Wat is slachtofferig gedrag?

Dit

De manier waarop je je vraag stelt komt ook wat slachtofferig over. Ik denk dat ze zoiets bedoelen, verongelijktheid en vermoorde onschuld. Het is alleen niet heel aardig en constructief om dat te zeggen, dus naar school zou ik daar zeker een opmerking over maken. Je kunt ook vragen om een toelichting.

Print

Ik zou een print maken zodat bij een vervelende bespreking ze niet kunnen ontkennen dat ze het niet wisten dat je kind gepest werd, omdat ze vorig jaar zelf gemeld hebben dat er iets speelde.

De opmerking aankaarten zonder recente voorvallen, kan in hun ogen overbetrokken overkomen. Daarnaast kunnen pubers na de tweede, groeien en een eigen weg vinden door vrienden te maken met ll. uit de andere groepen. Goed mogelijk dat je zoon niet wilt dat je dit oprakelt wat hem in een schijnwerper plaatst.
Als hij nu een goed rapport heeft, geef hem dan ruimte om een weg te vinden waarin hij lekker draait.

Ik herken het gevoel van ; waar gaan die notities nu weer heen?. Maar ik zie hoe mijn kind groeit en zelf over die hobbels wandelt. Die hobbels worden steeds vlakker. Kijk vooruit.

nee

'is dat niet een makkelijke manier om te zeggen dat je als kind niet mag klikken en je maar gewoon moet toelaten dat je gepest wordt omdat dat plaaggedrag zou zijn'

Nee, volgens mij niet.

Nou

Ik zou daar wel meer van af willen weten. Dit zou voor mij een reden zijn om een gesprek met de sectorleider aan te vragen. Niet om te zwarte pieten, maar juist om de vraag diie hier gesteld wordt: wat wordt daarmee bedoeld?

Ik denk...

Ik denk dat ik slachtofferig gedrag zou interpreteren als geen verantwoordelijkheid nemen voor dingen die je doen, schuld afschuiven, negatieve insteek hebben. Als je wilt weten wat het precies betekent, om er eventueel thuis mee aan de slag te gaan, zou je de auteur van het stukje moeten vragen.

Verantwoording

Slachtofferig gedrag of je als slachtoffer opstellen dan denk ik dat het te maken heeft dat iemand geen verantwoording voor zijn eigen gedrag, eigen inbreng in een situatie heeft. Dus wel naar anderen wijzen, niet naar jezelf. Maw dan is iemand niet aan te spreken op zijn gedrag.

Dat een school dat zegt? Hmmm. Ik zou ze vragen of ze dat 'ns positief willen benoemen ipv verwijtend.

Soms wordt het ook gebruikt als aantijging als aanval in een poging iemand z'n weerwoord, verdediging te ontnemen. Passieve agressie dus. Want tegenwoordig is het een soort mode ding om te zeggen, want ja, iemand kan ook echt het slachtoffer zijn ((chronische) ziekte, beroving, overval, verkeersongeluk, verkrachting of eenzijdige agressie) waar hij of zij geen schuld (of inbreng) aan heeft. Het is heel erg in de mode dat alles in het leven maakbaar is en dat als niet zo blijkt, dit het slachtoffer in de schoenen te schuiven. Maar dan klopt de wereld weer: je krijgt alleen iets als je er om vraagt en als je nergens om vraagt, gebeurt er je ook niets, zoals in sprookjes waar het altijd weer recht getrokken wordt!

Onder andere...

Slachtoffergedrag is onder andere dat je als iemand een wat kritische opmerking tegen je maakt, die opmerking gaat overdrijven en dan vervolgens zielig doen omdat je zogenaamd zo hard aangevallen wordt.

Voorbeeld:
A zegt: "Wil je je rommel even opruimen?"
B zegt: "Dus ik moet naast een hele dag werken ook nog eens hier het huishouden gaan doen?!"

Nog een voorbeeld:
A zegt: "Misschien moet je het je niet zo aantrekken"
B zegt: "Dus ik moet me maar laten afblaffen en afzeiken door iedereen, want het ligt toch allemaal aan mij?"

In die gevallen vertoont B slachtoffergedrag. En dat is wat jij ook een beetje doet in je beginposting, door te zeggen "is dat niet een makkelijke manier om te zeggen dat je als kind niet mag klikken en je maar gewoon moet toelaten dat je gepest wordt".
Niemand heeft namelijk gezegd dat dat zo is, dat is jouw interpretatie en het lijkt alsof je nu bijval vraagt omdat de school zo gemeen is.

Slachtoffergedrag is daarnaast ook het niet nemen van verantwoordelijkheid voor situaties, doen alsof het je allemaal maar overkomen is. Schulden, ontslag, scheiding, allerlei ellende die mensen kunnen hebben en waar ze vaak zelf ook een aandeel in hebben. Als je dan doet alsof de buitenwereld het jou allemaal aandoet kan dat slachtofferig overkomen.

Mensen vinden het irritant omdat het een reëel gesprek over problemen en oplossingen uitsluit.

precies

wat ik bedoel dus; het wordt lekker snel gebruikt, je ziet dat jij zelf zelfs door een paar zinnen hier al wordt beschuldigd van slachtoffer gedrag!

Overigens

Overigens, om op het pesten in te gaan (want mijn vorige posting was wat meer algemeen), kan het ook met pesten zo zijn dat er wel degelijk sprake is van een pestslachtoffer, maar dat die tegelijkertijd zelf invloed kan hebben op het pesten.
Dat is wat anders dan eigen schuld.

Een gepest kind kan reageren op een manier die niet handig is. Of zelf gedrag vertonen waar anderen negatief op reageren. Dat hoeft niet de schuld te zijn van het gepeste kind, het kan goed bedoeld gedrag zijn of iets wat het kind thuis niet goed geleerd heeft, of wat voor reden dan ook. Of een kind vertoont slachtoffergedrag omdat het een probleem heeft en niet in staat is om dat op een effectievere manier te uiten, en daar reageren andere kinderen dan weer op met pesten.
Desalniettemin zijn er, als gepeste, strategieën die handig zijn en strategieën die minder handig zijn.
In het ideale geval kun je met een pestslachtoffer praten over wat wel en niet handige strategieën zijn, zónder daarbij beschuldigend te worden over eigen schuld en dergelijke. Maar dat is rete-moeilijk.

Hoe gaat het nu?

"Daar stond bij dat mijn zoon, tweede klas, vorig jaar slachtofferig gedrag vertoonde. "
Het is een kwalificatie die niet thuis hoort in een schooldossier. Het heeft niks met taal of rekenen te maken. Schoolmeesters en juffen zijn geen gedragstherapeuten.
Er zijn uitzonderingen denkbaar, maar daar past dan weer niet bij dat dit vorig jaar vermeld is, maar dat het nooit met jou besproken is.

Het staat er wel en het is niet besproken. Dat zegt wat over de schrijver.
Kennelijk vertoont jouw zoon gedrag dat de schrijver op een bepaalde manier irriteert.

Dat kan heel goed met pesten te maken hebben. Zie de zwarte piet discussie: heel veel mensen komen geen moment tot reflectie. Ze komen wel tot oordelen over donkere mensen die klagen. Met beschuldigingen en het vrij pleiten van zichzelf.

Toch komt ook dat niet helemaal uit de lucht vallen: iemand heeft geklaagd op een manier die te ver buiten de beleving van de toehoorders lag.

Heb jij met je zoon vorig jaar geklaagd over pesten? Hoe heb je dat gedaan?
Is die kwestie inmiddels opgelost?
Je verwijt nu "en is dat niet een makkelijke manier om te zeggen dat je als kind niet mag klikken en je maar gewoon moet toelaten dat je gepest wordt omdat dat plaaggedrag zou zijn?" komt nogal gespannen over. Alsof je in de aanval bent. Dat nodigt niet uit tot overleg of een rustig gesprek.

Ik kan me een heleboel situaties bedenken waarop je die houding aanneemt, maar handig of productief is het niet. Hou voor ogen dat jij iets wil bereiken, namelijk dat jouw zoon gewoon naar school kan en daar niet gepest wordt. Voor die wens heeft het geen zin om met de vuist op tafel te slaan. Hij wordt al snel dat kind van die vreselijke moeder. Jouw gedrag wordt hem toegedicht. Het helpt niet.

Je moet het slimmer aanpakken. Dat kan ook betekenen dat je dit nu loslaat.
Als het nu goed gaat met je zoon, dan zou ik dat doen.

Op schrift.

Als je dingen over je kind leest, per toeval of in een dossier, is dat behoorlijk confronterend. Je ziet er geen lichaamstaal bij en de formulering staat er keihard, zwart op wit.

Ik zou het ook loslaten, het voegt niets toe. Als je het negatief leest staat er voor mij idd ook:" Het is ook wel een beetje zijn eigen schuld". Maar misschien bedoelen ze dat je zoon wat assertiever "moet" worden, ook zo'n moderne psychologische kreet.

Ik zou zeggen, kijk vooruit en niet achteruit.

ja maar hij

Slachtoffergedrag vind ik als je jezelf altijd als slachtoffer ziet, terwijl je het niet bent.

Bijvoorbeeld: je hebt een keer een fout gemaakt en wordt daar op aangesproken. In plaats van dit toe te geven. Zeg je: "ja maar alsof jij nooit fouten maakt!"

Je mag niet slaan: "ja maar hij schold mij uit!"

HIj vertoont slachtofferverdrag: "ja maar school kan niet zorgen voor een goede lesomgeving"

Terwijl de vraag moet zijn: wat bedoel je precies?

Hmm, leerlingdossier

Hmm, niet helemaal mee eens. Ik heb eigenlijk geen goed idee wat er in het middelbaar onderwijs gebeurt met een leerlingdossier. Gaat het (net als een dossier van de basisschool) meer naar een vervolgopleiding? Is het opvraagbaar door de vervolgopleiding? Je hebt recht om het leerlingdossier in te zien. Ik weet niet hoe het zit met het verwijderen van opmerkingen, maar je kunt volgens mij minimaal jouw versie geven en die laten bijvoegen.

Het staat er blijkbaar toch maar mooi, over je zoon, dat hij slachtoffergedrag heeft vertoond...

En inderdaad, men is er snel mee, met dat soort beschuldigingen. Zie ook de opmerkingen van sommigen hierboven, die meteen over jouw vraag beginnen.

Ik vind jouw vraag niet slachtofferachtig hoor. Ik denk wel dat er een aanleiding voor is, dus er is al een geschiedenis, waarschijnlijk een pestgeschiedenis. Ik herken het trouwens ook. dat een school eerst zegt, kom naar ons als er wat is, en als je dan komt, dan ben jij de zeurmoeder, of het zeurkind. Heel apart.

Wat ik zelf zou willen weten, is wat er nou toch precies in dat dossier staat. Wel afhankelijk van waar je voor kiest. Als het nu goed gaat, kun je overwegen om dit zo te laten. Als het (nog) niet goed gaat, en je overweegt een andere school, dan zou ik het dossier willen inzien.

Eens Marsy

Het lijkt net of mijn bericht reageert op jouw bericht, maar dat is niet zo.

Veel voorkomend slachtoffergedrag is ook: 'Dat overkomt mij nou altijd'. 'Dat heb ik weer...'...

Inderdaad is de juiste vraag hier: Ik zie een opmerking staan in het dossier van mijn kind. Wat bedoelen jullie hier precies mee?

Maar vaak staat zoiets er niet zomaar, en is er al een hele geschiedenis aan vooraf gegaan, zitten beide 'partijen' vaak al in een bepaalde modus.