vraag over spelling
Ik heb een vraag over de spelling van mijn zoon in groep 7. Die is behoorlijk onder de maat in vergelijking met zijn intelligentie/overige schoolprestaties. Een voorbeeldje: laatst had hij een stukje tekst met 'lolige' ipv lollige, 'wand' ipv want, en 'echoistisch'. Als je hem erop aanspreekt van ' joh, hoe spel je dat nou' dan weet hij het altijd. Hij lijkt het zelf niet belangrijk te vinden om goed te spellen, want 'de andere kinderen doen het niet beter ofzo'. (tussen haakjes: zijn spellingniveau zit altijd een beetje op een laag C-niveau)
Wat denken jullie: 'gewoon' desinteresse en slordigheid, of komt dit ook voor bij dyslexie? Mijn vraag is eigenlijk, of dyslectische kinderen als je ze het vraagt wél weten hoe je dingen schrijft, of dat ze dat ook moeilijk vinden? Zoon leest verder gewoon goed, maar dan weer heel langzaam met toetsen - tot grote verbazing van zijn leerkracht.
Kenmerk van dyslexie
Kenmerk van dyslexie is wat mij betreft dat als een kind werkelijk niet ziet wat hij fout geschreven heeft en ook echt niet weet hoe het wel moet. Als jouw zoon altijd weet hoe hij het verkeerd gespelde woord goed schrijft lijkt het meer op slordigheid. Misschien is zijn houden 'anderen doen het niet beter ofzo' geveinsde desinteresse om zich een houding te geven. Maar als hij weet dat egoïstisch met een g moet (en met een trema, en sch) dan lijkt me van dyslexie geen sprake. Aandachtsproblemen of gewoon niet zo sterk in taal?
skik
Training
Hier twee dyslecten van verschillende gradiatie. Door de dyslectiebegeleiding en training zijn ze bekend met de regels maar door de dyslectie en het probleem met automatiseren, schiet het toepassen in de praktijk erbij in.
Hier was het vroeg al duidelijk. Als we gingen fietsen en ik zei dat we rechtsaf moesten, gingen ze vaak linksaf.
Maar een licht niveau wordt vaak pas zichtbaar bij een test de brugklas,
Als de school er niet achterheen zit, kan zijn omdat dit in hun ogen misschien niet erg genoeg is.. Ze weten ook dat in de brugklas menig vo-school zo'n test afnemen.
Wil je het zeker weten, neem dan kontakt op met een dyslexiecentrum of je IB-er.
Mijn zoon had ook zoiets
Slecht spellen terwijl hij niet dyslectisch is.
Op de methodetoetsen ging het wel goed. Dat was niet geoefend. Maar citotoets en zo ging slecht omdat het dan om alle stof ging en hij de kennis gewoon niet toepaste of niet opgeslagen had.
We zijn in groep 7 thuis gaan oefenen tot hij het wel beheerste. Dat gaf even wat strijd want geen zin. Maar toen hij zich ging/moest inzetten, ging het uitstekend. En dat is zo gebleven, ook op de cito's.
Hij zit nu op 3 VWO.
Herkenbaar
Mijn dochter, ook in groep 7, kan prima spellen voor toetsen en dictees (ook ww-spelling), maar als je haar overig werk leest denk je zeker met een dyslect te maken te hebben. Met ook absurde spelfouten zoals jij beschrijft, 'wand' en zo. Laatste spelling Cito was een IV, wat dan wel vreselijk jammer is omdat ze het echt wel kan.
Katniss
Ik begin zolangzamerhand te denken dat ze het expres doen. Je zag (ziet?) dat bijv. ook op geenstijl gebeuren. Correct spellen is niet stoer, 'wand' en 'kudt' zijn grappig. Levensgroot risico van het expres fout doen is natuurlijk dat het toch fout in je neuronen gaat zitten.
Zo zei ik ooit een paar keer 'voor de grap' katheter tegen katheder en moet ik nu iedere keer goed nadenken wat ook weer de grap was en wat het egt moet zijn.
(de grap zie ik er inmiddels allang niet meer van in)
Slordigheid
Ja hier ook een E voor de vorige cito spelling.
Hier is het slordigheid geweest, ze gingen ook een wedstrijd doen wis het snelst zijn toets af heeft.
Hoorde ik later van mijn zoon, heb de leerkracht erop aangesproken maar haar is niets opgevallen.
Maar goed, heb mijn zoon nu aan het hart gelegd echt op ze moeten letten en zijn best moet doen.
Want hij kan het wel!
Dus mss ook een hartig gesprek voeren met jouw kind over de essentie van de toets?
Belang aangeven
Ja, slordigheid. Het belang er niet van inzien.
Mijn zoon had dat ook.
Hij is pas correct gaan spellen toen hij op de universiteit presentaties en papers moest gaan afleveren.
Dat is kennelijk vroeg genoeg voor sommigen. Maar dat is toch een tikje te filosofisch voor de realiteit van het onderwijs van vandaag: Als mijn zoon nu op school zou hebben gezeten dat was hij niet eens toegelaten tot het gymnasium laat staan dat het ooit tot een geneeskunde studie gekomen zou zijn.
Dat is de realiteit.
Ik probeer me wel eens te verplaatsen in die ernst en vraag me dan af of het mij gelukt zou zijn om hem in die tijd, op de basisschool dus al, van die ernst te doordringen. Zodat hij eerder al zijn energie zou willen steken in correct spellen.
Ik weet het niet.
Ik zou het natuurlijk wel proberen.
Het doet
Dit komt vast ook voor bij kinderen met dyslexie maar mijn kinderen (geen dyslexie tot nu toe) doen dit.
Het doet mij denken aan respons-inhibitie (nadenken voor je iets doet) en/of meta-cognitie (een stapje terug doen om jezelf en de situatie te overzien en te evalueren, of te wel nakijken).
Hedendaags onderwijs
Ja vreselijk M. Lavell, ik zie het om eerlijk te zijn ook heel somber in voor zoon.
Hij is totaal niet bezig met school en een laatbloeier.
Vroeger kon je het nog allemaal rechtzetten als je bijvoorbeeld uitblinkt met wiskunde maar nu wordt je overal op afgerekend. ..
leest jouw kind regelmatig?
De mijne niet, houdt er niet van. Dat is wel een nadeel en ik merk dat ook aan haar spelling (inmiddels 17...). Je zou bijna denken dat je met een dyslect te maken hebt, maar ik denk niet dat dat zo is. Ondanks haar slechte spelling (wat ik toeschrijf aan zelden lezen), heeft ze geen specifieke kenmerken (ze heeft juist een enorm ruimtelijk inzicht, praatte al heel vroeg in volzinnen enz. allemaal zaken die bij een dyslect vaak slecht zijn). Ik koppel het aan het nauwelijks lezen. Zij schrijft rustig, nu nog...... 'gezegt'. Het is niet eens zo dat ze de 'kofschip' regels niet kent of niet snapt, maar je bent (jij en ik ook niet) met elk woord bezig met die werkwoordregels. Sommige wéét je gewoon, simpelweg al alleen omdat 'gezegt' in geen enkele vorm bestaat. Als je veel leest dan zal je dat nooit zo schrijven. Niet alleen omdat je met het toepassen van de regels dat niet zo zal schrijven, maar omdat het gewoon niet 'staat'.
Bij ons is het dus, m.i. een vorm van weinig geschreven tekst zien en automatiseren in combi met slordigheid om de regels toe te passen.
weten en toepassen
Mijn kinderen weten prima hoe het moet, en dat lukt met spellingstoetsen ook wel redelijk tot goed. Staat de spelling niet centraal, dan is het een ramp.
Ik denk dat als ze zich goed focussen op spelling, hetgeen natuurlijk wel moet bij een spellings oefening of toets, het wel lukt. Maar als de aandacht verlegd wordt naar iets anders het niet meer lukt de concentratie ook nog op te brengen voor spelling,
Het zou dus zomaar kunnen dat mijn kinderen behoorlijk wat moeite hebben met spelling. Dingen die je moeilijk vindt lukken wel bij grote focus.
Ik ben een absolute ramp qua ruimtelijke oriëntatie. Ik mis een innerlijk kompas, volledig, ik verdwaal nog in een vreemd huis.
Toch lukt het mij heus wel om ergens te komen. Ik moet daar wel hard voor werken, gaat echt niet vanzelf. Ik moet me ook enorm concentreren, anders gaat het mis. Te gezellige gesprekken in de auto zorgen er geheid voor dat ik niet via de korste weg ergens kom
Dyslexie,tsja, ergens verdenk ik minstens één kind van mij daar wel van. Het zal er alleen nooit uit komen omdat ze veel te hoog scoort. Maar er zit wel degelijk een discrepantie met haar verdere functioneren/intelligentie.
