Claimende buurman, helllupppp.........

balkon veilig maken

kun je de scheiding tussen jullie balkons niet even heel erg overduidelijk dichtmaken zodat hij jou niet kan zien? hij hoort dan misschien wel dat je je balkondeur opendoet, maar het is in ieder geval even een heel duidelijk gebaar. Als hij ernaar vraagt kun je aangeven dat je erg op je privacy gesteld bent. Dat kun je overigens ook regelmatig als een papegaai herhalen, zonder al te veel uitleg. Je hoeft je niet te verontschuldigen, je blijft aardig en beleefd maar afstandelijk.
gr Angela

lastig hoor

Maar je zult heel duidelijk en beslist en desnoods bot moeten zijn anders perkt hij jouw privacy in. Als je op je balkon bent en hij komt ook kun je groeten maar als hij begint te praten kun je heel duidelijk zeggen:'Ik wil niet praten, ik ga lezen, of weet ik wat' en dan vervolgens geen antwoord meer geven. Of nogmaals herhalen dat je niet wil praten. Maar laat je niet wegjage want dan is het eind zoek.
Sterkte!

Bah, vervelend

Dat kun je er nu echt niet bij hebben. Je eigen privacy is zo belangrijk. Ja, afstand houden en duidelijk aangeven wat je wil maar zou zomaar kunnen dat hij boos wordt als hij zich afgewezen voelt. Ik zou erg op mijn hoede zijn voor zo'n man. Sterkte.

Gelijk afscheiding gemaakt.....

Hoi

Gisteravond kwam mijn ex even langs en die heb ik het verhaal ook verteld. Gaf gelijk aan dat hij mij wilde helpen met het dichtmaken van de ruimte tussen de balkons.

Voortvarend te werk gegaan want om 12.00 uur vanmiddag stonden we al bij de bouwmarkt en het schuttinkje zit er zelfs al in (bijna klaar). Is een soort van oprolbare rieten schuttinkje geworden met een schilderij overheen.

Wil buurman mij nog zien over de schutting, dan moet hij op een stoel gaan staan op een smal stukje balkon of dwars over de balkon ballustrade gaan hangen. Oftewel: het kost hem de nodige moeite (en nogal wat halsbrekende toeren) om mij nog te zien...

Toen ex de boel ging opmeten kwam buurman uiteraard ook naar buiten en bood gelijk aan te helpen, we konden wel gezellig met z'n drietjes naar de bouwmarkt etc.... Of nog beter: stuur je ex naar huis, hij wilde het ook wel alleen doen. NO WAY !!!!

Tijdens het klussen netjes gebleven, maar ik heb me inderdaad voorgenomen om hem voortaan te negeren. Wel gewoon hoi zeggen en daarna negeren.
Ik vrees dat ik inderdaad te lief voor hem ben geweest door steeds maar te luisteren, te reageren en vriendelijk naar hem te lachen etc...
Die aandacht "triggert" hem duidelijk, brrrrrr... Hij had zijn moeder zelfs gebeld om te vertellen dat hij nog noooooit zooooo'n leuke buurvrouw had gehad....

Op dit moment is het weer hier ineens compleet omgeslagen naar flinke regen en volgens de Buienradar blijft het de hele week regenachtig. Ben ik nu even totaal niet rouwig om. Kom dus ff amper op mijn balkon en zodra ik dat wel weer doe doe ik zoals jullie zeiden. Even kort groeten en verder negeren en m'n eigen dingetjes doen....

Bah, wat jij al zei Narcis, kan ik er nu even helemaal niet bij gebruiken. Ik heb geen idee of hij er boos over wordt, hij is eerder extreem vriendelijk. Bijna dienend zelfs. Hij zou zich vereerd voelen om mijn vuilnis naar de container te brengen, dat aanbod heb ik uiteraard direct afgeslagen..

Wordt vervolgd.....

duidelijk blijven

Ik herken dit wel bij een aantal autistische mensen die ik ken, waarmee ik natuurlijk niet wil beweren dat buurman dan ook wel autistisch zal zijn.

Hij is in ieder geval niet goed in staat in te schatten hoe hij zich sociaal moet opstellen, en signalen van anderen te begrijpen.

Hij vindt jou leuk en aardig, jij wil rust. Daarin moet je superduidelijk zijn. Elk beetje toenadering zal voor hem een strohalm zijn: hoera, zie je wel, ze wil best wel vrienden worden!

Nee, dat wil je niet. Probeer dan ook heel consequent te zijn in afstandelijk zijn, je eigen ding doen en niet verder gaan dan hoi, dag en ik heb nu geen tijd, ik ben erg op mijzelf, fijne dag verder.

Misschien niet aardig? Maar wel héél duidelijk. En sommige mensen hebben nou eenmaal meer aan duidelijkheid dan aan aardigheid. Dus nee, buurman, ik wil geen barbecue, wijntje, boeken bekijken, ik wil mijn personal space, ik heb rust nodig, ik ga niet met je naar de bouwmarkt en jij bepaalt niet wie ik naar huis stuur. Accepteer dat, want het is nou eenmaal zo en het gaat niet veranderen. Dag, buurman.

Sterkte ermee, het zijn energiezuigers, ook al bedoelen ze het nog zo goed.

Fijn dat je ex je heeft willen helpen!

Ik ken je buurman niet

Dus ik weet niet in hoeverre je buurman 'typisch' is maar het lijkt wel of je last hebt van een beginnende verliefde stalker (of zou het een waanstalker zijn, die zijn gevaarlijker).

Een eromane stalker is het minst gevaarlijk van alle stalkers (itt een waanstalker).
Ze leven in een fantasiewereld waarin jij in dit geval het onderwerp is voor een romantische of seksule gevoelens. Ze hebben zelden slechte bedoelingen maar vallen hun slachtoffer wel enorm vaak lastig met allerlei ongewenste contact.

Zo min mogelijk contact, wees consequent hierin. Geen praatjes meer.. ook niet met jouw ex erbij. Gewoon niet. Wees vriendelijk en afstandelijk. Ook jouw ex niet met hem, je vrienden niet, je kinderen niet. Vraagt hij ernaar, haal je je schouders op. Je zegt hallo en draait je om. Zoek eens op het internet. Er zijn ook tips te vinden (stappenplan) om ervan af te komen. Zorg wel dat het duidelijk voor je is in welke categorie hij valt.

Nog ff dit....

Toen ik vanavond thuis kwam van een middag bij mijn moeder kwam ik mijn bejaarde benedenbuurvrouw tegen (jaar of 70) en die sloeg gelijk haar hand tegen haar mond van "jij ook al ?!".....

Vanaf zijn balkon kijkt hij naar beneden recht op haar balkon, hij wilde met haar ook afspreken voor koffie/thee drinken, barbecue etc.... Ook zij voelde zich er ongemakkelijk onder en vond hem hoewel aardig bijzonder claimend/vreemd.

We hebben beiden gezegd afstandelijk tegen hem te doen en behalve een hallo verder ook niets meer te zeggen of uit te leggen..

Zoals jullie al zeiden; heel duidelijk zijn !!!

zielig eigenlijk

Ah, maar als hij de oudere buurvrouw ook al zo heeft benaderd, dan is hij waarschijnlijk wanhopig op zoek naar contact. Ik denk niet dat je dan direct hebt te vrezen van een stalker die verliefd op jou is....

Helaas is kortaf zijn de enige manier om van zo'n plakker af te komen.... ik was eerder ook te vriendelijk tegen dit soort types (niet speciaal mannen hoor, maar ook klasgenootjes op school, of mensen in mijn studententijd). Eigenlijk vind ik het heel zielig voor zo iemand en wil ik niet bot zijn. Ik ken ook een oudere vrouw die zo is, en aan een enkel vriendelijk woord al genoeg heeft om een monoloog van een kwartier af te steken. Die vrouw is gescheiden, ziet haar eigen kinderen en kleinkinderen ook al niet meer en zit hele dagen koffie te drinken in de supermarkt en spreekt iedereen die ze maar een beetje kent (van gezicht) aan.

Ik vraag me af of er ook een vriendelijke manier is om zulke types duidelijk te maken dat ze anderen juist afschrikken met hun poging tot contact zoeken....

inderdaad eerder zielig dan eng

Ik zie er ook niet direct een enge stalker in, wel een heel eenzaam persoon die snákt naar contact en dat op een totaal foute manier zoekt.
Maar moet jij je privacy daarvoor opgeven? Want elk beetje aandacht zorgt ervoor dat deze persoon zich ontpopt als een blok aan je been. Heel bot gezegd: doe de deur op een kier, en je hebt geen leven meer.

Er is geen vriendelijke manier, want vriendelijkheid is voer voor ze.

Afblaffen is niet nodig. Kortaf en zakelijk blijven wel, niet meer dan het hoognodige zeggen. En dat is best heel moeilijk, want het gaat tegen je gevoel in. En toch geeft dat de meeste duidelijkheid aan deze personen die duidelijk problemen hebben met het op de juiste manier contact zoeken met anderen en het interpreteren van de signalen die die anderen afgeven.

Ja die is er lieverdje

En dat is door daar eens een keer een gesprekje over te beginnen.
Ik vind de hier voorgestelde oplossingen best een beetje hard. Wat doet ie nou eigenlijk? Sommige mensen zijn best eenzaam en blijkbaar wanhopig op zoek naar contact. Ik vind het best koud en hard om zo iemand dan maar te gaan ontlopen en daarmee het gevoel te geven dat ie ongewenst is.

Wij zouden als samenleving best een beetje meer voor elkaar mogen zorgen. Vind ik dan....

Ginny

Ja, zo denk ik ook, echt waar. Maar volgens mij heeft TS al de handen vol aan haarzelf en zit ze er niet echt op te wachten ook nog eens maatje (of meer) voor de zielige buurman te zijn.

Als je zelf al labiel en kwetsbaar bent, kunnen deze mensen je (onbedoeld) volkomen leegzuigen. Hoe zielig ze ook zijn, op zo'n moment kun je beter de luiken dichtgooien.

Ja, het is afschuwelijk voor de buurman. Ja, de samenleving moet meer naar elkaar omkijken. Ja, die man is wanhopig en eenzaam. Maar hoe zit het met de grenzen van TS? Ik denk dat ze die momenteel héél hard zélf moet bewaken.
Want contact met iemand die om wat voor reden dan ook de sociale grenzen niet begrijpt is een verschrikkelijke energiezuiger.

Je zult niet de eerste zijn die zelf kapot gaat aan een goedbedoelde poging om iemand te "redden".

Deze meneer is waarschijnlijk meer gebaat bij professionele hulp in de vorm van een buddy, dagbesteding, goede begeleiding m.b.t. sociale contacten o.i.d. dan bij een buurvrouw die momenteel zelf haar eigen issues heeft.

ik zie

het probleem niet zo.
Balkon is nu fijn afgeschermd, dus daar is nu privacy.
Uiteraard ben je niet verplicht contact te hebben.
Maar wel contact lijkt me echt geen kwaad kunnen. En de waarschuwingen hier, dat een beetje contact tot meer leidt, lijken me overdreven. Ook energie zuigend hoeft dit contact niet te zijn. Je moet alleen 'anders' met zo iemand omgaan. Maar dat leer je vanzelf wel in het contact.
Kan heel verrijkend zijn, een 'ander' contact!

Ginny

Nouja, dat vind ik dus ook, dat het vriendelijker kan. Of dat dat zou moeten. Anderszijds heb ik de ervaring dat ik vroeger altijd degene was die zat opgescheept met dat ene klasgenootje, die sneue jongen bij het uitgaan (omdat ik de enige was die niet bot was) etc. De mevrouw die ik beschreef stopt ook niet met praten als je weer wilt gaan. Ik ben wel eens weggegaan (bijzonder bot) terwijl ze nog niet uitgepraat was; opmerkingen als "ik moet weer verder" kwamen gewoon niet binnen. Nu mijd ik haar toch echt wel. Misschien is een gesprek"je" met die mevrouw daarover wel beter? Ik weet het niet. Het is ook verder niet echt een goede bekende ofzo natuurlijk.... aan de andere kant heeft ze die misschien niet eens.

Wat betreft TS kan ik me voorstellen dat ze inderdaad genoeg op haar bordje heeft en zij niet degene hoeft te zijn die zich bezighoudt met de sociale onvaardigheden van de buurman.

maartje

"Ook energie zuigend hoeft dit contact niet te zijn. Je moet alleen 'anders' met zo iemand omgaan. Maar dat leer je vanzelf wel in het contact."

Ja, maar dat moet je maar net weten natuurlijk. Mijn ervaringen zijn dat zulke types wel behoorlijk veel aandacht van je eisen. Ik had een klasgenootje dat elke dag voor mijn deur stond, bijvoorbeeld. Die mevrouw van hier, weet gelukkig niet waar ik woon, anders zou ze op de stoep staan. En dan? Je verstoppen achter de bank en niet open doen?

Zielig.

Dat schreef ik ook, ik vond mijn plakker ook wat eenzaam en zielig. Bleef dus vriendelijk en correct. Maar hij zag dat echt als teken om aandacht te kunnen vragen. Ook een zeer teleurgestelde houding als ik even die aandacht niet kon geven.
Ik voelde me net van maatschappelijk werk, het kost veel energie, maar het werd slecht betaald.

Je hebt eigenlijk al van alles geprobeerd om de persoon wat af te remmen, de aandacht te doseren, maar de boodschap komt niet over.

maatschappelijk werk

Dat lijkt me wel wat voor de buurman. Zo iemand wordt ervoor betaald en weet ook precies hoe zo'n contact in goede banen geleid kan worden. En wat voor hulp, sociale contacten of praatgroepen verder mogelijk zijn. Er is best veel, maar mensen weten het niet altijd zelf te vinden.

Alleen wil je misschien niet dat de buurman weet dat jij maatschappelijk werk op hem hebt afgestuurd.

Duidelijk zijn

Kan best ingewikkeld zijn om duidelijk te zijn en ik ben het er dan ook mee eens, als je niet in staat bent omdat je zelf overloopt om dat contacty strict uit de weg te gaan.
Maar anders kun je best een keer de moeite nemen. Niet bij jou thuis maar een kort gesprekje op de gang of een keer wel koffie drinken. Bij hem, zodat je weer weg kunt. Liefst op een vaste korte tijd in de maand.
Vooraf aangeven hoeveel tijd je hebt en dan ook op die tijd echt weggaan. Aangeven dat je niet zoveel contact aan kunt dan elkaar groeten op de trap of in de straat met een handgebaar of 1 woord.
En je aan je gestelde grens houden.
Sneu wel ja. We hadden vroeger op kamers als studenten zo'n gast. En dan gingen we via de dakgoot bij elkaar naar binnen. Hints dat de bijeenkomst afgelopen was snapte hij niet dus dan deden we maar het licht uit in een van de woonkamers waar we zaten op dat moment zodat hij in het donker kwam te zitten en gingen naar onze kamers. Dan hoorde je hem even later weggaan via de dakgoot.
Ik ging ook wel een keer mee naar zijn werk op een stadsarchief, best wel interessant. Gek wel, toen voelde ik me helemaal niet verantwoordelijk voor hem maar had gewoon wel wat ruimte. Nu zou je je toch ook wat overweldigd voelen door de verantwoordelijkheid en de eenzaamheid van zo'n jongen. Dat maakt het ook ingewikkeld.

slecht gesteld

met de saamhorigheid in de maatschappij..(hoezo participatie)
Ik veroordeel geen individu die het echt niet kan opbrengen om een bepaald contact aan te gaan.
Maar om hier nu te adviseren om bij voorbaat plakkers (sociaal onhandige mensen) te verwijzen naar professioneel 'sociaal contact' (??) vind ik bot, hard en onnodig.

Tsja, ik werk met dit soort mensen. Als ik dit draadje zo lees dan snap ik waarom ze vaak zo intens ongelukkig zijn. En zoveel bij ons moeten komen. Makkelijk om dat op hun stoornis (alleen) te gooien. Het schort ook flink aan integratie, daar moet nog een fikse weg in afgelegd.

Terwijl echt, als je je openstelt, durft af te wijken van je eigen (sociale) regels, kan zo'n contact je heel veel bieden. Zo'n contact kun je ook gewoon desgewenst heel oppervlakkig en beperkt houden.

maartje

.....dat is het ook, de maatschappij verlangt ook van mij dat ik een werkende moeder ben bijvoorbeeld, die ook nog interessant vrijwilligerswerk doet, goed voor zichzelf zorgt (sporten) en ook nog mantelzorg verleent. Dat wordt van iedereen verwacht in de maatschappij en daarom zijn we al zo druk-druk-druk. Een gekkie waar je niet meer vanaf komt als je lief tegen hem of haar doet, dat kunnen we er eigenlijk niet bij hebben. Daar zit het hem in.

Ik heb in het verleden meerdere keren 'opgescheept' gezeten met mensen met een dergelijke communicatiestijl. Aanvankelijk had ik mij wel opengesteld, ik ben wel zo dat ik het met de meeste mensen goed kan vinden en ik ben ook wel goed in het maken van praatjes op straat. Zo iemand neemt wel veel tijd en gaat over je grenzen heen. Misschien kun jij als professional ons wel wat tips geven hoe je je kunt openstellen voor zulke sociaal onhandige mensen, zonder dat dat ten koste gaat van jezelf, of je gezin, of je werk.

Het spijt me, Maartje

Ook ik heb beroepsmatig met deze kwetsbare mensen te maken gehad en ook privé. En er is een groot verschil tussen beroepsmatig en privé. Juist jij, met ervaring vanuit het werk, zou moeten weten hoe claimend deze mensen kunnen zijn. Beroepsmatig trek je na je werk de deur achter je dicht en ga je naar huis. Privé ligt dat toch net even anders.

Zo'n contact kun je, privé, ook echt wel opbouwen. Maar niet als je zelf op dat moment niet goed in je vel zit en dat geeft TS ook heel duidelijk aan. Die moet op dit moment goed voor zichzelf zorgen en daar kan ze de zorg voor een buurman niet bij hebben.

Later misschien wel, als ze beter haar grenzen aan kan geven. Nu niet.

En ja, het is verschrikkelijk eenzaam voor deze mensen. Verdrietig. Zielig. Die rottige saamhorigheid in deze participatiemaatschappij ook...
Maar met schuldgevoel oproepen help je niemand. Zeker niet TS zelf, die duidelijk aangeeft dit er (in ieder geval nu) niet bij te kunnen hebben.

Je kunt een ander pas helpen als je jezelf goed op de rit hebt.
Daarbij is dit voor veel mensen (met name vrouwen) een lelijke valkuil: een ander proberen te "redden". Je schuldig voelen over die arme buurman.

Ik zeg niet "laat hem barsten", ik zeg alleen "je kunt er nu niet voor hem zijn en beter flink afstand houden".
We kunnen niet allemaal mensenredders zijn, zeker niet als je zelf op dat moment wel de nodige ondersteuning kunt gebruiken omdat je net nogal wat hebt meegemaakt.

Sorry als dat bot overkomt.

lieverdje

Precies wat ik ook wilde zeggen.

Tsja

Ik ken iemand die heel goed geholpen is door maatschappelijk werk. Kennelijk vindt Maartje haar eigen werk niet waardevol?

Werk en privé

Nou Maartje, ik vind toch wel een verschil tussen met "dit soort mensen" (is het een groep dan?) te werken of er naast te wonen.

Aan werk zijn strikte regels verbonden: jij hebt een bepaalde functie en gaat binnen deze context met mensen te werk. Daarin word je beschermd door je organisatie en/of je functie-omschrijving. Bovendien heb je de geruststellende zekerheid dat je buiten je werktijden om je met andere zaken kunt bezig houden.

In je privé-leven is dat allemaal wat minder strak omkaderd. Het tijdstip, de aard van het contact, wat je wel of niet voor iemand over hebt. Bovendien speelt het zich af bij je eigen huis. Daar waar je je veilig moet voelen en tot rust moet kunnen komen.

Het is niet voor niets dat Anke moeite met de situatie heeft. Was ze van begin af aan "bot en hard" geweest, dan had ze dit probleem niet gehad. Juist haar openstellen voor de buurman heeft haar nu in de problemen gebracht.

Je niet vrij voelen in je eigen huis is iets vreselijks.

Ik denk altijd erg lang na over mijn eigen stukjes. Zie nu dat er al verschillende reacties zijn geweest op Maartje. Dus een aantal dingen zijn al wel gezegd.

Maartje.

Professioneel kan ik het ook prima, omgaan met de kwetsbaren in de samenleving. Er zijn dan ook afgebakende tijden. De afspraken zijn ook niet in mijn huis, op mijn balkon. Als ik naar huis ga heb ik mijn eigen dingen.
Nog sterker, ik houd zakelijk en privé strikt gescheiden.
En nee, privé kan je dat niet heel makkelijk oppervlakkig en beperkt houden, want dat is nu precies het probleem, dat kunnen de echte plakkers niet.
Het is ook sneu, zeker, maar ts moet nu haar eigen grens aangeven.

Niet een beetje

Er is wat aan de hand en hij is eenzaam. Het een komt voort uit het andere of versterkt elkaar, geen idee. Grenzen kent hij niet, ook niet als je die aangeeft. Heeft hij ook wanen? Ik zou zo iemand uit de weg gaan en vooral duidelijk zijn dat ik geen tijd heb, te veel aan mn hoofd en snel doorlopen. Als hij je weer aanspreekt zou ik iets zeggen van dat ik teveel aan m'n hoofd heb en dus geen zin/tijd etc.. Als hij vraagt naar je beslommeringen zeg je iets van Sorry, dat is prive, goedendag en loop je door. Ik zou het beleefd, afstandelijk en vriendelijk proberen te houden door hem zoveel mogelijk in zijn waarde te laten maar je hebt het te druk voor een gesprek. Begint hij toch met praten, kijk dan vermoeid en ongeconcentreerd.

Je kan hoogstens eens wat folders meenemen voor hem (van de huisarts bijv) en dan nooit zeggen dat ze van jou komen.

Vraag je buurvrouw eens hoe zij van zijn aandacht af is gekomen. Of was dat omdat zijn aandacht verlegd werd naar jou? Is dat gekomen omdat hij haar boodschap eindelijk begreep, dan is hij niet zo eng.. is dat omdat hij in jou een nieuw persoon zag, vind ik 't alweer wat twijfelachtig.

sjonge

"Heeft hij ook wanen?" Zou iemand daarop het antwoord weten Evenzo?
En folders van de huisarts? Twijfelachtig?
Zo krijg je iedereen wel opgenomen.

Voor alle duidelijkheid...

Ik weet niet of jullie het hadden gelezen, maar naar mijn idee is hier veel meer aan de hand dan "gewoon" een eenzaam en zielig persoon die snakt naar contact..

Om te beginnen uiteraard zijn eigen opmerking dat hij iedereen bij het GGZ kent terwijl hij mij op dat moment een visitekaartje van het GGZ geeft. Hij loopt daar dus duidelijk al (bij een psychiater ??? > vermoed ik zo).

Nu heb ik ook nog eens gehoord van weer een andere buurman dat hij (mijn buurman dus) vorig jaar door de politie is opgehaald door de politie nadat hij urenlang op zijn balkon stond te schreeuwen dat zijn onderbuurman (weer een ander) een oplichter was.

Er is dus wel degelijk iets met hem aan de hand in de vorm van een of ander psychische stoornis ofzo..

Ik heb normaliter ook genoeg empathie met mijn medemens, maar dit vind ik eng en ik heb geen idee waar mijn vriendelijkheid toe leidt. Het voelt echt niet goed, dus voor mij is het geheel duidelijk: afstand houden !!!

wie heeft het over een opname?

Of hij wanen heeft, weet TS het beste natuurlijk.
Tegenwoordig moet je een gevaar zijn voor jezelf en/of anderen wil je opgenomen worden. En dat ben je niet zo snel (mijn in extase verkerende en onderwijl poep op de muur smerend buurtgenoot in elk geval niet. De buurt wacht nu op dat het echt eens fout gaat).

Maar dat wil niet zeggen dat mensen die niet aan die criteria voldoen, niet eng of vervelend zijn (of een gevaar kunnen worden).
Deze buurman komt niet alleen als eenzaam over, ook als wat labiel en iemand die sociale grenzen niet (her)kent. Dat je daarbij als 25 jarige bij een bejaarde buurvrouw en een buurvrouw met kinderen (en ook in een totale andere levensfase), is ook nogal apart.

Bij de huisarts ed liggen vaak genoeg folders van buurtorganisaties met allerlei initiatieven. Misschien steekt hij daar zijn licht eens op als hij bij zijn buurvrouwen bot vangt.