kunnen wagen.
Ik vind op zich dat de tv uitgezet hoort te worden zodra de visite er is, dus je kunt het 'commando' ook voor zijn, waardoor je ze de wind uit de zeilen neemt. En de gastvrouw/heer bepaalt of er muziek aan gaat. Niet je broer of zus. Je zou op zo'n moment misschien nadrukkelijk aan je partner of kind kunnen vragen of hij/zij de muziek ook aan wil. Dan is het misschien meer of jij en je partner/kind het beslissen en niet je zus/broer.
Je bedoelt
Hier vliegt er ook wel eens zo'n opmerking langs en dan reageer ik altijd met 'Je bedoelt, zou jij het raam even dicht willen doen?'. En dan alleen doen als die boodschap aankomt, en er dus een 'Ja, sorry' volgt.
Het ligt natuurlijk aan situatie en persoon
Ik merk dat het wel uitmaakt wie zoiets zegt en onder welke omstandigheden. Soms haal ik mijn schouders op en doe het gewoon, omdat ik het te onbelangrijk vind om een punt van te maken. Dan stoort me dat later ook niet, zoals je soms kunt hebben, dat je achteraf anders had willen reageren. "want ze moeten natuurlijk niet denken dat...". Maar er zijn ook momenten dat het me net zo ergert als jij nu beschrijft. Ik kan dan bijvoorbeeld heel geïnteresseerd het betreffende raam bekijken en dan quasi-diepzinnig concluderen dat het inderdaad mogelijk is dat raam te sluiten en vervolgens de spreker complimenteren met zijn of haar opmerkingsgave. Of iets zeggen als "theoretisch bezien kan dat inderdaad." Lang geleden heb ik mezelf aangeleerd om in lange wollige taal te gaan praten, gewoon om te voorkomen dat ik uitval en daar weer spijt van krijg. Het helpt
Dat raam kan wel dicht!
Inderdaad, dat kan .. (en rustig blijven zitten)
Oeps
Niet de hele draad gelezen en dan heb je dat: herhalen wat al eerder is gezegd (stenna).
Ja baas!
Dat kun je ook zeggen, of: natuurlijk mevrouw +achternaam, en had mevrouw anders nog iets gewenst? En dan kun je evt nog een buiginkje doen.
(alsof je hun personeel bent dus.)
Nou ja!
Toevallig kreeg ik gisteren eenzelfde 'vraag'. Vriend was thuis gekomen na twee aansluitende werkreizen, en toen ik aan kwam waren de luxaflex nog dicht. Dus ik doe de luxaflex open, en vriend roept ondertussen 'de deur mag ook open'. Zal best zijn dat hij het vaker doet, maar dat het me dan niet opvalt. Ik heb het dus gewoon gedaan zonder bijdehand weerwoord, nergens voor nodig in dit geval
