Wel of niet begeleiden met huiswerk?
Dochter van 13 (2 Gym) is erg zelfstandig met haar huiswerk. Eigenlijk doen wij nagenoeg niets aan het begeleiden van huiswerk (wil zij niet). Dus niet woordjes overhoren, niet andere dingen overhoren, niets bespreken, niets controleren qua planning. Vorig jaar met 7 gemiddeld overgegaan, dus heel netjes.
Nu is ze net begonnen met Duits en heb ik een keer met haar een paar woordjes doorgenomen op uitspraak (mijn Duits is goed, anders zou ik dat niet eens doen). Was belabberd. Niet erg, net begonnen immers, maar wat extra oefening en aandacht kan geen kwaad.
Afgelopen week stelde ik al voor dat ik nog eens met haar haar uitspraak zou doornemen (kwam er niet van) en vandaag weer. Nu houdt ze het af "we oefenen al op school". Ik verwacht dat dat oefenen op school niet heel goed is in de zin van dat vast niet elke uitspraak/alle klanken van dochter gecontrolleerd wordt.
Het lijkt mij zinvol dat ze van het begin af aan een goede uitspraak leert. Daar heeft ze de rest van haar schooltijd profijt van. Ik wil niet uren oefenen, gewoon 15 minuten woordjes hardop laten lezen door haar of zo en verbeteren als nodig (en over een tijdje nog een keer tot het goed gaat).
Wat zouden jullie doen? Erop aandringen dat we het toch samen doornemen? Of haar eigenwijs laten zijn en haar zin geven? En het dus helemaal loslaten?
wrts
Laat ze eens woordjes oefenen met het gratis online programma WRTS. Als je dan de woordjes in hebt gevoerd en je kiest bij de optie ' overhoren', 'hardop voorlezen' dan hoort ze meteen de goede uitspraak. Zonder bemoeienis van mama 
niet aandringen
Ik zou voorlopig niet aandringen. Ze is net begonnen, hoe kun je nu al concluderen dat de leerkracht er te weinig aandacht aan besteedt (en zal besteden)? Maar bovenal: ze heeft uitstekend laten zien dat ze het zonder jouw hulp prima redt én ze heeft geen zin in jouw hulp. Dat lijkt mij dan duidelijk.
Spelenderwijs
En Dus niet door haar te verbeteren, maar door het goed voor te doen, of te laten doen. Een stukje voolezen, een Duitse liedjes cd opzetten,, een befaamde Duitse crimi kijken,, een dagje naar Duitsland. Dat zou ik doen. En rustig aan, ze heeft nog het hele jaar de tijd om het goed te leren. En inderdaad, maak de leerkracht niet brodeloos... 
enigszins terzijde
Anne, is het een kwestie van de goede uitspraak nog niet weten, of is ze gewoon slecht in accenten?
Ik ben in de loop der tijd tot de conclusie gekomen dat sommige mensen accenten makkelijk oppikken, en anderen er niets van bakken, en dat dit eigenlijk zo goed als niets te maken heeft met hoe ze een taal verder beheersen. Je Engels (Duits, Frans, Nederlands) kan goed zijn maar je uitspraak belazerd (zie Prins Claus; of Ruud Lubbers). Als je dochter toevallig zo iemand is die altijd als een Nederlander blijft klinken, welke taal ze ook spreekt, dan vraag ik me ernstig af of oefenen enige verbetering kan brengen.
Maar goed, dat terzijde. Als haar Engelse en Franse uitspraak wel redelijk zijn zou je denken dat het Duits ook zou moeten kunnen lukken.
Groeten,
Temet
en nog meer terzijde
Waarom denken we in nederland dat het goed is om een taal zonder accent te spreken en daarnaar te streven?
Ik woon al jaren in het buitenland, en ben maar wat blij met mijn nederlandse accent. Ik spreek engels en frans goed genoeg om door iedereen begrepen te worden, maar cultureel kom ik door mijn accent met veel weg!
