Wat doen???? Zoon te langzaam voor toetsen

Probleem

Je zoon heeft meer verwerkingstijd nodig dan een gemiddeld kind. Ik zou zeggen dat hij die tijd dan ook vooral moet nemen en daar zelfvertrouwen in heeft. Dat is wat hij nodig heeft om het goed te doen.
En er is waarschijnlijk niet veel aan te veranderen. Het kan diverse oorzaken hebben, zelfs hoogbegaafdheid omdat iemand nou eenmaal ver denkt bij elke vraag.
Ik zou aan school vragen of hij toetstijdverlening kan krijgen en daarbij een rustig omgeving. Want hij heeft blijkbaar ook moeite om prikkels buiten te sluiten.
wil je nou echt eerst aansturen op een diagnose als autisme? Of kan de school inmiddels ook zonder zoiets gewoon de juiste ondersteuning bieden?
En ik zou me geen psycholoog laten aansmeren van de school die je ook nog deels zelf moet betalen.
Als school blijft aandringen zou ik een vrijgevestigde kinderpsychiater zoeken.
Hier wordt een kind ee nprobleem aangepraat en iedereen op onnodige kosten gejaagd.
Nogmaals: je zoon heeft waarschijnlijk qua karakter meer verwerkingstijd nodig en kan prikkels moeilijk buitensluiten. Daar heeft school een oplossing voor: rustig lokaal en toetstijdverlening.
En als ze dat zelf geconstateerd hebben maar nog steeds een bewijs daarvan willen dan ga je desnoods naar een vrijgevestigde kinderpsychiater.

lastig

Bedankt voor je reactie AnneJ!
Je snapt het helemaal maar zo makkelijk als wij een oplossing zien, ziet school dat niet. Ze kunnen (of willen?) namelijk niet zonder dat er iets getest en vastgesteld is toetstijdverlenging geven. Daar moet dus eerst een onderzoek aan vooraf gaan en een stempel gedrukt worden.
Dat is ook waar wij dus tegenaan lopen.

Ik vind het ook zo vreselijk dat er altijd eerst een groot probleem vastgesteld moet worden voordat een leerling geholpen kan worden en dat terwijl de leerkrachten zelf hebben aangegeven dat het een probleem is. Ik snap het echt allemaal niet meer.

lastig hoor

Lastig hoor. Ik heb helaas geen tips voor je.

Een van onze kinderen (2e klas) heeft sinds kort wel tijdverlenging: een kwartier per toets. Er is een commissie op school die bepaalt of een leerling in aanmerking komt voor de zogenoemde 'faciliteiten'. Dat kan bijvoorbeeld extra tijd zijn, maar ook het werken op een laptop. Ik heb begrepen dat er strikte regels voor zijn. Die regels gelden ook voor de landelijke eindexamens, dus ik snap dat op zich wel. Bepaalde diagnoses leveren direct toestemming op. Is er geen diagnose, dan is het een stuk lastiger werd ons verteld. Een eerder verzoek van ons om verlenging van de toetstijd werd dan ook niet in behandeling genomen cq goedgekeurd. We hadden dat verzoek gedaan vanwege zijn slechte handschrift. Leesbaar schrijven kost veel energie en daardoor tijd. Later bleek dat op op basis van zijn ADHD-diagnose wel recht had op extra tijd. Dus het is nu alsnog geregeld. Erg prettig.

Fijn dat je zoon ondanks alles toch hele goede cijfers weet te halen!

AnneJ zegt het.

Mijn zoon is hb met een extreem trage verwerkingssnelheid. Zelfvertrouwen opbouwen en ervaringen opdoen en herhaling, de tips van de jeugdpsychiater. Het is ook een concentratieprobleem, je kunt dat idd benoemen als slecht prikkels kunnen buitensluiten.

Een proef met medicatie? Een diagnose? Ik zou me achter de oren krabben of dat nodig is.
Je vindt dat zijn inzet beloond moet worden, maar hij heeft toch prima cijfers?
Dat was bij mijn zoon niet het geval, dat kan frustratie geven, het concentratieprobleem wordt daar zeker niet beter van.

Wil je toch naar een psychiater dan zou ik eens navraag doen bij je zorgverzekeraar. Na een officiēle doorverwijzing via de huisarts wordt er onder de 18 jaar toch wel vergoed?
Onze doorverwijzing was enkele jaren geleden, ik weet niet wat er nu wel/niet vergoed wordt.

Je zoon is 16 jaar, mag zelf beslissen, wil hij een onderzoek, bezoek aan psychiater?

zorgverzekeraar

Navragen bij de zorgverzekeraar heeft hier geen enkele zin. Al dit soort zorg moet tegenwoordig door de gemeente betaald worden.

(en als je besluit om toch maar zelf te betalen, dan zijn de kosten tegenwoordig ook nog expliciet uitgezonderd van belastingaftrek.)

Maar...

Voor zover ik weet mag een verwijzing van een arts (nog) niet geweigerd worden door een andere arts, dus als de huisarts verwijst naar een vrijgevestigde kinderpsychiater of gz-psycholoog (welke dat moet worden zoek je zelf van te voren natuurlijk uit) dan hoef dat niet perse via wijkteam/gemeente. De gemeente betaalt dan voor de zorg die je kind krijgt , mits de betreffende psychiater een overeenkomst heeft met de gemeente. En anders moet je zelf betalen, voor alleen een kort onderzoekstrajectje met advies is dat mogelijk nog wel te doen....

AnneJ

AnneJ, jij begrijpt me echt volkomen en met jou tips ga ik ook zeker wat doen. Ooit heb ik eens om advies gevraagd bij Jeugdzorg en nadat ik niets met hun tips had gedaan kreeg ik na een aantal maanden ineens een telefoontje met de mededelen dat mijn zoon onder toezicht geplaatst moest worden omdat we geen stappen hadden gezet n.a.v. hun advies. Dit was helemaal niet waar en gelukkig hadden we de begeleidster van school volledig achter ons staan.
Zij heeft hun toen op het matje geroepen en toen pas hadden ze door dat ze fout zaten.

Anderen ook bedankt hoor want het is erg fijn om te lezen hoe anderen ermee om zouden gaan!

IJsvogeltje

Dus ook jij vindt dat mijn zoon niet echt een probleem heeft omdat hij nog steeds goede cijfers haalt.
Wat is TE langzaam? Leraren hebben vorig jaar toch niet voor niets aangegeven dat hij wel heel erg langzaam is. Wij zijn niet degene die het aangekaart hebben maar juist de docenten en vervolgens doet school er niets mee.

Je conclusie dan ineens dat mijn zoon erg nauwgezet werkt vind ik in deze wel heel erg vreemd omdat ik heb aangegeven waarom hij zo langzaam is. Het is niet alleen op school maar ook daarbuiten.

Overigens is het ook nog eens zo dat het maken van het huiswerk en het leren voor de toetsen hem ook echt heel veel tijd kost en dat is echt heel vervelend voor hem. Ik hoop dat je dat kunt begrijpen. Ik ben zeker niet op zoek naar een diagnose maar wel naar extra tijd voor hem tijdens toetsen. Na de Havo wil hij verder op de HBO en dan zal hij er ook weer tegenaan lopen. Snap je wat ik bedoel?

uitzoeken

Tja, mijn kind zit in het spectrum en ik ben daarom misschien wat sneller geneigd om door die bril te kijken. Wat je beschrijft kan je ook vertalen naar automatiseringsproblemen, prikkelgevoelig en moeite met de concentratie. Wat het is, weet ik natuurlijk niet, maar dat zou ik zeker uitzoeken omdat hij er last van heeft (toetsen niet af) en zijn leraren geven aan dat het volgend jaar nog een tikkie moeilijker wordt, wat betreft tijd en tempo. Het ligt in elk geval niet aan zijn intelligentie of aan zijn werklust en inzet. Dat kan je echt niet van alle pubers zeggen. Dat betekent wel dat het dus iets anders is.

Je kan de zorgcoordinator vragen in welke hoek zij denkt dat je het zoeken kan en anders de huisarts inschakelen, bijvoorbeeld.

Callie

Sorry Callie, het is helemaal niet mijn intentie om het weg te zetten als 'geen probleem'. Ik heb geprobeerd dat duidelijk te maken, maar dat is blijkbaar niet goed overgekomen, Dat is de beperking van een forum, sorry. Zoals je in mijn eerste posting hebt kunnen lezen, ben ik zelf erg blij dat mijn zoon nu extra tijd heeft. Dus ik snap je frustratie denk ik heel goed.

Ik probeer alleen aan te geven dat ik de school ook wel wat begrijp. Dat ik snap dat alleen 'langzaam werken' (zonder dat dat duidelijk met bijvoorbeeld een diagnose in verband gebracht kan worden) niet persé en direct een reden hoeft te zijn om een leerling extra tijd toe te kennen. Dat er ook zoiets is als ' je hebt het gewoon te doen in de tijd die ervoor staat'.

En ja, ik denk dat je zoon zeker wel een probleem heeft. Wat je ook schrijft: leren kost ook al veel extra tijd. Dat zie ik bij mijn zoon ook. Hij steekt enorm veel tijd in huiswerk. Toch staan de meeste klasgenoten er qua cijfers beter voor dan hij. Dat voelt soms wat oneerlijk. Maar ik realiseer mij ook: het leven is niet eerlijk. Ieder kind heeft andere capaciteiten én andere knelpunten.Ze hebben het te doen met wat ze in huis hebben. En dat heeft gevolgen voor hun resultaten.

Dus ja, langzaam werken is een probleem. Aan de andere kant: hij haalt wel heel goede cijfers, schrijf je. Het is dus (maak ik eruit op) wel een behapbaar probleem. Hij staat niet op zitten blijven of op afstromen. Het feit dat leerkrachten aangeven dat zij vinden dat hij langzaam werkt, betekent niet automatisch dat zij het probleem kunnen oplossen. En ook niet dat de school dat zou moeten compenseren. Zo werkt het niet. Je schreef dat school zou moeten onderzoeken hoe dit kan. Ik denk dat de meeste scholen zich niet op dat pad begeven. En al helemaal niet bij een leerling die goede cijfers haalt. Daar hebben ze de tijd en de middelen niet voor. En, hoe jammer het ook is, ik snap dat wel.

Volgens mij kun je een paar dingen doen. Je kunt externe deskundigheid inschakelen om te onderzoeken 'hoe het kan'. Daar kan uitkomen: hij is inderdaad langzaam, maar we kunnen niets doen om dat te veranderen. Mogelijk heb je dan wel een diagnose, waarmee hij recht heeft op extra tijd (nu, maar vooral ook straks bij het eindexamen). Of er komt uit: hij is langzaam én we kunnen hem helpen om dat tempo omhoog te krijgen. Geen idee of dat een realistisch scenario is. Of er komt niets uit.

Even een ander spoor: je zou ook op zoek kunnen naar een goede externe RT'er, die met hem zijn leerstratxegieên onder de loep neemt. Wellicht liggen op dat vlak kansen?

Fruitella en ijsvogeltje

Bedankt voor jullie reactie.

Fruitella, het moeilijke is dat men op school echt niet weet waardoor mijn zoon zo langzaam is. Hij heeft het echt met alles. Zijn klasgenoten hoor ik ook wel eens zeggen "ach Dennis is altijd de laatste". Ik weet voor nu even niet waar ik het zoeken moet maar aanstaande vrijdag ga ik zelf weer naar mijn medium/psycholoog en zij kent mijn zoon ook. Ik denk dat zij wel heel goed begrijpt waar het knelt dus ik zal haar weer om advies vragen.

Ijsvogeltje, je hebt gelijk. Het is vaak moeilijk om door middel van tekst iets goed over te brengen. Ik begrijp nu wel wat je bedoelt.
Het is mijn zoon en ik wil hem graag helpen. Het is een jongen die zo hard werkt en juist dat maakt dat ik vind dat ik me voor hem in moet zetten. Vorige week had hij weer een toetsweek en dan leert hij echt alleen maar. Als hij dan verteld dat hij een paar toetsen gewoon niet af kon krijgen en daarom niet weet of hij wel een goed cijfer zal hebben vind ik dat gewoon sneu. (daar ben ik dan wellicht ook een moeder voor) Natuurlijk is het probleem groter als hij ook nog eens slechte cijfers zou halen maar dan konden we wel makkelijker zeggen "jongen, ga toch een stapje lager en ga verder op de Mavo". Nu blijft hij vechten en vechten en dat terwijl klasgenoten niets doen en ook goede cijfers halen. Iets wat voor hem vaak echt heel frustrerend is.

Ik zal er voor nu mee stoppen. Afwachten wat er gebeurd en er niet een te groot probleem van maken.

als hij langzaam is met alles

zal dan een lager niveau het probleem dan oplossen?
Of gaat hij op dat lagere niveau nog net zo langzaam met makkelijkere toetsen?

Ik denk dat het eerst zaak is om de oorzaak van de traagheid te achterhalen, is zijn reactievermogen verminderd, z'n verwerkingssnelheid erg traag of heeft hij een verkeerde leerstrategie/ probleemoplossende strategie.
Zit er een stuk perfectionisme in de weg, goed is niet goed genoeg.

Pas als je dat weet kun je bepalen wat de strategie is om het probleem op te lossen. Dat kan zijn idd meer tijd, maar ook op een andere manier stof leren en verwerken, een andere manier om een toets aan te pakken. En dan kan het zijn dat het ook doorwerkt in andere aspecten van zijn leven, zodat hij mogelijk niet meer altijd de laatste is.

ehh

Ts schrijft: Ik zal er voor nu mee stoppen. Afwachten wat er gebeurd en er niet een te groot probleem van maken.

Dat klinkt als, ik weet het niet dus ik doe nu maar even niets. Terwijl zijn leraren juist zeggen dat er iets moet gebeuren. Voordat leraren zeggen dat er iets moet gebeuren, nou dat duurt een tijd! Die beginnen doorgaans toch echt niet over kleine dingetjes. En het lijkt mij niet iets dat wel een beetje bij te stellen is door jou of door school, want dan wat het toch al wel gebeurd, denk je niet?

Vraag je huisarts een verwijzing naar een psycholoog mbt leerproblemen of zoals IJsvogeltje heel treffend zei: een goede RT.

Dus, waarom maar niets doen? Zoiets moet uitgeplozen worden. Eerste stadium is soms dat je vanalles afvinkt wat het waarschijnlijk niet is. School weet misschien niet welke richting precies maar ik zou ze toch in een gesprek vragen naar mogelijke richtingen dan wel welk richting ze het absoluut niet zoeken. Werk aan de winkel dus. Laat je niet kisten.

hier ook zo eentje

Ik heb een dochter die haar toetsen vaak niet afkrijgt. Zelfde school als de kinderen van IJsvogeltje. Toch haalt ze goede cijfers en is ze elk jaar zonder onvoldoendes overgegaan. Bij haar is het probleem dat ze alles heel goed wil doen en dan te lang nadenkt over een antwoord. Haar tips: lees een toets eerst helemaal door en begin met de opgaven die 'makkelijk' zijn. Dan heb je daarvoor alvast het maximale aantal punten. Gebruik oordopjes tijdens een toets, omdat je je anders aan medeleerlingen gaat ergeren (mijn dochter is tijdens toetsen allergisch voor tikkende balpennen, gesnuif, gehoest, geschuif). Hetzelfde bij het leren thuis: zorg dat je niet wordt afgeleid (geen Facebook, telefoon en eventueel oordopjes als de buurkinderen gillend buitenspelen). Laat je niet 'opfokken' (woorden van mijn dochter) door een docent die steeds roept hoelang je nog hebt, je kunt je niet meer concentreren als je je laat jutten.
Op de basisschool werkte ze al traag, maar alles was wel in één keer helemaal goed. Ook bij de kleuters al, met aan- en uitkleden voor gym. Altijd de laatste, maar wel met keurig geknoopt bloesje en gestrikte veters. De juf had een soort stoplicht, dat op groen bleef zolang dochter het juiste tempo had, op oranje ging als ze begon achter te lopen enzovoort. Dat was allemaal reuze goed bedoeld, maar het jutte dochter vooral op. In het dagelijkse leven is ze ook redelijk langzaam, ze kan rustig een uur staan koken maar dan krijg je wel een perfecte maaltijd. Ze kan rustig een half uur doen over het strijken van een jurk, maar dan ziet die er spik en span uit. Jut je haar op, dan gaat het vaak niet sneller maar wel slechter. Ze heeft overigens een enorm geduld voor priegelwerkjes en met jengelende kleine kinderen. Bij haar sport is ze wel haantje de voorste (sport waarbij veel beheersing en precisie nodig is en daarover beschikt ze in ruime mate).
Ik heb niet de indruk dat mijn dochter te diagnosticeren zou zijn, behalve dan als perfectionist. Ze heeft er zelf weinig last van, behalve dan dat de toetsen niet af komen. Maar zolang ze voldoende zijn maakt ze daar zelf geen probleem van.
Bij elk rapportgesprek kwam haar traagheid weer naar voren. Ik hoor het nu aan, glimlach en laat het weer los. Het kind is traag, jammer dan. Ze komt er wel.

Gaap

Vanaf groep 1 kreeg ik van de juf te horen dat het werktempo van dochter laag lag en dat het in het volgende school jaar vast problemen zou opleveren. Dat heb ik vervolgens elk jaar bij elk gesprek te horen gekregen. Dochter heeft onvertraagd haar vwo-diploma gehaald, zij is nu tweedejaars student. Ik vind het tempo pas een probleem als het daadwerkelijk een probleem wordt. Dus dat het kind het niveau niet aankan vanwege het tempo, of mentaal in de knel komt. Maar het tempo an sich als probleem beschouwen terwijl de resultaten en het welbevinden verder okee zijn is spijkers op laag water zoeken.

skik

knarsende remmen

Dus, Skik, als je moet constateren dat het een probleem is, er niet meer omheen kan, is het een probleem waar je wat mee moet. Ondertussen heb je alle signalen de wind ingeslagen. Signalen van anderen, met kennis van zaken (kind, eisen toetsen) op een gebied waar je zelf niet zoveel zicht en kennis over hebt (ga ik even vanuit, je zit als ouder niet in de klas van je kind te observeren).
Zonde van de tijd en ook niet motiverend voor je kind, lijkt mij.

nog lastiger

Wederom allerlei goed bedoelde adviezen en ik weet dan echt niet meer wat ik moet doen.

Wel weet ik onderhand hoe het komt dat hij zo langzaam is en een heel klein beetje heeft dat te maken met perfectie maar toch vooral dat hij zijn gedachten eerst moet ordenen (dingen moeten goed binnenkomen) voordat hij aan de gang kan.

Zo kan hij soms ook vragen stellen die heel simpel zijn. Als hij dan vraagt "wat bedoel je?" dan zeg ik soms "ik bedoel wat ik zeg". Toch weet ik nu dat ik het dan anders moet formuleren omdat het bij hem niet goed binnenkomt en hij het echt niet begrijpt. Misschien is hij meer een soort "beelddenker"?

Mijn psychologe heeft me gezegd dat er cognitief iets aan de hand is. Ze heeft me ook gezegd welk onderzoek ik aan moet vragen. Haar ga ik in ieder geval nog eens vragen of zij ons niet verder kan helpen.

idem

en toch Callie, zou ik me niet al te grote zorgen maken zolang zijn cijfers zo goed zijn. Dochter kreeg de traagheid ook steeds vermeld en wij zien het ook wel. Op de basisschool is eens gezegd dat ze door haar traagheid de groep 8 cito wel niet goed zou gaan maken. Daar haalde ze toch 548 voor dus die lange neus heeft ze wel getrokken. Dochter keek ieder vliegje na wat voorbij kwam, was daarbij ook nog wat perfectionistisch en voila, daar heb je de traagheid. Nu zit ze in haar laatste bachelorjaar, heeft 1 jaar extra nodig gehad maar het gaat prima met haar. Wij hebben ons om haar nooit zorgen gemaakt.
Dat is met zoon die dezelfde problemen heeft wel anders, hij kan daarbij ook niet goed leren.