Relaties
DeeB
25-06-2018 om 10:47
Buitenechtelijke relatie
Ik wil graag mijn verhaal vertellen. Ik heb sinds 8 mnd een relatie met een man die (nog) getrouwd is. Waarschijnlijk gaat er een gezinsvakantie komen, daar hebben we woorden over gehad, omdat ik dat moeilijk vind. Van mij mag hij op vakantie, het is meer dat ik vind dat er zolangzamerhand open kaart gespeeld moet worden naar zijn gezin. Ik ben namelijk bang dat als het via via uitkomt dat het veel erger is dan als hij het zelf verteld. Dit onderwerp is niet bespreekbaar, in feite is er niets bespreekbaar momenteel meer betreffende de 3-hoeks verhouding. Ik vind dat erg moeilijk, omdat ik het liever open zou willen bespreken en de beste weg voor ons allemaal hier in wil vinden, maar misschien ben ik te naief in deze. En ik snap dat er mensen zijn die dit veroordelen en dat is ook te begrijpen, maar het is een feit dat het er is en ik wil de beste weg vinden hiermee om te gaan. Dank voor reactie alvast.
Persephone
16-11-2018 om 08:34
Miss
Miss, ik ken jouw situatie niet goed dus misschien vraag ik nu iets waarover je allang geschreven hebt, maar als ik lees dat jouw man toch wel in de categorie notoire vreemdganger valt en niet een eenmalige affaire heeft gehad, dan vraag ik me af: waarom blijf je? Waarom vertrek je niet?
Miss
16-11-2018 om 08:57
Persephone
Zal je eerlijk zeggen, dat ik het voor nu niet eens weet.
Ik kan er geen antwoord op geven. Gisteravond is er weer wat voorgevallen dat ik gewoon niet eens na kan denken waarom ik op dit moment in mijn leven nog bij hem wil zijn.
Ken je het boek van Robin Norwood, vrouwen die te veel lief hebben? Dat werkt zeer verhelderend bij mij. Misschien is het dat?
De " veiligheid" het kleine mini skulle lijntje wat ons nog verbind, mijn zoon?
Ik zeg mijn zoon omdat het ook echt zo voelt. Hij totaal niet bezig is met hem. Zijn ding doet.
Totaal geen inlevingsvermogen. Momenten weg gaat die juist belangrijk zijn.
Hij wil dat ik het aan geef. Maar daar zit het struikelblok. Ik wil hem zijn sporten niet verbieden, maar kan de balans moeilijk vinden in het hem " verbieden, ik ben jou moeder niet " maar hij voelt het zelf ook niet aan op momenten dat ik hem nodig heb.
Ik heb nog steeds hoop..... Misschien is dat het.
Momenteel is het een wirwar aan gevoelens...
Als ik alleen ben, ben ik boos en denk donder op, kap er toch mee! De momenten dat hij er is denk ik : we hebben het toch goed samen. Maar is dat mijn leven? Hem delen, in geheimen...
Moet je dat willen?
Persephone
16-11-2018 om 09:48
Miss
De vraag of je dat moet willen is denk ik de belangrijkste. En KUN je het ook, zo verder leven? Want het klinkt niet alsof je man gaat veranderen. Jij zult dus voor jezelf moeten beslissen of je met deze man en dit gedrag verder wilt leven. Of je dat kunt accepteren.
Welke veiligheid bedoel je? Ben je financieel van hem afhankelijk?
Flanagan
16-11-2018 om 12:50
Geduld
Soms kost het tijd voor je zelf veranderd bent, en de ander dat ziet en bemerkt dat die verandering blijvend is en bij zichzelf te rade gaat. Hierbij even verwijzend naar draadje ontrouw nr 5, een relatie waarbij de man ging zien / bemerken hoe zijn vrouw zich minder afhankelijk opstelde en hij zich realiseerde dat hij haar zou missen als ze uit elkaar gingen.
Ik kan mij best voorstellen dat Miss ook hoopt op een dergelijke verandering, al was het maar om haar zoon een veilige jeugd te bieden. Het vraagt om een lange adem.
——
@Miss,
Je man en zijn vader hadden vroeger, op de leeftijd van je zoon, mogelijk ook weinig met elkaar. Jij kan vinden dat je man meer tijd aanzijn zoon kan besteden, maar je man kan dat zelf anders zien omdat hij dat vroeger mogelijk zo gewend was.
Kijk eens hoe je daar verandering in kan brengen. Kijk of je man tijd kan maken voor een 1:1 gebeuren, zoals een middag schaatsen op een overdekte schaatsbaan of een ander stoere activiteit zoals funforest.
Ga dan niet mee! Zo zorg je op subtiele wijze voor meer binding met elkaar.
Mari
16-11-2018 om 13:55
Miss
Je vertelt van je schoonvader die zich hetzelfde heeft gedragen als je man zijn hele leven. Hoe zie je de mogelijkheid dat dat gedrag ook weer op jouw zoon overgaat?
Miss
16-11-2018 om 15:00
@Persephone, nee ben totaal niet afhankelijk van hem. Ben ook vaak hele tijden alleen vanwege zijn werk. Daardoor de laatste jaren heel veel zelfstandigheid opgebouwd.
Te zelfstandig in zijn ogen, en dat maakt hem angstig.
@ flanagan, we gaan weer richting jou denk visie, bevrijdend gevoel, doorgaan met handvaten die jij steeds beschrijft. Het zelf in acht nemen van het rouw proces. Ik moet mijn verwachtingspatroon weer aan gaan passen.
Quiltytime met elkaar is er met tijd en wijlen maar man maakt zich er soms gemakkelijk af, moet hem ook daarin sturen. Dat pakt hij gewoon weer moeilijk op. Ook al vraagt zoon erom.
@ Mari, dat is het grootste nadenk proces. Wat breng je over? Heb het lijntje met schoon pa compleet verbroken sinds kort. Stap 1. Man wil zoon dit niet mee geven. Wil het op " mijn manier " doen. Trouw zijn. Geen flierefluiter van maken met de meiden. Nu nog op een kinderlijke manier. Maar merk dat zoon ook niets meer vraagt aan hem. Weinig tijd. Weinig interesse.
Dat wat flanagan zegt doen. Maar man vind het meer een opgave of afdwingen moment. Samen een spelletje doen heeft man bijv geen zin in...
Hij is nu nog jong.
Miss
16-11-2018 om 16:21
Het klinkt zo
Negatief, als ik het terug lees. Ondanks dat het waar is zit ik nu gewoon in een diep verdrietig dal. Dan lijkt alles veel en zwart.
Schouders er onder en kom op miss.
Get youre self together!!
Reageer op dit bericht
Op dit topic is al langer dan 4 weken niet gereageerd, daarom is het reageerveld verborgen. Je kan ook een nieuw topic starten.