Wie controleert de leraar?

Zoveel mensen

De directie, de IB'er, collegiale intervisie, soms een coach en in zekere zin de inspectie.

"Ik neem aan dat ouders pas met echt grote klachten naar de directie stappen, maar hoe zit het met alle relatief kleine klachten? En als je al die zelfde klachten bij andere ouders hoort?" Mijn ervaring is juist dat veel ouders juist met kleine klachten de deur bij de leerkracht of de directie platlopen.

"Een Ib-er hoort wellicht wel eens iets van ontevreden ouders, maar bespreekt die dat met de directie en durft die een collega af te vallen?" Ik kan me niet voorstellen dat een IB'er bij een niets-aan-de-hand-kind contact met ouders heeft over het functioneren van een leerkracht. Wel met ouders van kinderen die door de IB'er gezien worden en waarbij interactie met de leerkracht deel of doel van de 'behandeling' is. En tja, of die IB'er daarmee naar de directie gaat en zoals jij zegt een collega af durft te vallen, dat ligt maar net aan de persoon die je voor je hebt. Daar kan je in het algemeen niets over zeggen. Net als dat jouw teamleden je misschien de hand boven het hoofd willen houden omdat ze de werkrelatie met jou niet willen verstoren.

"Zou het niet veel beter zijn als er een manier is waarop je als ouder op een vrijblijvendere manier dan een klacht het gedrag of werkwijze van een leraar of lerares kan evalueren?" Als je geluk hebt zit je kind op een school waarbij je op een normale manier over problemen kan praten zonder dat je bang hoeft te zijn dat dat je kind, of jouw relatie met de leerkracht, schaadt. Goede, open en tijdige communicatie lijkt mij daarbij het sleutelwoord.

skik

Vraag ik me ook wel eens af

en de leraar op het voortgezet; als je af en toe verhalen hoort wat leraren (fout) doen, denk ik: waarom is die man (of vrouw) uberhaupt nog leraar. Ik denk dat ze elkaar de hand boven het hoofd houden. Ik vind ook dat er veel meer externe visitatie moet komen.

Mozeskriebel polleke ot

Wat maakt het nou uit of iemand zich Polleke of Eendagsvlieg noemt??

Controle op kwaliteit

Je mag als ouder wel een zeker niveau van de leerkracht verwachten. Om een redelijk niveau te krijgen/houden moeten leerkrachten regelmatig kritisch bij elkaar in de keuken kunnen en willen kijken. Ik merk dat het daar wel aan schort. Ga eens bij een collega zitten tijdens 10 minuten gesprekken b.v. Als ouder heb ik heel wat vreemde dingen voorbij zien en horen komen zoals:
leerkracht1 over kind1: 'ze haalt wel hele hoge cijfers maar eigenlijk kan ze het niet.'
leerkracht2 over kind2: 'werk zit vol met fouten' (leerkracht toont werk waarin consequent steeds dezelfde fout wordt gemaakt dus eigenlijk 1 fout.
leerkracht3 praat niet over kind maar 10 minuten over haar bejaarde vader die het verpleeghuis in moet en hoe moeilijk ze het daar mee heeft.
Dat zijn nog maar een paar voorbeeldjes. Ook de taalfouten in de rapporten kunnen voorkomen worden met een beetje controle.

Intercollegiale toetsing

Ik mis dat ook wel. Ten minste op de ene basisschool waar mijn kinderen op zaten. Het was ook nooit bespreekbaar, met de directie, dat hun werknemer misschien wel eens een vergissing gemaakt kon hebben, een kind verkeerd ingeschat kon hebben. Ik kan wel vertellen dat je je dan als ouder behoorlijk machteloos voelt. Vooral als het om subjectieve, maar erg doorslaggevende zaken als benaderingswijzen en de sfeer in de klas gaat. (er werd flink gepest) De werksfeer op school was er eentje van: iedereen voelt zich 'geroepen' om dit werk te doen, doet het vol overtuiging en met enorme inzet, maar wordt daardoor ook perfectionistisch (iets verkeerd doen, betekent falen) en staat niet meer open voor feedback. De directrice zei een keer tegen ons: 'Wat verwachten jullie dan van mij? Ik kan toch niet zo maar tegen mijn collega gaan zeggen hoe ze hun werk moet doen?' Nou, gek genoeg was dat toch wel wat wij verwachtten van een leidinggevende. (dom he, van ons?)
Op basisschool 2 is men veel minder overtuigd van het eigen gelijk, durft men toe te geven dat ze ook maar mensen zijn, niet perfect dus. En daar ziet men het werken op een basisschool toch meer als een baan. Met functioneringsgesprekken, pluspunten en minpunten. Dat is een verademing kan ik je zeggen.

De man, de bal

Het is zoveel eenvoudiger als je het kunt hebben over de zaak, wat gaat er fout, hoe gaat het beter, wat denk je dat er anders kan.
Maar dat is van 2 kanten moeilijk, bij ouders en leerkrachten. Mensen hebben toch de neiging om zaken teveel op zichzelf te betrekken. En als het om kinderen gaat is de betrokkenheid vaak zo groot dat het moeilijk is om er wat afstand van te nemen. Daarin kunnen leidinggevenden op school wel degelijk een rol spelen.
Het is ook vaak persoonlijk. Er zijn leerkrachten met wie je 'gewoon' kunt praten en er zijn leerkrachten waar je niet mee klikt en er niet te praten valt. Voor een deel zal opleiding er ook mee te maken hebben, denk ik. Na mijn opleiding in de zorg ging ik de relaties tussen mensen en de opstelling van mensen heel persoonlijk bekijken. Na mijn universitaire opleiding ging ik veel meer de patronen, de trends, de zaken en de puzzel zien en was dat al te persoonlijke er (hopelijk) vanaf.

Er is dus niks....

In de ideale wereld zit je inderdaad op een school waarbij een open communicatie het sleutelwoord is. Maar helaas is niet ieders wereld ideaal.

Skik, jij zegt dat er vele mensen de leraar controleren. "De directie, de IB\'er, collegiale intervisie, soms een coach en in zekere zin de inspectie".

Maar ik betwijfel dat sterk. Bij ons op school gaan ouders alleen met hoogoplopende conflicten waar ze met de leraar niet uitkomen naar de directie, is mijn ervaring. "De deur platlopen" bij de eerste de beste irritatie herken ik helemaal niet.

De IB-er geeft je zelf aan, controleert alleen als zijn of haar karakter of pet er naar staat. Dat is dus niet structureel.

Collegiale intervisie? Een coach? Nog nooit van gehoord. Praat die ook met ouders? HOe zij de leraar in kwestie ervaren? Of kijkt die alleen eens een dagje mee in de klas hoe de leraar het op dat moment doet?

En de inspectie lijkt me een beetje vergezocht als het gaat om gedrag van een leraar.

Er is gewoon niks structureels geregeld -althans bij ons op school- waarbij je low profile, zonder meteen een klacht in te hoeven dienen, je ervaringen over de leraar bespreekbaar kan maken of dat je een tip kan geven of dat een leraar als vele ouders tegen hetzelfde aanlopen, eens gaat nadenken hoe dat te veranderen.

Even concreet: de leraar van mijn zoon communiceert als een paard. Reageert nauwelijks op mails, geeft aan voor of na de les niet met ouders te willen praten want dan wil hij zijn aandacht aan het welkoms en afscheids ritueel houden en als je dan - per mail- een afpsraak wilt maken om even apart te zitten, dan - jawel- reageert hij pas na weken op de mail. NIet zo handig allemaal bij het bespreken van pestgedrag of bijvoorbeeld bij zorgenkinderen.

Voordat je daar als ouder aan gaat ergeren ben je weken verder, voordat je merkt dat veel ouders zich eraan ergeren ben je weer weken verder. Zelf hem erop aanspreken loste niets op, de klasseouder er iets van laten zeggen ook niet.
Moet je hiervoor een klacht gaan indienen? Of zou het goed zijn als er een manier is waarop de leraar geconfronteerd wordt met feit dat vele ouders zijn gebrekkige communicatie vervelend vinden en dat hij dat dan kan aanpassen -zonder dat je daar meteen een heel groot ding van moet maken of met klachten moet gaan zwaaien?

(En dat hier een IB-ers, een collegiale intervisie een coach of de inspectie iets mee kan doen lijkt me ook niet).

Alles valt of staat met de sfeer op school

Eendagsvlieg, als het op een school niet lekker loopt dan kunnen er protocollen, klachtencommissies, reglementen, controlemiddelen of wat dan ook zijn, maar dan werkt het toch niet. Als de sfeer goed is, heb je die instanties vaak niet eens nodig.

Ik loop inmiddels 13 jaar rond op de basisschool van mijn kinderen. De eerste directeur wilde liever niet met ouders praten, dus die bleef erg onder de radar en was bepaald niet toegankelijk. Met het personeel sloot hij akkoordjes, was enthousiast gebruiker van de doofpot. De sfeer was niet geweldig. Toen kwam er een nieuwe directeur die open communiceerde. Met het personeel, maar ook met ouders. In no time was er een goede sfeer binnen het team en tussen school en ouders.

De directie loopt regelmatig een dagdeel in de diverse klassen mee, staat elke ochtend bij de ingang de ouders te begroeten, is makkelijk bereikbaar voor een gesprek (waar sommige ouders wel misbruik van maken door voor elk wissewasje naar de directie te stappen). Verder maken ze gebruik van collegiale visitatie zoals dat geloof ik heet. Verder zijn er natuurlijk het Persoonlijk Ontwikkel Plan, het beoordelings- en functioneringsgesprek voor de leerkracht.

Bij de inloop is het inderdaad niet de bedoeling dat je als ouder een enorme boom gaat opzetten met de leerkracht omdat dat ook hier de tijd is om kinderen te verwelkomen of om korte mededelingen te doen, maar een afspraak kan meestal diezelfde week gemaakt worden. De leerkrachten communiceren hier niet per mail met de ouders, maar je kan als ouder altijd even binnenlopen na de lessen of via het vaste nummer van school de leerkracht te spreken krijgen om een afspraak te maken. Ook is er eens per twee jaar een kwaliteitsonderzoek waarbij leerlingen en ouders anoniem de kwaliteit van zo'n beetje alles kunnen beoordelen en opmerkingen kunnen maken. De Inspectie kijkt bij hun bezoek aan de school ook naar sociale aspecten bij leerlingen een leerkrachten.

Als jij merkt dat mailen met de leerkracht niet het gewenste resultaat oplevert moet je een andere manier van communiceren kiezen. Het kan zijn dat de leerkracht overspoeld wordt door mailtjes, mailen is ook best een afstandelijke manier van communiceren (van beide zijden) en het is voor de leraar heel makkelijk om niet of laat te reageren als hij er geen zin in heeft. Ik zou dus bellen met de school, of langswippen om een afspraak te maken als de kinderen een half uurtje uit zijn. Je kan ook de MR benaderen (of nog beter: er in gaan zitten) om het communicatiebeleid aan de kaak te stellen. Probeer ook eens een afspraak te maken met de directie om je zorgen en problemen te uiten, als het kan met medestanders en voordat het te hoog opgelopen is. Het kan zijn dat je een directeur hebt die daar helemaal niet voor open staat, zich het liefst in zijn of haar kantoor verschanst en de leerkrachten niet durft of wil aanspreken op hun gedrag. Dan kan het best zijn dat je inspanningen tot niks leiden en de sfeer op school niet beter wordt. Als het goed is heeft het bestuur van de school wel een klachtencommissie. Maar ik betwijfel of het beter zal gaan als je daar je beklag doet als het team of de directie er duidelijk geen zin in hebben.

skik

Tja....

ik heb het draadje niet helemaal gevolgd, ik was op vakantie, maar ik ken het probleem. Op de school van de kinderen hebben we in groep 4 een juf gehad waar het niet goed bij liep. Een ellendig jaar. Groep 5 ging het wel goed, en voor de zomervakantie bleek dat we in groep 6 de juf van groep 4 weer zouden krijgen. Een gesprek met school aangevraagd, het locatiehoofd, die verwees me naar de juf zelf en de IB-er. Gesprek mee gehad, mijn zorgen uitgesproken.... Het is een paar weekjes goed gegaan en toen ging het weer fout. En ik kan er niks mee. Locatiehoofd staat vierkant achter deze juf, ze is perfect een prima juf, maakt geen fouten blablabla. Stap hoger, de directeur zelf, is ook helemaal weg van deze juf, topjuf, super, geweldig.
Ondertussen heb ik wel 2 kinderen die compleet getraumatiseerd zijn door deze juf! En dat vind ik erg. En ik kan er niks mee. Klacht indienen betekent dat wij binnen de stichting bekend worden, en omdat wij dochter naar een andere school binnen de stichting willen doen, kan dat nare gevolgen voor haar hebben.....
Ik ben wel voorstander van een onafhankelijk iets....want inderdaad, in een normaal bedrijf zijn er ook functioneringsgesprekken, worden er kwaliteiten gemeten. Waarom dan niet bij de juf.

Is er wel

Het is een misverstand te denken dat de leerkracht niet gecontroleerd wordt. Er zijn natuurlijk functioneringsgesprekken, maar ook complete competentie-onderzoeken waarbij de leerkracht geobserveerd wordt en gefilmd wordt. Daarnaast worden weekroosters, resultaten en dagevaluaties zeer regelmatig gecontroleerd. Plus daarbij de verplichting incidentlijsten bij te houden, waarbij bij invoering in computersysteem dit direct zichtbaar is voor directie. Oftewel: heel weinig vrije bewegingsruimte. Maar misschien is dat nog niet zo ingeburgerd op alle scholen, dat zou kunnen.

Maar waarom

komt de incompetentie van deze juf, zeker met betrekking tot aanpak van zorgenkinderen, niet naar voren?

Omdat..

De meeste ouders niet naar voren komen met hun aanmerkingen op een leerkracht. Een enkele klager maakt geen indruk. Zelf meegemaakt met een meester van mijn zoon. Iedereen mopperde volop op het plein, maar puntje bij paaltje was ik de enige die wat deed. Dus lag het aan mijn zoon, niet aan die meester.....

Precies

De meeste ouders durven niet te klagen, jij hebt zelf ook je redenen om niet hard aan de bel te trekken en daar gaan we weer een jaar.

Eerst kijken ouders het aan, gaan dan eens een gesprekje aan, nog eens een gesprekje en dan is het al weer voorjaar en ach laat ook maar, volgend jaar beter!

Problemen lossen zichzelf op

Waar het vaak mank op gaat, is dat problemen in het onderwijs, zich altijd vanzelf oplossen. Dat kind is na een jaar verdwenen uit je klas. En na acht jaar, verlaat hij de school. Als een school passief is en niets doet met alle aanwijzingen en kritiek, kunnen ze dat jarenlang volhouden.
Ik zie vaak een soort van evolutie op de basisschool. In de onderste groepen, zijn ouders nog enthousiast, betrokken en naïef. Ze staan open voor vrijwilligerswerk en 'dol' op de juf. Als het eens wat minder gaat, zal dat wel aan het kind liggen en zal het volgend jaar beter gaan. Naarmate de kinderen ouder worden, vallen de schellen steeds meer van de ogen. De ouders gaan zien dat er verkeerde keuzes worden gemaakt, dat sommige leerkrachten echt disfunctioneren en dat de directie zich wel heel makkelijk van dingen afmaakt. ('Daar komen we bij u op terug.') Dus tegen de tijd dat het kind in groep 8 zit, is de ouder veel kritischer en de school echt 'zat'. Gelukkig is het kind dan bijna van school en hoef je er niet zo veel meer te zijn, dus als het kind er redelijk doorheen hobbelt, laat je het maar.
Als een school zelf niet kritisch naar het functioneren kijkt, kunnen ze door dit mechanisme veel te lang mee weg komen.
En klagen is juist op zulke passieve scholen, schadelijk voor je kind. Want als je klaagt dan ben je 'kritische ouder' en doorbreek je de slaperige sfeer. Daardoor krijgen leerkrachten een hekel aan je en daarmee luisteren ze helemaal niet meer naar je, als je opmerkingen hebben over de ontwikkeling van je kind.
Maar zoals ik al eerder zei: ik heb het op twee scholen meegemaakt en er is erg veel verschil. Maar dat staat helaas niet in de schoolgids.
Scholen vinden zelf altijd dat ze wel open staan voor kritiek en dat ze lerende organisaties zijn.

Heksen vet

Dat is zeker weten niet op alle scholen ingeburgerd, bij ons op school wordt er sinds kort meegekeken in de les en dat is al bijzonder!!!

Koolmees

Helemaal mee eens, het lijkt wel of je onze school beschrijft! En ze vinden zichzelf geweldig. Net als politici vinden ze niet dat ze hoeven te luisteren naar ouders, AB'ers of wie dan ook. Als iets niet lekker loopt, ligt dat aan de ouders of kinderen, klaar. Hooguit moeten ze het die domme ouders nog wat beter uitleggen.