Als je man nog sturing nodig heeft
Dag allemaal,
Ik weet even niet meer zo goed wat ik met de volgende situatie moet:
2 van onze kinderen zijn erg moeilijk in de omgang. Dit vraagt veel van ons. Echter daarbij komt dat mijn man ook heel veel sturing nodig heeft. Ik moet hem alles uitleggen, het is net als dat je een kind alles nog moet leren (nadat er dagelijks dus praktische dingen eerst mis gaan). Ook op het gebied van algemene ontwikkeling, sociale omgang etc. Alles wat voor mij al 20 jaar bekend is zegmaar voor hem nog nieuw. Ook moet alles bij mijn man en 2 van onze kinderen op specifieke tijden en manieren gebeuren. Ik houd van hem en ik weet dat hij enorm zijn best doet maar toch is het zo onhandig als je man nog zoveel sturing nodig heeft en zoveel moet leren terwijl je tegelijk ook samen een druk jong gezin hebt. Ik merk dat het mij daardoor vaak teveel word en ik dan op hem ga schelden om vervolgens weer spijt te hebben omdat ik weet dat hij wel zijn best doet. Wat hij daarentegen nl wel goed kan is bijv een lopende agenda zijn. Ook helpt hij graag mee in het gezin. Ook staat hij gelukkig open om te leren dus daar ligt het allemaal niet aan en juist daarom vraag ik mij af waarom ik mijzelf in zulke gevallen niet kan beheersen qua frustratie. Wat ik erbij moet vermelden is dat zijn ouders vroeger weinig tot geen tijd voor hem hadden, en ook gingen ze nooit op vakantie. Dagjes weg: ja standaard 1 dag per jaar. Zijn ouders zijn verder 'tokkies' qua manieren etc. Dus ik kan ook wel goed begrijpen dat hij ook maar een product van zijn opvoeding is.
Elke dag neem ik mij voor om geduldig te blijven, en alle problemen en specifieke wensen van iedereen rustig op te lossen maar ik kan het niet of althans niet gezien dat voortdurend zo doorgaat. En dat is dan weer mijn probleem.
Ja ach, zo’n traphekje etc. Het gebeurt echt iedereen wel eens, niemand functioneert op dat vlak helemaal perfect.
Dat je als mede ouder dan boos wordt snap ik wel, dat is ook de schrik. Ik word ook weleens boos om dat soort situaties. Maar zelf laat ik heus ook weleens steken vallen en als iemand dan boos wordt maakt het dat niet beter.
En iemand zei dat je juist bij IADH kinderen een zeer goed functionerende ouder nodig hebt. Het is natuurlijk nu net de grap dat zo’n kind zijn genen van een ouder heeft
( en daar zitten ook echt fantastisch veel kansen maar die moet je dan wel willen zien)
Pinokkio schreef op 07-11-2023 om 12:43:
[..]
Zoals ik het lees twijfelt ze daar zelf ook wel wat aan. Lijkt me heel gezond om die optie te onderzoeken.
En mijn reactie kwam vooral ook wel voort uit de vele reacties waarin de man onmiddellijk als volledig incompetent werd neergezet. We hebben echt veel en veel te weinig info om goed te kunnen oordelen.
Wat is koud? Wat is zonder jas? Wat is aandacht geven aan vrouwen? (En dus niet, wat er meteen door iemand van is gemaakt: contact onderhouden) wat is knoeien? Wat is vieze was? Enz enz enz.
Het is nu iig wel eenmaal zo dat mensen die net een wat andere route kiezen vaak meteen voor incompetent worden weggezet. (Niet alleen perse hier)En als stel kom je nu eenmaal ook snel in bepaalde patronen terecht. Die moet je goed onderzoeken en een voorbarig oordeel helpt daar niets bij.
Aandacht voor andere vrouwen kan uiteraard ook uit het gedrag van z’n eigen vrouw voortkomen.
MamaE schreef op 07-11-2023 om 13:40:
[..]
Dat klopt. Toch kunnen incidenten ook grote gevolgen hebben. Mijn zus had zich opgerold als een egeltje, dat is haar redding geweest. Net zoiets als spelen in een draaiende auto. Vaak gaat het goed, maar als zo'n gevaarte gaat rijden, kunnen de gevolgen enorm zijn.
Als iemand daadwerkelijk een relatie aangaat met iemand die functioneert op het niveau van een zesjarige, heb ik daar wel vraagtekens bij. Hoezo merk je dat niet? En de familie van dat meisje dan? Vinden die een dergelijke ongelijkwaardige relatie echt een goed idee? Want dat is het natuurlijk wel.
Dit meisje had tegen zichzelf beschermd moeten worden en nooit moeder moeten worden.Een kind van zes laat je niet alleen met andere kleine kinderen en maak je daar ook niet verantwoordelijk voor. Van een volwassen persoon met een normale intelligentie mag je dat wel verwachten. Je verwachtingen aanpassen aan de mogelijkheden van iemand is logisch, maar er is ook een ondergrens.
Incidenten kunnen zeker grote gevolgen hebben, dat ontkend niemand. Maar een incident kan iedereen gebeuren, hoe heftig ook, ook al doe je het niet expres. Als er stelselmatig incidenten zijn is het zaak om verder te kijken waar dat aan ligt.
In het geval van neef Gingerman; dit speelde in de begin jaren 90. Neef komt uit een zeer streng gelovig milieu ( Gingerman ook maar deze tak was nog een tandje erger) waar er nauwelijks sprake was van elkaar goed leren kennen, dingen samen doen, er werd over veel zaken niet gepraat. Het draaide vooral om snel trouwen met iemand uit dezelfde kerk en kinderen krijgen. Zijn vrouw had na de basisschool, kort op de huishoudschool gezeten en door veel na te doen, stil/verlegen te zijn en op te groeien in een wereldje waarin een vrouw maar 1 recht had en dat was het aanrecht, viel haar lage niveau niet op. Pas toen er meer op haar bordje kwam viel het op.
Nou wil ik niet beweren dat man van TO een lage intelligentie heeft. Maar waar en hoe je opgroeid speelt zeker mee in je basisvaardigheden.
Gingergirl schreef op 07-11-2023 om 16:20:
[..]
Nou wil ik niet beweren dat man van TO een lage intelligentie heeft. Maar waar en hoe je opgroeid speelt zeker mee in je basisvaardigheden.
Absoluut met gequote stukje eens, maar ik zie/hoor en lees ook heel regelmatig dat ‘jeugd’ wel heel vaak misplaatst ‘gebruikt’ wordt om huidig gedrag te bagatelliseren.
Natuurlijk neemt een ieder zijn/haar eigen rugzakje qua opvoeding mee uit zijn/haar eigen jeugd, maar………..
……..ook iedereen wordt ouder en wijzer en doet een ieder zijn/haar eigen gewaarwordingen op naarmate men omgaat met andere mensen in andere bubbels. Dan merk je op een gegeven moment écht wel op dat het ook anders kan dan zoals jij het gewend bent (geweest) of dat je denkt, zoals het mij vroeger overkwam, dat ga ikzelf anders doen als ik ouder/vader/moeder ben. En dit alles met behulp van je partner, schoonfamilie, vrienden of evt professionele hulp.
Alles maar blijven steken op hoe het gebeurde in jouw jeugd houdt (voor mij persoonlijk) niet altijd stand als excuus voor je handelingen in de toekomst! Dat vind ik kiezen voor de makkelijkste weg, de weg om er zo min mogelijk moeite voor te doen een (negatief) patroon te doorbreken. De zgn weg van de minste weerstand!
Iemand met een normale gemiddelde intelligentie kan ook zelf nadenken en goed van fout onderscheiden. Daarop acteren is een tweede en welke keuze maak je daarin?
Is hier wél sprake van een laag IQ en EQ, dan begrijp ik niet dat hetgeen als voorbeelden worden aangehaald niet eerder zijn opgevallen voordat er kinderen kwamen. Sowieso op zn minst toen er 1 kind kwam en men voor een 2e kind ging, ik geloof gewoon echt niet dat het daarvoor niet is opgemerkt.
RoodVruchtje schreef op 07-11-2023 om 17:18:
[..]
Absoluut met gequote stukje eens, maar ik zie/hoor en lees ook heel regelmatig dat ‘jeugd’ wel heel vaak misplaatst ‘gebruikt’ wordt om huidig gedrag te bagatelliseren.
Natuurlijk neemt een ieder zijn/haar eigen rugzakje qua opvoeding mee uit zijn/haar eigen jeugd, maar………..
……..ook iedereen wordt ouder en wijzer en doet een ieder zijn/haar eigen gewaarwordingen op naarmate men omgaat met andere mensen in andere bubbels. Dan merk je op een gegeven moment écht wel op dat het ook anders kan dan zoals jij het gewend bent (geweest) of dat je denkt, zoals het mij vroeger overkwam, dat ga ikzelf anders doen als ik ouder/vader/moeder ben. En dit alles met behulp van je partner, schoonfamilie, vrienden of evt professionele hulp.
Alles maar blijven steken op hoe het gebeurde in jouw jeugd houdt (voor mij persoonlijk) niet altijd stand als excuus voor je handelingen in de toekomst! Dat vind ik kiezen voor de makkelijkste weg, de weg om er zo min mogelijk moeite voor te doen een (negatief) patroon te doorbreken. De zgn weg van de minste weerstand!
Iemand met een normale gemiddelde intelligentie kan ook zelf nadenken en goed van fout onderscheiden. Daarop acteren is een tweede en welke keuze maak je daarin?
Is hier wél sprake van een laag IQ en EQ, dan begrijp ik niet dat hetgeen als voorbeelden worden aangehaald niet eerder zijn opgevallen voordat er kinderen kwamen. Sowieso op zn minst toen er 1 kind kwam en men voor een 2e kind ging, ik geloof gewoon echt niet dat het daarvoor niet is opgemerkt.
Ik ben het eens met jou post. Zo zal het voor het gros van de mensen ook zo gaan.
Toch heb ik zelf wel het idee ( puur mijn mening) dat het misschien ook een beetje een vrouwending is. Mijn ervaring is dat vrouwen meer op elkaar letten en naar andere details kijken dan mannen, gevoeliger zijn voor " doe ik het wel goed" of " hoe het ook kan of hoort" en vinden daardoor ook eerder iets vanzelfsprekend om het zus of zo te doen want anderen doen het ook. Mannen zijn met sommige details veel minder bezig, letten daar bij elkaar ook niet op en ervaren het goed en fout ook anders. Iemand heeft ooit de term Vrouwen komen van Venus en mannen komen van Mars, en daar zit naar mijn mening wel een kern van waarheid in. En natuurlijk heb ik het dan niet over zeer gevaarlijke situaties waar aanpassing echt noodzakelijk is.
Op topic in combi met jouw zin dat het niet is opgemerkt; soms valt iets niet op maar vaak hebben vrouwen ook het idee " hij verandert vast wel"....
De wel of geen winterjas-discussie heb ik een beetje overslagen, dus wie weet is deze vraag zelf al gesteld:
Wat vindt jouw man er zelf van? Snapt hij dat je soms zo gefrustreerd bent dat je gaat schelden? Vindt hij ook wel dat hij dingen achteraf dingen anders kon doen of ziet hij het echt niet? Het kan ook nog zo zijn misschien dat hij het wel ziet maar het hem eigenlijk niet zo erg boeit, maar jou wel ter wille wil zijn. Dat maakt wel uit of hij het ooit echt gaat leren denk ik. Als hij niet intrinsiek gemotiveerd is om zorgvuldiger te zijn en het ook echt niet ziet, vraag ik me af of zijn gedrag kan veranderen.
Philou schreef op 07-11-2023 om 14:43:
[..]
Sorry, te weinig informatie om te kunnen oordelen of iemand een jas nodig heeft maar genoeg om te stellen dat het niet erg is? Nu zeg ik niet dat jij dat hebt gesteld, hoor, maar het bevreemd mij. lees het ‚je‘ niet als jij of jou maar als men.
Zeg je, wij kijken in de winter altijd naar het weerbericht en bepalen dan of een jas nodig is. Dus zonder die informatie vind ik het logisch dat iemand denkt dat een jas niet nodig is? Zeg je dan eigenlijk bij te weinig feiten kunnen we wat gezegd is niet staven en daarom is het onzin?
Winter en jas, het is een combinatie die gek genoeg echt niet vreemd is. Je kan er allerlei vraagtekens bij zetten maar het blijft een logische. Nu kan het best zijn, bijv in geval van autisme, dat dit soort dingen niet gezien (kunnen) worden maar om daarmee de realiteit om te draaien dat degene die stelt dat je kinderen een jas aandoet in winter bij het naar buitengaan, een overtrokken veeleisende ouder is, is wel radicaal het uiterste. Iemand met ass kan contekstblind zijn voor wat betreft dit soort situaties maar als de partner die blindheid opmerkt en aankaart, dat inzicht gewoon te ontkennen.. dan valt diens gebrek aan blindheid op. De boel opeens omdraaien vind ik dan heel bijzonder.
Je hoeft niet overal eerst een boom op te zetten of je onder knoeien exact hetzelfde verstaat, of winter of vieze was etc. Bij sommige onderwerpen doen we dat niet. Wat is vreemdgaan? Joh dat noem ik geen vreemdgaan, dus dat is het ook niet. Het kan dat je elk wat anders verstaat onder vreemdgaan maar daarmee ga ik toch geen gesprek met je aan dat je iets heel anders moet zien, als dat voor jou duidelijk wel zo is. Anders laat ik jou toch niet in jouw waarde? Kennelijk is er iets gebeurd wat het vertrouwen heeft aangetast en of dat bij ook zo zou zijn, lijkt mij niet perse belangrijk.
Maar, genoeg hier over.
Mmhh Philou, dat vind ik toch echt wel een lastige hoor.
Je hebt het over ‘in waarde laten’, maar is dat niet juist hetgeen dat nu níet gebeurt bij partner van to?
(waarbij ik natuurlijk heus wel snap dat er gedrag is dat je met geen enkele mogelijkheid ‘in waarde kunt laten’, puur omdat het écht volledig ongepast/ onverantwoord etc is.
Over het algemeen doen wij mensen In groot of klein groepsverband echt heel veel dingen die helemaal niet zo verantwoord, gezond, wijs of verstandig zijn. En wordt dat gedrag wel geaccepteerd/ geaccordeerd etc, puur omdat we het nu eenmaal ‘allemaal’ zo doen.
Pinokkio schreef op 08-11-2023 om 02:01:
[..]
Mmhh Philou, dat vind ik toch echt wel een lastige hoor.
Je hebt het over ‘in waarde laten’, maar is dat niet juist hetgeen dat nu níet gebeurt bij partner van to?
(waarbij ik natuurlijk heus wel snap dat er gedrag is dat je met geen enkele mogelijkheid ‘in waarde kunt laten’, puur omdat het écht volledig ongepast/ onverantwoord etc is.
Over het algemeen doen wij mensen In groot of klein groepsverband echt heel veel dingen die helemaal niet zo verantwoord, gezond, wijs of verstandig zijn. En wordt dat gedrag wel geaccepteerd/ geaccordeerd etc, puur omdat we het nu eenmaal ‘allemaal’ zo doen.
Deze hele situatie is nogal stressvol voor twee ouders, laat staan voor 1 (want dat is het feitelijk) en die ene ouder wordt er op de gekste momenten aan herinnerd dat de aandacht geen moment kan verslappen. Die ouder is de grootste kurk waar het gezin op drijft. Het lijkt mij dat dit overleven is en overleven gaat helaas nooit charmant. Schelden is niet wat deze situatie nodig heeft maar het mogelijk een manier om de druk van de ketel even kwijt te zijn.
Er is duidelijk behoefte aan verlichting. Voor je die gaat zoeken, vraag na bij Mee (of de vereniging voor autisme.. ik weet niet hoe die heet) of er nog praatgroepen zijn voor vrouwen met een partner met autisme en sluit je eens aan. Daar zit heel veel ervaring en kennis, ook met de juiste ingang vinden bij hulpverlening. Een kennis werkte bij Mee (en daarvan weet ik dit) maar is er al een tijdje weg.
Philou schreef op 08-11-2023 om 13:48:
[..]
Deze hele situatie is nogal stressvol voor twee ouders, laat staan voor 1 (want dat is het feitelijk) en die ene ouder wordt er op de gekste momenten aan herinnerd dat de aandacht geen moment kan verslappen. Die ouder is de grootste kurk waar het gezin op drijft. Het lijkt mij dat dit overleven is en overleven gaat helaas nooit charmant. Schelden is niet wat deze situatie nodig heeft maar het mogelijk een manier om de druk van de ketel even kwijt te zijn.
Er is duidelijk behoefte aan verlichting. Voor je die gaat zoeken, vraag na bij Mee (of de vereniging voor autisme.. ik weet niet hoe die heet) of er nog praatgroepen zijn voor vrouwen met een partner met autisme en sluit je eens aan. Daar zit heel veel ervaring en kennis, ook met de juiste ingang vinden bij hulpverlening. Een kennis werkte bij Mee (en daarvan weet ik dit) maar is er al een tijdje weg.
Want hij heeft een diagnose of die moet hem eerst aangepraat worden? En nee als iemand uitschelden omdat hij/zij iets niet kan een manier is om druk te verlichten lijkt me dat je eerst hulp gaat zoeken voor jezelf voor je de schuld bij een ander probeert te leggen of druk van je ketel laat ten koste van de persoon die je lief zou moeten hebben. Als een man op z’n vrouw en moeder van z’n kinderen scheldt om de druk van die domme vrouw van hem die te dom is om zelfstandig te poepen wat te verlichten is dat ook niet oké. Evenmin vind ik dat van een vrouw oké.
Nick90 schreef op 08-11-2023 om 17:40:
[..]
Want hij heeft een diagnose of die moet hem eerst aangepraat worden? En nee als iemand uitschelden omdat hij/zij iets niet kan een manier is om druk te verlichten lijkt me dat je eerst hulp gaat zoeken voor jezelf voor je de schuld bij een ander probeert te leggen of druk van je ketel laat ten koste van de persoon die je lief zou moeten hebben. Als een man op z’n vrouw en moeder van z’n kinderen scheldt om de druk van die domme vrouw van hem die te dom is om zelfstandig te poepen wat te verlichten is dat ook niet oké. Evenmin vind ik dat van een vrouw oké.
Liever een wereld zonder schelden, zonder door rood licht rijden, zonder boetes etc maar hoe realistisch is dat? Het gaat erom wat de motivatie, contekst, is achter het schelden. En ik denk nu eenmaal niet dat TS een in en in slecht mens is dat geniet van schelden.
Dus, wat jij schrijft, dar zeg ik niet maar als je de wereld perse binair wilt zien, is er alleen wit of zwart. Als het niet het een is, zal het wel het andere zijn. Maar om nu opnieuw uit te leggen wat ik bedoel, en terwijl jij niet de TS bent, gaat wat ver. Dat neemt niet weg dat dit een persoonlijke vraag voor jou kan zijn die je eens aan iemand in je omgeving kan stellen.
Wat je verder bedoelt met schelden en een domme vrouw, ik heb geen idee waar dit op slaat maar dat laten we maar even voor zich.
Philou schreef op 08-11-2023 om 18:41:
[..]
Liever een wereld zonder schelden, zonder door rood licht rijden, zonder boetes etc maar hoe realistisch is dat? Het gaat erom wat de motivatie, contekst, is achter het schelden. En ik denk nu eenmaal niet dat TS een in en in slecht mens is dat geniet van schelden.Dus, wat jij schrijft, dar zeg ik niet maar als je de wereld perse binair wilt zien, is er alleen wit of zwart. Als het niet het een is, zal het wel het andere zijn. Maar om nu opnieuw uit te leggen wat ik bedoel, en terwijl jij niet de TS bent, gaat wat ver. Dat neemt niet weg dat dit een persoonlijke vraag voor jou kan zijn die je eens aan iemand in je omgeving kan stellen.
Wat je verder bedoelt met schelden en een domme vrouw, ik heb geen idee waar dit op slaat maar dat laten we maar even voor zich.
Dan zou ik het sowieso niet vergoelijken met termen als druk van de ketel en meer blabla zoals een ideale wereld en de in de niet ideale wereld is schelden gewoon normaal voor jou blijkbaar. Ik heb van jou verder geen uitleg nodig want ik begrijp in elk geval dat er nooit een excuus is om te schelden op je vrouw of kinderen. Gewoon niet. Maakt niet uit wat ze doen, schelden is er niet bij. Misschien dat jij het anders doet maar ik zou nooit op m’n vrouw schelden. Als ik dat doe is er iets ernstig mis
Nick90 schreef op 08-11-2023 om 18:58:
[..]
Misschien dat jij het anders doet maar ik zou nooit op m’n vrouw schelden. Als ik dat doe is er iets ernstig mis
Maar je deed het toch niet.
Als je dat doet betekent dat er iets goed mis is: dat is nu precies wat er aan de hand is, in mijn optiek. Dank je dat ik adh hiervan dat nog even naar voren kan brengen.
Philou, je schrijft dat je niet denkt dat TS een in en in slecht mens is die geniet van het schelden. Ik denk dat man van TS ook geen in en in slecht mens is die er van geniet dat hij frustratie oproept bij zijn vrouw. Het is wat mij betreft geen schuldvraag, wie is er 'goed' en wie is er 'fout', maar dat oordeel proef ik wel uit je reacties. Excuses als ik dat verkeerd interpreteer.
Ik zie dat jij bijvoorbeeld steeds terugkomt op die jas, dat is blijkbaar voor jou onoverkomelijk. Anderen geven aan dat dit voor hen helemaal geen punt zou zijn. Jij hebt niet per definitie gelijk, zij ook niet. Of iedereen heeft gelijk, het is maar hoe je er naar kijkt. Dit is een verschil van inzicht. Net zoals jij op alle manieren het gescheld van moeder goed praat, maar het gedrag van vader niet vind kunnen. Nick90 geeft eigenlijk aan dat je daar ook precies andersom naar kunt kijken.
Van zowel vader als van moeder lees ik betrokkenheid, goede wil, zorg, liefde én frustratie/onmacht die soms ook op een ongezonde manier tot uiting komt.
Je schrijft dat er bijvoorbeeld hulp moet komen vanuit MEE of praatgroepen voor partners van mensen met autisme. Daarmee zet je meteen iemand weg; moeder moet verlicht worden, want vader is autistisch. En daarmee sla je ( vind ik ) een stap over.
Ga als ouders eens samen eens in gesprek met iemand, en probeer dan op een gezonde en constructieve manier uiting te geven aan je gevoel van onmacht, van beide kanten. Wat is er nu feitelijk aan de hand, wat kan absoluut niet en wat zou je wat meer los moeten/kunnen laten? Hoe zorg je er voor dat je communicatie respectvol en helpend kan zijn? Hoe stem je de onderlinge zorg op elkaar af? Wat is realistisch om van elkaar te verwachten en waarin spreek je af wie wat van de ander overneemt?
Ik denk dat het heel belangrijk is om vanuit gelijkwaardigheid samen te kijken wat er nodig en mogelijk is.
Philou schreef op 08-11-2023 om 20:12:
[..]
Maar je deed het toch niet.
Als je dat doet betekent dat er iets goed mis is: dat is nu precies wat er aan de hand is, in mijn optiek. Dank je dat ik adh hiervan dat nog even naar voren kan brengen.
En dat is nog steeds geen reden om te schelden. Dat is nooit goed te praten. Ik bedoelde meer dat er dan iets goed mis is met mij, dat ik daar niet op een normale manier mee om kan, er is nooit een reden om te schelden omdat m’n vrouw iets anders doet dan ik zou doen. Onbegrijpelijk ook dat je dat goed probeert te praten
Nick90 schreef op 08-11-2023 om 23:45:
[..]
En dat is nog steeds geen reden om te schelden. Dat is nooit goed te praten. Ik bedoelde meer dat er dan iets goed mis is met mij, dat ik daar niet op een normale manier mee om kan, er is nooit een reden om te schelden omdat m’n vrouw iets anders doet dan ik zou doen. Onbegrijpelijk ook dat je dat goed probeert te praten
-knip-
