Band tussen partner en je kinderen
Hallo allemaal
Sinds twee jaar ben ik samen met mijn vriend. Hij heeft twee kinderen van 16 en 18, ik heb er twee van 13 en 15.
Hoewel hij vriendelijk is voor mijn kinderen, en babbelt met hen, blijft hij afstand behouden tov hen.
Mijn oudste, een tienermeid, heeft regelmatig heel moeilijke pubergrillen. Wanneer dat gebeurt, sluit hij zich volledig af voor haar, hij veroordeelt haar gedrag, en heeft het alleen maar over hoe vervelend híj die situatie dan vindt. Uiteraard raken die grillen mij ook flink, maar een beetje steun van hem hoef ik op dat moment niet te verwachten. Hij heeft ook een tienerdochter, maar zij is slim, knap en pubert totaal niet.
Hij verwijt mij dat ik alles met de mantel der liefde bedek, en dan staat het als een blok tussen ons in.
Ik vraag me af of ik meer zou mogen verwachten van hem op dit vlak. Misschien is het een vorm van zelfbescherming. Want voor mij had hij twee keer een relatie met een vrouw met kinderen. De eerste keer was dat de mama van zijn kinderen. Zij had al een babyzoontje uit een eerdere relatie. Dat jongetje heeft hij in zijn hart gesloten als zijn eigen kind. Hij deed er alles voor. Het afscheid viel hem zwaar, toen ze uit elkaar gingen
Het contrast met nu is dan ook erg groot. Ik verwacht niet dat hij een vaderrol opneemt, mijn kinderen hebben een papa, maar is het abnormaal van mij om te denken dat er meer zou mogen zijn?
Tja, het is altijd erg lastig hoor, de kinderen van een ander. Ik zou je verwachting omlaag schroeven, want je mag blij zijn als die relatie niet al te grote problemen geeft. Wat je wel kan doen is aangeven dat je het lastig vindt zoals hij erover doet en bespreken dat het feit dat hij wel een volgzame dochter heeft, niet betekent dat jij iets verkeerd doet of hebt gedaan. En dat hij niets met jouw dochter hoeft maar je wel van hem verwacht dat hij jou steunt en niet afzeikt.
En als je zin hebt in een bak ruzie kun je erbij zeggen dat zijn dochter misschien wel niet rebelleert omdat ze niet durft en veel te streng opgevoed....
Wat doe jij met zijn kinderen?
Mannen zijn daar ook echt afstandelijker in denk ik.
Hier een tijdje een buitenlandse gastdochter gehad. Ik deed veel meer met haar en heb me ook meer gehecht dan man.
Het komt dus wel eens uit op ruzie als ik er dieper op inga. Ik heb me tot nu toe nog kunnen inhouden om niet te zeggen dat hij het zo gemakkelijk heeft met zijn 'perfecte' kinderen... Maar 't is lastig soms.
Ik ben er ook zeker van dat mijn gevoel naar zijn kinderen toe, veel veel warmer is dan dat van hem naar de mijne...
Is de bejegening wederzijds ? Met andere woorden : zijn jouw kinderen ook min of meer afstandelijk naar hem ? Het kan zijn dat hij aanvoelt dat hij zich beter niet teveel met de perikelen van jouw kinderen kan bemoeien omdat dat niet gewaardeerd zou kunnen worden door hen. Ik zeg dat omdat de kinderen van mijn partner mij altijd op grote afstand hebben gehouden. Die behoefte heb ik gerespecteerd. Daardoor hebben we nu een vriendelijke, maar erg oppervlakkige band.
Wel neen, ze houden hem zeker niet op afstand. Ze hebben hem heel graag en tonen dat ook.
