Blijven of gaan
Wij zijn 10 jaar samen waarvan zeven jaar getrouwd hebben drie kinderen (6,4,3) en hebben alles wat we moeten hebben om gelukkig te zijn. Nu hebben we een maand geleden in gezien dat we niet in een goede relatie zitten met elkaar en hebben verdere stappen ondernomen. Zowel ik als hij gaan naar een psycholoog, hij om zijn gedrag vooral te veranderen thuis en om aan zichzelf te werken. Hij heeft mij ook gestuurd maar meer omdat ik vast zat en niet wist wat ik moest doen met de relatie zelf. daaruit is gebleven dat ik een complex trauma heb, ik heb een gigantische rugzak op mijn rug en die gaat nu worden opengedaan. nu wil ik mij daar 100% voor geven want ik vind het een once in a lifetime kans maar ik weet niet wat ik nu best doe. neem ik even afstand van alles en kunnen wij beter apart aan onszelf werken of blijven we in deze situatie zitten waardoor het misschien moeilijker is om verandering erin te brengen.
Graag jullie mening alstublieft.
Dat ligt er maar net aan hoe toxic de relatie nu is en in hoeverre dat jullie, maar vooral ook de kinderen beïnvloedt.
Als dat niet zo is: je kunt het ook aankijken. Voor hetzelfde geld duurt het jaren en dan zorgt apart wonen waarschijnlijk voor verwijdering. Dat zou jammer zijn na zo'n gevecht. Ik vind het positief dat jullie beiden aan het werk gaan.
Ik zou de vraag daarom eerder eerst thuis stellen en dan beiden op therapie overleggen wat wijsheid is.
Blijven tenzij je geestelijk of lichaamlijk mishandeld wordt. Uit elkaar geeft onnodig gedoe voor de kinderen. Probeer hen erbuiten te houden. Je krijgt een buitenwereld die zich gaat bemoeien. En het zorgt voor verdere verwijdering. Blijf juist erin staan zodat je ook de fijne momenten kan delen of juist kan praten op momenten die zich aandienen. Blijf aan het werk met jezelf en eventueel samen en wat de conclusie is zie je dan wel weer. Ga ervanuit dat je hier wel een jaartje zoet mee bent. Succes en good for you!
Jullie hebben beide issues met jezelf. Probeer daar aan te werken en elkaar daar in te ondersteunen en op den duur ook weer sterker te worden als partners voor elkaar.
Uit elkaar gaan levert veel gedoe en emoties op en ik lees nergens dat jullie relatie toxisch is of dat jullie in beginsel ongelukkig worden door/van elkaar. Het lost sowieso niet je eigen issues en trauma's op.
de reden hoe alles is begonnen is omdat ik heb aangegeven dat ik zijn gedrag niet meer contolereren in de relatie. Er is geen emotionele band of geen liefde meer in onze relatie en praten loop ook stroef. Omdat ik weet welke last ik op mijn kinderen ga liggen vind ik het heel moeilijk om deze keuze te overwegen dus ik vroeg mij af wat iemand heeft over zou zeggen die er los van staat.
mijn motto is: scheiden kan altijd nog. Het is goed om aan issues te (gaan) werken. Misschien kunnen jullie elkaar tot steun zijn daarin? Ik zou wel proberen verbinding terug te krijgen. En leuke dingen samen (ook met kinderen) blijven doen. Een relatie is een keuze. Investeren daarin ook.
Anna Cara schreef op 05-02-2023 om 07:13:
mijn motto is: scheiden kan altijd nog. Het is goed om aan issues te (gaan) werken. Misschien kunnen jullie elkaar tot steun zijn daarin? Ik zou wel proberen verbinding terug te krijgen. En leuke dingen samen (ook met kinderen) blijven doen. Een relatie is een keuze. Investeren daarin ook.
Mee eens.
Ik denk ook dat jullie nu beter eerst aan jezelf kunnen werken.
Een scheiding kost veel tijd en energie, is heftig voor de kinderen wat je dus ook energie kost om hen daarin te begeleiden, terwijl je die energie beter in jullie eigen ontwikkeling kunnen stoppen.
En wie weet hoe het tussen jullie wordt als jullie je eigen sores ook meer 'opgeruimd' hebben.
Dat zou ik een kans willen geven.
En, mocht het na de 'opruimactie' echt niet goed meer voelen samen, dan kunnen jullie altijd nog scheiden.
