Waarom wordt er gesproken over achterstanden?
De laatste weken lees ik veel over achterstanden die door de coronacrisis zijn ontstaan bij leerlingen. Vanuit de overheid worden nationale programma's opgetuigd om deze "achterstanden weg te poetsen" (quote van minister Slob). Maar: kan je wel spreken over achterstanden bij leerlingen? Past het denken in gemiddeldes en de ontzettende meetdrang waar vele scholen aan moeten voldoen nog wel bij deze tijd? Samen met Erica Aalsma ben ik een petitie gestart om de politiek op te roepen scholen proactief te stimuleren het gesprek aan te gaan over de nieuwe inzichten die zijn opgedaan gedurende de coronacrisis of die door de coronacrisis extra aan de oppervlakte zijn gekomen: Geef scholen (po, vo, mbo, hbo & wo) de mogelijkheid om de kwaliteit van de persoonlijke ontwikkelingen van leerlingen en studenten centraal te stellen. Bied scholen ruimte om de huidige overheersende kwantitatieve kijk, waarin gesproken wordt over gemiddeldes en achterstanden, naar achteren te schuiven. Ben je het eens met deze oproep? Laten we ons dan verzamelen door de petitie te ondertekenen en deze te delen met zoveel mogelijk gelijkgestemden. Zo zorgen we er samen voor dat we een meer persoonlijke en ontwikkelgerichte benadering van het onderwijs mogelijk kunnen maken in plaats van het denken in gemiddeldes, achterstanden en meetbaarheid. De petitie vind je hier: https://ruimtevoorscholenzelf.petities.nl/
Wat bedoel je dan? Wil je een pop voor kinderen? Die meetcultuur gaat veel te ver. Maar ik lees eigenlijk ook geen goed alternatief.
Hoe zorg je dan dat kinderen zich blijven ontwikkelen en scholen niet wegzakken tot zwakke scholen?
Is het niet wat te algemeen? UIt de enquete.
"scholen proactief te stimuleren het gesprek aan te gaan over de nieuwe inzichten die zijn opgedaan gedurende de coronacrisis:
- Geef scholen (po, vo, mbo, hbo & wo) de mogelijkheid om de kwaliteit van de persoonlijke ontwikkelingen van leerlingen en studenten centraal te stellen.
- Bied ruimte om de huidige overheersende kwantitatieve kijk, waarin gesproken wordt over gemiddeldes en achterstanden, naar achteren te schuiven."
Ja, ik zou bijvoorbeeld wel ouders en kinderen 'HET RECHT' willen geven om in overleg met school over te gaan tot online onderwijs. Maar ik denk dat je dat niet bedoelt en dat is voor veel scholen een brug te ver.
Maar dat had hier een hoop kinderleed gescheeld.
Hij hoeft denk ik nog geen kant en klaar plan te hebben. Hij wil dat er verschuiving komt, een nieuwe blik op onderwijs. Openingen om anders te gaan kijken en daarvoor heb je een overheid nodig die daarin steunt. Ik hoop ook dat de coronacrisis ons nieuwe inzichten geeft en dat er vervolgens ook iets mee gedaan wordt. Al zal dit een lang pad zijn, eens moet het toch ingeslagen worden.
Toevallig ken ik Frank een beetje en weet ik dat hij vaak best goede ideeën heeft! Dus mijn steun heb je, ik ga je oproep delen.
Ik vind het wel een goed plan. Ik merk bij mijn oudste zoon een enorme demotivatie. Hij is eerstejaars HBO. Alles gaat op afstand maar de toets methodiek is ongewijzigd gebleven. Geen enkele meevering vanuit het HBO. Geen uitleg over toetsen. Geen enkele mogelijkheid om wat meer herkansingen te doen. Geen aanpassingen in overgangsnormen of toetsnormen. Mijn zoon doet zijn best maar hij heeft het zwaar. Geen contact met studiegenoten of docenten behalve wat online lessen. Van zijn vrienden stopt de een na de ander met zijn studie. Mijn neef is inmiddels ook gestopt met zijn universitaire opleiding. Mijn schhonzus vertelde dat ze bij zijn studie in twente nog nooit zoveel afvallers hadden.
Ik heb nu het gevoel dat studenten super flexibel moeten zijn maar de opleidingsinstituten gaan doorzoals ze altijd al deden. Ook als dat nu meer passend is.
dit is een kans om een te kijken of de huidige methodiek nog wel past en of flexibiliteit niet net zulke goede studenten en leerlingen aflevert.
frankvandenende schreef op 30-01-2021 om 11:38:Maar: kan je wel spreken over achterstanden bij leerlingen? Past het denken in gemiddeldes en de ontzettende meetdrang waar vele scholen aan moeten voldoen nog wel bij deze tijd?......[KNIP]....Geef scholen (po, vo, mbo, hbo & wo) de mogelijkheid om de kwaliteit van de persoonlijke ontwikkelingen van leerlingen en studenten centraal te stellen. Bied scholen ruimte om de huidige overheersende kwantitatieve kijk, waarin gesproken wordt over gemiddeldes en achterstanden, naar achteren te schuiven.""
Je wil een petitie voor iets wat al bestaat. De vrijheid van scholen om het onderwijs zelf in te richten ligt zelfs vast in de grondwet. Juist daarom wordt er met gemiddeldes gewerkt. Er zijn kerndoelen (die delen waar er vergeleken wordt) en er is vergelijking van de uitkomst om aan scholen, ouders en leerlingen het inzicht te geven of scholen het wel goed doen. Op diezelfde manier wordt vergeleken op Europees niveau (Lissabon akkoord)
Er wordt dus niet gemeten aan de hand van een vastgestelde eindstreep en de mate van achterstand, maar aan de hand van de verhouding tov elkaar. Dat geeft voor scholen het enorme voordeel dat maatschappelijke omstandigheden (corona) vanzelf en in gelijke mate worden meegewogen.
Maar voor leerlingen telt natuurijk iets anders. De vraag is hoe zij op individueel niveau presteren op basis- en aanvullende vaardigheden. Lezen, spellen, rekenen, etc.
Dat is wat ze op individueel niveau toegang tot arbeid of zelfs maar hulp ( een formulier helemaal en correct kunnen invullen) verschaft. Die maat is absoluut. Als het jullie te doen is om voor leerlingen op te komen, hou dan op over die gemiddelden. Zorg voor een aantrekkelijk onderwijsmodel dat de achterstanden tov de voor leerlingen absolute maten (een 4 of een 6) weg kan werken.
Plantenbak schreef op 30-01-2021 om 18:Ik heb nu het gevoel dat studenten super flexibel moeten zijn maar de opleidingsinstituten gaan doorzoals ze altijd al deden. Ook als dat nu meer passend is.
dit is een kans om een te kijken of de huidige methodiek nog wel past en of flexibiliteit niet net zulke goede studenten en leerlingen aflevert
Dat is dus het enorme nadeel van de autonomie van scholen. Ook als ze maar wat doen is er niet zoveel tegen te doen zolang ze maar binnen de gemiddeldes scoren.Omgekeerd: ook als het faliekant misloopt dan is er geen nationale aanpak. De scholen moeten het ieder voor zich uitvinden en de overheid mag zich er niet mee bemoeien.
Je zoon doet er goed aan om lid te worden van de LSVB. Daar kan hij vragen stellen over wat hij kan doen om zich over de inhoud van het onderwijs te beklagen. Zie https://lsvb.nl
'Geef scholen (po, vo, mbo, hbo & wo) de mogelijkheid om de kwaliteit van de persoonlijke ontwikkelingen van leerlingen en studenten centraal te stellen.'
In mijn opvatting zijn scholen niet de hoofdspelers als het gaat om de persoonlijke ontwikkeling van leerlingen en studenten. Ze spelen een rol op een bepaald facet daarvan, maar niet de hoofdrol.
Op dit moment bouwt iedereen die met onderwijs te maken heeft voort op het oude, datgene wat ze kennen. Online lessen zijn dus een zwakke afspiegeling van reguliere lessen. Als leerkracht kun je niet anders, je hebt niet de tijd en de kennis om het roer om te gooien. Afstandsonderwijs bestaat echter wel al langer en in andere landen is het ook al veel uitgebreider. Er zou dus op de achtergrond een sterke aanjaagmotor moeten komen, die gaat kijken naar de mogelijkheden van afstandsonderwijs. Dat zal niet in handen van een enkele schoolorganisatie kunnen liggen, wellicht een combinatie van uitgevers en overheid. Maar zeker ook mensen die even over de grenzen heen gaan kijken. We moeten zorgen dat we in de toekomst beter voorbereid zijn en sneller kunnen schakelen.
Tsjor
Enige overpeinzing over de malaise bij de jongeren.
Ik wil het niet bagatelliseren, maar vóór corona was de hamvraag over jongeren: hoe krijgen we ze achter dat scherm vandaan? Nu zit onderwijs op het scherm, en daarmee valt blijkbaar de belangrijkste grond onder de zin van het bestaan weg. Dat is fors.
Er was tegelijkertijd al een ander verschijnsel gaande: jongeren waren niet meer te vangen in traditionele verenigingen: sportclubs, muziekverenigingen, politieke partijen, kerken, al die organisaties hadden moeite om jongeren erbij te betrekken. Ze wil(l/d)en geen verplichtingen meer. Vrijheid is/was de allergrootste vrijheid van het individu. Onderwijs was wellicht nog de enige sociale structuur waarin jongeren zich wilden/moesten begeven. Als dat wegvalt is het ge-atomiseerde individu blijkbaar bijna hopeloos de weg kwijt.
Die traditionele verenigingen liggen nu ook grotendeels stil als het gaat om fysieke contacten, maar de meesten zijn wel nog actief als het gaat om de vraag: hoe gaan we hiermee om. Weliswaar vooral online, maar toch, het nadenken daarover, behouden van dingen die belangrijk zijn, opnieuw opbouwen, dat kan ook een factor zijn die zin geeft aan het leven.
Daarom is het advies van Mirjam ook zinnig: 'Je zoon doet er goed aan om lid te worden van de LSVB.'. Om te beginnen met klagen, maar hopelijk daarna ook met constructief meedenken over de toekomst. Je bent niet alleen. Er zijn velen die met je meelijden, meeklagen en samen kun je iets constructiefs opbouwen. De online-vaardigheden zouden daarbij nuttig kunnen zijn.
Met name in de wereld van de kunsten worden overigens prachtige initiatieven genomen en mooie concepten uitgewerkt: hoe maak je van een lege zaal een nieuw podium.
Tsjor
