Alweer gevoelens terwijl nog in rouw vorige relatie
Nog maar een paar maanden geleden is de relatie met wat ik dacht dat de liefde van mijn leven was verbroken. Ik was er compleet kapot van en erg de weg van kwijt.
Nu twee weken geleden sprong er opeens een vonk over met een man die ik al langer kende. Man laat erg duidelijk blijken mij erg leuk vinden. Ik vind hem ook erg leuk en krijg zeker kriebels in mijn buik van hem. We hebben een erge klik en kunnen tot midden in de nacht zitten praten. Door hem voel ik me weer veel beter en zie ik de toekomst weer zonnig.
Maar tegelijkertijd ben ik zo vreselijk in de war. Ik ben echt nog niet over mijn vorige relatie heen. Heb daar nog veel verdriet over. (dit weet hij ook trouwens). Dus hoe kan ik dan toch die kriebels hebben? Ben ik dan verliefd op de aandacht opeens weer? Ben ik aan het vluchten? Of heb ik juist ongelooflijke mazzel dat er al zo snel weer een geweldige man op mijn pad komt? Maar het kan toch niet dat terwijl je aan het rouwen bent om de ene man (zo voelt het echt), ondertussen verliefd wordt op de volgende man?
Mijn verstand zegt dat ik rigoureus moet stoppen met nieuwe man en eerst mijn oude relatie moet verwerken. Maar aan de andere kant wil ik dat niet omdat het zo fijn voelt en ik hem zo leuk vind.
Maar dan denk ik weer aan hoe de liefde met mijn vorige vriend begon. Dat was zo alles overweldigend. Vanaf dag 1 wilde ik geen minuut meer zonder hem zijn en miste ik hem verschrikkelijk als hij niet bij me was. Dat heb ik nu niet. Dus dan twijfel ik weer of ik eigenlijk wel echt verliefd ben omdat ik weet hoe ik het ook kan voelen.
Ik zucht maar weer eens... Erg in de war overal van dus en wat input zou ik goed kunnen gebruiken.
Go with the flow
Ik zou gewoon stoppen met piekeren en vertrouwen in jezelf hebben. Heb je het fijn met deze nieuwe man? Dan lekker van genieten. Wat morgen komt weet je met geen enkele opbloeiende relatie.
Ik ben ook ooit eens zo allesoverweldigend verliefd geweest, en ik ben ook heel ongelukkig geweest dat hij de relatie verbrak. Maar achteraf gezien, was hij ook niet goed voor me. Ik was zo verliefd dat ik alles voor hem deed, ik ging over mijn grenzen heen, en kon eigenlijk niet mezelf zijn (bij alles zat ik te denken wat hij ervan zou vinden).
Op mijn man was ik wel verliefd, maar niet zo allesoverheersend. Eerst echt goede vrienden, en toen is de vlam pas gekomen. En ik ben na meer dan 10 jaar nog steeds gek op hem, en vindt het leven met hem echt heel erg warm en fijn.
Het enige wat volgens mij wel belangrijk is, is dat het wel klikt in bed. Want als je je echt lichamelijk niet aangetrokken voelt tot hem, dan gaat het nooit lang duren.
Waarom niet?
"Maar het kan toch niet dat terwijl je aan het rouwen bent om de ene man (zo voelt het echt), ondertussen verliefd wordt op de volgende man?"
Waarom niet? Het gebeurt. En het is mij ook al eens overkomen. Het enige wat ik je zou afraden nu heel hard in een nieuwe relatie te duiken, waarmee ik bedoel dat jullie elkaar elke dag zien en er niks anders meer lijkt te zijn. Doe het rustig aan en geniet!
Wat kan er mis gaan?
Ik zou er gewoon van genieten, het helpt je wellicht door de moeilijke tijd heen.
Grote kans dat dit een rebound is, maar wat dan nog? Je hoeft toch niet gelijk te trouwen?
Met rebound getrouwd
drie maanden nadat mijn spannende, romantische en superleuke relatie werd verbroken ontmoette ik iemand anders. Op de dag dat ik huilend van verdriet bij de telefoon zat te twijfelen of ik mijn ex moest bellen, belde een vriend van me of ik zin had in een feestje. Nee dus, maar ik ben toch gegaan. En daar ontmoette ik iemand. En die iemand was leuk. Niet zo leuk en spannend als ex (vond ik in het begin), maar wel zeer aangenaam gezelschap. Hij begreep het dat ik nog verdrietig was om de verbroken relatie. Ik werd verliefd op hem, maar ook niet zo allesoverheersend. Voor mezelf was die begintijd ook heel verwarrend, maar inmiddels zijn we bijna 12 jaar getrouwd. En nog steeds ben ik heel blij met hem!
Dat is ook zo
Het is misschien ook zo dat ik het meer moet laten gaan en laten komen zoals het komt. Ik ben vooral in de war van wat ik allemaal voel, dat het echt zo naast elkaar kan bestaan. En ben ook wel bang om zijn gevoelens te kwetsen, wil ook niet met hem 'spelen'.
Leuk om die ervaringsverhalen te lezen van rebound liefdes die zijn gebleven! Wie weet hè, misschien heb ik wel gewoon geluk.
Voorlopig helpt het me wel een stuk om me weer wat beter te voelen, en daar ben ik al erg blij mee.
Misschien start ik nog wel een draadje over verliefd zijn, hoe 'erg' je dat was, en of je ook aan je heftigste verliefdheid bent blijven hangen Dat is wel iets waar ik wat aan twijfel. Zo heftig als bij mijn ex voelt het allemaal niet. En is het dan wel 'goed' hè?
Wat ik me afvraag
Zijn er mensen die met zo'n enorme verliefdheid bij elkaar gebleven zijn? En na zeg 10 jaar nog steeds gelukkig zijn samen?
Ikke niet hoor
De verliefdheid was hier vrij snel exit als ik erop terugkijk. Wat overblijft: samen het leven meemaken, bevalt mij stukken beter dan het gedoe van de 'grote onmogelijke liefde' die ik daarvoor 4 jaar volhield.
En snuggle's: ik ontmoette mijn man 4 maanden na die breuk. Was toen nog wel aardig jong 
Rustig aan, geen haast...maar doen! Pluk de dag!
Oke dan
Grappig, ik had meer reacties verwacht in de trant van, verwerk eerst je oude relatie voor je iets nieuws begint. Maar jullie zijn nogal eensgezind dat ik het rustig moet laten komen zoals het komt. Dus jullie hebben me overtuigd en ik ga het niet meer afhouden en er zelfs van proberen te genieten.
Oe spannend ook wel weer haha!
