13jarige chat met 18jarige die ze niet kent
Ik ben mama van een net 13 jarige dochter die in haar tweede jaar secundair zit en die gisteren, volgens mij toch, op haar eerste afspraakje is gegaan. Met de zoon van een vriend van mij. Na de afspraak heb ik mijn dochter niet meer gezien, die is naar oma gaan slapen. Wel heb ik mijn vriend gezien en zijn zoon. Die kwam me te vertellen dat mijn dochter de helft van de tijd op haar gsm bezig was met berichten sturen naar een andere jongen. Blijkbaar zou ze gezegd hebben dat deze 18 jaar is. Ze doet de laatste tijd inderdaad wel wat raar als je er bij stil staat. Ze belt veel met vrienden in de kamer en dit is geen probleem maar de laatste weken zit ze nog meer op haar kamer te bellen en wanneer ik binnen kom zet ze het geluid direct op stil zodat ik het niet hoor, wat ze voorheen niet deed. De interesse in jongens in zo stilletjes aan beginnen komen en vele vriendennetjes in school hebben een vriendje en dat wil zij ook en volgens mij zo rap mogelijk. Ze voelt zich onzeker en de eerste de beste die zal willen zal ze dan ook nemen denk ik. Ze stuurt op Snapchat met mensen die ze niet kent, ze voegt iedereen maar toe, ze weet nochtans van de gevaren, heb ik al zoveel uitgelegd maar dat doet haar blijkbaar niets.Ik zit met de handen in het haar en weet niet hoe ik hier moet op reageren. Neem ik haar apart en vraag ernaar, dwing ik haar om haar gsm te tonen ? Neem ik haar gsm af ? Doe ik het eerst in het geniep om te kijken of het wel waar is ? Ik weet even niet meer wat te doen en ben op zoek naar wat raad.
13 jaar vind ik zelf nog wat jong om helemaal 'los' te laten op social media. Ik kreeg dan wel mn eerste mobiele telefoon op mn 12 (ben nu 28), maar toen was er nog geen social media en kon ik enkel sms'en, bellen en snaken.
Ik zou met je dochter afspraken maken dat jij in haar telefoon mag kijken. Tuurlijk heeft ze recht op privacy en hoef jij niet de appjes met haar vriendinnen te lezen. Maar weten met wie ze contact heeft, lijkt mij goed voor deze leeftijd.
Tja de kwestie is, ook als een gast zegt dat hij vijftien is, kan hij 34 zijn. Of 53. Ik zou inderdaad willen weten met wie ze echt contact heeft. Uitleggen hoe gevaarlijk het kan zijn.
Je dochter heeft recht op privacy, maar Ik zou in dit geval ABSOLUUT stiekem kijken op haar mobiel, ze is nog veel te jong om dit los te laten lopen, en nog veel te jong om alle consequenties goed in te zien.
Helemaal omdat die andere jongen 18 is (zegt hij, misschien is het wel een 42 jarige vent?) Die vast niet de meest pure intenties heeft.
Toen ik 18 was wilde ik niet eens aan meiden van 16 denken omdat ik die te jong vond. een jongen van 18 die actief met een meisje van 13 bezig is? dikke red flag.
Ik zou het zeker in de gaten blijven houden voor de veiligheid van je eigen dochter.
Ze is net 13, dan kan me in zo'n geval de privacy even gestolen worden als ik heel eerlijk ben. Dagboek niet lezen: uiteraard, prima, maar de dingen die kunnen gebeuren op de weg die ze nu gaat zijn wel wat groter en gevaarlijker dan haar privacy.
Daar zou ik allereerst het gesprek over aangaan: eerlijkheid, social media en de gevaren daarvan én de consequenties die volgen als je er achterkomt dat ze er niet mee gestopt is.
Hoe lullig het ook klinkt: ze heeft helemaal geen recht op privacy; ze heeft privacy voor zo ver jij haar dat toe vertrouwd. Dus met alle respect: je dient haar te beschermen tot dat je vindt dat het oke is en tot die tijd mag je haar gewoon controleren als je het nodig vindt. Dus: niet stiekem op haar telefoon kijken maar gewoon de confrontatie met haar aangaan dat ze nog maar 13 is en dat jij de behoefte voelt om te controleren.
Pippeltje schreef op 03-01-2023 om 12:48:
Hoe lullig het ook klinkt: ze heeft helemaal geen recht op privacy; ze heeft privacy voor zo ver jij haar dat toe vertrouwd. Dus met alle respect: je dient haar te beschermen tot dat je vindt dat het oke is en tot die tijd mag je haar gewoon controleren als je het nodig vindt. Dus: niet stiekem op haar telefoon kijken maar gewoon de confrontatie met haar aangaan dat ze nog maar 13 is en dat jij de behoefte voelt om te controleren.
Een 13-jarige heeft echt wel recht op privacy; zolang haar veiligheid niet in het geding komt. Dus wat ik zei, appjes met vriendinnen lekker privé houden, maar zorg wel op zicht met wie ze appt.
@pippeltje, en dan gaat ze dingen verbergen/deleten omdat ze weet dat je mee kijkt en kom je nog moeilijker aan de waarheid/heb je er nog minder zicht op.
hier een 12 jarige dochter en ik check regelmatig haar whatsapp en snapchat, ik heb 2 keer iets gezien waar ik niet blij mee was, ik heb met haar gesproken en de gevaren benoemd maar tieners zien dat vrees ik anders dan wij, ze draait met haar ogen, zucht en zegt oke mamaaaaa, ik kan niet meer doen dan t af en toe te checken en haar op de gevaren wijzen... ik heb t gebracht als, ik wil niet dat je met vreemde mensen kontakt hebt want dat is gevaarlijk en dat is ook wrm ik haar gsm check en ze zit er dan ook gwn naast, sinds die 2 keer nooit meer iets geks gezien en ik hoop dat dat zo blijft.
Ik zou toch liever de algemene lijn volgen rond pubers en rond ongewenste vriendjes: belangstelling tonen, contact houden, thuis uitnodigen, en zoveel mogelijk steun geven als het weer uit gaat. Vanaf dat je kind een jaar of 13 is, ben je er niet meer om te sturen maar om te ondersteunen.
Al dat controleren is mooi maar een beetje slimme 13-jarige weet die controle echt wel te omzeilen, zeker als ze dat deelt met haar 18-jarige vriendje en dat maakt hun band samen alleen maar sterker. Dat moet je dus niet willen, gewoon voorzichtig kijkenw at voor vlees je in de kuip hebt en waar nodig kijken of je zachtjes kan losweken.
En uiteindelijk hebben we het allemaal moeten leren met vallen en opstaan en gebroken harten, als de schade maar niet onherstelbaar is dan hoort het er bij.
WendelmoedM schreef op 04-01-2023 om 11:23:
Ik zou toch liever de algemene lijn volgen rond pubers en rond ongewenste vriendjes: belangstelling tonen, contact houden, thuis uitnodigen, en zoveel mogelijk steun geven als het weer uit gaat. Vanaf dat je kind een jaar of 13 is, ben je er niet meer om te sturen maar om te ondersteunen.
Al dat controleren is mooi maar een beetje slimme 13-jarige weet die controle echt wel te omzeilen, zeker als ze dat deelt met haar 18-jarige vriendje en dat maakt hun band samen alleen maar sterker. Dat moet je dus niet willen, gewoon voorzichtig kijkenw at voor vlees je in de kuip hebt en waar nodig kijken of je zachtjes kan losweken.
En uiteindelijk hebben we het allemaal moeten leren met vallen en opstaan en gebroken harten, als de schade maar niet onherstelbaar is dan hoort het er bij.
Kleine +1 wat dit betreft ja. Snapchat, Telegram, Signal. Er zijn zoveel apps die ze kunnen gebruiken die zo goed beveiligd zijn dat je zelf als je in die app aan het neuzen bent, niet ziet wat er werkelijk gebeurd. Dus in dat opzicht is controle misschien niet heel erg lekker, want het gaat je waarschijnlijk 1. een schijngevoel van veiligheid geven of 2. je vindt wat en dan begrijpt je kind dat ze de boel beter moet verbergen en heb je waarschijnlijk een hoop gedoe.
Dat gezegd hebbende, het is wel jouw kind en het is wel je taak als ouder om je kind zoveel mogelijk te helpen bij alle gevaren die op de loer kunnen liggen. Dus inderdaad in gesprek blijven en, hoe klein die kans ook is dat ze het doen, uitleggen dat je altijd daar bent, zonder je oordeel klaar te hebben.
Dat klinkt makkelijker dan het is natuurlijk, maar als ik naar mijn vrouw en naar mij kijk zie ik dat het stiekeme er bij haar met de paplepel is ingegoten, omdat niks kon en niks bespreekbaar was, terwijl bij ons ALLES bespreekbaar was en veel in het teken stond van het zelf ontdekken. Doordat we ook echt altijd voelden dat alles bespreekbaar was, zonder dat daar direct een oordeel aan zat, vertelden we ( ik althans, ik kan niet voor mn zussen praten) alles aan mijn moeder. En die kwam dan altijd terug met dingen als: Hoe kijk je daar dan nu tegen aan? Of " Vond je dat op dat moment een verstandige beslissing". Of " Heb je er bij stil gestaan dat". Maar nooit belerend of wijzende met een vinger. Altijd de open dialoog. Mezelf als pubber met natte oren laten nadenken over waar ik nu eigenlijk mee bezig was.
