Relaties
Kaaskopje
09-01-2019 om 11:09
Bezoek aan ouders
Zoals sommigen inmiddels weten, ga ik komend weekend bij mijn ouders (beiden 89 jaar) op bezoek in Spanje, daar wonen ze. In een draadje wat eigenlijk opgestart was nav de kerstdagen heb ik al het een en ander verteld, maar het werd tijd om het daar af te sluiten vond ik .
Wat samengevat de situatie is:
- Mijn vader (en in zijn kielzog mijn moeder ook) is een moeilijke man, zeg maar gerust vreemde man. Heel kort weergegeven komt het erop neer dat ik al 21 jaar geen persoonlijk contact meer met ze heb, iets korter ook geen schriftelijk, telefonisch en mailcontact meer.
- mijn oudste zus heeft sinds een paar jaar weer contact, dus zij is onze spreekbuis geworden. Ze is er in de tussenliggende periode een aantal keer geweest. Heel toevallig net nog in november. Hierdoor lopen twee dingen wat door elkaar. Ze heeft tijdens dat bezoek gevraagd of mijn andere zus en ik ook welkom waren. Er volgde een ziekenhuisopname niet lang na haar bezoek.
- mijn vader is ziek geworden en opgenomen in een ziekenhuis. Omdat hij inmiddels toch weer voldoende was hersteld om het ziekenhuis te kunnen verlaten, is hij overgebracht naar een zorghotel/verpleeghuis. Hij zal niet meer naar huis kunnen. Dit is dus een blijvende situatie.
- een onverwachte: mijn moeder heeft nav het bezoek van zus 1 en waarschijnlijk ook haar uitspraak dat ze geen bezwaar hadden als wij ook zouden komen, zowel aan zus 2 als aan mij een brief geschreven. Die is nog niet binnen, hopelijk gaat dat nog wel gebeuren.
- we hebben na twijfelen en overleg besloten om mijn moeder nog te bellen voor we naar Spanje gaan. Ons plan was eigenlijk om dat niet te doen en vanuit Spanje te bellen. Dan zou onze aanwezigheid een voldongen feit zijn. Volgens de oudste zus kunnen we dat beter niet zo doen. Ik ga er maar vanuit dat zij het nu goed kan inschatten.
- we hebben gehoord, dat zal vast ook in de brief staan, dat we nog door een paar zure appels moeten bijten. Zo schijn ik afstand te moeten doen van een uitspraak van mijn man, die hij dus 31 jaar geleden in zijn boosheid heeft gezegd. Daar heb ik geen moeite mee. De uitspraak was ook wel echt fout, maar ja... in zijn frustratie en boosheid toch gezegd. Man heeft er zelf ook geen probleem mee als ik dat doe. Wat ze verder van me verlangt weet ik nog niet. Door die uitspraak schijnen wij opeens de grootste fouteriken te zijn, het is me wat.
We zijn nu voorbereid op wat we gaan zien. Mijn vader schijnt er qua lichamelijke gesteldheid slecht aan toe te zijn. Hopelijk heeft het ziekenhuis daar veel aan kunnen verbeteren. Hij heeft zichzelf verwaarloosd en dat heeft o.a. tot een stel vreselijke benen geleid. Daarnaast is hij erg verward (erger dan het was). Mijn moeder is wel bij de tijd, maar blijkt er toch ook ouder uit te zien, dan ik zo van de foto had gedacht. Op zich is dat allemaal niet vreemd, ze is al 89 tenslotte. Maar volgens zeggen, ziet haar 1 jaar oudere zus er beter uit. Daar schrok ik wel van. We hebben deze zus/tante pas nog gezien, dus we hebben een actueel beeld.
De vraag is nu hoe ernstig de verwardheid is en hoe 'vervelend' mijn vader hierdoor nog tegen ons kan doen. Ik hoop dat ik de moed heb (jeetje, ja iemand van mijn leeftijd zou die moed moeten hebben, maar toch...) om weg te lopen als hij erg onaangenaam wordt en dat ook beseft. We reizen dat hele p...-eind niet om weer van voorafaan te beginnen. Ik neem terug wat me gevraagd wordt (ik ben bereid om daar zelfs maar van alles over te zeggen, om er vanaf te zijn, het zij zo) en dat moet dat zijn. Als ze het allemaal nog kunnen beredeneren (mijn moeder wel) zal ze dat een voor mij vervelende voldoening geven. Toch onze zin gekregen! Maar voor die korte tijd dat het nog gaat duren (voor vader zeker), moet dat maar.
De volgende update zal de brief van mijn moeder zijn.
Dendy Pearson
11-01-2019 om 10:14
Doorzetten
Gewoon maar doorzetten hè. Op jullie eigen manier.
Als zus 1 al een zorgplan heeft bedacht, dan zal ze het vast vervelend vinden als jullie je er ineens mee komen bemoeien.
Jackie
11-01-2019 om 11:34
Kaaskopje
Succes dit weekend, probeer er ook een beetje een vakantie-tje van te maken.
Anja
11-01-2019 om 12:01
Goed
Ik wens je een goed weekend toe. Wat dan dan ook wezen moge.
Dat het voor jou en je zus een ervaring mag worden die bijdraagt aan verwerking en toekomst.
Familiedynamiek is vaak ingewikkeld. Wat je schreef over je zus was wat ik dacht: haar rol verandert mogelijk door jullie contact met ouders.
aardbei
11-01-2019 om 12:07
leg de lat niet te hoog
Ik zou voorlopig alleen focussen op het herstellen van contact.
In je laatste postings gaat het al over heel veel praktische, logistieke, financiële zaken van je ouders waar je mogelijk iets mee wil/moet. Ik zou mij daar voorlopig verre van houden. Je maakt al een tijd geen deel uit van hun leven. Je weet bovendien alleen maar wat je via je zus hoort. Vul niet te veel in, en leg de lat niet te hoog.
Het zou al een hele stap zijn als je een normaal gesprek met hen kan voeren. Probeer niet de reddende engel te zijn die al hun problemen wil gaan oplossen.
Ginny Twijfelvuur
11-01-2019 om 13:57
Wat Aardbei zegt
Laat het bij je moeder. Het is aan haar en zij mag kiezen wat ze aan hulp wil en van wie.
Het heeft geen nut om nu al met een compleet zorgplan aan te komen. Sterker nog, dat werkt averechts. Zus 1 heeft momenteel een voorsprong, probeer die in te halen....
Als je moeder in een vervuild en onderkomen huis wil wonen is dat haar goed recht.
wil40
11-01-2019 om 14:09
Fijn weekend.
Ik wens je ook een fijn weerzien in Spanje met je ouders, daar ging het je om. Ondertussen ook wat genieten, gezellig samen met je zus op pad.
De zakelijke kant en de zorgkant zou ik zeker laten rusten. Je moeder regelt alles nog zelf en zal zelf een keuze maken hoe en van wie ze graag hulp wil. Dat stuk is voor nu zeker geen hoofdzaak.
Het is fijn als je later met een warm gevoel op deze reis kunt terugkijken, met mooie herinneringen.
mirreke
11-01-2019 om 14:25
kaaskopje
Verlies van decorum hoort ook wel een beetje bij ouder worden. Mijn vader, niet dement geweest, ook altijd verzorgd, liet aan het eind ook behoorlijk wat steken vallen, en verzorgde zichzelf echt niet goed meer. En als je met z'n tweeën bent, groeit de ander daarin mee.
Fijn dat jullie naar Spanje afreizen. Heb niet teveel verwachtingen... dat leidt toch maar tot teleurstellingen. Probeer nare opmerkingen van je af te laten glijden (ik weet, het is allemaal zo gemakkelijk gezegd, maar toch...). Is zus1 nu ook al daar?
Ja, familiedynamiek is vaak heel ingewikkeld. Ik heb geen ouders meer en ben enig kind, maar ik zie het bij mijn neven en nichten...
Het is triest wat je schrijft over je ouders, maar het is/was wel hun eigen keuze om zo te leven. Het is goed en dapper wat je nu doet! Iemand schreef, je kunt maar beter spijt hebben van dingen die je wel hebt gedaan, dan van dingen die je had willen doen, maar uiteindelijk toch niet deed. Zo zie ik het ook. Laat het eens op je af komen, en neem ook de tijd alvorens te reageren...
En neem ook de tijd om bv. eens een lange wandeling te maken, je bent er nu toch. Geniet er ook van, uitwaaien helpt ook je hoofd leeg te maken.
Kaaskopje
11-01-2019 om 21:38
Reddende engel en ik geef door elkaar antwoorden 😊
Nee, dat moet ik inderdaad niet proberen te zijn. Ik betrap me er op dat ik te ver vooruit fantaseer en dat moet ik niet doen. Ik heb dat enthousiasme nu maar teruggebracht tot hagelslag-mini's van de Ruyter. Misschien gewoon te koop daar aan de Costa, maar het gaat om het gebaar.
Dat het haar goed recht is om in een vervuild huis te wonen, zie ik wel iets anders. In een normale situatie zou je dan toch hulp aanbieden. En als het extreem is mag je ook ingrijpen vind ik. Maar het is niet normaal. We kunnen daar niet naar binnenwanden met "zo, dat moet anders!".
Zus 1 gaat nu niet mee. Zus 2 en ik samen dus. Zus 1 is er toevallig in november al geweest, voor mijn vader in het ziekenhuis belandde.
Mocht het een fiasco worden (wat ik toch níet verwacht), dan moeten we het afsluiten. Daar hebben we het al wel even over gehad. Ik ben bereid om afstand van bepaalde uitspraken te doen, ook om te zeggen dat ik voor sommige keuzes nu meer begrip heb, maar dat is het. Nu maar afwachten of ze daar in mee kan gaan.
Ik ben zeker van plan om ook de omgeving te gaan bekijken.
Kaaskopje
11-01-2019 om 22:08
Aardbei
Het is terecht dat je zegt dat ik me op het herstel moet focussen. Ik ben merk dat ik mijn plannen al iets te groot maak. De zussen zijn in dat opzicht gematigder. Dat houdt ons mooi in evenwicht 😊
Ginny Twijfelvuur
11-01-2019 om 22:12
Kaaskopje
Je moeder is een zelfstandig mens, bevoegd om haar eigen keuzes te maken. Dat maakt ingrijpen moeilijk. Een goed gesprek aangaan en proberen bij te sturen is zowat het enige dat kan. Maar dan moet de basis goed zijn. En als ze dan toch geen hulp wil houdt gauw op.
Dat bedoel ik met dat het haar goed recht is. Je bent echt afhankelijk van wat zij wil en toelaat.
Maar, dus eerst een goeie basis proberen te leggen!
Angela67
11-01-2019 om 22:25
en ga ervan uit
dat je daar niet bent om iets 'op te lossen'.
je bent daar om er te zijn.
gr Angela
Kaaskopje
11-01-2019 om 23:29
Verwachtingen zijn laag
Ook van mij. Ik hoop wel wat. Ik hoop dat we nu weer kunnen praten.
Het enige wat we nu kunnen doen is vrágen of het haar lukt en wat ze wil. En dan maar zien wat ze zegt.
wil40
12-01-2019 om 00:15
Het is toch wat.
De laatste keer dat je je ouders persoonlijk gezien en gesproken hebt waren ze tegen de 70 jaar, nu ga je ze weer zien en zijn ze bijna 90 jaar. Maar ook jij bent zo'n 20 jaar ouder. Zo vreemd lijkt me dat. Het aftasten wat de jaren met hun gedaan hebben , lichamelijk, maar ook geestelijk. Je vader ziek.
Het lijkt me erg spannend en ook wel moeilijk, deze ontmoeting.
Ga je dit weekend en voor hoe lang?
Emmawee
12-01-2019 om 00:45
Kaaskopje
Ik wil je daar het beste mee wensen. Ik hoop dat deze beweging jullie iets goeds brengt. Al is het maar eenmalig, of alleen iets tussen jou en je zussen.
Pirata
12-01-2019 om 08:44
veel succes
Ik wens je ook veel wijsheid en succes daar. Zet niet te hoog in, het gaat er om dat je elkaar weer ziet. Liefst op een beetje een prettige manier.
Saar
12-01-2019 om 16:20
Mmh Kaaskopje
Ik hoop echt dat je met de 'juiste' intenties gaat afreizen. Eerlijk gezegd twijfel ik daar een beetje over als ik lees wat je schrijft. Hoewel ik alles heus ook goed snap.
Eigenlijk is dit qua moment een heel slechte timing. Waarschijnlijk tref je ze aan in een situatie waarin ze hulp hard kunnen gebruiken.
Maar tegelijktijd ben jij wel de laatste die hulp kunt geven. Het lijkt mij vreselijk om op je kwetsbaarste moment een afhankelijke positie te ervaren tav kinderen die al jaren uit je leven zijn.
Ik snap dat jij wilt 'geven' nu. Vergeet aub niet dat ouders sowieso graag willen geven aan kinderen en vaak moeilijk kunnen ontvangen van kinderen. En bij jullie zit alles nog zo veel complexer in elkaar.
Verwacht aub niets, respecteer hun ouderrol, ga zeker niet zorgen, dat is niet jouw plek.
(tenzij ze dat willen, maar ga er gewoon vanuit dat ze dat niet willen.)
Jackie
12-01-2019 om 19:50
Saar
Bedoel je dat moeder het dan bv (in het ergste geval) kan opvatten als: 'ja, je wou me 21 jaar niet zien maar kijk nu kom ik toch mooi voor je zorgen en heb je mij nodig'? Uiteraard zou dat nooit iemands bedoeling zijn maar als de relatie zo slecht is zoals Kaaskopje het vertelt, en moeder is echt nog heel wantrouwig, dan bestaat die kans wel dat ze het zo kan opvatten ja. Dus ik denk dat het zeker geen slecht advies is van je om er van uit te gaan dat moeder absoluut geen hulp wil.
sw4
15-01-2019 om 14:37
erg benieuwd
Kaaskopje, hoe is het gegaan? Ik hoop zo dat het je positieve dingen heeft gebracht!
Wilgenkatje
16-01-2019 om 09:46
Hoe was het ?
Zoals je verwacht had - of heel anders ? En hoe was hetvsamen met je zus die te ondernemen ?
Kaaskopje
16-01-2019 om 20:08
Hoe het was
We hebben er enorm goed aan gedaan om te gaan. Wat er precies in hun hoofden is omgegaan in de tussenliggende periode, daar kunnen we niet helemaal de vinger op leggen, maar dat daar iets in is veranderd was wel duidelijk. Mijn man heeft vroeger iets tegen ze gezegd (in zijn woede over hoe het een en ander toen ging) wat echt niet door de beugel kon, daar liggen ze nog wakker van en dat moet van tafel. Ik begrijp de toenmalige woede waarin man het gezegd heeft volledig, maar wat hij heeft gezegd vind ik ook over de rand. Ik heb toegezegd dat dat in orde komt. Man gaat dat doen, voor de lieve vrede en dan is dat dus uit de wereld. Dat wil niet zeggen dat mijn ouders en man weer bij elkaar gaan zitten, maar dan is het tussen mijn ouders en mij rond.
Naar mijn gevoel heeft mijn oudste zus (vanaf hier zus 1 ) ons een beetje op het verkeerde been gezet wat betreft hoe de ouderdom had toegeslagen bij mijn moeder én hoe het er voorstaat met mijn vader. Maar dat lijkt een karakterdingetje van mijn zus te zijn. Eerder iets te zwart zien dan positief. Ze had bijvoorbeeld gezegd dat mijn moeder nu krom liep en zo dat ik iemand verwachtte iemand te zien die zo krom als een hoepel is, maar dat was echt niet zo. Ze had wel steun nodig van een wandelstok en dat ik haar een arm kon geven op wat langere stukken was wel prettig, maar dat was alles. Ze vertelde dat ze nooit ziek was (dat was vroeger ook al zo) en dat het allemaal nog prima lukte. In onze ogen rijzen dan soms wel wat vraagtekens, maar als zij dat vindt, is dat haar goed recht. Ze weigert nog huishoudelijke hulp. Geen vreemd mens in huis! Ze snoeit de bomen en struiken nog voor zover ze er bij kan en doet met een golfkarretje (geweldig ding, wil ik ook!! ) boodschappen in de wijk. Ze gaat met de taxi op en neer naar mijn vader.
Wat mijn vader betreft, viel het ons mee hoe we met hem konden praten. Ik kan het denk ik samenvatten met dat hij in de tussenfase zit van 'normaal' en (oneerbiedig gezegd) zo dement als een deur. En dat is een erg sneue fase. Ik vond hem erg aandoenlijk vooral en we vonden hem ook veel zachter. Het was echt een hele wonderlijke, maar ontzettend fijne ervaring hoe dit verlopen is voor ons.
Aan de andere kant hebben we ontzettend met hem ( en mijn moeder) te doen. De verzorging in dat tehuis is echt niet goed en hij zit tussen mensen die al wél zo dement als die deur zijn. Dan is hij ook nog de enige Nederlander, heeft zijn Spaans niet geleerd en kan alleen in het Engels communiceren, dat maakt het ingewikkelder. Maar hij laat zich alles wonderbaarlijk makkelijk welgevallen. Dat zijn we totaal niet van hem gewend. Hij heeft heel veel over vroeger verteld (dat zit meestal nog wel goed in dit soort gevallen) en ook meer dan we ergens van wisten. Dat kon ook negatiever zijn. Wat hij vroeger ontkend heeft, was toch meer waar dan hij ons eerder liet geloven zeg maar. Door hoe het nu is, heeft het totáál geen zin meer om daar verder op in te gaan. Het zij zo, wij weten nu genoeg. Hij is ook erg paranoïa en ziet overal complotten in. Zo was het eerste wat hij tegen ons zei, dat hij dagenlang gegijzeld was en dat ze op het dak lopen en in de kamer naast hem van alles aan het doorzagen waren. Het was de rest van de uren dat we bij elkaar zaten constant snel schakelen naar 'oh we zitten weer in zijn fantasie!'. Dat hij dát doet, heeft hij niet door, dat zijn heldere momenten, zijn korte termijn geheugen regelmatig wegvallen en wegvalt, heeft hij wel door. Hij omschreef dat als 'dan gaat de deur dicht en kan ik er niet meer bij'. En dat zie je ook gebeuren, heel wonderlijk. Ik heb daar nog nooit zo direct mee te maken gehad en dan is het wel wonderlijk om te zien, maar dus ook aandoenlijk. Hij wist regelmatig niet dat ik Kaaskopje en dus zijn dochter was, haalde dat allemaal door elkaar, maar als je dan benadrukte dat het anders zat, keek hij je aan, brak er een lach door en 'oh ja!'. Dan glunderde hij dat hij dat weer wist en dat we daar toch maar zaten.
Op medisch vlak is het een drama. We snappen niet hoe het kan dat ze hem gewoon laten doormodderen met de benen die hij heeft. Dat zou hier volgens ons nooit gebeuren. Zus 2 zei ook dat hij in Nederland niet tussen zo zwaar demente mensen gezet zou worden, maar in een fase lichter. Mijn moeder zou wel anders willen, maar ik heb de indruk dat ze daar niet goed de weg in weet. Dit is betaalbaar en hoe dan verder??
We hebben mijn moeder al flink bewerkt om een smartphone te nemen in plaats van dat prehistorische geval wat ze heeft. De toetsen zijn priegelig, alles in het scherm ook. Ze moet nu wel met de vaste telefoon bellen als ze thuis is, of dan toch met het mobieltje als ze ergens anders is, maar meer kan ze niet. Ook niet whatsappen bijvoorbeeld. Dat 'moet' anders en daar staat ze voor open.
We zijn zondag en maandag met ze naar de promenade van het stadje geweest en tot onze verbijstering hadden ze dat nog nooit gedaan. Mijn vader was daar enorm dankbaar voor. Hij vond het zo fijn! Goh, dat hij dat nog mee mocht maken, geweldig! Dat was de teneur sowieso deze dagen. Dankbaarheid, verbazing dat we daar waren, waardering, dat bleven ze allebei herhalen. Echt ongelofelijk!
We zijn ook bij mijn moeder thuis geweest. Dat was helaas wel in de avond, maar we hebben wel een goede indruk kunnen krijgen. Een leuk huis, een leuke tuin, maar enorm onpraktisch voor een oud stel als mijn ouders. Je moet trapjes op, om bij het hek te komen moet je toch een hellinkje op en dat is voor iemand die zwakke benen heeft niet te doen. Mijn vader kwam daardoor nooit meer buiten en heeft dusdanig verslapte benen, dat het ook niet meer zou gaan. Ook dát is raar in dat tehuis. Ze doen geen oefeningen (voor zover we daar eerlijke informatie over krijgen).
Het plan is nu dat ik terug ga zodra we ons vakantiegeld binnen hebben. Dat zal dus begin juni zijn. Voor mij ook de uiterste periode wat de warmte betreft. Ik ben niet zo hittebestendig dat ik tegen 40 graden kan . Dan ga ik met de dochters. Zij willen al heel lang naar opa en oma en dat is nu mogelijk.
Dendy Pearson
16-01-2019 om 20:28
Kaaskopje
Wat geweldig dat jullie zulke fijne waardevolle dagen hebben gehad!
Wb dat tehuis, waar/welke is dat? Dat Spaanse waar mijn vader verbleef was is in La Nucia. Daar was de zorg erg goed, maar idd Spaans. Onze ervaring is dat zelfs de artsen in ziekenhuizen slecht engels spreken en dat het eigenlijk noodzakelijk is om iemand in de buurt te hebben die goed spaans spreekt.
Heb je een idee gekregen van wat je moeder zou willen?
Kan het zijn dat zus1 toch een beter beeld heeft van de situatie van je ouders? Mijn vader en zijn vrouw zijn ook erg goed in de situatie mooier maken dan dat het echt is. Allebei als de dood dat er iets verandert of wel weten dat het veranderen moet maar er tegen op zien en daarom maar niets doen?
Ik kan me ook voorstellen dat ze alle vreugde van deze dagen niet wilden verpesten met negatieve verhalen.
Jackie
16-01-2019 om 20:42
Leuk!
Wat fijn dat jullie het zo hebben ervaren en wat een opluchting. Ik wil bijna zeggen wat jammer dat zus jullie eigenlijk een beetje onnodig zenuwachtig heeft gemaakt Ga je met je dochters ook in het appartement vlakbij het tehuis verblijven? En is er een manier om uit te zoeken of er geen betere plek voor je vader kan worden gevonden, ook binnen hun budget?
Kaaskopje
16-01-2019 om 20:43
Dendy
Nee hoor, zus 1 heeft geen beter beeld. Ze waren erg openhartig. Ik denk wel dat mijn moeder nog aan struisvogelpolitiek doet. Ze denkt dat hij misschien nog naar huis kan, naar dat lijkt mij wishful thinking.
Het moet voor haar bereikbaar en betaalbaar blijven en meer passend bij hoe hij is.
Auwereel
16-01-2019 om 20:50
Fijn dat het goed is gegaan
Ik hoop voor je dat jullie iets werkbaar vinden voor de verzorging, op zo'n afstand in toch een andere cultuur valt dat niet mee.
Doenja
16-01-2019 om 21:06
Wat goed
Wat n fijn positief verhaal ondanks de medische probleempjes. Zo fijn dat je contact hebt kunnen maken met je ouders en dat ze mild gestemd waren.
T is ook niet zo ongewoon dat broers en zussen de veroudering van de ouders anders zien. Speelt in heel veel gezinnen is vaak een bron van ruzie en latere problemen bij de nalatenschap. Laat de verschillen in inzicht er zijn en laveer er tussendoor en probeer een compromis te vinden. En leg de rest naast je neer.
Wilgenkatje
16-01-2019 om 21:22
Wat geweldig zeg!
Dat het allemaal zo goed is verlopen. Tjonge, wat fijn. Super dat je bent gegaan !!
Kaaskopje
16-01-2019 om 21:24
Zus
Het lijkt erop dat wat ik over zus 1 heb geschreven als iets problematisch is over gekomen en dat is niet de bedoeling. Het zorgt hooguit voor verbazing. We zijn benieuwd hoe ze onze ervaring beleeft. Dat merken we volgende week.
Ely
16-01-2019 om 21:42
Wat fijn kaaskopje
Kan me voorstellen dat je hier echt blij en dankbaar voor bent
Pennestreek
16-01-2019 om 22:04
Fijn dat het goed heeft uitgepakt
Er blijven natuurlijk zorgen, ik hoop dat jullie daar uiteindelijk iets op zullen vinden.
Reageer op dit bericht
Op dit topic is al langer dan 4 weken niet gereageerd, daarom is het reageerveld verborgen. Je kan ook een nieuw topic starten.