Band verbreken met je moeder.
goedenacht dames en heren, ik zit er al enige tijd over na te denken, om het contact met mijn moeder te verbreken....nooit geen goede band mee gehad....zij wil graag alles bepalen, en daar hou ik niet zo van...ik ga liever mijn eigen weg. Dat was al zo vroeger, en dat is nu nog...net alsof ze niet met haarzelf kan zijn. En zo de controle probeert te houden over wat een ander doet of zegt.......overal heeft ze een aanmerking op. Je word er doodmoe van! Alles wat je zegt is niet goed, maar alles wat mensen om haar heen doen of zeggen, dat is prima! Ze trekt partij voor iedereen behalve mij, wat voor een moeder doet dat? Ik niet iig, gelukkig maar. Ik hou van mijn kinderen, ze zijn mijn alles❤️zij met medewerking van familie, ex familie en exman en dergelijke....hebben ervoor gezorgd dat ik gedupeerd werd, en mijn kinderen kwijtraakte....ik wil de band met haar verbreken, het zou wel fijn zijn, als ik wat steun ervaar hier, en zelf ook mijn ei kwijt kan. Dank je wel! Groetjes Samantha
je hoeft de band niet perse meteen helemaal te verbreken; dat is erg rigoreus. Probeer eens te bedenken onder welke voorwaarden jij het contact met je moeder wel voort zou willen zetten.
Heb je wel eens heel direct met je moeder hierover gesproken/ ruzie gemaakt?
Beetje moeilijk en een kant van het verhaal.
Mijn vader zei altijd er zijn 3 waarheden Jou waarheid Mijn waarheid en De waarheid.
Als ik lees dat je halve familie er voor gezorgd heeft dat je je kinderen kwijtraakte krijg ik toch een gevoel dat je je leven niet op de rit hebt. Waarschijnlijk in jou ogen onterecht maar in andermans ogen weer niet.
Maar als je liever je eigen weg wilt gaan moet je het draadje doorknippen, aan elkaar knopen kan altijd nog en dan kan je zelf je voorwaarde bepalen.
Je schrijft dat je door hen gedupeerd werd en je kinderen kwijt raakte… Misschien lees ik teveel vanuit mijn eigen perspectief, maar gaat het toevallig om de toeslagenaffaire?
Als je daar nog midden in zit, zou ik sowieso het contact niet helemaal verbreken, maar misschien wel flink verminderen en beperken. Je zit dan namelijk in een rollercoaster en dat is niet het ideale moment om beslissingen te nemen.
Ook als het een ander situatie zou ik denk ik eerst kijken of het beperken van het contact niet al voldoende helpt. Verbreken is nogal rigoureus en stel dat er iets gebeurt, maakt dat het wel lastig.
Pippeltje schreef op 10-08-2023 om 08:29:
je hoeft de band niet perse meteen helemaal te verbreken; dat is erg rigoreus. Probeer eens te bedenken onder welke voorwaarden jij het contact met je moeder wel voort zou willen zetten.
Heb je wel eens heel direct met je moeder hierover gesproken/ ruzie gemaakt?
Als je zelf niets positiefs haalt uit je contact met je ouders is er geen reden het contact te houden.
Decembermamma schreef op 10-08-2023 om 14:56:
[..]
Als je zelf niets positiefs haalt uit je contact met je ouders is er geen reden het contact te houden.
Ik denk dat daar snel te licht over gedacht wordt. Ik heb net een boek gelezen over contact breuken in de familie en uit de praktijk blijkt dat er veel schade; verdriet en depressie mee berokkend kan worden. Vaak heb je er zelf ook meer last van dan je denkt en is het moeilijk om de stap terug weer te zetten. Ook stel je allerhande andere familieleden in moeilijke posities die daar op hun beurt ook weer verdriet en last van hebben.
Daarom is het goed zorgvuldig na te gaan hoe het contact nog wel enigszins in stand te houden is en het eerst met minimaal contact of contact op bepaalde voorwaarden te onderhouden. Echt helemaal verbreken kan altijd nog.
Wat ook een punt is om over na te denken: vaak kan het helpen om je ik-gevoel te verstevigen: veel mensen die dit soort problemen hebben met mensen die nabij staan die hebben vaak moeite met het aangeven van hun grenzen. Met een therapie of methode om dat te verbeteren kun je, behalve dat je het contact beter kan hanteren, ook vaak gelukkiger, ontwikkelder en wijzer verder met je leven.
Ik ken zo'n soort situatie van nabij. Waar het in die situatie eigenlijk om ging:
- kind kreeg vooral te horen wat het niet goed deed
- kind kon niet voor zichzelf opkomen /assertief reageren.
Ik lees bij jou hetzelfde. Ik raad je aan iets aan je assertiviteit te gaan doen. En dat is niet makkelijk. Daar heb je echt hulp bij nodig. Assertiviteit is namelijk zonder oordeel kunnen zeggen wat je wel of niet prettig vind. Dat is al heel moeilijk. Maar eerst moet je dan nog ontdekken dát je iets niet prettig vind en waaróm je het niet prettig vindt. Want als je dat niet weet, kan je 't een ander ook niet vertellen. Soms komt zo'n proces makkelijker op gang als je even uit het systeem stapt. Maar ik zou proberen het op gang te brengen terwijl er nog wel contact is. En met iemand die je daarin kan coachen.
Decembermamma schreef op 10-08-2023 om 14:56:
[..]
Als je zelf niets positiefs haalt uit je contact met je ouders is er geen reden het contact te houden.
Ook niet mee eens.
Haal ook niets positiefs uit de relatie, maar ze is eenzaam en ik tolereer haar. We hoeven verder niet veel meer dan dat.
Contact verbreken hoeft dus niet, maar je kunt het wel beperken.
Mijn moeder heeft mij gedragen, op deze wereld gezet en uren en uren, nachten en dagenlang mij gekoesterd, getroost en liefde gegeven met bloed zweet en tranen, slapeloze nachten en haar stinkende best voor mij gedaan. Ik kan mijn moeder nu ook vaak niet uitstaan omdat ze zo bazig is of alles beter weet, maar dan kijk ik weer naar mijn eigen kind en denk ik: "nee, als jij mij ooit nooit meer wil zien en de band wil verbreken is mijn verdriet ondraaglijk." Een kind dat je verstoot gun ik niemand. Ook mijn eigen moeder niet.
Moederkareltje schreef op 11-08-2023 om 22:34:
Mijn moeder heeft mij gedragen, op deze wereld gezet en uren en uren, nachten en dagenlang mij gekoesterd, getroost en liefde gegeven met bloed zweet en tranen, slapeloze nachten en haar stinkende best voor mij gedaan.
Maar wat nu als dit niet zo is geweest dat je weet dat oma van kleins af aan al ingegrepen heeft dat oma ontdekte dat je een vergevorderd abscess onder de arm had. Dat je moeder als je in de ochtend naar school ging nog in bed lag. De je voor je naar bed gaat klaagde dat ze je astma aanval van die nacht ervoor hoorde en hoopt dat ze vannacht wel door kan slapen.
Decembermamma schreef op 12-08-2023 om 08:24:
[..]
Maar wat nu als dit niet zo is geweest dat je weet dat oma van kleins af aan al ingegrepen heeft dat oma ontdekte dat je een vergevorderd abscess onder de arm had. Dat je moeder als je in de ochtend naar school ging nog in bed lag. De je voor je naar bed gaat klaagde dat ze je astma aanval van die nacht ervoor hoorde en hoopt dat ze vannacht wel door kan slapen.
Ik vraag me soms ook nog wel eens hardop af hoe het mogelijk is dat ik nog op deze aarde rondloop. Maar mijn moeder wordt dan alleen maar boos. Voelt zich direct aangevallen en niets is haar schuld.
Ben 2 jaar lang weggestopt in een kindertehuis waar misbruik plaatsvond. Weet nog steeds niet waarom ik daar zat, al heb ik een vermoeden.
Moest mijn eten op de wc eten
Moest slapen op het spiraal van mijn bed
Moest alle deuren langs om alle genodigden voor mijn kinderfeestje af te zeggen.
En zo kan ik nog uren doorgaan.
Kan mijn dagen vullen met depressies en wrok, maar ik ben meer dan dat. Dus mijn hele verleden zit achter slot en grendel en laat het mijn leven niet bepalen. Vergeven doe ik het haar nooit, vergeten doe ik het nooit en een sorry zal ik nooit krijgen want ze snapt niet wat ze fout heeft gedaan.
Maar het is goed zo. Ze is er nu eenmaal en ze is geweldig voor haar kleinkinderen. Eigenlijk is ze nu de moeder die ze nooit was en dat zie ik dan maar als haar sorry.
Tjonge wat een verhaal. Als ik jou was zou ik het antwoord niet op een openbaar forum zoeken maar bij een goede specialist.
Mijn advies, voor zo ver je er iets aan hebt, wees wijs en bewaar het contact op een laag pitje. Ik merk namelijk dat in elke levensfase ik er vragen komen over vroeger. Omdat die tijd enorm vormend is. Die kan alleen jouw moeder beantwoorden.
