Collega die mij iets te leuk vindt

Valentijn gebruiken

Ik zou hem vandaag uitgebreid vertellen over hoe geweldig je valentijn was met je man en hoe leuk het is dat je na al die jaren nog zo gek op hem bent.

Zo maak je duidelijk dat je niet open staat voor iets anders zonder dat hij gezichtsverlies lijdt.

Herken het.

De tip van dc is een goede. Maar als hij weer in zijn oude gewoonte vervalt, moet je heel duidelijk zijn. Ik zit momenteel in een soortgelijke situatie maar dan met de vriend van een vriendin. Vriend vindt me op de verkeerde manier leuk. Heb hem meerdere keren vriendelijk afgewimpeld, later meerdere keren onvriendelijk. Heb boos moeten worden en het contact definitief moeten afkappen: hij mag me van mij niet meer zien zonder vriendin erbij. Het heeft me bijna mijn vriendschap met die vriendin gekost en sindsdien ben ik écht boos op hem. Wat denkt hij wel niet? Dat hij belangrijker voor me is dan zij?

Als hij weer eens een dubieuze opmerking maakt, kun je hem op een ludieke manier op zijn plek zetten. Werkt dat niet, dan moet er toch maar eens serieus gesprek komen.

Ik zou dit met je man bespreken, op dezelfde manier als dat je nu op het forum doet en hém om raad vragen. Zo voorkom je ook dat er sluipenderwijs meer gaat ontstaan. In het forumarchief staan vele draadjes over onschuldige vriendschappen van gelukkige stellen waarbij de boel uiteindelijk toch uit de hand dreigt te lopen (of al gelopen is).

Valentijnscadeau niet accepteren

Ik herken het probleem. Een paar jaar geleden had ik een collega die niet van ophouden wist, bloemen voor mijn verjaardag, kaartjes van vakantie etc. Toen ik op een gegeven moment een valentijnskaart kreeg is mijn partner heel boos geworden. Hij vond dat ik eerder duidelijk had moeten maken dat ik niet van die gestes gediend was. Toen heb ik mijn collega verteld dat ik hem een heel aardige man vond maar ook niets meer dan dat en dat hij volgend jaar geen valentijnskaart meer moest sturen. Boodschap is aangekomen en de relatie niet verstoord gelukkig.
Als ik nu merk dat mijn gedrag verkeerd wordt geïnterpreteerd, zorg ik zelf dat ik wat afstand creëer. Het blijft lastig want ik word zelf ook blij van contact met sommige mensen (niet in romantische zin maar gewoon omdat het bovengemiddeld goed klikt).

Eigen gedrag

Ik heb het ook weleens gehad, zeker toen ik vrijgezel was. Ik ben erg spontaan, raak mensen graag aan, en erg open. Dat werd vaak gezien als flirten. En dat was het voor mij niet, het is gewoon hoe ik ben, ook met vrouwen. Ik heb helaas moeten leren wat afstandelijker te doen tegen mannen. Het is me nog niet overkomen dat een vrouw dacht dat ik voor haar viel trouwens.

Nu ik getrouwd en steeds met een paar kinderen rondloop is het eigenlijk over

Ik ook

Ik herken het wel een beetje uit het verleden. Ooit toen ik wat jonger was had ik een meer dan gemiddelde band met een mannelijke collega. Het was wederzijds. Ik voelde me hier op den duur ongemakkelijk bij en heb er toen voor gekozen om hem te ontlopen. Vlak daarna kreeg ik een nieuwe baan en verloor ik hem uit het oog, gelukkig.
Nog niet zo lang geleden kreeg ik opeens in de gaten dat een mannelijke collega mijn (flirterige) grapjes e.d. nogal serieus nam. Hij probeerde verschillende keren een afspraak met mij te maken als mijn man niet thuis was. Ik ben hier eerlijk gezegd nogal van geschrokken want ik ben gewoon gelukkig getrouwd. Maar ik heb nu dus wel mijn gedrag aangepast. Hou werk en privé ernstig gescheiden en ben minder snel intiem over het een en ander.

Collega

Dat het stelster vaker is overkomen zegt niks over haar gedrag. Misschien is het gewoon een mooie vrouw. Toen ik nog een mooie vrouw was overkwam het me ook vaak, terwijl ik er toch echt niet op uit was. Nu ik midden vijftig ben niet meer en dat is wel zo rustig. Ik gedraag overigens nog hetzelfde, zelfs vrijer en met meer grapjes.

Niet mee eens collega

Ik heb zo vaak vrouwen gezien die totaal geen aanleiding gaven en toch dacht de man dat zij hem leuk vond ('she wants me!') Ja ook lelijke vrouwen. En dat ligt dat niet aan hoe die vrouwen doen maar aan hoe die ander dat invult. Overigens ook andersom, vrouwen die denken dat een man hen leuk vindt terwijl dat nogal tegenvalt. Natuurlijk mag je kijken of je tegen hem anders doet dan tegen anderen als het je overkomt. Maar als dat niet zo is, als je tegen hem hetzelfde doet als tegen die vrouwelijke collega dan zou ik het lekker bij hem laten liggen.

heb het toch ook maar voorgelegd aan mijn man. Deze was al niet zo blij met de cadeautjes van gisteren en het feit dat ik nu zelf ook aangaf dat mijn collega misschien wel meer zou willen, kan hij ook niet echt waarderen. Hij weet wel dat hij me kan vertrouwen (ben echt hondstrouw), maar vindt het wel vervelend dat ik bijvoorbeeld volgende week samen met collega naar een afspraak moet en dat we dan dus een poos met z'n tweeën in de auto zitten.Ik geloof wel dat hij het kon waarderen dat ik het met hem besprak.

Dat me dit al eerder is overkomen is wel een poos terug hoor, voor mijn huwelijk en kinderen. Ik ben iemand die zich veel begeeft tussen alleen maar mannen, zowel op school als werk. Ik ben meestal "just one of the guys" en ben dus niet bepaald een meisje-meisje. Ik voel me ook altijd snel op mijn gemak tussen mannen en reageer dus anders op mannen dan veel andere vrouwen. Ik denk dat sommige mannen dat wel weer aantrekkelijk vinden.

Ik zal proberen om wat meer afstand te nemen, maar dat blijft gewoon erg lastig. We hebben dezelfde leidinggevende functie op twee verschillende afdelingen en we moeten veel samenwerken. Waarom is het toch zo lastig om gewoon een leuke vriendschappelijke band op te bouwen met iemand van de andere sekse?

Valse hoop

Er staat mij een oud gezegde bij dat luidt: Kus een lelijk meisje nooit op de mond, anders denkt zij dat je met haar wil trouwen. Oftewel: stem je gedrag goed af op de sociale situatie.

Zodra romantiek een rol gaat spelen op de werkvloer gaat een leuke vriendschappelijke band met iemand van de andere sekse al snel tot de onmogelijkheden behoren. Ofwel leidt zo´n vriendschap regelrecht tot een romance; ofwel tot teleurstelling aan de zijde van diegene die verliefd is en uit op een romance. Goede kans dat deze de vriendschappelijke omgang op termijn zal opvatten als een geven van valse hoop.

Goed dat je het ziet,

Ik ben daar vrij naief in. In het verleden had ik een collega met wie ik o.a. geweldig kon lachen. Echt tranen met tuiten, om flauwe grappen etc. Daar zat ook regelmatig een grapje tussen zoals mannen die onder elkaar maken, seksueel getint. Ik heb daar nooit iets achter gezocht.
Pas toen ik tijdens een etentje met partners, mijn man een beetje een rare blik in zijn ogen zag krijgen, dacht ik, "verrek, hij (echtgenoot dus) is jaloers, of vertrouwt het niet". Dat was voor mij reden genoeg om meer afstand te gaan nemen en eigenlijk ook wel een wake-up call, zo van, o stel nou dat hij inderdaad iets anders voelt voor mij. Nooit aan gedacht dus tot dat moment. Een half jaar daarna vond ik een andere baan, dus situatie doorbroken.

Overigens heeft mijn man dat nog nooit gehad hoor, dat hij vriendschappen van mij met mannen als "gevaarlijk" beschouwt. Hij is niet jaloers normaal gesproken,maar toen zag ik aan hem dat hij het niet vertrouwde. Ik ging dus maar af op zijn intuïtie.

Goed van je dat je het wel aanvoelt. En nu tijd voor wat meer afstand.