WoW een puber in da house!
Hoi mede moeders
Mij tweede zoon zit nu 3 maanden in de havo/vwo brugklas. Maar mijn god, wat een weerstand tegen huiswerk maken. Maakwerk gaat goed . Wiskunde maakt hij, vraagt om hulp, vervolgens krijgen we daar ruzie om omdat hij iets anders doet tijdens mijn uitleg. Om gek van te worden. Dan hou ik er dus mee op. Ook met mijn man lukt dat niet.
Hij vertikt het om uit eigen beweging iets te leren. In t begin hebben we m geholpen met leren, hoe hij het moest doen, maar nu wil ik t loslaten. Ik zie het gewoon gebeuren Met een 2 als gevolg.hij is gewoon lui en heeft alleen belangstelling voor zijn telefoon en momenteel het vuurwerkkrantje. Hij is een slimme jongen maar wil gewoon niets.
wat te doen: loslaten en helemaal verkeerd laten lopen. Of achter de vodden blijven zitten.
Oudste zoon zit in de tweede en dat gaat makkelijker. Hij heeft ook niet altijd zij om huiswerk te maken maar t geeft niet zoveel weerstand.
nog niet loslaten
Ik vind het voor een 1e klasser met weerstand nog te vroeg om het ouderlijk toezicht los te laten. Na pas een paar maanden zijn ze nog niet door en door doordrongen van huiswerk en de gevolgen van niet leren.
Wij hebben er hier ook bovenop moeten zitten vorig jaar. Huiswerkcontrole, in de woonkamer laten werken, niet eerder iets anders doen voor je huiswerk klaar is. Dat werk. De vonken spatten er af en toe vanaf want hij wilde niet of ging idd iets anders doen als hij zelf vroeg of we iets konden uitleggen. Dat gebeurt trouwens nu in de 2e nog steeds af en toe, maar minder heftig, hij heeft toch beter door dat hij vooral zichzelf heeft met niet luisteren of niet leren.
Volhouden met helpen en stimuleren helpt hier dus, een beetje (en regelmatig wordt ik er nog stapeldol van). Gelukkig reageert onze zoon met harder werken op een onvoldoende. Een enkele 3 kan hij nog steeds wegpoetsen.
Uitbesteden
Als hij met jouw hulp nog steeds niet echt iets doet en het levert alleen maar ruzie op zou ik huiswerk klas overwegen. Bij vriendje hier is dat echt uitkomst.
na 3 maanden al loslaten?
'In t begin hebben we m geholpen met leren, hoe hij het moest doen, maar nu wil ik t loslaten'
Jeetje, je laat hem wel erg snel aan zijn lot over. En wat denk je dat hij leert van een 2 halen?
Huiswerkklas
Lijkt mij dan de beste oplossing. De weerstand van het huiswerk maken hangt vaak samen met andere zaken.
Verder zou ik heel duidelijk aangeven dat hij het niet voor jullie doet maar voor zichzelf. Wellicht helpt het als hij weet waar hij het voor doet, als hij bijvoorbeeld al weet wat hij later wil gaan doen.
Misschien voelt
ie zich juist 'verloren'. Weet ie niet hoé te leren en als hem dat dan uitgelegd wordt, overziet ie het misschien niet en dat kan weer verlammend werken of vluchtgedrag door zich te storten op zijn mobiel, want dan is dat nare gevoel van huiswerk weg. Juist tegen jullie durft ie zich dan af te zetten en op school moet ie misschien stoer zijn...ik weet het niet hoor, is iets waar ik gewoon aan denk. Mijn jongste doet dit namelijk en die zit nog niet eens in een brugklas 
Thanx!
Allereerst bedankt voor jullie reacties!
Misschien ben ik inderdaad wat voortvarend met loslaten. Komt misschien wel omdat ik me niet kan herinneren dat mijn ouders zich ooit bemoeiden met mijn huiswerk. Dat was dan ook niet altijd nodig maar soms ook wel met een 1 tot gevolg. Ook dan moest ik t zelf uitzoeken. Niet dat ze er niets om gaven maar ik heb t idee dat ik me veel te veel Met zijn huiswerk bemoei.
Huiswerkklas hebben ze hier niet op school maar extern. Dat zou kunnen maar ik begreep van andere ouders dat dat uiteindelijk niet echt een oplossing is. Ligt ook aan de kwaliteit van die begeleiding zeg maar.
Injel: van een 2 halen word je echt niet slechter hoor. Hij weet nu in ieder geval dat wat hij deed niet genoeg was. Dag erna was hij al een stuk ijveriger.
Vanmiddag hebben we toevallig ouderavond. Dus eens horen wat de mentor er van vindt.
Groetjes
Geduld
Het vraagt van jezelf soms gewoon veel geduld, geen irritatie laten blijken naar je kind, en doorzettingsvermogen om het als routine te blijven inzetten. Hier zou een huiswerkklas niet hebben geholpen want het was dagelijks nodig, een op een, met het uitzoeken van zaken die (nog) niet bekend waren, en ondersteuning en aanmoediging op maat. Ook gericht op zelfstandigheid uiteraard, maar dat kwam toch pas veel later hier.
Zoon wil hier nog weleens samen 'huiswerk' maken, waar ik hem allang niet meer kan volgen.
Nou ja, beetje teksten en grammatica bespreken kan nog net.
duidelijkheid en keuzes
Ik heb hier lang over nagedacht in de vakantie voorafgaand aan brugklas.
Ik wilde me hierin duidelijk positioneren.
Uiteindelijk heb ik ervoor gekozen me niet te bemoeien met schoolwerk, dat leek me bij mijn dochter het beste.
Ik vond het erg moeilijk en heb heel vaak mijn tong er van af gebeten, maar niets gezegd. Ik wist ook dat als ik één keer zou zeggen 'zou je niet eens..' dat het dan voorbij was, dat dochter dan achterover zou gaan leunen, in de wetenschap dat ik op de achtergrond tóch mee op aan het letten was.
Ik zou zelf wel duidelijk voor een keuze gaan, en dit ook communiceren naar zoon. Als je de regie overneemt (zoals je in het begin hebt gedaan) vind ik het niet echt eerlijk die 'overeenkomst' nu eenzijdig op te zeggen.
Of (beter nog wellicht) praat met hem, vraag hem wat hij zelf het fijnst vindt.
(Overigens help ik dochter wel veel hoor, onze 'overeenkomst' bestaat eruit dat zij de regie heeft en hulp vraagt waar gewenst of nodig.)
huiswerkklas
Hier ook externe huiswerkklas, waar goed begeleid wordt als ik dat zo hoor van vriendje. Agenda wordt bekeken en gecontroleerd of het daadwerkelijk af is. Ook wordt er overhoord.
Onze zoon zit ook net in de brugklas en het vergt echt veel begeleiding. Ik snap ook het verschil met vroeger niet. Ik deed ook alles alleen maar ik hoor het alleen maar om me heen dat alle ouders het aan het begeleiden zijn. Dochter van vriendin is echt niet onder de indruk van een 2 en ook niet van eventueel blijven zitten. Die wordt niet ijveriger van een onvoldoende.....sja erg kind afhankelijk. Mijn kind ligt een nacht wakker als een onvoldoende dreigt. Ook niet helemaal gezond.
je hebt een punt Anna
Erover nadenken hoe ik het aan zou pakken heb ik ook gedaan. Daar hebben we echt wel goed over nagedacht. Bij onze oudste zoon die een jaar ouder is hebben we hetzelfde gedaan als jij deed. Niets zeggen en lekker zelf uit laten zoeken. Dat ging grotendeels prima. En natuurlijk hielpen we hem als hij er ZELF om vroeg. Echter, het huidige systeem is anders als vroeger bij ons. Bij ons begon je iedere periode weer opnieuw te tellen met je punten. Dus kon je de eerste periode alles zelf uitzoeken en lekker je neus stoten. wat bij mij dus goed werkte. En zo kwam het dat onze oudste (die op zich goed is in wiskunde) twee dikke onvoldoendes haalde voor wiskunde. Daar is hij de rest van het schooljaar mee bezig geweest om ze op te halen. Dat is geen lekker gevoel om te beginnen. Vandaar dat we zoiets hadden: dat gaan we bij nummer twee anders doen. Sowieso is dat een ander kind.
Dus we zijn begonnen met begeleiden, vragen stellen, hoe ga je het doen? Wanneer ga je het doen? Nee, nu geen playstation, eerst leren enz. Maar op een gegeven moment moet dat afzwakken en moet hij het pakken. Dat was de insteek. Ik laat het echt niet zomaar helemaal los maar op een gegeven moment moet hij het echt zelf doen. Nu lijkt het alsof ik er bovenop zit maar volgens mij valt dat wel mee. Maar, ik worstel er wel mee. En hoor van vriendinnen dat ze het ook doen. Vandaar de vraag hier.
Zojuist ouderavond gehad en de mentor was wel tevreden over de punten. Zij gaat nu wel met hem plannen na schooltijd. Ze neemt dus eigenlijk een stukje van mij over.
vroeger
Als je dan vroeger het eerste blok had verpest moest je dat toch ook met die andere blokken ophalen? Overigens heeft mijn oudste gewoon nog gewerkt met vier rapporten per jaar waarbij de eerste twee voor 20% meetelden en de laatste twee voor 30%. Mijn andere zoon heeft een systeem waar elk cijfer gewoon mee door blijft tellen. In mijn ogen maakt het weinig uit.
Ga gewoon op het systeem: ik laat je los als je gemiddeld een 6,5 staat of hoger. Zodra het daaronder komt doen we voor dat vak weer samen huiswerk. Verder is het plansysteem hier heel eenvoudig, kan elk puberend kind: kies 1 huiswerkvrije halve dag in het weekend: de vrijdag na school, de zaterdagochtend, de zaterdagmiddag, de zondagochtend of de zondagmiddag. Op de eerste niet huiswerkvrije halve dag begin je aan AL het maakwerk voor de komende week en dat probeer je op de eerste twee halve dagen af te krijgen. Dan heb je nog twee halve dagen voor AL het leerwerk waarbij je natuurlijk meer aandacht besteedt aan wat er maandag op het programma staan dan op vrijdag. Zo loop je lekker voor en moet je dan alleen maakwerk maken als je dat die dag hebt opgekregen en heb je nog tijd doordeweeks voor leerwerk.
dat van Jamie doen wij ook
vrijdag is principe huiswerkvrij. Op zaterdagochtend maakt ze al het maakwerk wat ze voor de week erna op heeft. Heeft ze maandag een toets leert ze dat al een keer.Op zondag leert ze alles wat ze voor de eerste helft van de week op heeft. Dit scheelt heel veel ruimte voor door de week.
Lisbeth
Ja, inderdaad. Het past natuurlijk niet als je hele drukke weekenden hebt met veel sport en sociale bezigheden maar dan moet je ook accepteren dat alles doordeweeks aan komt. Mijn jongste zou daar niet mee kunnen omgaan. Die heeft echt behoefte aan zo min mogelijk huiswerk als hij al een lange dag gehad heeft. Hij ziet nu ook de voordelen van hard werken in het weekend en dan blijft er nog genoeg tijd over voor leuke dingen en hij snapt nu ook dat even hard doorwerken dan beloont wordt met meer vrije tijd in het weekend én doordeweeks. Eigenlijk is dit ook plannen maar op de simpelste pubervorm die er is 
nakijken van huiswerk
Wat hier een schok was, was dat er óf niet klassikaal nagekeken werd, óf de antwoorden staan pas korte tijd voor de toets op het ELO. Hoe weet je dan of je het goed gemaakt hebt? Je maakwerk zou je moeten helpen om dingen te begrijpen, zodat je - gecombineerd met theorie leren vanaf een paar dagen van te voren - je toets goed kunt voorbereiden.
op zich staan er nu voor meer vakken antwoorden ter beschikking, maar voor bijvoorbeeld Scheikunde niet. Die leraar vindt het 'de kat op het spek binden' en als ik google kan ik ze ook echt niet vinden .
Dus we helpen hier door bijvoorbeeld scheikunde samen na te kijken 1x per week, als alles goed is > fijn, dan ligt hij goed op schema en als er dingen niet goed zijn dan uitleggen en corrigeren.
gr Angela
angela
Misschien begrijp ik je verkeerd maar vergeet dan deze reactie maar.
Als je nu in de buurt bent bij het maakwerk maken en beschikbaar voor vragen en dan samen naar het antwoord zoekt moet het toch al goed zijn? Dan moet je kind dus alleen goed opletten en vragen stellen bij de zaken die hij niet wist. Vlak voor de toets het maakwerk gaan controleren lijkt mij een beetje te laat? De leerkracht is toch wel beschikbaar voor vragen over het maakwerk?
maakwerk in klas
Er wordt veel in de les gemaakt, maar met ADD is dat niet altijd succesvol . Dus hij moet ook veel thuisdoen. Hij is na die eerste moeilijke tijd al zover dat hij prima zelfstandig z'n huiswerk maakt en dat wil ik vooral zo laten. Als hij dan iets niet snapt weet hij ons wel te vinden. Maar op school dan zelfstandig iets vragen, ergens lukt dat niet ofzo, ik weet het niet. Nadeel is ook dat we hier thuis in alle vakken bijles kunnen geven dus het is ook makkelijker voor hem om dit thuis te doen. Dat moeten we dus ook steeds beter alleen op 'aanvraag' van hem doen want daar leert ie meer van.
Maar als je niet zoveel 'zelftwijfel' hebt en/of een vak niet zo interessant vindt dan is het natuurlijk best makkelijk om dat maakwerk een beetje af te raffelen. Hij heeft echter ondekt dat dat weer andere nadelen heeft dus ergens moet hij zelf een goed midden vinden tussen niet téveel huiswerk-tijd en slechte cijfers.
gr Angela
nogmaals
geen idee in welke strijd ik nu verwikkeld zou zitten met dochter als ik de regie over had genomen of zelfs maar gedeeld. Ze doet nu alles zelf, werkt met maakwerk zoveel mogelijk voor en deelt leerwerk prima op, zorgt ook voor voldoende rust en ontspanning, kortom werkt eigenlijk heel effectief en efficient, ik zou haar niet kunnen verbeteren.
(Inhoudelijk help ik wel vrij veel, en daarbij geef ik soms heel gedoseerd wat tips, dat kan ik dan weer wel niet laten. Ze accepteert het zolang het gedoseerd blijft, en zij het gevoel blijft hebben dat het haar keuzes zijn)
Nu had ik natuurlijk wel het vermoeden dat ze het organisatorisch prima aan zou kunnen. Ondanks haar chaotische karakter en de partime luiheid die ze bezit.
Maar ook bij haar zouden we makkelijk in een neerwaartse spiraal terecht kunnen komen. Denk ik. Testen kan niet, ga ik ook niet proberen!
En dat heeft met een stuk motivatie te maken, en dat ligt vrij ingewikkeld denk ik. Ik denk dat motivatie vaak meespeelt, en dat het snel een issue kan zijn bij een puber, en dat daar snel vanalles in meespeelt in relatie tot ouders.
Ik heb hierin voor een makkelijke weg gekozen, het proces ligt gewoon bij dochter. Dat kon naar mijn inschatting ook bij dit kind. Bij sommige kinderen kan dat niet zo goed, en dan is het moeilijker uit een soort van strijd te blijven, waar je snel inkomt als je je met huiswerk gaat bemoeien.
Het kan bijv best zijn dat je zoon niet zo goed snapt wat jullie rol in het geheel is momenteel,(omdat hij je twijfel voelt, of omdat het niet duidelijk is) of wat hij in de toekomst kan verwachten daarin. En wat zijn eigen rol dan is/moet zijn. Dat kan extra energie kosten, ook al is het misschien maar een vaag onzeker gevoel.
Fijn dat school met hem mee gaat denken.
Ik zou echt gaan voor een goed gesprek met hem waarbij je verwachtingen over en weer duidelijk kunt maken en daar hopelijk een goede modus in kunt vinden.
En oh ja, vergeet niet enorm te benadrukken wat allemaal goed gaat, ze kunnen erg onzeker zijn en dat goed verbloemen.
ah ok
Ja dat vind ik ook een probleem, al die tijd voor maakwerk in de klas. Liever heb ik dat ze die tijd dan besteden voor de moeilijke maakwerkopdrachten van de vorige keer. Het wordt in de klas afgeraffeld en kind wil daar thuis geen aandacht meer aan besteden (heppikkalaf)
