Advies nodig
Hoi,
Ik ben nieuw hier. Ik ben 36, heb een vriend en een stiefzoon van 15. Deze laatste is ,volgens het boekje, de ene week bij ons, andere week bij zijn moeder. De 50/50 regeling dus.
De laatste 4 weken is stiefzoon echter hier, omdat het qua planning beter uitkwam. In de weekenden en in de avonden doen we regelmatig wat met zijn drieën of doen vriend en hij wat samen. Geen probleem, want aandacht aan het gezin geven is natuurlijk belangrijk. Wel merk ik, dat ik het moeilijk vind, dat mijn vriend dan in de avond geen zin meer heeft (moe is) om dan samen (dus hij en ik) wat te gaan doen. Terwijl als stiefzoon aan hem vraag om samen wat te doen, hij gewoon ja zegt. Ik schaam me ergens dat ik er zo over denk en ik wil dit graag veranderen. Ook vind ik het lastig als zij samen wat doen en wil ik dan vaak mee doen, terwijl ik ergens ook helemaal geen zin heb, maar het niet wil missen. Beetje het fomo idee. Kunnen jullie mij tips geven, om hier mee om te gaan?
Ik vind het juist heel goed dat jouw partner individuele tijd met zijn zoon heeft. Veel mensen gaan volledig op in hun nieuwe partner en de kinderen schieten erbij in. En juist pubers hebben die aandacht ook nodig. Bedenk dat jij een bonusmoeder bent. Dat geeft toch een heel andere dynamiek. Gun hem dus zijn tijd.
Heb jij wel voldoende individuele activiteiten? Dus eigen vrienden (los van je vriend) en eigen hobby's? En bespreek met je partner ook een (wekelijkse?) date night met hem.
We zijn al bijna 9 jaar bij elkaar, dus over nieuwe vriend kan ik dus niet praten. Ja bonusmoeder, stiefmoeder.... het is zeker niet makkelijk om dat te zijn. Het heeft zo veel nadelen. Enige voordeel is dat je het kind niet zelf hoeft te baren...
Ik heb zeker wel eigen hobby's en een eigen sociaal leven. Een date night afspreken heeft geen zin, zodra stiefzoon op bed ligt (rond 21.30) dan wil vriend iets voor zichzelf doen en ik hoef ook niet dagelijks iets samen te doen hoor, maar 1x per week zou wel erg fijn zijn. Dat is voor mij belangrijk, om aandacht te besteden in de relatie.
Hoe gaan andere stiefmoeders/-vaders hier mee om?
Puber gaat vanzelf wel het huis uit. Gaan jullie samen nog een kind maken? Daarna kun je je beter inleven in man. Kinderen zijn nr 1. Stiefkinderen zijn een andere tak van sport dan een eigen kind. Het lijkt mij heel zwaar om een stiefkind te hebben.
Dus je bent al 9 jaar samen maar 1 maand s avond niet iets leuks doen is dan toch geen probleem , je stiefzoon is er normaal gesproken niet zo vaak zeg je zelf je hebt dan toch genoeg tijd samen alleen
Hier komen geen kinderen meer. Heb "vroeger" wel gewild, maar ik merk dat ik erg van de rust geniet, als stiefzoon weer naar zijn moeder is. En@Anoniemvoornu ja klopt, ik weet ook dat het gewoon aan mij ligt, maar wil gewoon ook weten of hier nog meer leden zijn die hier "last" van hebben.
Je bent geen kind van je vriend, dus ik denk dat het echt wel bijzonder is dat je jaloers bent op hoe hij omgaat met zijn zoon. Zeker omdat je normaal gesproken de zoon 50% over de vloer hebt en nu vier weken (pas. zou ik zeggen) fulltime. Ik neem aan dat het de bedoeling is dat alles straks weer terug gaat naar 50/50. Ondertussen hoop ik dat je het je stiefzoon gunt dat hij tijd met zijn vader kan besteden.
Een kind krijgen om te weten hoe het is om ouder te zijn van een 15-jarige lijkt mij een beetje buitenproportioneel. Maar ik ben ook wel verbaasd dat je zegt dat je graag rust hebt. Enerzijds snap ik het wel, wie wil dat niet, anderzijds denk ik ook wel, nu al, je bent 'pas' 36!
Is het een groot probleem om bijvoorbeeld een gemeenschappelijke avond af te spreken voor jou en je vriend? Zoon van 15 kan best een avond alleen thuis blijven. Heeft stiefzoon nog andere bezigheden, behalve school, bijvoorbeeld hobby's, clubjes, bijbaantje?
Tsjor
Over een hele week van 7 dagen kan jouw vriend natuurlijk best 1 dag of avond tijd maken voor jou. Een jongen van 15 zal echt niet iedere avond vermaakt worden en kan prima een avond of dagdeel alleen zijn. Ik neem aan dat deze jongen ook eigen bezigheden heeft op die leeftijd? Het probleem is jouw vriend. Op de momenten dat hij alle tijd voor jou heeft wil hij tijd voor zichzelf! Ga daarover in gesprek. Want tijd samen is ook belangrijk. Vraag jezelf af waarom jij geen 2e prioriteit bent in zijn leven. Maar dat hij liever gaat sporten/slapen/sociaal zijn met anderen dan een avond met jou.
Had hij hiervoor ook geen zin of tijd voor jou?
Ik denk dat het in eerste instantie van belang is dat je je gevoel en emotie rond deze situatie accepteert. Zo van, je voelt je jaloers af en toe, je hebt fomo en dat is ok.
Want….het is menselijk om die gevoelens te hebben.
Ik denk, probeer ze niet te veroordelen. Want je voelt ze.
Je kunt wel kijken naar waarom je deze gevoelens hebt.
Ervaar je misschien vaker dat je vriend kiest voor tijd voor hemzelf ipv tijd voor jullie samen, ook als zoon minder veel bij jullie is?
Ook kan het gevoel misschien wel te herleiden zijn naar vroegere momenten in je leven. Wellicht in je jeugd, toen je opgroeide.
Werd je wel eens buitengesteld?
@Moree. Ja ik werd vroeger weleens buitengesteld. Bijvoorbeeld.met groepjes maken op school met fietstochten of andere activiteiten waarbij je groepjes moest vormen. Er waren altijd duo's maar ik was altijd alleen. Ik merk dat ik daar nog vaak last van heb. Als er nu bijvoorbeeld op mijn huidige opleiding weer groepjes gemaakt moeten worden, krijg ik dat gevoel weer, ook al heb ik nu een erg leuke klas.
Ja, dat is goed te begrijpen.
Dat groepjes vormen op scholen, ik wou dat ze dat afschaffen. En dat leraren inzien dat die methode niet goed is voor velen.
Geef iedereen liever een nummer. Degenen met hetzelfde nummer komen bij elkaar in de groep.
Misschien kan het voor jou al schelen als je begrijpt waar die diepere gevoelens vandaan komen. Misschien kan het helpen er een stukje begeleiding bij te krijgen van een therapeut als die gevoelens je erg blijven beperken.
Qua tips zou ik denken aan:
- leren mediteren. Met mediteren leer je echt naar jezelf te gaan, naar binnen toe. En je uiteindelijk minder onrust en fomo zal bemerken bij jezelf. Er zijn veel meditatie apps.
-een cursus mindfullness, als de emoties je erg bezig houden. Daarmee leer je bewustzijn en aandacht te geven aan elke handeling in je leven. Zo krijgt alles een diepere betekenis en zul je ook minder de drang voelen om persee aanwezig te moeten zijn bij activiteiten tussen je vriend en zijn zoon. Omdat je een diepere band en rust met jezelf krijgt.
