Zorgplatform?

niet doen dan

Ik weet niet wat een zorgplatform betekend in jouw school? Is het alleen in de school, dat leerkrachten haar onderling bespreken om te kijken of ze iets over het hoofd zien? Is het iets in de regio, zoals en ZorgAdviesTeam, voor 'probleemkinderen', of is het een zorgoverleg uit het samenwerkingsverband, waarbij de school samen met de school voor speciaal onderwijs in het samenwerkingsverband, naar je kind gaat kijken?

Als jij het niet ziet zitten, zou ik het in ieder geval niet goed vinden. Ik zou de juf om concrete punten vragen. Wat is nu precies de zorg van de juf? Waar is nu het punt, dat de juf het niet meer weet en hulp nodig heeft? Denkt de juf dat ze zo het niet zal gaan redden in groep 3? Of heeft de juf een vaag gevoel: 'er is iets', en is ze bang dat ze steken laat vallen als ze niets doet? In het laatste geval zou ik in ieder geval geen toestemming geven. 'Je bent er al mee bezig, er wordt aan gewerkt, laten we nu maar even afwachten of dat helpt, voordat we allerlei rare sprongen gaan maken', zou dan mijn boodschap zijn.

En ik zou zelf die hulp, die ergotherapie (die voor je dochter is, neem ik aan ), inzetten als argument om nog even af te wachten. Misschien heeft je kind moeite met de motoriek en daardoor ook moeite met het concentreren? Onze zoon heeft veel baat gehad bij Cesartherapie. En een wiebelkussen op school. En motorische spelletjes.

En dan zou ik met de juf afspreken om na een half jaar nog eens te kijken hoe het gaat?

afweging

Ik vind mijn vorige post te negatief.
Het is altijd een lastige afweging. Aan de ene kant: kind mag toch wel gewoon zich op haar eigen wijze ontwikkelen? We hoeven toch niet allemaal perfect te zijn? Ach, ze komt er wel.
Aan de andere kant: die juf heeft zorg, als je dat gaat negeren, ben je misschien wel heel dom bezig. Misschien wil je het zelf niet zien, dat je kind een serieus probleem heeft, is het een blinde vlek. Gaat je kind de boot niet missen, als het niet de zorg krijgt die het misschien wel heel hard nodig heeft.

Je omschrijft toch wel wat problemen. Motorische problemen, maar ook problemen met de aandacht. Ook noem je dat ze een achterstand heeft, tgv het huilbaby zijn? Dat is een bijzondere conclusie. Mijn oudste was ook een huilbaby, maar van een achterstand is geen sprake. En is dat dan een motorische achterstand, of een cognitieve achterstand.

Nou ja, die dingen maken dat ik mijn eerste post te kort door de bocht vindt. Ik denk dat je goed moet nadenken wat je wilt. Heb je een goede huisarts? Bij mijn huisarts kun je met dit soort vragen goed terecht. Dan maak ik een dubbele afspraak, zodat we de tijd hebben en dan kan hij echt heel concreet met mij meedenken.

Misschien

Is het goed om niet teveel in discussie te gaan. Wat heeft de juf nodig? Je kind heeft al hulp. En mocht er een gesprek van komen dan zou ik mijn man of een man meenemen.

de huisarts

Misschien is het goed om eerst de juf aan te horen, met man, en als je er met de juf niet uitkomt om dan naar de huisarts te gaan voor overleg. Ik vind dat een heel goed idee van Karmijn. Hier was de huisarts ook degene die zaken goed in perspectief kon houden, met behoud van privacy.

Ervaring

Geen goede ervaring, helaas. Het had zoveel sneller en goedkoper gekund als wij als partners waren gezien in plaats van mensen aan de zijlijn. Dubbele onderzoeken, rapportages tot drie keer toe retour vanwege fouten, conclusie in de prullenbak, we hebben het allemaal langs zien komen.

Een kleutertje van 5 als probleem aanmelden omdat ze een wiebelkontje is...eigenlijk zouden er boetes op moeten staan.

Passend Onderwijs

In het kader van Passend Onderwijs is het belangrijk voor de school om een goede uitgangspositie te krijgen, een nulmoment zeg maar, voor het passend onderwijs ingaat. Het kan lonend zijn om bij twijfel kinderen nu alvast van een rugzakje te voorzien zodat de school er financieel niet op achteruit gaat als in de overgangsperiode het allemaal een stukje anders gaat worden.
http://www.passendonderwijs.nl/hoe-werkt-passend-onderwijs/planning-invoering/
Per augustus 2014 gaat de huidige procedure met indicatiestelling eruit en moeten scholen daar eigen procedures voor hebben en de zorg oplossen in het samenwerkingsverband. Hoe meer kinderen je dan in de aanbieding hebt, hoe meer ondersteuning je krijgt of, het is maar net hoe het samenwerkingsverband het regelt, hoe meer 'moeilijke' kinderen je kwijtraakt aan een themaschool in het samenwerkingsverband.
Kan best dat de school daar nu al op stuurt.

Zorgmelden

Bij kinderen waar een school zorgen over heeft komt al snel bureau jeugdzorg om de hoek kijken. Ik heb gemerkt bij het voortgezet onderwijs in het traject van mijn dochter dat dat ook standaard in de formulieren stond 'waarom is bureau jeugdzorg NIET ingeschakeld?'.
Bureau jeugdzorg kan zaken rondom een kind ernstig compliceren maar komt wel steeds dichterbij.
Als de school anders wil dan jij als ouder kunnen ze een zorgmelding doen. Daar moet je op voorbereid zijn.
Zonodig informeer je jezelf bij de stichting KOG, onderwijsconsulenten, hier of bij de huisarts. Maar je kunt er niet vanuit gaan dat je vanzelfsprekend als ouder zelf de regie houdt over de zorg voor je kind.
Er worden zogenaamd heel veel kinderen 'mishandeld' -elk kind dat een zorg oproept of mogelijk hulp te kort krijgt wordt zogenaamd 'mishandeld'- en scholen zijn verplicht sinds afgelopen juli een meldcode te hebben waarin staat beschreven wat de aandachtsfunctionaris kindermishandeling van de school doet bij welk signaal. En overleg met het AMK en/of melding bij het AMK/bureau jeugdzorg is daar het gevolg van.
Bureau jeugdzorg dat zijn maatschappelijk werkenden of verpleegkundigen die jou dan gaan informeren wat zij noodzakelijk achten voor jou kind. En als je daar niet in meegaat omdat het je onzin lijkt of veel te intensief voor jou als gezin, of te bemoeizuchtig naar de rest van het gezin toe, dan zullen ze moeite doen om die zorg af te dwingen. Dus probeer het contact met dit soort ouder- en kindadviseurs en ZATteams zo beschaafd mogelijk, met een beroep op je privacy (voorkom dossiervorming) zo veel mogelijk te beperken. Het is niet in het belang van je kind.

de link van het ZAT team

http://www.zat.nl/eCache/DEF/1/15/870.html
"Wat kan ik doen als ouders alle medewerking weigeren?"
Jij vind het helemaal niet nodig dat je kind meer hulp krijgt dan het nu al via jou krijgt. De juf kan advies krijgen van de hulpverleners van jou kind. Je zit niet te wachten op extra onderzoeken op school, rapporten die de 'problematiek' van jou kind aandikken om in aanmerking te komen voor een indicatie.
De school heeft er belang bij om zwaar in te zetten op de zogenaamde zorgbehoefte van een kind om er financieel straks niet bij in te schieten. Dat zijn tegengestelde belangen waarin het belang van je kind gewoon verdwijnt. Daar ben jij dan voor om daarvoor op te komen.

school en financien

Je kunt het scholen niet eens kwalijk nemen. Ze worden financieel uitgekleed waar je bij staat. Logisch dat ze er creatief mee gaan boekhouden en de grenzen opzoeken. De directies die het creatiefst zijn kunnen zich straks het beste handhaven en hebben de meeste middelen om de school draaiende te houden. Uiteindelijk is dat ook in het belang van alle kinderen alleen het gebeurt wel over de rug van jou kind.
Het is niet nieuw. In het verleden kregen scholen geld voor kinderen met een allochtone ouder. Die van mij hebben jaren voor 1,9 op school gezeten terwijl ze de in het topsegment presteerden en de grootste woordenschat in 2 talen hadden. De emotionele zorg is een ander verhaal daar heb ik tevergeefs jaren voor op mijn knieen gelegen. Maar de school had geen last van mijn beleefde pokerface voor angst en stress kinderen. En aan rugzakjes voor beleiding deed de school niet. Terwijl dat voor mijn kinderen juis weer hard nodig was.
Afijn toen veranderde de 1,9 regeling en alleen kinderen met een ouder die weinig onderwijs had genoten kon zorgen dat de school meer geld kreeg. Natuurlijk vulde de school voor ex in dat hij laagopgeleid was. Hadden we best kunnen laten staan maar ex pikte dat natuurlijk niet met zijn universitaire opleiding al was dat in een ander land behaald. Maar de school probeerde het uiteraard wel.
De kachel moet wel blijven branden. Neem ze het eens kwalijk?

Tja

Je kind zit een jaar op school en juf constateert met waarschijnlijk al haar ervaring en kennis van de ontwikkeling van kinderen dat je kind achterloopt binnen de grenzen wat als 'normale ontwikkeling' wordt gezien. Tegelijkertijd geeft ze aan dat ze niet precies weet wát er is en daarom externe hulp wil inschakelen.
Ik zou het als moeder niet leuk vinden om dat te horen maar het wle héél serieus nemen. Het kan best dat jij al zo gewend bent aan wat je kind kan dat je niet ziet wat ze al minimaal had moeten kunnen. De juf kijkt echt naar je kind en wat zij kind kan bieden, die houdt zich helemaal niet bezig met rugzakjes. Dat doet de IB-er en oas als zeer niet meer uitkomen.
Als op het cb blijkt dat je kind qua lengte of gewicht zonder aanleiding ernstig onder curve schiet, ga je toch ook onderzoeken wat er is?
Ik zou willen weten waar juf het op baseert, wat ze gezien heeften hoe ze het gaat aanpakken. En PAB is echt heel fijn, hier zorgt het er voor dat de leerkracht niet overspannen thuis zit van mijn kind. Voordat alles opgestart is ben je zo een paar maanden verder, het lijkt mij juist goed dat juf het nu al aankaart.

nou nou annej

Sommige postings (AnneJ) zijn wat kort door de bocht hoor.

"Per augustus 2014 gaat de huidige procedure met indicatiestelling eruit en moeten scholen daar eigen procedures voor hebben en de zorg oplossen in het samenwerkingsverband. Hoe meer kinderen je dan in de aanbieding hebt, hoe meer ondersteuning je krijgt of, het is maar net hoe het samenwerkingsverband het regelt, hoe meer 'moeilijke' kinderen je kwijtraakt aan een themaschool in het samenwerkingsverband. Kan best dat de school daar nu al op stuurt."

De rugzakjes gaan er definiief uit. Wat mijn ervaring is dat de samenwerkingsverbanden die ik ken, er nog helemaal niet uit zijn hoe ze het geld dat zij zullen krijgen, over de scholen gaan verdelen. Ik geloof nooit dat "hoe meer kinderen je dan in de aanbieding hebt, hoe meer ondersteuning je krijgt". De geluiden die ik hoor zijn dat er indicaties komen, normen, wanneer heb je recht op geld, enz. Je moet als samenwerkingsverband je verwijzingspercentage naar het SBO zo laag mogelijk houden. In elk geval onder een bepaalde norm. Dus ik geloof ook niet dat "hoe meer kinderen je dan in de aanbieding hebt, hoe meer 'moeilijke' kinderen je kwijtraakt aan een themaschool in het samenwerkingsverband."

Ik vind je erg wantrouwig naar de school overkomen, AnneJ. Jouw ervaringen zijn niet zo best, dat lees ik wel (vreemd hoor, de ouder vult zelf aijn of haar opleidingsniveau in, dat doet de school niet, maar goed, jij hebt het anders ervaren). Maar je bent best stellig over de belangen van de school. Dat weet je eigenlijk helemaal niet over de juf en de school en het zorgplatform van de school van Mariekies kind.

Ik ben blij met de wat meer genuanceerdere posting van Rosa, Niet elke juf en school hebben hun Eigen belang voor ogen Anne!

is nooit goed

Laat ik het zo zeggen AnneJ.
Als juf niets zou ondernemen, was het waarschijnlijk in jouw ogen ook niet goed. Van dat soort postings hebben we hier ook genoeg.

Heb je een juf die naar het kind kijkt en op tijd haar zorgen uit, jemig, is het weer niet goed.

Mariekie ik hoop dat je uit alle berichten datgene kan halen, waar jij iets aan hebt. Veel succes!

Geerke

Laat ik het zo zeggen

School heeft altijd ook eigen belangen. In hoeverre die meetellen in de beoordeling van jou specifieke kind is soms moeilijk te achterhalen, maar het belang is er wel.
Dat neemt niet weg dat je natuurlijk zo neutraal mogelijk aanhoort wat de juf te melden heeft. Maar wel in je achterhoofd dat het om meer kan gaan dan je kind zo goed mogelijk te helpen op school.

Wat dan?

Over welk belang heb je het dan? Ik kan echt niets verzinnen...

belang

De school kan er belang bij hebben om nu te zorgen dat zoveel mogelijk kinderen die daarvoor mogelijk in aanmerking komen doorstromen naar het speciaal onderwijs. Dat scheelt in de belasting van de toch al te grote klassen.

Je snapt het niet

Nu laten doorstromen naar het SO helpt niet meer. Bekostiging straks gaat alleen nog op basis van het aantal leerlingen in het samenwerkingsverband. (Te) grote SO scholen zijn dan alleen maar een grote financiële belasting.

Wantrouwen

Ik proef in veel de reacties een intens wantrouwen naar de scholen.
Klopt dit? Of lees, danwel interpreteer, ik verkeerd?

School

Is het wantrouwen of zijn het ervaringen opgedaan in de praktijk? Ik ga voor het laatste.
We denken vaak en graag dat scholen het beste uit elke leerling willen halen, dat scholen het beste voor elke leerling voor hebben. Misschien zijn zulke scholen er ook wel.
De praktijk is vaak heel anders en komen scholen uit op een gemiddelde waar het gros van de leerlingen het redelijk ok op doet. Scholen hebben namelijk niet alleen te maken met al hun leerlingen en hun ouders (de huidige en toekomstige) maar moeten ook rekening houden met hun (goede, gemiddelde en slechte) leerkrachten, hun bestuur, budget, eisen vanuit de inspectie, politiek etc.

Zo is voor scholen een hoge citoscore belangrijk. Als op een gegeven moment duidelijk wordt dat een kind bepaalde zorg nodig heeft waar school niet aan kan of wil voldoen, kan het zijn dat ze liever van zo'n kind af willen. Dat gaat vaak niet op een professionele manier. Of school speelt geen open kaart naar de ouders waardoor ouders zich in de steek gelaten kunnen voelen. Soms zelfs belazerd. Je moet als ouder heel alert zijn tijdens zulke gesprekken. Je moet niet alleen van je rechten op de hoogte zijn (dat zijn er 'gelukkig' niet zo heel veel) en van regelingen maar ook wat er van alle toezeggingen in de praktijk terecht gekomen is.

Kortom, scholen hebben hun eigen agenda die niet altijd even helder is. Of die in het belang is van jouw kind, weet je niet en zeggen ze ook niet.

Communiceren met school is een vak apart.

zorgplatform

mariekie38: ik vragen wat het doel van de melding is. Als er een doel is, is dat een vaag doel of een praktisch en haalbaar doel? Wat wil de leerkracht hiermee bereiken? Waar loopt de leerkracht tegen aan? Delen de logopedisten etc ook deze zorg van school? Wat is hun mening over een melding?

school en wantrouwen

Ook scholen wantrouwen ouders. En ouders wantrouwen scholen. Er is geen vanzelfsprekende band. Er loopt hier op OOL op dit moment ook een draadje over straffen op school.
Ik heb 2 kinderen met een vorm van autisme en met een allochtone ouder. Dat is blijkbaar dubbel gehandicapt als je met school te maken hebt. Het is toch voor de gemiddelde leerkracht niet echt gesneden kost. Ik kan me voorstellen dat je als je kind makkelijk meekomt in de middenmoot dat je veel makkelijker tot overeenstemming kunt komen met de school.
Dat neemt niet weg dat ik juist ook veel leerkrachten heb meegemaakt die goed met mijn kinderen omgingen en echt wel wisten te handelen. En soms heb je echt wel fijne leerkrachten maar totaal onwetend wat autisme voor mijn zoon betekende. En daardoor soms bij toeval zaken goed wisten te doen, zoals hem op school keeper maken, maar soms ook totaal onwetend bleken wat rust en voorspelbaarheid betekenden en hoe je omgaat met de soms kleine hindernissen waar zoon en dochter tegen aan liepen. Onbespreekbaar want ze hadden zelf wel een workshopje gehad.
Ik zie ook aan een familielid dat scholing niet altijd oplevert wat je zou wensen. Op het gebied van NT2 blijven de vooroordelen maar heersen, er blijft maar gehamert op Nederlands op een niet productieve manier en op het gebied van stoornissen van kinderen blijven er ook maar vooroordelen. Het valt ook vast niet mee.
Maar als je er zelf zaken mee moet doen dan ben je nog niet jarig. Dat is een hele kunst. En ik ontkom er niet aan, ik heb die kinderen nou eenmaal en die hebben het gewoon heel zwaar gehad. Gehad gelukkig. Godzijdank krijgen ze nu goede ondersteuning in het speciaal onderwijs en daar worden ze briljant begeleidt.
Dat geeft me een diep gevoel van voldoening. Al die jaren knokken voor mijn kinderen is zo de moeite waard geweest.
Het is een ervaring inderdaad.
Maar ook zijn er gewoon tegengestelde belangen. Scholen moeten presteren en worden daarop afgerekend. Dan wil je het aantal kinderen dat hulp nodig heeft wel beperken. Scholen die daar ruimhartig mee om zijn gegaan krijgen dan soms juist een grote aanloop en dan wordt het voor de school steeds moelijker. Want het kost echt wel geld, middelen, creativiteit om kinderen die afwijkend functioneren bij de les te houden.
Dat is niet argwanend dat is realistisch.

ZATteam

Het ZAT team is het idee dat je door alle expertise en kennis over een kind bij elkaar te leggen dat je daar dan goede oplossingen uit opdoet. Klinkt goed. Toch werkt het vaak contraproductief.
Er zijn namelijk niet veel oplossingen, de deskundigheid is heel wisselend, en de ouder zit er niet bij. Dus als het een beetje moeilijk wordt wordt er als snel gezwartepiet.
Ik zie nu wel af en toe berichten dat de ouder er wel bij moet zijn en dat lijkt me al een verbetering.
Nog beter zou zijn als er echt deskundigheid zou zijn en echte oplossingen.
De ZATteams hebben voor mijn kinderen nul kunnen betekenen. Het eerste ZATteam vergaderde een uur met dure professionals van binnen en buiten de school. Een deel daarvan had ik zelf rechtstreeks geconsulteerd. De huisarts was ook uitgenodigd maar die was zo verstandig niet mee te gaan daarin. Terwijl ik zelf er alles aan deed om ggz hulpverlening te regelen voor mijn dochter, de 1e maakte een thermometerkwestie van het schoolverzuim van mijn dochter, de 2e deed een zorgmelding, de 3e werd ziek en viel steeds uit, 4e wilde er niet aan vanwege de zorgmelding en dacht zelf ook aan verwaarlozing bij autisme, een 5e vergat mij terug te bellen druk als ze waren met het opstarten van een nieuwe poli. De school wachtte op de hulpverlening en er was een wachtlijst voor SOvA-training voor dochter.
Niets, niets deed de hulpverlening, de school kon niets, de huisarts kon ook niets, en ik zat ermee.
De leerplichtambtenaar had mij geholpen dochter naar een kleinere rustiger school te verplaatsen. Maar dat bleek niet voldoende. Hoewel het wel hielp.
Dan komt zo'n ZAT team bij elkaar en de conclusie was: Is er al een gezinsvoogd?
Totaal buiten de realiteit.
Het tweede ZAT team op het voortgezet onderwijs idem met een sterretje. Inmiddels had ik dochter al laten proberen op een kleinere school in het samenwerkingsverband, reguliere school kon het tempo niet bijhouden hoe het snel slechter ging met mijn dochter, dus de oplossingen die zijn boden konden niet meer helpen. Alles geprobeerd en besproken, school aan huis, ontheffing van de leerplicht, proces verbaal overleeft, goed contact met de jeugdarts, psychiater geregeld, begeleiding van zoon regelde speciaal onderwijs voor dochter.
Dan komt er nog een ZATteam bij elkaar. Ik zit er niet in, degene van de school die het speciaal onderwijs regelde voor dochter zit er ook niet in. Wat doen die mensen daar dan? Dure onzin.
Bovendien kun je dan nog een zorgmelding krijgen en een gezinsvoogd. Iemand die al helemaal de weg niet weet in speciaal onderwijsland komt jou nog eens een extra hindernis bezorgen.
Lijkt me niet handig.
Want: het ZATteam heeft te weinig oplossingen, dus de kans dat jij de zwarte piet krijgt is groot.
Mensen roddelen makkelijker als iemand er niet bij is. Dus als ouder ben je kwetsbaar voor roddel. Een kind dat iets heeft wordt makkelijk in de hoek gezet van foute opvoeding of een trauma of mishandeling, want het komt toch ergens van?
Kortom, regel je zaken zelf.

jammer van de slechte ervaringen AnneJ

maar probeer niet jouw eigen ervaring leidend te laten zijn. Het betekent nl helemaal niet dat iedereen deze ervaring heeft (gelukkig maar). Hier een zoon die vanaf groep 1 naar SO ging en vanaf groep 4 de overstap naar regulier maakte. Dus ervaring met indicatie speciaal onderwijs en later rugzakje, maar ik heb nog nooit te maken gehad met Bureau Jeugdzorg, dus dat hoeft helemaal niet. Misschien was daar in jullie geval een andere reden voor?

Terug naar topicstarter: als een juf twijfels heeft over de ontwikkeling van mijn kind zou ik dit heel serieus nemen en in gesprek gaan. Niet meteen de hakken in het zand, maar samen kijken hoe jullie haar kunnen helpen en wat zij hierbij evt. nodig heeft. Geen oogkleppen op maar de handreiking aanpakken. Het lijkt me dat als dit een eerste melding is van de juf dat zij eerst intern in het zorgteam besproken wordt voordat er allerlei externe instanties bijgehaald worden.

ZT of ZAT?

Hier op school hebben een ZT(zorgteam) en een ZAT. Het zorgteam is met ouders, leerkracht, IB-er en ambulant begeleider en is puur erop gericht te bekijken hoe er binnen de school beter gefunctioneerd kan worden.
na het ZT (als de vooruitgang niet voldoende is) kan een kind aangemeld worden bij een ZAT. Dit dienst een veel groter doel zoals je al hebt kunnen lezen. Wil de juf je kind bij het ZT (of hoe het ook heet bij jullie) aanmelden dan zou ik alleen maar tevreden zijn met de extra aandacht.

Zorgmelding

Bij ons was het denk ik gewoon een misverstand zoals die overigens wel heel makkelijk kunnen ontstaan. We kregen opvoedingsondersteuning thuis die achteraf gewoon onder de maat was en niet bij ons paste. Dat meisje knoopte de angst van dochter aan een (eigen?) misbruikervaring. Dochter zou mogelijk misbruikt zijn door broer of vader. En daar ga je dan. Ik zei nog in het gesprek of er hier geen sprake was van een professionele valkuil, maar zo'n schip eenmaal te water gelaten is niet te stoppen.
Verder kun je natuurlijk diverse hits maken in zo'n situatie. Echtscheiding, alleenstaand ouderschap, noem ze maar op. Die hits en anderen die kant nog wal raakten kregen we in dossiers.
Ik dacht dat ik zaken aan het oplossen was met instanties en met school. Maar ik bleek het onvermogen van school en hulpverlening te raken. Dat kan niet natuurlijk. Daar maak je geen vrienden mee.
Ook was ik veel te beleefd. Dat heb ik wel afgeleerd. Als je beleefd bent en denkt dat het om argumenten gaat en dat je samen eenzelfde doel hebt, dan mis je belangrijke signalen en je mist de context.
De context is dat alle zorg voor kinderen onder 'mishandeling' valt.
Er is een enorme campagne geweest om 'kindermishandeling' te melden en dat is niet zonder gevolgen gebleven.
Ik weet zeker dat de opvoedingsondersteuner nachtmerries heeft gehad over mijn dochter die zogenaamd volgens haar misbruikt zou worden door broer of vader. Dat heeft een psychiater gelukkig weten uit te sluiten, zelf wisten we dat natuurlijk wel. Maar ondertussen ben je aan de heidenen overgeleverd en je leven loopt weg.
Dat is dus het risico dat je loopt.
Vanuit de hulpverlening is dat natuurlijk volstrekt vanzelfsprekend. Er zijn ouders die hun kinderen mishandelen en misbruiken en weet jij het verschil tussen een ontwikkelingsstoornis en misbruik en mishandeling? Allemaal subjectief.
Dus ik zou in elk geval niet naief er in gaan. Het gaat om je kind. Je houdt je privacy voor jezelf en gaat niet zitten babbelen, en je zorgt dat je zelf de regie houdt over de hulpverlening. Zoek zelf de mensen die jou kind echt kunnen helpen.
Maar neem de juf ook vooral serieus. Jij kunt haar zorg tegemoet komen zonder dat er een heel apparaat in werking wordt gezet. Individuen in de jeugdhulpverlening kunnen zeer effectief zijn, vergaderingen zelden.

braaf

Misschien ben ik wel zo boos omdat ik altijd braaf ben geweest naar school en hulpverlening. Vindt de leidster op de opvang dat zoon ADHD heeft dan ging ik naar de huisarts. Ik verstop me niet en je kunt altijd een antwoord van mij krijgen. Het woord autisme is hier inderdaad gevallen bij een leerkracht van de basisschool, die ik nog steeds dankbaar ben. Maar waar je ook direct kon zien dat er een conflict in de school was. School wilde niet, kinderen moesten zich maar aanpassen. Illegaal is een deskundige collega van leerkracht op school wezen observeren. Waarna ik bij de huisarts een gewaarschuwde doorverwijzing kreeg naar de jeugd ggz. De enige kinderpsychiater die hij kende was al een aantal jaren overleden.
Niets doen was echter geen optie.
Als ik toen had geweten wat ik nu weet, dan had ik zelf een vrijgevestigde psychiater gezocht in plaats van de instelling die ik kreeg van de huisarts. Dus die tips geef ik dan toch maar door.
Woedend dat je met kinderen verder de goot in getrapt kan worden terwijl je juist hulp zoekt.

ZAT

Mijn zoon wordt ook voorgedragen bij zo'n zorgcommissie, maar dan wegens de extreme voorsprong die hij heeft en school niet weet wat de beste weg is. Volgens juf en IB-er is er in 25 jaar geen kind zoals mijn zoon in hun school geweest en is er om een plan op te stellen hulp van buiten nodig.

Vorig jaar heb ik zo'n dergelijk verzoek geweigerd, want toen ging het over zijn, mijns inziens niet zo heel zorgelijk, gedrag tegenover de juf en school. Ik heb toen zelf een orthopedagoog gezocht, die met mij concludeerde dat er niets aan de hand was

Nu vind ik het een ander verhaal en kan ik meer mee in wat de juf en de ib-er aangeven. We willen allemaal het beste voor mijn zoon. School geeft eerlijk aan dat zij niet weten wat wijsheid is en ik weet het ook niet.

Zij geven aan dat zo'n ZAT-team betrokken is bij heel veel scholen en meer ervaring heeft met extreem voorlopende kinderen. Ik heb daar mijn toestemming voor gegeven, mits wij betrokken blijven bij het proces en het alleen over zijn voorsprong zal gaan.

Ik heb geen reden om school te wantrouwen, maar blijf gezond kritisch en heb ondertussen ook zelf, buiten school om, de orthopedagoog gemaild om raad. Ik wil eventuele vervolgplannen in eigen hand houden, mocht er een test nodig zijn, ga ik daarvoor zorgen. Mocht er iets anders nodig zijn, ga ik daarvoor zorgen.

Ik vind zo'n ZAT-team niet zo'n heel groot probleem, maar ik blijf wel waakzaam

hoogbegaafdheid

Misschien is het nog veel zinniger om advies te vragen bij MENSA. En is er geen hoogleraar ergens die zich er in verdiept heeft? Die zou ik dan om advies mailen. Je komt sowieso al terecht in de discussie, die ook echt onder hulpverleners heerst, dat hoogbegaafdheid geen reden is voor extra aandacht, die redden zich toch wel.

HB, rijksoverheid en passend onderwijs

http://www.rijksoverheid.nl/onderwerpen/passend-onderwijs/ondersteuning-hoogbegaafde-leerlingen
Het is handig als je zorgt dat je zelf er alles al van weet.