Blijven of gaan?

Veel mensen hebben een fetisj en vaak schamen ze zich daarvoor. Ze weten wel dat de buitenwereld het niet zal accepteren. En dat het bijna onmogelijk is een partner te vinden die daarin mee zou gaan. Daarom drukken ze het weg. Maar de voorkeur blijft. En kan zelfs toenemen. En in de huidige tijd is een druk op de knop genoeg om toegang te krijgen tot liefhebbers. Voor jou is het belangrijk om het gesprek met hem aan te gaan. Wees open en vraag hem hoe het zit. Laat je niet afschepen maar prik door die schaamte heen. Is het iets dat hij online zou kunnen doen. Of wil hij dit ook in de praktijk brengen? En hoe ver wil jij daarin gaan? Bekijk jouw eigen grenzen hierin. Er stellen die elkaar de vrijheid geven om fantasieën uit te oefenen. En die het zien als een soort hobby waarover je afspraken kunt maken. Belangrijk is niet te veroordelen maar wel door te vragen. Hoe ver is hij hierin al gegaan en wil hij gaan. Probeer het niet te begrijpen. Soms kunnen ze dat zelf niet eens. En zie het ook niet als een persoonlijke afwijzing (dat jij niet leuk genoeg zou zijn). Maar hij moet wel eerlijk zijn. Anders is het een bom onder de relatie. 

Ik lees hier 2 voor mij verschillende zaken. Jij knoopt ze aan elkaar, maar de vraag is of dat zo is...

Aan de ene kant de fetisj (die jij raar vindt, maar dat geldt denk ik voor de meeste festisjen, dat ze voor een ander zonder diezelfde fetisj niet te volgen zijn). Jij hebt moeite met het feit dat hij er 'een dubbelleven' op nahoudt. Dat kan ik me goed voorstellen. Hij laat toch een belangrijk deel van zichzelf niet aan jou zien. De vraag is, kun jij met die fetisj leven? Dat hij, zoals Izza het schrijft, een hobby heeft die hij niet met jou deelt? En dan is er ook nog diegene met wie hij appt. Op zich kan ik me voorstellen dat hij contact heeft met anderen met dezelfde fetisj, net zoals je bij een club voor je hobby anderen ontmoet. Maar je zult wel afspraken moeten maken met elkaar over in hoeverre je derden kunt accepteren in jullie relatie. Want iets seksueels met een ander binnen een bestaande relatie ligt natuurlijk altijd gevoelig. Dat gesprek zul je dus met elkaar moeten voeren. Ik kan je aanraden om dat open en zonder oordeel te doen. Wees nieuwsgierig. Stel vooral vragen en reageer eventueel later.

Daarnaast heb je het over dat hij sinds de geboorte van jullie jongste veranderd is in een oude zeur. Kan dat te maken hebben met die fetisj, of staat dat los van elkaar? Ik denk eigenlijk dat laatste, ik zie tenminste geen link tussen oude zeur zijn en een fetisj hebben. Dat is een lastiger probleem, denk ik. Tenminste, ik denk dat ik dat moeilijker zou vinden. Omdat dat iets is waar je in het dagelijks leven tegenaan loopt. Zo'n fetisj kan je makkelijker niets van merken. Dus hier moet ook een gesprek over komen. Wat valt voor jou onder 'oude zeur'? En in hoeverre kun jij hier invloed op uitoefenen? Want je kunt een ander niet veranderen, alleen jezelf en je eigen gedrag. Maar de grap is dat je daardoor meestal ook het gedrag van de ander beïnvloedt (actie = reactie). Dus ga van hem niet vragen dat hij anders wordt, maar bedenk hoe jij de situatie positief kunt veranderen.

Ik denk dat je veel te snel bent met de vraag should I stay or should I go. Scheiden kan echt altijd nog. Zeker als er kinderen in het spel zijn vind ik dat je eerst alles geprobeerd moet hebben. Dat lees ik hier echt nog niet. Ga eerst maar eens het gesprek aan. En kijk dan of er mogelijkheden zijn om elkaar weer te vinden. Als het nodig is met de hulp van een therapeut.