zoon heeft niks te doen op school (zegt hij)

ook prima

Lekker laten lezen en tekenen. Dat is nog steeds favoriet bij mijn dochter als ze klaar is met haar werk op school. Ze is nu ook thuis weer begonnen te tekenen.

Zeker iets mee doen

Elk kind heeft uitdaging nodig!

Met plezier naar school

Ik denk dat het belangrijkst is dat je kind met plezier naar school gaat. Het schoolwerk gaat hem blijkbaar makkelijk af, dus dat komt wel goed. En als hij zich vermaakt met 'lanterfanten' zou ik daar ook niet al teveel problemen van maken. Voor veel kinderen is de basis school toch een beetje een kwestie van 'uitzitten tot het eind'.

Je zoon vindt het allemaal wel prima.

Als je zoon het prima vindt dan zie ik geen probleem. Donald Duck lezen was hier de extra uitdaging, heerlijk toch?

Tekenen

Tekenen kan overigens heel uitdagend zijn. Uitdagender dan menig rekenhoofdstuk.
Goed voor het brein ook, tekenen. Het stimuleert het probleem oplossend vermogen, het ruimtelijk inzicht, het planningsvermogen, de motoriek.

Eigenlijk wordt er veel te weinig tijd besteed aan kunst, op scholen.

zeker

mijn kinderen zitten momenteel nog op een school waar kunst echt de sluitpost is. In de bovenbouw wordt er bijna geen tijd voor vrij gemaakt. Er zou een middag per week beschikbaar voor zijn, maar in praktijk zijn de leerkrachten die tijd nog kwijt om het reguliere lesprogramma rond te krijgen.

Overigens vind ik het wel opvallend dat de toon van de reacties in dit draadje héél anders is dan in sommige andere draadjes waar dit onderwerp ook aan de orde komt. Had er gestaan "mijn zoon verveelt zich op school" was het ineens heel anders geweest

Als hij écht niks te doen heeft op school vind ik wel dat je er wat mee moet. Een kind moet toch wel een beetje leer- en werkdiscipline aanleren en dat krijg je niet van donald duckjes lezen. Persoonlijk vind ik ook dat DD'tjes niet in school thuishoren.

Levelwerk

Ik zie die term wel vaker voorbij komen, maar wat is dat precies, levelwerk? Mijn oudste had in groep 7 en 8 de plusklas, twee dagdelen per week. De rest van de tijd was ze bezig met projectjes voor de plusklas, cursussen Word/Excel/PowerPoint, en natuurlijk ook gewoon de lessen die ze wel klassikaal meedeed. Haar planning was samengesteld in overleg met de leerkracht en de IB'er. Met inbreng van dochter dus, op haar eigen initiatief omdat ze het begin groep 7 helemaal gehad had en eigenlijk niet meer naar school wilde.
Heet het altijd al levelwerk als kinderen alleen de toetsen maken en verder niets?

Katniss

Levelwerk is een soort methode voor pluswerk. (google er maar eens op). Er is voor elk leerjaar een box met materiaal op allerlei gebieden. Voor rekenen zit er bijvoorbeeld rekentijger en rekenmeester in, enz. Het is heel uitgebreid zo'n box. Daarbij hoort een bepaalde werkwijze (wat ik al zei over dat plannen). En als je een kind hebt dat bijvoorbeeld alleen op 1 gebied heel goed is, kun je er natuurlijk ook alleen voor dat vak het materiaal uit halen. Het is dus op verschillende manieren te gebruiken, voor alle kinderen die meer kunnen dan de reguliere stof.
Omdat er zoveel in zit kan een leerling die veel behoefte heeft aan ander werk er echt wel even mee vooruit. En anders kun je dus altijd een box van een hogere groep pakken. Het zit goed in elkaar vind ik. Alleen staat of valt het wel met hoe de school/leerkracht er mee omgaat...

Ook herkenning

Dochter zit inmiddels in de brugklas, maar vanaf groep 6 kreeg ze ook te weinig te doen op school. De juf vond haar destijds niet goed genoeg voor een plusklas, dus zat ze zich te vermaken met het schrijven van stripverhalen en te tekenen.

Ze vond dit erg leuk, en ik ben samen met haar er meer ingedoken. Juf groep 7 vond haar ook te slecht voor de plusklas (gaf mij zelfs een beetje het idee dat ik het hoog in mijn bol had).

Wel super scores op toetsen en een 99 op de entreetoets. Ik ben toen nog eens met de juf gaan praten, maar volgens haar was de algemene ontwikkeling van dochter niet hoog genoeg. En dat zou je in toets resultaten niet zien. Tja

In groep 8 mocht ze van die meester wel naar de plusklas, maar toen wilde ze dat perse niet, want dan kon ze nooit haar boek afkrijgen.

Helaas is het boek nog steeds niet af. De ziekte van Pfeiffer heeft hier roet in het eten gegooid.
En nu is ze brugklasser. En hier blinkt ze uit in de tekenlessen.
Stripboek is nu in haar ogen niet meer goed genoeg (want ja die verhalen zijn al een jaar oud.) dus af komt hij helaas niet meer vrees ik.

Achteraf heb ik wel spijt dat ik niet nog meer heb aangedrongen op plusklas, daar hoorde ze naar mijn idee toch echt wel thuis qua niveau. Maar aan de andere kant als ik hoor welke dingen ze krijgen aangeboden in de plusklas (meer van hetzelfde eigenlijk) denk ik dat dit eigenlijk niet verkeerd was. Ik vind vooral de miskenning achteraf vervelend.

Dochter is nu een van de beste in de gymnasiumbrugklas (beter dan haar klasgenoot die wel in de plusklas zat, dat vind ik dan wel weer een soort erkenning) en heeft nog steeds tijd zat om erg veel andere dingen naast haar school en huiswerk te doen.

Dus mijn vraag blijft een beetje: was die plusklas niet bedoeld om juist kinderen die alles meteen klaar hadden wat meer uitdaging te geven?
Ik weet niet hoe dat bij Wendy's zoon op school gaat, maar als je het in school zoekt zou ik zeker toch meer verwachten.
Deed ik ook, leverde alleen niks op. Behalve wrijving waar ik met de jongste nu nog last van heb.

Ik ben dus uiteindelijk wel zelf meer met mijn kind aan de slag gegaan, ze nam zelfs het basisboek tekenen met schetsboek mee naar school om daar uit te werken als ze weer eens allang klaar was.

Uitdaging

Wendy, een keertje de tijd doden met stripboekjes is natuurlijk niet erg. Als het zo is dat je zoon het altijd erg makkelijk heeft, alles snel (en goed) afheeft en het structureler wordt dat er geen extra werk is voor hem, dan zou ik er wel actie op nemen.

Krijgt je zoon genoeg uitdaging? Dat is voor slimme kinderen wel van belang, met het risico dat ze anders niet leren leren en daar uiteindelij kop de middelbare school problemen mee krijgen. Hoeft natuurlijk niet, maar kan een probleem worden.

Overigens, het vervelen zal in groep 8 vermoedelijk veel erger worden, juist groep 7 staat bekend als een pittige klas, waar ze veel leren/moeten doen. Dus als hij zich in die groep nu vaker gaat vervelen, lijkt me dat niet wenselijk.

Evt. kan je zelf nadenken over extra uitdaging, bijv. een presentatie met power point in elkaar zetten, een boek(je) schrijven, oefenen met samenvattingen maken, typelessen op school gaan volgen (zelfstudie, maar in schooltijd - als hij die toch genoeg over heeft) of wat dan ook.

lui?

Bedankt voor de reacties.
Hij vindt het wel prima zo. Gisterenavond bij het eten gaf hij aan dat hij geen extra werk wil. Hij was vooral aan het tekenen op school.

Ik sta er wat dubbel in. Hoe moet het dan in de brugklas? Denkt hij dat het in de brugklas ook zo makkelijk is? Hij wil niet naar het Gymnasium. "Waarom zou ik", zegt hij. Hij wil naar het Atheneum want zegt hij, "dan kan ik toch ook naar de Technische Universiteit!". Ik vind het goed als hij naar het Atheneum gaat, zoveel verschil zal er toch niet zijn behalve latijn en grieks. Maar zijn werkhouding is niet goed en dat besef ik heel goed. Ik overdrijf echt niet als ik zeg dat hij zo 5 minuten bij het ontbijt zijn geschiedenis/aardrijkskunde leert en altijd een 10 haalt. Hij leest het 1 keer door. In de brugklas moet je toch echt veel harder werken of niet? Ik weet het dus niet meer en ik ben best bang dat hij straks vastloopt in de brugklas. Naar mijn mening (en ik vind het best erg om te zeggen) is hij best lui.

Rise to the occasion

Geen hoogspringer wiens record op 2 meter ligt, zal die hoogte halen als de lat op 1 meter ligt. Op de basisschool ligt de lat voor een makkelijk lerend kind dat nauwelijks inspanning hoeft te leveren altijd op 1 meter, zelfs met pluswerk. Als de lat in de brugklas wel op 2 meter ligt zal je zoon zijn inspanning daar op afstemmen en er over heen gaan.

De brugklas zal voor de meeste kinderen een grote verandering zijn qua werk. Meer voor kinderen die het op de basisschool ook al niet zo makkelijk af gaat. Die hebben ook niet een automatisch een goede werkhouding omdat ze er op de basisschool harder aan hebben moeten trekken. Wat dat betreft heeft je zoon die in vijf minuten zijn geschiedenis leert in alle opzichten gunstige vooruitzichten.

skik

in mijn herinnering

was de brugklas op het gymnasium ook zeer makkelijk. Wel huiswerk (wat ik overigens leuk vond) maar daar was ik altijd zo mee klaar. Tweede klas een beetje hetzelfde, toen had ik nog steeds zonder serieuze inspanning achten en negens op het rapport.
Volgens mij wordt het pas vanaf de 3e klas pittiger...

op het moment

Zelf rolde ik ook door de middelbare school op een waakvlammetje. Pas op de universiteit werd er echt wat van mij gevraagd. Ik zou niet weten hoe je een passende werkhouding aan kunt leren als het werk er nog niet om vraagt. Bovendien leer je ook vanzelf efficiente methodes aan om te zorgen dat het een waakvlammetje kan blijven. En eventueel kunnen die je op het moment dat het nodig is ook aangereikt worden.

Dochter vindt brugklas nog steeds makkie

En ik herken dat wel. Ik had in de brugklas ook bijna niks te doen.
Nu zat ik in een mavo-havo-wo brugklas en dochter in gymnasium brugklas. Dus waar het bij mij nog logisch was, ben ik nu toch wel lichtelijk verbaasd.

En iedereen had nog wel beloofd dat ze het nu druk zou krijgen!
Nou dat komt heus nog wel een keer verwacht ik nog maar nog niet dit jaar blijkbaar..

Voor dit soort uitblinkers is in ons onderwijssysteem gewoon geen plek. Wel allerlei huiswerklasjes, maar een kind wat al klaar is voor de les begint, nee daar kunnen ze niet zoveel mee.

Dochter werkt heel veel vooruit, dus wat een leraar voor de klas verteld; tja ze weet het meestal al...
Dus haar schetsboek wordt nog steeds tijdens de les volgetekend.

1e klas gymnasium

vroeger zat ik op een gymnasium, dus vanaf de 1e klas gescheiden (geen brugklas). Toch hadden we van bepaalde vakken wel boeken die voor mavo-havo-vwo waren. In ieder geval wiskunde, aardrijkskunde en biologie wat ik me kan herinneren. In de tweede werden het havo-vwo boeken. Misschien is dat tegenwoordig ook nog van toepassing?

Natuurlijk lui

Wendy, natuurlijk wordt jouw zoon lui als alles hem zo makkelijk afgaat. En inderdaad is het gevaar dat hij niet leert leren, niet leert om moeite voor iets te doen, als hem altijd alles zo makkelijk afgaat.

Als alles te makkelijk gaat loop je het risico dat je kind gaat onderpresteren (slechter scoren dan gezien hun intelligentie zou passen) - vaak gewoon door verveling (simpele/saaie stof) en (dus) snelheid/slordigheid.

Daarnaast lopen dergelijke slimme kinderen ook het risico faalangst te ontwikkelen en durven dan niet dingen te doen als het een keer wel moeilijk is voor ze (daar doen ze nl. geen ervaring mee op). Het is denk ik zinvol je daarin te verdiepen als je vreest dat hij dat ook heeft of zou kunnen ontwikkelen. Daarbij is het belangrijkste dat je hem stimuleert op het proces (je best doen ook als iets moeilijk is) en niet op het resultaat. Bij slimme kinderen is het resultaat meestal nl. goed als ze maar hun best doen .

Dus HEEL belangrijk is dat je zoon juist WEL uitdaging krijgt, wel genoeg werk, maar vooral ook moeilijk genoeg werk (nog belangrijker dan veel werk). En dat hij leert door te zetten als hij geen zin heeft en het een keer wel moeilijk vindt.

Ik zou er een goed gesprek met de school over voeren dat je zorg gaat om het gebrek aan leren leren (en leren van moeilijke dingen doen) en samen kijken wat er aan gedaan kan worden dat hij uitdagingen krijgt, zodat hij straks op de middelbare school niet vastloopt.

NB Die van mij was net zo (nou ja, makkelijk kunnen leren en lui) en wil nu toch naar het gymnasium, dus het kan allemaal nog goed komen . Maar inderdaad, wel jarenlang eraan getrokken bij school voor compacten, verrijkingsstof, Plusklas etc. Vooral veel uitdaging proberen te organiseren!

levelwerk

bedankt voor het meedenken allemaal
@Suze, je schrijft dat hij moeilijk werk moet krijgen. Ik begrijp je standpunt maar ik was in de veronderstelling dat hij dat al kreeg. Hij krijgt immers levelwerk. Dat is toch daarvoor bedoelt. Dus het pittige werk. Maar misschien begrijp ik je niet hoor. Probleem is dat hij regelmatig niet mee hoeft te doen met de lessen en daardoor dus doorwerkt met zijn levelwerkbakje. Er zijn van die methodetoetsen en die haalt hij altijd. Ik begrijp het ook niet hoe hij het doet. De laatste toets van rekenen heb ik gisteren bekeken en hier stonden 2 grafiek-vragen in. Op welke dag stijgt de temperatuur het snelst en waar daalt hij het snelst. Ik vroeg hem gisterenavond hoe hij dat nou weet zonder hier les over te krijgen? "Dat is toch logisch mam", zegt hij dan waarna hij weer snel duikt in zijn stripboeken. Op school mag hij tekenen en stripboeken lezen. Ik ben bang dat dat in de brugklas anders zal zijn. Ik hoop zo dat hij niet vastloopt straks.

als hij vastloopt

zal het vast niet al in de brugklas zijn. Misschien pas op de universiteit (zeg ik uit ervaring... :-\

vastlopen

Kan best dat een kind een keer vastloopt. Als je kind verder een blinkende schoolcarriere heeft kan ik me voorstellen dat dat een grote zorg kan zijn. Ik heb hier 2 kinderen die nogal wat 'vastlopers' achter de rug hebben en ik kan je vertellen dat het went. Je constateert het gewoon en kijkt dan wat er nodig is om de zaak weer vlot te trekken.
Bovendien kan een keer blijven zitten ook een goede waarschuwing zijn. Op een mensenleven ook al geen drama.
Ik zou dan ook niet teveel 'dreigen' met het risico op vastlopers. Wees blij voor je kind dat het hem zo makkelijk afgaat. Geniet er van en vertrouw er op dat met zo'n vaardig kind een nieuwe uitdaging ook heus wel opgelost kan worden.

buiten school

Als school zo makkelijk gaat kun je je kind ook meer aanbieden buiten school op het gebied van sport en muziek. Daar doen ze ook goede vaardigheden op. En verder heeft je zoon misschien zelf wel een idee wat hij erbij zou willen doen en waar hij zich misschien wel wat actiever in kan gaan gedragen.

Zoals Anne J schrijft

Dat vind ik wel een mooie gedachte. Ja, hij zal een keer vastlopen. En dan moet het weer vlot getrokken worden.

Dat is dus niet zo heel erg.
En ik denk niet dat je nu al iets kan doen om dat te voorkomen. Hij heeft op de basisschool gewoon niet zoveel meer te leren. En wat hij te leren heeft, dat leert hij zichzelf.

Daar kun je niet zoveel aan doen. Er is geen 'moeilijke' basisschool.

Dus misschien is het handig om die leerervaring buiten school te zoeken. In een hobby of zo.

Onze zoon kwam op een gegeven moment tot de ontdekking dat het leuk is, als dingen moeilijk zijn. Dat het niet leuk is, als een game zo makkelijk is, dat je het binnen een paar uur uitspeelt.

Als hij kunst leuk vindt, is er veel te leren op dat gebied. Niet een beetje in de wilde weg tekenen, maar tekenen met een uitdaging bijvoorbeeld. Bij een ramsj winkel kun je mooie boeken over kunststromingen vinden.

Lui, luier, luist

Wanneer hoorde ik ook alweer over mijzelf zeggen, dat ik lui ben? Oh ja! Dat was – alweer een tijdje geleden – toen minister Jet Bussemaker in navolging van de neoliberale ´powerfeministe´ Heleen Mees mijn levenskeuze voor het thuisblijf-moederschap aan de kaak stelde. Weten jullie nog? Volgens hun was elke hoogopgeleide vrouw die niet voltijds participeert op de markt van de betaalde arbeid, maar lui.

Mijn echtgenoot en kroost probeerden me nog te kalmeren met de woorden ¨Trek het je niet aan. Ze kent jou immers helemaal niet? Anders zou ze wel beter weten¨. Maar het kwaad was al geschied: toorn had zich van mij meester gemaakt. Juist omdat zij mij helemaal niet kende, vond ik dat zij haar boekje ver te buiten was gegaan met over mij te oordelen.

Achteraf bezien was het alleen maar logisch, dat het zo´n gevoelig punt voor me was. Niet alleen ben ik – schrik niet! – in Pruisische stijl opgevoed; ook heb ik in mijn carrière van krantenmeisje tot hoogopgeleide thuisblijfmoeder net iets te veel van dit soort van discriminatie ondervonden.

Voor de protestants-christelijke medeburgers tussen wie ik opgroeide, was mijn katholieke afkomst nog wel eens een beletsel mij te behandelen als een volwaardig deelnemer aan het maatschappelijk bestel. Aan katholieke zijde hadden sommigen er de grootste moeite mee, erop te vertrouwen dat ik ook wel zou deugen zonder naar de kerk te gaan. Extreemrechtse aanhangers van Hans Janmaat en Joop Glimmerveen namen mij het hoogst kwalijk, dat ik me niet liet bekeren tot hun gedachtegoed. De mensen die zich het beste thuis voelden aan de tegengestelde kant van het politieke spectrum (d.w.z. uiterst links), dachten daar precies hetzelfde over.

Onder andere door toedoen van de rechtse revolte tegen alles wat maar naar de jaren 1960 riekte, heerste op mijn middelbare school een nogal kakkineus klimaat. Ongetwijfeld ingegeven door wat zij van huis uit meekregen, legde menig klasgenootje neoliberaal gedrag aan de dag in zijn/haar bejegening van mijn persoon. Fijntjes wreven zij mij in, dat ik dan wel hoge cijfers in de wacht kon slepen, maar dat zij het maatschappelijk allicht veel verder zouden schoppen, vanwege hun rijkere afkomst. Het bleek voor hun bovendien een essentieel verschil, of je vader ondernemer was, of werkzaam in loondienst.

Kortom; van allerlei kanten is me met klem te verstaan gegeven, hoe inferieur ik in hun ogen was, gemeten naar hun meetlat. Voor mij restte niets anders, dan het – zo goed en zo kwaad als dat ging – voor mezelf opnemen, desnoods met de moed der wanhoop. Over de uitkomst van die sociale strijd kan ik overigens zeer tevreden zijn; ook al heb ik dan niet mijn emplooi gevonden in de zo lucratieve financiële sector.

Veel heb ik te danken aan de steun van mensen die het wel goed met mij bedoelden en natuurlijk ook de Nederlandse wet, voor wie wij allemaal gelijk zijn. Enfin; tegenover haat en nijd bleek er altijd weer liefde en recht te staan.

Ik vermoed, dat mijn ervaringen met het zogeheten ´vrije spel der maatschappelijke krachten´ niet wezenlijk verschillen van die van andere hoogopgeleide vrouwen. Wie van hun doet tussen wieg en graf nu geen ervaring op met het ontsluieren en weerleggen van tendentieuze, valse en bedrieglijke uitspraken? Mede dankzij ons onderwijs heeft de firma list en bedrog - als het goed is – aan ons geen goede!

Toch; gezien de taferelen die ik op de basisschool van mijn kind meemaak en de uitspraken die ik hier op Ouders Online aantref, dreigt mijn persoonlijke geschiedenis zich in zekere zin te herhalen in het leven van mijn kind.

Suggereren, dat hoogbegaafde kinderen apart les dienen te krijgen van de rest, of het eventueel zelfs eisen? Dat is uiteraard helemaal geen constructieve bijdrage aan de gedachtewisseling over de vraag hoe al onze leerlingen van goed onderwijs te voorzien. Een opsplitsen van ons onderwijsstelsel in één deel ´eliteonderwijs´ en één deel ´onderwijs voor de minder goede leerlingen´ lijkt mij namelijk onverenigbaar met het grondbeginsel van onze samenleving: gelijke rechten voor iedereen.

Ik zou zeggen: hou nou toch eens op, neoliberalen, om via allerlei stiekeme achterdeurtjes de toekomst van je eigen kind(eren) te begunstigen ten koste van al die andere kinderen, en geef daarmee werkelijk de vrije hand aan het spel van de maatschappelijke krachten. Ook al zijn sommige mensen liever lui, dan moe; maak van het leven geen strijd om wie het zich kan permitteren het luiste van iedereen te zijn.

Rode krullenbol

Rode krullenbol

"Suggereren, dat hoogbegaafde kinderen apart les dienen te krijgen van de rest, of het eventueel zelfs eisen? Dat is uiteraard helemaal geen constructieve bijdrage aan de gedachtewisseling over de vraag hoe al onze leerlingen van goed onderwijs te voorzien."

Geen idee waarom dit hele verhaal nu juist hier. Ik wil er wel over zeggen dat ik apart basisonderwijs voor slimme kinderen niet nodig vind. Maar die mening is vooral gekleurd door onze zeer goede basisschool waar mijn drie HB/ADD of ADHD kinderen heel goed tot hun recht zijn gekomen.

Ik gun alle kinderen zo'n basisschooltijd. De ervaring van veel ouders leert dat sommige scholen geen raad weten met hun slimme kinderen. Dat hierdoor de roep om dan maar apart onderwijs ontstaat kan ik me goed voorstellen. Dat heeft mijn inziens niets met elite onderwijs te maken.

Niet alles gelezen, maar

Mijn broertje zat met twee vingers in de neus op bo, eerste 5 werd gehaald in 3 gym, was tevens ook een van de weinige lage cijfers en lager werd het niet.

Op de uni kwam hij erachter dat je niet een avond van te voren kan leren voor tentamen, moest dus na de eerste tentamens zijn leerstijl aanpassen. Heeft toen binnen 4 jaar uni gedaan en aansluitend binnen 4 jaar gepromoveerd.

Wij zeggen altijd dat hij de hersens van de familie heeft geërfd, terwijl ik en andere brus het ook niet slecht hebben gedaan....

Mijn advies: blijf polsen hoe het gaat, maar ook niet teveel zorgen, sommige mensen hebben gewoon geluk en kunnen makkelijk leren!

Wendy

Ik had wel gelezen dat hij levelwerk krijgt hoor. Hij kan zelf het beste aangeven of hij dat wel pittiger vindt of niet. Of de juf kan dat beoordelen (aan de hand van hoe hij het doet). Misschien is het nog erg makkelijk. Dan moet je je afvragen of hij toch meer uitdaging nodig heeft (wel leuk degene die zei: misschien evt. op ander vlak van muziek of sport, dat is waar ook daar kan hij uitdaging krijgen en leren leren/doorzetten).

Zoals ik al schreef: als hij af en toe tijd over heeft en Duckjes of stripboeken leest, lijkt me dat geen probleem, maar het moet natuurlijk niet zo zijn dat hij weken niets meer doet op school omdat er geen werk voor hem is, toch? Of dat hij werk ver beneden zijn niveau moet doen. Ook een beetje zonde van de tijd. Ik las hier op OO ook kinderen die dan op school een typecursus kunnen doen of bijv Spaans gaan leren. Dat lijkt me dan zinvoller (en vergt ook doorzettingsvermogen) dan aldoor Duckjes lezen.

In reactie op degenen die zeggen: ach, maakt het uit dat hij op de basisschool niets doet, dan loopt hij maar eens vast, desnoods op de middelbare school of op de universiteit. Tja, zo kun je denken: je ziet wel hoe het gaat. Ik ken echter iemand die de basisschool zonder iets te doen doorliep. Vervolgens ook het gymnasium zonder enige moeite en deze met hele hoge cijfers afsloot. En vervolgens haalde hij zijn propedeuse op de universiteit niet. Moest ervan af. Nooit meer universitaire graad gehaald. Toch jammer voor zo'n (super)slimme jongen.

Je kunt het dus laten lopen en dan hopen dat het vanzelf goed komt, en zo niet pech, of je kunt er toch bewuster mee omgaan en vinger aan de pols houden of je kind voldoende uitdaging krijgt en soms wel moeilijke dingen moet doen, zodat het leert leren, en die vaardigheid leert voor de momenten (op de middelbare school of pas op de universiteit), dat het wel moeite moet doen om voldoendes te halen. Zodat hij dan niet vastloopt.

Het is een gok en een keuze die je kunt maken.

Overigens, zolang de cijfers van je kind goed zijn, is er natuurlijk minder noodzaak om er zelf achterheen te gaan. Als je kind echter (door te weinig uitdaging) gaat onderpresteren, dan moet je vaak als ouder er wel wat mee. Als je weet dat je kind qua intelligentie vwo kan maar cijfers op havo-niveau of lager haalt, dan is er een extra reden om er wat aan te doen.

reactie

Ik sta maar te dubben wat te doen. Hij heeft vandaag de hele ochtend stripboeken gelezen. Dat kan toch niet? Daar is de school toch niet voor bedoeld, daar moet je toch leren. Mijn zoon vindt het prima zo. Hij vermaakt zich wel met zijn Duckjes. Ik als moeder zit te denken om maar toch iets te zeggen tegen de juf. Dit kan toch niet? Ik hoopte dat de juf zelf actie zou ondernemen en hem alvast de schema van andere weken zou geven. Dat heeft ze helaas niet gedaan. Hij mag volgens mij niet te ver vooruit werken. Ook hebben we weleens geopperd om hem alvast een wiskundeboek van de brugklas te geven. (Bij mijn man is dit vroeger wel gedaan bij hem op de basisschool) lopen. Maar wat dan wel? Na school gaat hij regelmatig piano spelen Maar dat willen ze niet want ook dan gaat hij weer te ver vooruit of naar voetbal. Het gaat mij vooral om de schooltijd. Dat hij daar iets leert! Hij gaat nu met een grote grijns op zijn gezicht naar school want hiephiephoi 3 weken vooral Duckjes lezen!

Zal ik toch terloops en subtiel morgenochtend iets zeggen?

iets fout gegaan

er is iets fout gegaan in de tekst zie ik.
De correcte versie:

Ik sta maar te dubben wat te doen. Hij heeft vandaag de hele ochtend stripboeken gelezen. Dat kan toch niet? Daar is de school toch niet voor bedoeld, daar moet je toch leren. Mijn zoon vindt het prima zo. Hij vermaakt zich wel met zijn Duckjes. Ik als moeder zit te denken om maar toch iets te zeggen tegen de juf. Dit kan toch niet? Ik hoopte dat de juf zelf actie zou ondernemen en hem alvast de schema van andere weken zou geven. Dat heeft ze helaas niet gedaan. Hij mag volgens mij niet te ver vooruit werken. Ook hebben we weleens geopperd om hem alvast een wiskundeboek van de brugklas te geven. (Bij mijn man is dit vroeger wel gedaan bij hem op de basisschool). Maar wat dan wel?
Na school gaat hij regelmatig piano spelen of naar voetbal. Het gaat mij vooral om de schooltijd. Dat hij daar iets leert! Hij gaat nu met een grote grijns op zijn gezicht naar school want hiephiephoi 3 weken vooral Duckjes lezen!

Zal ik toch terloops en subtiel morgenochtend iets zeggen?