Week tegen het pesten bij Pauw

Hartverscheurend

Ik heb het gezien bij Pauw, ik vond het verhaal van die ouders echt hartverscheurend en de wijze waarop de schooldirectie met de pestsignalen omging echt stuitend en zeer verontrustend. Ik heb heel veel bewondering voor de veerkracht van de ouders en dat ze zich zo inzetten voor oplossingen tegen pesten, ik hoop dat het helpt!

ook gezien

En vond het echt zo verdrietig. Ik werk zelf als mentor in het VO en durf met mijn hand op mijn hart te zeggen dat we altijd alle pestsignalen serieus oppakken en er echt tegen optreden, ouders inschakelen, gesprekken met het kind en met de pester enz. Hulp inschakelen is ook heel normaal bij ons. Tuurlijk weet ik ook wel dat we vast niet alles goed doen, maar dit was zo'n verdrietig verhaal. Ik wens dat dit verhaal anderen helpt, wat een krachtige ouders!
Ik ga het fragment gebruiken tijdens de eerst volgende mentorles...

docent

Waar staat jouw school ;0) Hier krijgen wij reacties van school zoals die ouders bij Pauw ook kregen. Ik heb het halverwege uitgezet.

skik

Bah

Ik kan het me nauwelijks voorstellen. Ik dacht aan het begin van het fragment nog steeds, arme leraren dat dit gebeurd is. Want als dit zou gebeuren met een van mijn leerlingen zou ik eraan kapot gaan. Je voelt je in het onderwijs al vaak te kort schieten, er zijn steeds meer leerlingen die je in minder tijd moet bedienen.
En dan via de social media is pesten echt nog veel meer onzichtbaar geworden.
Maar toch, ik weet dat we er altijd weer mee aan de slag gaan, vragen screenshots, gesprekken, wijkagent erbij met ouders als het nodig is, elke keer weer.

Vanuit mijn eigen perspectief geloof ik nauwelijks dat er scholen zijn die reageren zoals bij jou Skik. Waarom? Machteloosheid, angst? Waarom wordt iemand leerkracht als je pesten niet opneemt als zeer ernstig?
Arm kind van jou, dat kinderen het doen is 1 ding, maar als volwassenen je dan niet beschermen...

Ooit heb ik ook een briefje in handen gekregen zoals deze ouders, daarom greep het me zo aan. Gelukkig kreeg ik jaren later nog een brief, waarin stond hoe goed het nu ging mede dankzij ons ingrijpen.

Sterkte Slik, knuffel je kind van me en zeg maar dat het een kanjer is

Slik = Skik

Autocorrect..

Docent

Je perspectief is positief, dat is goed. Het is alleen niet realistisch.

......................................

Hieronder stond een heel verhaal over de ervaringen van ons kind. Ik heb het weer weggehaald. Het VO is achter de rug en de sessies bij de GGZ vanwege het gepest bijna ook. Wat kan pesten veel kapot maken.
En school deed veel te weinig.

Mijn tip: Als je weet dat een kind gepest is, vraag dan ook later na hoe het gaat. Het is fijn dat iemand jou verteld heeft dat het later goed ging. Maar misschien is dat bij anderen niet zo. Blijf praten met daders en slachtoffers, ook jaren later. En leer welk effect alles had op hen en leer welke acties wel of niet werkten. En spreek je collega's daarop aan.

Op school van mijn kind was een pestprotocol. Alleen pasten de leraren het niet toe. Tja, dan heb je er niets aan. Dan heb je alleen een vinkje gehaald in de schoolgegevens. Pestprotocol aanwezig? Ja.

Moeder van een...

Hier hele andere ervaring. Zoon 1 werd in brugklas gepest. Mentor zat er boven op en pester werd vriend van zoon. Zoon 2 werd slachtoffervan klierder in de pauze. Mentor ingeschakeld en het hield wel op. Ik zeg niet dat er nooit gepest werd, maar school zat er voor zover mogelijk boven op. Leuk dan ook om te lezen dat ze afgelopen jaar werden gekozen tot school waar het minste werd gepest.

reactie

Moeder van, tuurlijk zat er tussen de ene brief en de andere brief nog een heel traject waar ik ook bij betrokken was. Die brief was de afsluiting, jaren nadat ze van school was keek ze nog 1 keer terug. En vertelde hoe het geholpen had dat ze gehoord werd.

En misschien is mijn perspectief niet realistisch, maar ik kan alleen maar mijn werk doen als ik ga voor het hoogst haalbare. Dat is soms vechten tegen de bierkaai, maar dat is dan maar zo. En dat betekent doorgaan tot het stopt, ergens anders streef ik niet naar. En dat betekent niet dat we het altijd kunnen stoppen, maar dat is wel elke keer opnieuw het streven. We geven hulp aan beide partijen, vaak is het gedrag van een pester ook een symptoom van iets anders.
Wij hebben uiteraard ook een pestprotocol, maar eerlijk gezegd zou ik er geen regel uit kunnen citeren. Ik geloof niet zo in protocollen, het gaat om acties, meteen als het gebeurd is.

Sally, ja ik weet dat het soms zo gaat. Ik werk niet op een reguliere VO, dat maakt hulp wel een stuk toegankelijker, we hebben een orthopedadoog en zorgteam in huis.

Intimiderende ouders herken ik ook, en heb ook wel eens bij een gesprek gezeten waarin ik zo op mijn persoon werd afgemaakt, alleen maar omdat ik hun kind had aangesproken op het structureel pesten van een ander.
Officiele aanklacht tegen mij enz.

Het is niet mijn bedoeling om gedrag van scholen goed te praten, ik zie ook wel dat er niet altijd adequaat gereageerd wordt. Ik hoop dat deze week tegen het pesten er weer aan bijdraagt dat scholen inzien hoe ernstig de schade kan zijn.

school

Mijn kind zat ook op de school waar Elfje65 het vermoedelijk over heeft. Hij is verre van standaard maar mocht daar altijd zichzelf zijn. De mentor in de brugklas zat er echt bovenop en drukte alle ouders op het hart om meteen te bellen als er maar een vermoeden was van pesten.

Het is gewoon een hele fijne warme school.

Laaiend

Mijn zoon is in groep 4 t/m 6 erg gepest door een jongen uit zijn klas. Mijn zoon is door hem ook van de voetbal af gegaan. Vriendjes zijn afgepakt. Mijn kind had hoofdpijn, buikpijn, wilde niet meer naar school. Sliep slecht, nachtmerries. De juf in groep 5 heeft het goed aangepakt. In groep 6 ben ik ontploft van woede en heb met de directie gepraat. Meteen aktie. Ouders pester erkende in eerste instantie maar later kwamen er toch nog even fijne opmerkingen onze kant op. Ook nog een juf die erop wijst dat onze zoon wel erg gefocust was in de klas op de pestkop. Ja HALLLO vind je het gek als je al die tijd wordt aangevallen. Werkelijk waar. De leerkrachten traden wel op maar het ventje ging gewoon door. Gelukkig is hij van school en heeft mijn zoon wat rust gekregen. Hij is alleen erg angstig en gevoelig en dat voelen die pestkoppen haarfijn aan. Andere jongens van een hogere groep moeten hem nu hebben . Vorig jaar ook al. Ik zit er boven op. En de leerkracht van die jongens pakken het goed aan.Dachten ze vrolijk na een week weer te beginnen, heb ik weer aan de bel getrokken. En weer is het stil. Ik accepteer het niet meer. Ik heb genoeg meegemaakt met mijn eigen broer vroeger.Nog steeds schiet ik vol als ik fllmpjes zie en verhalen lees van gepeste kinderen. Hartverscheurende verhalen. En ik word laaiend als ouders alles ontkennen of de schuld bij het slachtoffer leggen. Of ouders die intimideren. Waarom heb je het nodig te pesten ? Waarom? Is er gebrek aan empathie? Geweten? Waarom ? Waar haal je het recht vandaan om andere levens kapot te maken.

Docent

Tip: wees zelf alert. Hoewel mijn dochter op een school zat met goed pestprotocol,was dat niet genoeg. Zij vertelde niks namelijk. Maar als ze opstaat voor een presentatie en het giechelen begint, is dat een signaal. Buitensluiten: is een signaal. Wacht niet op signalen, zoek ze op.

Skik en moeder van 2

Hier ook is onze zoon op de basisschool door 1 jongetje gepest. Dat ging vrij ver: van op school over hem fluisteren en verhalen rond strooien, vriendjes afpakken, hem niet mee laten doen met spelletjes, of dan toevallig net met z'n allen ermee stoppen, nare opmerkingen maken in de les als hij bv. aan de beurt was. Ga zo maar door. Ook via het internet gebeurde het. Opmerkingen maken bij zijn filmpjes, en zelfs accounts van vriendjes hacken en doen alsof die ook nare opmerkingen maakten.

Heel naar.

Mijn verbijstering: de reactie van school. In eerste instantie werd het serieus genomen, en werd 'ingegrepen'. Of liever: er werd in de klas over pesten gepraat en dat 'we' dat niet doen. nee, natuurlijk niet, schudde iedereen braaf het hoofd. En 'dus' was het later mijn zoon die zeurde, want iedereen had toch gezegd dat ze het niet deden.

Daarna, toen het door bleef gaan, werd mijn zoon inderdaad gezegd dat hij zich wel veel focuste op dat andere jongetje. DUHHHHH. En dat hij zich maar op anderen moest richten. En dat wij er wel veel aandacht aan besteedden. Misschien moesten wij het thuis ook maar eens over iets anders hebben. (serieus!)

De ouders van dat jongetjes (met wie wij eerst goed en vriendelijk contact hadden, bij elkaar op de koffie en zo, kinderen logeerden over en weer) stonden niet open voor een gesprek. Gingen roddels over ons kind verspreiden.

Inderdaad, jij als gepeste bent lastig. Want het imago van de school wordt door jou besmeurd. Niet door die pester, welnee... Wij besteedden er teveel aandacht aan. Andere kind loog blind over alles wat er was gebeurd. Dus ons kind kreeg daarvoor de blaam. Heel erg bizar was het om dat mee te maken.

Ik heb veel gehad aan het boek: Alles over Pesten, van Mieke van Stigt, zelf pestslachtoffer geweest en sociologe. Al was het maar om de herkenning.

Wat ik ook best schokkend vond: de moeder van het jongetje is juf op een VO-school bij ons in de buurt...

'Pesten mag niet, dar doen we niet, wij zijn een kanjerschool'

Ik word zo geïrriteerd van die onrealistische aanpak van scholen. Als je zegt:' pesten doen we hier niet, dat vinden we zoooo erg' . Dan ben je zelf onderdeel van het probleem.
Want pesten gebeurd. Op iedere school, in iedere groep. Het hele idee van kanjertraining dat pesten niet mag en zielig doen niet mag, slaat iedere discussie dood. Iedereen gaat braaf sociaal wenselijke zinnetjes zeggen en onderhuids gaat het lekker door.

Ik pleit voor openheid. Pesten is alom aanwezig, net als kuizen niet uit te roeien. Het zit in de aard van kinderen en school. Dus: vecht er tegen, beperk het, pak het direct aan als je het merkt, doe je ogen open en zie het. Stop je sociaal wenselijke ongeloof weg en verlaat de illusie dat iets onbenulligs als een pestprotocol het pesten zal doen stoppen. Het zal het binnen de perken kunnen houden, als je geluk hebt. Het zal het patroon waarin 1 kind altijd de pineut is, misschien doorbreken en ervoor zorgen dat het leed gedeeld wordt. Stel haalbare doelen.

En alsjeblieft leerkrachten, stop zelf met pesten. Op scholen waarop de leerkrachten mee pesten, is het altijd erger. Leerkrachten pesten gemeen en subtiel. Ze laten de klas merken dat ze een lievelingetje hebben. Ze zuchten als er dat ene kind weer eens iets niet begrijpt. Ze lachen om een antwoord. Ze gebruiken het werk van 1 kind als voorbeeld van hoe het wel of niet moet. Ze intimideren kinderen door ze vast te pakken, over de bol te aaien, ze schattig te vinden. Ze zeggen 'kom op' tegen dat grietje dat niet mee kan komen met gym. Ze hangen een lijst in de klas waar de avi-niveaus op staan. Ze maken opmerkingen over de ouders van 1 kind in de klas. Ze gebruiken een foto van 1 kind als voorbeeld op een powerpoint dia met een vraagstelling. Ze laten kinderen zichzelf wegen in de klas en maken een grafiek van de uitkomsten. Ze vallen de klas lastig met hun eigen politieke of religieuze voorkeuren. Ze geloven kinderen niet, als die met een zorg komen. Ze zeggen dingen als: 'ach, dat valt wel mee.' 'Je zult zelf ook wel iets gedaan hebben.' ' ja, dat zou nu toch weleens zelf op moeten kunnen lossen.' ' weet je wel zeker dat het niet gewoon een grapje was.' 'Jij bent zelf ook niet altijd handig bezig.'

En sorry

..voor de spelfouten en vertypingen.

Multi tasken kan ik niet, maar ik probeer het iedere keer toch.

Pimpelpaars

Hear hear. Mijn dochter van 16 zit nu op speciaal onderwijs, havo 3. De school is een warm bad. Aardige, oprecht betrokken docenten, die er niet bij voorbaat van uit gaan dat pubers er op uit zijn om de boel te belazeren. Ze nemen de kinderen serieus. Eigenlijk behandelen ze de kinderen zoals ze zelf behandeld zouden willen worden. Werkelijk een verademing. Dochter gaat eindelijk met plezier naar school

Buitenkant

In het proces van pesten, eenzaamheid en geen hulp van de school, kan je als ouder niet aan de buitenkant zien wat in het hoofd allemaal plaatsvindt. Na een /botsing met school over de begeleiding, wisten een paar lln dat de leerkracht een 'hekel' had aan kind want hekel aan betrokken ouders. Teksten op muur bleven staan en er werd gewoon aan voorbij gelopen. Bij melding kwam commentaar als niet gezien. Gelukkig heeft een andere school kind kunnen meegeven dat het ook anders kan..

Maar in die tijd heb ik wel gedacht aan het jongetje in Wassenaar die zijn krantenwijk zou gaan lopen en dood is terug gevonden. Een keer kwam ons kind na schooltijd maar niet thuis en op school was het ook niet mee.
Dan zit je als ouder angst uit. Nadat gebel en rondrijden niets opleverde, heb ik maar gebeden tot God.

Toen ik naar huis fietste, hoorde ik op een gegeven moment een fietsbel.'Hoi, mam.' Ik werd zo misselijk. En opgelucht tegelijk. Gelukkig stak de ' binnenkant' nog goed in elkaar. Geen herhaling als in Wassenaar of een kind van iemand die door zijn vader al een paar keer van het spoor was gehaald. Er bestaan scholen waar, als het er op aan komt, imago belangrijker is dan de schade bij een kind. De schade is aan de buitenkant niet te zien.

Ons kind heeft bewust een streep door het verleden getrokken, zo sterk. Dat lukt mij niet altijd.

Flanagan

Zo herkenbaar. Kind hier werd genegeerd en getreiterd door vaste kliek in de klas. Leerkracht in één van de groepen was bevriend met de moeders van die kliek. Die moeders waren nl. ook weer vriendinnen van elkaar. Kind kreeg steeds de stoel waar de zitting van gerepareerd moest worden, mocht niet in een hoger niveau taalgroepje, omdat ze dat echt niet aan zou kunnen, terwijl ze zich te pletter verveelde, ze werd getreiterd tijdens cito-toetsen, maar juf zag niets.

Kind heeft een keer toen het de spuigaten uitliep aan een overblijfmoeder gevraagd waarom ze er niets van zei. Overblijfmoeder had niets gezien, terwijl ze er volgens dochter bovenop stond. Vreselijk.

Dochter heel laat in groep 7 van school veranderd. Ging met een vmbo-bk entreetoets en daarbij behorend voorlopig advies naar nieuwe basisschool. Kreeg daar vriendinnen en een meester die haar de kans gaf zichzelf te zijn. Om haar niveau te kunnen bepalen werd ze overal in het hoogste niveau gezet. Kreeg januari groep 8 een h/v advies, dat na de eindcito, op initiatief van school, werd omgezet naar een vwo-advies en zit nu, helemaal gelukkig in een vwo+ klas, waar de aansluiting goed lijkt te gaan.

Ik zeg "lijkt te gaan", omdat de tijd op die andere school wel zijn sporen heeft nagelaten. Dochter is er gelukkig zekerder van en ik geloof en hoop niet dat ze mijn twijfel kent. Ook herkenbaar dus. Het enige dat dochter nog weleens zegt is: "weet je nog, dat ik daar verwaarloosd werd?" Die conclusie trok ze trouwens al na een paar dagen op haar nieuwe school.

Hoe ver kunnen leerkrachten gaan? En realiseren ze zich wat dat met een kind doet? Wij hebben weleens het gevoel gehad dat ze liever hadden dat onze dochter kapot ging, dan dat er ruzie in de vriendinnengroep van juf zou komen.

Wilgenroosje, flanagan

Herkenning. Dat kliekje ouders, de vriendschappelijke banden tussen schooldirectie en sommige ouders, de sociale druk van de ouders onder elkaar, en wat voor een rol dat speelt, hoe kinderen en docenten daardoor vergiftigd worden.

Ja, dat speelt een enorme rol. Als je dan ook nog een zwakke leerkracht hebt, of een die bang is voor de baan, loopt iedereen daarover heen.

Bij ons is het 'gedoe' in groep 8 een beetje uitgedoofd, alhoewel het wel bij vlagen de kop op stak. Zoon had zijn blik toen al vooruit, hij wist naar welke school hij wilde, liet het steeds meer los, had gelukkig ook veel aansluiting buiten school. En ik moet zeggen dat hij enkele vrienden/vriendinnen in de klas had had die heel goed zagen wat er gebeurde, en dat heeft hem ook gesterkt.

Nu godzijdannk op de middelbare, inderdaad, wát een verademing.

Paradoxaal effect

Juist omdat pesten zo veel aandacht krijgt, in de media bijvoorbeeld, daardoor lijkt het alsof de ontkenning ervan nog groter is geworden.

Als je zegt dat pesten HEEL ERG is, dan wordt het heel pijnlijk en moeilijk om toe te geven dat je het bij jou op school ook gebeurt. Want dat is dan vreselijk. En dan ga je het dus ontkennen.

Dan wordt het ook heel erg moeilijk voor een kind om het toe te geven. Mijn 15-jarige zegt dat de kinderen in haar klas die 'populair' het hardste roepen dat pesten fout is. Dat racisme fout is. En dat zij JUIST vaak pesten en racistisch zijn. Als je ze erop aanspreekt, krijg je een storm van verontwaardiging over je heen. Echt woest worden ze dan. Vol van zichzelf en hoe goed ze zijn.

En dat terwijl het overal gebeurt. Geen school zonder gepest. Op de betere scholen wordt het in de hand gehouden, beperkt, in de kiem gesmoord. Net als een luizenplaag. Geef het maar toe en ga ernaar opzoek.

Op de zelfingenomen kanjerscholen, tiert het ongezien welig door.

Ik weet nog goed

Toen we voor oudste een school zochten kwamen we op een info van een school waar de directrice met droge ogen vermeldde dat er op haar school niet gepest werd. Het waren zulke leuke kinderen, alle 1200!! Deze school is het dus niet geworden.

Wat ik me afvraag

Ik vraag me echt af na het lezen van bovenstaande voorbeelden m.b.t. leerkrachten en scholen: wat leren zij op de pabo? Lerarenopleiding? snappen ze überhaupt iets van kinderen en psychologie en padagogiek ? Waarom willen ze met en voor kinderen werken? Op de basisschool van onze kinderen heb ik maar een paar leerkrachten hoog staan. Ze zijn oprecht geïnteresseerd en doen hun best mijn kind te begrijpen en te helpen. Maar de rest ? Het kind moet gemiddeld zijn, meekomen en niet afwijken want ze weten zich gewoon geen raad. En m.b.t. de ouders.....herkenbaar verhaal. Ik bespreek maar met twee moeders mijn verhaal. Die kan ik echt vertrouwen. Verder is het 1 groot roddelfestijn. Blèghhh.