Relaties
Moe
14-05-2018 om 01:12
Abortus en relatiebreuk
Goedenacht,
Wellicht vrij laat voor een bericht voor wat nu gaat volgen. Ik geloof dat ik de behoefte voel om het na veel twijfelen toch anoniem online te plaatsen. Ondanks ik steun heb aan personen die op allerlei manieren er naar kijken geloof ik dat er een stukje 'van mij af' moet zijn om er met onbekenden over te schrijven. Eigenlijk hier dus..
Mijn vriend en ik hadden met hier en daar instabiele punten het vertrouwen en liefde voor elkaar om toch op afstand een relatie voort te zetten. Weliswaar met nood aan eigen ruimte en tijd maar dat lukte ook met soms wat onbegrip uiteindelijk vrij goed. Hij is een rationele man met bijzonder mooie karakter eigenschappen echter één die een muurtje om zich heen gebouwd had. Ik daarentegen pikte een graantje mee van het rationele stuk maar bleef altijd dichtbij mijzelf, bij wat mijn hart mij ingeeft. Dit trok hem behoorlijk aan; waar ik de pracht en praal van het leven opdreunde zag hij alle gevaren op de loer ofwel zijn alertheid heeft hij van nature met zich mee. We hebben in een korte tijd samen elkaar heel veel gegeven. Ik geloof zelfs het mooiste en het beste van ons zelf. Eigenlijk ook wel in spanning en onbegrip in eerste instantie maar elke keer legden we het weer bij. En achteraf was het gevoel vertrouwd en van begrip voor elkaar. De band samen met mijn kind, of zijn naasten met ons groeide ook beetje bij beetje. Het gevoel was goed tot wij beiden..
Intiem waren zonder maar ook enkele bescherming. Natuurlijk waren we beiden ook wel bij ons verstand en achtten de de kans op een zwangerschap aanwezig maar daar bleef het bij. Het was raak, we schrokken enorm maar hij nog het meest was er na zo intens gelukkig. Zijn handen op mijn buik, alle mooie woorden en veel meer. Echter sloeg dit totaal om, hij eiste abortus omdat rationeel gezien het stomste nu een kind op de wereld zetten zal zijn. Tevens probeerde hij gedurende twee weken in de mindset van een gelukkige man te komen maar het rationele hield hem toch nachtenlang wakker. Hij is tot de ontdekking gekomen dat een kind van hem op aarde het ergste is wat hem kan overkomen. Hij voelt er totaal niets voor. Hij weet niet wat het kind mee te kunnen geven. Het concept van liefde en zorg vindt hij nu wel oké omdat hij ook kan vertrekken. Straks niet meer, samenwonen behoort niet tot onze ervaring dus zichzelf kennende zal hij hier ook in mislukken. Hij kan niet met een persoon samenleven laat staan functioneren in een gezinsverband. Ik heb nog heel veel nare dingen kunnen lezen over de Whatsapp. Hoe meer ik mijn begrip en geduld samen met mijn liefde voor hem kenbaar maakte des te meer hij zich er tegen heeft afgezet. Ik kan het niet serieus nemen maar op een dag heb ik toch wel alles er uit gegooid op een hele kwade manier. Ik kan het hem niet kwalijk nemen dat hij geen vadergevoelens bezit. Iemand die honger lijdt kun je ook moeilijk vragen waar het voedsel is. Echter dat hij mij twee weken lang in de waan heeft gebracht van alle wensen en dromen (plannen) samen dat doet mij zeer. Daar ook in dit tijdsbestek een abortus met pil niet meer een keuze is weiger ik via curretage mijn zwangerschap te beëindigen.
Voor hem weegt de reden dat ik straks mijn eigen levensdoelen weer eens jarenlang aan de kant ga zetten heel sterk. Hij ziet mij stranden als een ongelukkige vrouw die zichzelf weer eens moest wegcijferen. Ik ben mij bewust van het alleen moeder zijn voor één kind met daarbij een portie levenservaring.. Toch deins ik niet terug voor een tweede keer moeder zijn in mijn leven. Als ik naar eer en geweten een keuze moet maken dan is het doen wat in mijn vermogen ligt. Ook al wijkt dit af van het plaatje wat ik tot voor kort geschetst had..
Wat mij nog meer zeer doet is dat alle contact pertinent is verbroken. Ik kreeg de boodschap er alleen voor te staan. Hij nooit iets te maken wil hebben met het kind ofschoon alle contact is bij deze voor altijd verbroken. Op mijn spijt voor dit alles en een milde houding waar ik vertel van hem te houden. En dat hij altijd welkom is, heb ik de wens op een miskraam gekregen. Dat hij nooit samen zal zijn met mij maar met een ander. En hij mij succes wenst met de helft van zichzelf. Zijn ouders hopen contact te kunnen houden met ons al is hun verdriet nu enorm.
Ik heb ook alle contact verbroken. Ik probeer of het lukt aardig; alles te relativeren. Op zijn woorden 2 vaders 2 kinderen dus de mannen zullen niet in de rij voor je staan kan ik lachen. Wat een gedachtegang. Het is wel heel verdrietig dat het niet gegund is om wel een leven te leiden met een stabiele man die durft 'geweldig te zijn". Hij heeft een laffe en een hele nare kant van zich laten zien. Ondanks het wel is gaan dagen in de loop van de afgelopen dagen met veel tranen er bij doet het mij ook vrij weinig inmiddels. Ik heb het ergste scenario naar zijn idee uitgetekend gekregen. Echter is dit bij lange na niet voor mij wat het is. Het leven gaat verder, ook zonder een teken van leven vanuit zijn kant. Het verdriet zal blijven, mijn kind is straks diep teleurgesteld (niets beseffend nog) en straks hoop ik te bevallen van een gezonde baby met hem als vader die er nooit was. Ik zal ook niet via juridische wegen erkenning of steun zoeken. Ik hoef geen dubbeltje te ontvangen. Mocht hij sneller dan ik verwacht terug zijn dan vraag ik mij af of ik nog een liefdesrelatie kan voortzetten. Iets in mij vertelt dat dit ten einde is.
Dit is het.
Moe
11-06-2018 om 09:09
Contact
Hij wilt nu ook contact maar onder zijn voorwaarden die komen en gaan tevens noch verantwoord of rechtvaardig zijn. Hij geilt zelfs op contact en kan de verleiding niet weerstaan schrijft hij. De reden dat er telefonisch contact poging gedaan werd was nadat ik na de 100e keren - afstand doen van kind en mij - schreef dan haal ik je gegevens als vader weg bij de verloskundige en zul je ook geen bericht ontvangen van de geboorte. De eerste vraag aan de telefoon was ook: 'Waarom schrijf je zoiets en dreig je alles weg te nemen? Daar heb je het recht niet toe. Wat maakt dat je dit doet? Naar aanleiding van wat? Je bent onberekenbaar.'
tsjor
11-06-2018 om 09:18
Moe
Je kunt heel veel berichtjes maken met verhalen over hoe terecht het is dat je de strijd voert en hoe erg hij is. Maar uiteindelijk zal toch het beslissende zijn, je antwoord op de vraag hoe je uit de strijd komt.
Tsjor
Niki73
11-06-2018 om 10:30
Pas op de plaats
Wat een verhaal! Heb je al zijn wispelturige berichten op papier (sms/mail e.d.)? Ik zou ze goed bewaren, voor het geval je nog eens voor een rechter moet aantonen hoe hij erin staat. Wat dat betreft is het prima om alleen per mail te communiceren. Desoods schrijf je zelf op wat er gebeurd is, zoveel mogelijk met data erbij.
Ik zou je aanraden nu een pas op de plaats te maken en rust te nemen, even niets naar hem toe, concentreer je nu maar op je eigen welbevinden en daarmee dat van de baby.
Als je moet communiceren, dan zou ik naar hem toe alleen zakelijke, niet-emotionele mails sturen. De emoties kun je hopelijk ergens anders kwijt. Als hij een spelletje speelt, kun je verwachten dat hij elk verkeerd woord zal misbruiken. Dus als je een mail stuurt, wik en weeg je woorden dan, slaap er een nachtje over, en laat misschien iemand meelezen om alle emotie eruit te halen.
Veel sterkte.
Niki73
11-06-2018 om 10:41
Contact als machtsspel
Ik lees nu pas #32. Als hij zegt te kicken op contact, weet dan dat het een machtsspelletje is. Weet ook dat je niet hoeft te reageren. En ook dat als je wel reageert, je best een paar dagen mag wachten. Het is beter om niet meer te dreigen, niet meer te argumenteren, niet meer emotioneel te reageren, niet meer te happen. Want dat is wat hij wil, jou op stang jagen, dat is voeding voor zijn poging om macht over jou uit te oefenen. Geef hem die lol/bevrediging niet. Je kunt als het echt nodig is droog zakelijke dingen mailen (zoals op dag x op tijdstip y een afspraak bij de rechtbank), maar verder niets. Dit klinkt als een ingewikkelde man die je maar beter op afstand houdt.
Laten we wel wezen: eerst eist hij abortus en weigert hij contact, dan eist hij contact maar weigert contact met een mediator erbij (dat vind ik een veeg teken), en als je zegt dat je hem niet meer met de baby zult lastigvallen, is het ook niet goed. Wie is er dan onberekenbaar? Nogmaals, ga die discussie niet aan, weet gewoon voor jezelf dat dit geen passende vader is. Zo ga je toch niet met je zwangere (ex-)vriendin en een baby om?
Kaaskopje
11-06-2018 om 11:05
Tsjor
Als zo'n man aan de deur zou staan, zou ik de deur liever niet open doen.
Moe
11-06-2018 om 12:29
Algemeen
Het is een machtsspel of een strijd waar ik er boven gaan staan. Het is helemaal waar dat het een ketting aan reacties maakt waar ik absoluut niet gelukkiger van word. Mijn inziens verkeert hij in een crisis zelfs zo dat hij echt geen weet heeft van wat hij schrijft of vertelt. Het gedrag is mijn inziens terug te voeren naar zijn verleden. Niet voor mij, maar voor een stabiele vaderrol zal hij echt hulp moeten aanvaarden. Al is het maar één keer, echter zie ik dit niet gebeuren. De aversie er tegen is dermate groot.. Ik ben ook maar een mens en moet naast mijn ervaringen van hem als ook een hele lieve man toch kunnen plaatsen waarom ik de deuren wil sluiten. Ik wens dat we aan tafel kunnen en spreken over wat werkelijk telt hier. Een mens, twee mensen ofwel mensjes. En dat maakt mij de leeuwin aan de deur. En of ik dit wil? Allesbehalve niet. Ik wens samen te kunnen winnen voor hun. Mijn kind is mijn eerste kind en mijn buikbaby mijn tweede kind straks. Ze zijn onafscheidelijk van elkaar. Ik zal dan ook enkel een regeling wensen waarin aan beiden belangen gedacht is. In de praktijk is het niet mogelijk een baby als een tas mee te pakken. Een peuter ook niet. Een kleuter wellicht eens een dagje. Dus zullen we echt de verbintenis moeten aangaan samen. Een relatie? De koek is op ofwel het vertrouwen. Zo vind ik van het achterlijke om een maildossier aan te leggen. Nog veel triester is vertellen de communicatie te willen normaliseren maar dan enkel over de mail. Dus de conclusie zou zijn voor nu en langer: tijd en ruimte. Eens zien wat het gaat brengen. Mijn leven is vol met geluk dus aan mij de uitdaging daar bij te blijven.
mirreke
11-06-2018 om 17:41
Ik zou het omdraaien
Je bent emotioneel erg afhankelijk van hem en zijn input (wel begrijpelijk hoor, gezien de korte tijd waarin dit alles speelt en de enorme wisselingen in zijn gedrag en aanwezigheid), maar op deze manier laat je je veel te zeer door hem leiden.
Ga denken wat jij wilt. Dus maak een plan op jouw voorwaarden, hoe jij het ziet zitten. Je hebt nu gemerkt dat je beter niet emotioneel kunt zijn bij hem. Communiceer dan ook per mail, wat maakt het uit. Maak een lijst bv. van op welke voorwaarden hij toch vader kan zijn.
Want je kunt een kind niet zomaar zijn vader ontzeggen. Hoe je het ook wendt of keert, deze man is de vader van je baby...
Er zijn denk ik nu genoeg mensen weten dat deze man de vader is van jouw kind. (arts, grootouders, verloskundige...) ik denk niet dat je zomaar deze vader kunt loskoppelen van zijn kind.
Wat jij zegt: ik zal enkel een regeling treffen waarin aan beiden belangen gedacht is... gaat hier niet op. Dat kun jij wel willen, maar het werkt niet zo. Hij is niet de vader van jouw beide kinderen. Hij is de vader van de groeiende baby in jouw buik. Niet alleen de toevallige leverancier van het zaad. Doordat het zijn zaad is heeft hij al recht op vaderschap. En zeker nu bekend is dat hij de vader ook is, mag je hem dat niet ontzeggen (en je kind trouwens ook niet).
Dat is niet wat ik vind, dat is gewoon de wet. Zo is dat in Nederland geregeld. Los daarvan, denk ook aan je kind. Het is de vader van je kind. Elk kind wil een vader. Jij kunt niet bepalen hoe die vader moet zijn.
Zie het positief: eerst wilde hij helemaal geen contact, en nu al wel weer, maar dan via de mail. Ga daar gewoon rustig in mee, scheelt ook stress voor jou. Als hij nare dingen schrijft, negeer je ze, als hij constructieve dingen schrijft kun je er iets mee doen...
Moe
12-06-2018 om 06:16
Mirreke
Goedemorgen,
Ik geloof dat je enkele belangrijke punten gemist hebt. Ik wil niet het vaderschap afnemen, mijn wens is een stabiele vaderrol nagenoeg is hij er zelf nog niet over uit. De onvoorspelbaarheid vind ik onverantwoord tav mijn kind en mijzelf. Het communiceren over de mail is geen gewone manier van, het lijkt op het aanleggen van een dossier. Dus eens een telefoongesprek dan volgt er een subjectief verslag in mijn mailbox. Zo hoort het niet, ik kies er voor boven alles te staan. Mijn vertrouwen in een stabiele omgang is er (voorlopig) niet meer. Ik zie met zijn temperament nare dingen gebeuren aan mijn thuisfront. Al is het maar de stem verheffen of met spullen gooien. In mijn huis is daar geen ruimte voor. Zolang hij in deze "crisis" zit en geen weet heeft van wat hij communiceert of doet dan is het tot aan de deur en niet verder.
tsjor
12-06-2018 om 07:46
Moe
'Ik geloof dat je enkele belangrijke punten gemist hebt. Ik wil niet het vaderschap afnemen, mijn wens is een stabiele vaderrol.'
Ik geloof dat je ook een belangrijk punt mist: hij is vader, niet op jouw voorwaarden. Jij bepaalt niet hoe zijn vaderrol eruit ziet. Het is geen rol, het is een biologisch gegeven.
Zo kan hij niet bepalen hoe jij moeder moet zijn en of je wel moeder mag zijn: hij kan en kon je niet dwingen tot een abortus. Daarom ben jij de moeder. Het is een biologisch gegeven. Hij bepaalt niet hoe jouw moederrol eruit ziet en het is daarvan ook niet afhankelijk.
Jij bent moeder (ook al zag hij vooral bezwaren) en hij is vader (ook al zie jij vooral bezwaren).
Tsjor
Fransien
12-06-2018 om 10:33
Moeder ben je, vader niet automatisch
1. Het is jouw lijf, dus als moeder heb jij de doorslaggevende stem bij abortus. Je mag er niet toe gedwongen worden, ook niet door de vader. Andersom mag je ook niet gedwongen worden tot een kind krijgen, ook niet door de vader.
2. Een kind erkennen mag alleen met toestemming van de moeder of met vervangende toestemming van de rechter.
3. Met erkenning is er nog geen gezag, daarover moeten beide ouders het eens zijn. Oftewel jij als moeder moet tekenen voor gezamenlijk gezag en hij als vader moet het willen (tekenen), er kan vervangende toestemming komen van de rechter als jij niet wil en hij wel maar daarbij wordt gekeken naar waarom de aanvraag gedaan wordt en hoe de communicatie loopt.
4. Melding wie de vader is bij verloskundige of huisarts valt onder medisch beroepsgeheim, het is dus niet iets waar de vader rechten aan kan ontlenen.
Punt 1 is al afgehandeld, jij hebt besloten om het kind te krijgen.
Punt 2 en 3 kun je voor je uitschuiven. Vader heeft al aangegeven pas bij geboorte te willen erkennen. Je kunt kijken hoe het tegen die tijd gaat en afhankelijk daarvan toestemming geven voor erkenning. Gezamenlijk gezag zou ik niet over beginnen (ook niet aan beginnen als er geen overleg mogelijk is en al zoveel machtsspelletjes spelen is het een recept voor ellende)
Je zit in een belabberde situatie, vader is niet erg prettig in de communicatie, jullie relatie is gestrand en jullie zitten niet op 1 lijn.
Misschien gaat het beter, misschien niet, dat moet nog blijken.
Je bent niet verplicht om hem op de hoogte te houden van het verloop van de zwangerschap. Mocht je dat toch willen omdat je graag wil dat hij een vaderrol gaat vervullen (en dat is dus niet vanzelfsprekend), dan kun je melden wanneer de echo's plaatsvinden of andere dingen die jij relevant vindt.
Vaders, zeker als ze niet met de moeder getrouwd zijn, hebben een hele zwakke rechtspositie. Of dat rechtvaardig is is een tweede, maar het is de wet. Je kunt het hier nalezen: https://www.rechtspraak.nl/Uw-Situatie/Vaderschap.
Kaaskopje
12-06-2018 om 11:04
Eens met Fransien
Heel bot gezegd is deze 'vader tegen wil en dank' pas officieel de vader als hij de baby erkend heeft. Tot die tijd is hij dan wel biologisch de vader, maar zonder alle rechten. Recht op omgang met het kind kan er al zijn voor de erkenning, maar dat moet dan in het belang van het kind toegevoegde waarde hebben.
Ik vind ook dat je er alles aan moet doen om de band tussen kind en vader mogelijk te maken, maar er zijn grenzen. Ik zou wel eerst de kat uit de boom kijken in een situatie als van Moe, dus eerst openbaar terrein als ontmoetingsplek aanhouden.
Moe
12-06-2018 om 14:35
Reactie
Ik weet niet wat te antwoorden. Het is ook zoveel allemaal. In de rechtbanken belanden zal ons levenslang de grootste verliezers gaan maken. Noch voor mijn tweede kindje of mijn eerste kindje is dit een vooruitzicht wat mag gaan gebeuren. Wat moeten we ze als persoon meegeven? Is dit de inspiratie waar we mee voor de dag moeten komen?
Juridisch sta ik sterk, tenminste de eerste vier levensjaren en alle punten van Fransien kloppen wel degelijk. Inmiddels is het zo dat hij in weken voor het eerst het woordje 'alsjeblieft' heeft laten vallen. Hij wenst op de hoogte te gehouden worden van de echo en andersom ben ik bereid vragen te beantwoorden. Ik zet het aan de kant, op een geschikte dag zullen er gesprekken moeten komen. De afstand tussen ons maakt het al vrij lastig voor een regelmatige bezoekregeling. Ook over de erkenning en meer zullen we moeten praten. Ik ga dit allemaal invullen met hulp van personen die er voor zijn zodat het wel haalbaar is voor allen.
Hij vreest een vader te zijn als de zijne; meer kan ik niet doen dan hem een kindje schenken waar ik mijn inzet in zal tonen om het wel tot een succesverhaal te maken. Ik wil cirkels doorbreken en hij mag gaan geloven dat hij meer in petto heeft dan het crisisgedrag waar hij niet uit kan breken. Wie weet. Voorlopig neem ik even pauze. Ik houd jullie op de hoogte.
Fransien
12-06-2018 om 14:54
Erkenning
Wat ik lees is dat hij eigenlijk bang is om vader te worden en dat er praktische bezwaren zijn zoals reisafstand.
Hij wil pas na de geboorte erkennen.
Na de geboorte erkennen is prima, dat mag bij aangifte maar kan ook later.
Totdat het kind 12 is hoeft alleen de moeder toestemming te geven.
Nadat het kind 12 is moet het kind ook toestemming geven voor erkenning door de vader.
Je hebt dus jaren de tijd voor die erkenning (tenzij je alimentatie wil).
Mocht de situatie zich heel goed ontwikkelen, kun je daarna nog over gezamenlijk gezag denken, maar ook daar heb je jaren en jaren de tijd voor, dat kan op ieder gewenst moment.
Er is geen haast!
Vader wil graag op de hoogte gehouden worden van de echo's. Als jij dat ook wil is dat prima. Van daaruit kun je op een tempo die voor jullie beide goed is het contact uitbouwen.
Je hebt alle tijd, neem die ook!
Moe
12-06-2018 om 18:04
Fransien
Dank je Fransien. Geen haast. Vandaag liet de buurvrouw via twee bevriende gyneacologen het geslacht bepalen via de beelden van mijn buikbaby. Het is een lief klein beweeglijk jongetje! Ik heb dit ingesproken in zijn voicemail uit enthousiasme. Ik hoop dat hij het kan waarderen en ik niet gehaast ben overgekomen.
De erkenning en het gedeelde gezag hoop ik samen in goede ontwikkeling van de onderlinge relatie te kunnen doen. Op basis van wederzijds hersteld vertrouwen tussen ons. Ook geen haast, ik wil absoluut geen cent ontvangen.
Moe
12-08-2018 om 13:14
Update
Update. Gezond en gelukkig zwanger van mijn baby jongen, nog steeds.
Een ontwikkeling doorstaan dat ik niet kan samenvatten in een paar zinnen. Het is een beleving geweest, zal het ook blijven en dat levenslang. Ik ben zielsgelukkig beland te zijn bij mijzelf en hier voor wil waken. Enkel door stappen te zetten, op de weg waar ik al was en niet van kan afwijken. In alle eerlijkheid heb ik, zoveel gekregen van deze 'breuk' dat wij in de tegenstelling beland zijn. Kan ik het uitdrukken als, elkaars taal spreken en elkaar in vertrouwen kunnen omhelzen? In praktische taal; we gaan op gelijke voet verder in de rechten naar ons kind toe. Meer kan ik niet doen, dan in mijn vermogen ligt.
Reageer op dit bericht
Op dit topic is al langer dan 4 weken niet gereageerd, daarom is het reageerveld verborgen. Je kan ook een nieuw topic starten.