Ben ik egoïstisch?
Hallo
Ik wil even iets voorleggen waar ik mee zit.
Sinds eind 2022 heb ik een (zware) depressie waarvoor ik in behandeling ben. Ik heb me maandenlang erg slecht gevoeld en had nauwelijks zin om dingen te doen. In augustus 2023 voelde ik me weer wat krachtiger en ik heb me toen ingeschreven in een sportclub, waar ik nu 2x per week naartoe ga. Ik voelde me elke keer nadat ik gesport had beter en het ging tijdenlang echt wel beter met mij.
Helaas gebeurden er de laatste tijd dingen waardoor ik me weer slechter ging voelen. Ik zonder me weer af, heb geen zin om dingen te doen … Ik zit vast weer in een serieuze dip en dit nu al zo’n 3 weken.
Ik heb een dochter van 17, die min of meer op de hoogte is van het feit dat ik me slecht voel. Ze zegt dat ze het begrijpt, maar ze toont dat niet in haar daden. Zo vroeg ze me 2 weken geleden of ik haar wilde gaan halen rond 2u ’s nachts omdat ze naar een fuif wou. Ze heeft een vriendje die 20 is en een rijbewijs heeft. Toen ik haar uitlegde dat het voor mij lastig is om hun te komen halen omdat ik me al zo slecht voel en omdat ik dan een slechte nachtrust zou hebben (ik neem slaapmedicatie, want zonder kan ik niet slapen). Als ik hen zou moeten gaan halen, kan ik geen slaappil nemen en dan slaap ik niet tot ik ze afgehaald heb. Dus ik zei ‘met alle begrip, maar ik moet echt aan mijn gezondheid denken nu, anders zit ik zo nog dieper in een dip’. Resultaat, ze was boos op mij en zonderde zich af.
Echter, nu vroeg mijn dochter eergisteren opnieuw of ik hun zaterdag wilde afhalen van een fuif. Mijn eerste reactie? Je vriend heeft toch zijn rijbewijs? Wat is het probleem? En toen kwam het, ze verweet me dat ik nooit iets wil doen voor haar, wat absoluut niet waar is, in betere tijden heb ik hen soms gebracht én afgehaald, maar nu gaat het gewoon even niet. Ze zei ook, ja hij heeft zijn rijbewijs, maar kom zeg, het is een jonge kerel die wil drinken op een fuif, hij mag toch ook plezier hebben? Dat is waar, hij mag plezier hebben, maar moet dit ten koste van mijn gezondheid gaan? Je hebt toch juist je rijbewijs gehaald om niet meer afhankelijk te zijn van je ouders?
Mijn dochter vond het egoïstisch van mij dat haar vriend steeds moet rijden. En toen knapte er iets in mij. Ik egoïstisch? En hij dan? Hij is 20 en heeft drank nodig om zich te amuseren en dan moet een ouder het maar oplossen. Het feit dat ze me egoïstisch noemde, zorgt er bij mij voor dat ik hen tóch zou willen afhalen, want je wil toch niet egoïstisch zijn?
Mijn dochter begrijpt me echt niet en dan begin ik te denken dat IK misschien compleet verkeerd denk.
Ik hoop dat mijn verhaal en bedenkingen duidelijk zijn, want ik kan het niet goed onder woorden brengen gezien het feit dat ik me niet lekker voel.
Nu zou ik graag eens willen horen hoe jullie hierover denken…
Groetjes
Kimdekim schreef op 24-02-2024 om 07:26:
[..]
Ik doe dat wel. Dus er zijn heus ouders die er niet zo'n moeite mee hebben. Buiten dat ik, bij een feestje dat ze niet geregeld krijgen, best een keer wil halen, weten onze kinderen dat ze ons altijd mogen bellen als er iets is. Ook midden in de nacht. En dat kan dus ook zijn dat ze hun vriendinnen of vrienden kwijt zijn en opgehaald willen worden.
Wij haalden ze ook op, nu ze sinds dit jaar allemaal een rijbewijs hebben regelen ze het onderling. Wij hoeven dus ons bed niet meer uit.
Maar er is ook niks mis mee om het ze zelf te laten regelen, dan drinkt vriendje maar niet of ze nemen een taxi of ze gaan niet. Je mag gerust grenzen stellen, het is alleen niet zo dat je dochter een egoistisch mens is omdat ze dingen van je vraagt en moppert als ze haar zin niet krijgt. Ik zou alleen wel eens proberen om gewoon nee te zeggen, als in “nee daar heb ik geen zin in” en het niet steeds te gooien op ja maar ik ben ziek en dan word ik zieker en houd toch rekening met mij. Want dat is slachtoffergedrag.
En als je niet ziek was had je er ook geen zin in, wees eerlijk. Dus zeg gewoon nee en laat haar boos zijn, en ga niet op haar schuldgevoel spelen.
Kim ik doel op diva gedrag in de zin:
"En toen kwam het, ze verweet me dat ik nooit iets wil doen voor haar, wat absoluut niet waar is, in betere tijden heb ik hen soms gebracht én afgehaald, maar nu gaat het gewoon even niet. Ze zei ook, ja hij heeft zijn rijbewijs, maar kom zeg, het is een jonge kerel die wil drinken op een fuif, hij mag toch ook plezier hebben?"
Kom op hé 17 en 20 jaar hé.
Tuurlijk mijn kind mag mij ook dag en nacht bellen maar ik vind het ronduit storend dat ze zo reageert, tja puber gedrag.
To iemand van 17 kan niet overzien wat een depressie is. Dat kunnen sommige volwassenen niet eens. Dus begrip daarvoor kan ontbreken.
Maar dat hoeft niet te betekenen dat jij haar moet halen of brengen. Van iemand van 17 mag je zelfstandigheid verwachten. Dus zelf van en naar feestjes, sport of andere activiteiten. Dat zullen andere vrienden ook moeten doen. Ze kan fietsen, een taxi, het OV of met vrienden mee. Ergens blijven slapen.
misschien kan ze een brommer of scooter nemen. Lijkt mij een ideale oplossing voor iets langere afstanden als ov niet meer rijdt zonder gedoe met ophalen of brengen. Ze mag toch niet drinken alles opgelost. Mijn kind ga ik na de 16 jaar ook niet taxien tenzij nood omdat er simpelweg andere oplossingen zijn.
AnnaPollewop schreef op 23-02-2024 om 18:34:
Ik heb wel medelijden met je dochter. Zij moet rekening met jou houden, maar het is een kind. Dat was ze 2 jaar geleden ook, en ik vermoed zomaar dat ze al eerder geacht werd rekening met jou te houden. Daarbij is zij misschien wel eens wat in het gedrang gekomen qua aandacht en begrip.
Vind ik je egoïstisch? Ja, dat vind ik. Ik snap dat het lastig is om depressief te zijn, maar daar hoeft je dochter niet voor op te draaien. Dwing haar niet in de rol van mantelzorger. Ze hoeft geen begrip te hebben. Het is een kind.
Moet je dan voor haar rijden? Nee, dat hoeft niet. Je bent haar chauffeur niet. Je mag gerust nee zeggen als het je niet uitkomt. En dat vindt ze dan niet leuk. Tja, pech.
Is zij egoïstisch? Ja, maar dat is gezien haar leeftijd heel normaal.
Het lijkt er voor mij op dat jullie veel te dicht op elkaar zitten, waarbij de rollen wat door elkaar zijn gaan lopen. Is er geen vader in beeld en zijn er nog andere kinderen?
Hmmm, Anna, baseer je jouw reactie op een vermoeden en een veronderstelling (‘misschien’). Misschien beter even navragen bij TO.
Maar vooral ben ik het niet met je eens. Vind jij echt dat een kind niet met zijn of haar ouder rekening moet houden? Mooie maatschappij wordt dat. Zo creëer je prinsen en prinsessen, verwende kinderen, die denken dat de hele wereld om hen draait. Kinderen moeten juist leren rekening te houden met anderen, ook met hun ouders.
En ook is het niet raar als kinderen wel eens in het gedrang komen qua aandacht en begrip. Ook dat kan zomaar voorkomen bij ouders die niet ziek of depressief zijn, maar om andere redenen. Ook dat hoort bij het leven, zolang niet heel vaak.
Dus dat jij TO egoïstisch noemt op basis van haar post vind ik in elk geval niet te volgen. En ook onzin.
TO moet goed voor zichzelf zorgen, en een bijna volwassen kind niet ‘s nachts willen halen, lijkt mij vrij normaal. Had ik toen (geen depressie en ook niet ziek) ook geen zin (meer) in. En zeker niet om haar vriend lekker te laten drinken. Wie is er nou egoïstisch?
Overigens, dat dochter geen begrip heeft vind ik voor een puber wel begrijpelijk. Maar ze hoeft ook niet per se begrip te hebben voor de moeder, als ze maar accepteert dat de moeder hen niet brengt en haalt.
miss1984 schreef op 24-02-2024 om 12:43:
Kim ik doel op diva gedrag in de zin:
"En toen kwam het, ze verweet me dat ik nooit iets wil doen voor haar, wat absoluut niet waar is, in betere tijden heb ik hen soms gebracht én afgehaald, maar nu gaat het gewoon even niet. Ze zei ook, ja hij heeft zijn rijbewijs, maar kom zeg, het is een jonge kerel die wil drinken op een fuif, hij mag toch ook plezier hebben?"
Kom op hé 17 en 20 jaar hé.
Tuurlijk mijn kind mag mij ook dag en nacht bellen maar ik vind het ronduit storend dat ze zo reageert, tja puber gedrag.
Dochter is 17. Je kan de verantwoordelijkheid voor haar niet bij het vriendje leggen. Dat hij een rijbewijs heeft betekent niet dat hij haar chauffeur is. De verantwoordelijkheid voor mijn kinderen ligt bij mij. Een kind van 17 zit nog heel erg in haar eigen wereld. Dus dat ze haar moeder verwijt niks te doen is mi enigszins inherent aan de leeftijd. Ipv dat op jezelf te betrekken kan je ook met je dochter samen een andere oplossing proberen te vinden. Die zal er heus zijn.
Kimdekim schreef op 24-02-2024 om 15:48:
[..]
Dochter is 17. Je kan de verantwoordelijkheid voor haar niet bij het vriendje leggen. Dat hij een rijbewijs heeft betekent niet dat hij haar chauffeur is. De verantwwoordelijkheid voor mijn kinderen ligt bij mij. Een kind van 17 zit nog heel erg in haar eigen wereld. Dus dat ze haar moeder verwijt niks te doen is mi enigszins inherent aan de leeftijd. Ipv dat op jezelf te betrekken kan je ook met je dochter samen een andere oplossing proberen te vinden. Die zal er heus zijn.
Klopt, het is ook niet de verantwoordelijkheid van vriend om te rijden.
Maar ook niet van TO.
En goed idee dat TO met dochter zoekt naar andere oplossingen, maar als dochter dat niet wilt of die niet bedenkt, is het dus niet de verantwoordelijkheid van TO om alsnog dochter en vriend op te halen. De oplossing is dan: niet gaan.
Ik ben wel benieuwd hoe het afloopt als TO bij haar standpunt blijft om niet te rijden (dat zou ik wel aanraden).
Dochter is 17, dus bijna 18. Dit betekent dat ze zo langzamerhand haar eigen verantwoordelijkheid moet gaan pakken. Van anderen verwachten dat ze je midden in de nacht komen halen vind ik sowieso een belachelijk iets.
Ik zou zeggen ga lekker op de fiets; is het echt te ver dan ga je niet : dan zoek je vertier dichter bij huis.
Pippeltje: "Van anderen verwachten dat ze je midden in de nacht komen halen vind ik sowieso een belachelijk iets."
Het zomaar verwachten vind ik ook raar, maar midden in de nacht mijn kind ergens ophalen vind ik, af en toe, niet raar. Wij doen hier dingen voor elkaar, kind doet boodschappen als ik geen tijd heb en kookt het eten. Mijn broer haalt ons midden in de nacht op bij een vliegveld. Misschien doet kind dat als hij een rijbewijs heeft. Mijn man brengt mij bij extreem weer naar mijn werk omdat ik dan niet op de fiets kan. Paar keer per jaar is dat maar.
Dus de vraag:"zou je mij vannacht op kunnen halen?" is voor mij niet belachelijk. Als dat niet kan zou ik samen overleggen en kijken naar een andere oplossing. Mariet reageert wat heftiger op een, op zich, normale vraag omdat ze zelf niet goed in haar vel zit.
"Nee schat, dat gaat nu niet lukken, ja dat is lastig, is er een andere oplossing zodat jullie toch gezellig uit kunnen?"
Dat wat heftiger reageren herken ik wel. Soms loopt je emmertje even over en reageer je dat af op iemand die dichtbij je staat.
wil40 schreef op 24-02-2024 om 17:45:
Pippeltje: "Van anderen verwachten dat ze je midden in de nacht komen halen vind ik sowieso een belachelijk iets."
Het zomaar verwachten vind ik ook raar, maar midden in de nacht mijn kind ergens ophalen vind ik, af en toe, niet raar. Wij doen hier dingen voor elkaar, kind doet boodschappen als ik geen tijd heb en kookt het eten. Mijn broer haalt ons midden in de nacht op bij een vliegveld. Misschien doet kind dat als hij een rijbewijs heeft. Mijn man brengt mij bij extreem weer naar mijn werk omdat ik dan niet op de fiets kan. Paar keer per jaar is dat maar.
Dus de vraag:"zou je mij vannacht op kunnen halen?" is voor mij niet belachelijk. Als dat niet kan zou ik samen overleggen en kijken naar een andere oplossing. Mariet reageert wat heftiger op een, op zich, normale vraag omdat ze zelf niet goed in haar vel zit.
"Nee schat, dat gaat nu niet lukken, ja dat is lastig, is er een andere oplossing zodat jullie toch gezellig uit kunnen?"
Dat wat heftiger reageren herken ik wel. Soms loopt je emmertje even over en reageer je dat af op iemand die dichtbij je staat.
Daar hebben ze toch taxi's voor? Ik zou dat nooit aan mijn familie vragen, als ik zo'n reis kan betalen dan kan ik die taxi ook betalen en daar hoeft niemand zijn bed voor uit op wat voor tijdstip dan ook
wil40 schreef op 24-02-2024 om 17:45:
Pippeltje: "Van anderen verwachten dat ze je midden in de nacht komen halen vind ik sowieso een belachelijk iets."
Het zomaar verwachten vind ik ook raar, maar midden in de nacht mijn kind ergens ophalen vind ik, af en toe, niet raar. Wij doen hier dingen voor elkaar, kind doet boodschappen als ik geen tijd heb en kookt het eten. Mijn broer haalt ons midden in de nacht op bij een vliegveld. Misschien doet kind dat als hij een rijbewijs heeft. Mijn man brengt mij bij extreem weer naar mijn werk omdat ik dan niet op de fiets kan. Paar keer per jaar is dat maar.
Dus de vraag:"zou je mij vannacht op kunnen halen?" is voor mij niet belachelijk. Als dat niet kan zou ik samen overleggen en kijken naar een andere oplossing. Mariet reageert wat heftiger op een, op zich, normale vraag omdat ze zelf niet goed in haar vel zit.
"Nee schat, dat gaat nu niet lukken, ja dat is lastig, is er een andere oplossing zodat jullie toch gezellig uit kunnen?"
Dat wat heftiger reageren herken ik wel. Soms loopt je emmertje even over en reageer je dat af op iemand die dichtbij je staat.
Ik vraag me af of Mariet heftiger reageerde richting dochter.
Of dat ze nu iets feller overkomt na de reactie van haar dochter, die haar een schuldgevoel probeert aan te praten door TO egoïstisch te noemen, waarvan dochter kennelijk weet dat dat werkt bij TO, omdat die alles eraan wil doen om te bewijzen aan haar dochter (en zichzelf (?), dat ze niet egoïstisch is.
En daardoor zou ze in staat zijn zelfs midden in de nacht haar dochter en vriend ophalen, terwijl dat slecht is voor haar gezondheid.
@TO, heb je fel gereageerd naar je dochter toen je zei dat je hen niet wilde ophalen?
@Wil40, natuurlijk zijn er mensen die wel eens missen in de nacht willen rijden voor iemand. Het gaat er alleen om of TO in deze situatie nu voor dochter MOET rijden en of ze egoistisch is als ze dat niet doet.
Volgens mij zijn de reacties overtuigend: nee, dat is niet egoïstisch, en zeker geen reden om je door de reactie van je dochter te laten opjutten om ze alsnog op te halen ten koste van je gezondheid.
Bolmieke schreef op 24-02-2024 om 18:14:
[..]
Daar hebben ze toch taxi's voor? Ik zou dat nooit aan mijn familie vragen, als ik zo'n reis kan betalen dan kan ik die taxi ook betalen en daar hoeft niemand zijn bed voor uit op wat voor tijdstip dan ook
Het zijn voorbeelden die kunnen voorkomen. Wij kunnen ook prima een taxi betalen. Ik heb ook geen dochter van 17 jaar. Het gaat erom hoe je gewend bent in een gezin/familie met elkaar om te gaan. Dus de vraag hoeft niet belachelijk te zijn, je bent ook niet gelijk niet zelfstandig en je hoeft niet alles alleen op te lossen.
Gaat er hier niet om dat het een vraag is. Vragen en verzoeken doen, waarom niet. Deze vraag bleek een eis te zijn.
Labyrinth schreef op 24-02-2024 om 21:04:
Gaat er hier niet om dat het een vraag is. Vragen en verzoeken doen, waarom niet. Deze vraag bleek een eis te zijn.
Mariet:". Zo vroeg ze me 2 weken geleden of ik haar wilde gaan halen rond 2u ’s nachts omdat ze naar een fuif wou. Ze heeft een vriendje die 20 is en een rijbewijs heeft. Toen ik haar uitlegde dat het voor mij lastig is om hun te komen halen omdat ik me al zo slecht voel en omdat ik dan een slechte nachtrust zou hebben (ik neem slaapmedicatie, want zonder kan ik niet slapen). Als ik hen zou moeten gaan halen, kan ik geen slaappil nemen en dan slaap ik niet tot ik ze afgehaald heb. Dus ik zei ‘met alle begrip, maar ik moet echt aan mijn gezondheid denken nu, anders zit ik zo nog dieper in een dip’. Resultaat, ze was boos op mij en zonderde zich af."
Ik lees het als een vraag.
Ik schrijf niet dat Mariet haar gewoon moet brengen en halen, het gaat erom of haar dochter rare verwachtingen heeft van haar moeder. Of ze zich kan verplaatsen in de mentale gezondheid van haar moeder en deze vraag niet had moeten stellen. Dat zal verschillen bij jongeren, maar volwassenen vinden dat, over het algemeen, al moeilijk. De zware depressie is er vanaf 2022, dat is triest voor Mariet maar heeft natuurlijk ook invloed op je omgeving. Wederzijdse verwachtingen die regelmatig leiden tot teleurstellingen.
