Voor het eerst naar het voortgezet onderwijs
Beste ouders / lezers,
Graag jullie tips💐
Mijn dochter zit in groep 8 en ze gaat volgend jaar naar middelbare school.
Ik heb 2 problemen:
Ten eerste heb ik geen flauw idee hoe ik met middelbare scholen contact kan opnemen en een afspraak maken voor een gesprek. Afgelopen week heb ik paar e-mails gestuurd maar geen reacties gehad.
Ten tweede , mijn dochter heeft mooie cito resultaten ze heeft een I voor begrijpend lezen en een III voor rekenen en een II voor spelling. Maar ze heeft als advies kader gekregen... Ze is heel verdrietig en ze vindt het niet eerlijk.... Zijn er ook ouders die ondanks mooie cito resultaten een lage advies hebben gekregen?
Graag jullie ervaringen..
Alvast heer erg bedankt voor tijd en moeite om mijn bericht te lezen....
Ouders en Onderwijs
Weinig zelfreflectie daar bij jou in de buurt. De wethouder heeft een programma gerealiseerd dat kansen voor kinderen moet verbeteren door mooiere schoolgebouwen en meer diversiteit op scholen.
Niets over de onderadvisering door leerkrachten. Helaas.
Er is ook geen onderwijsconsumentenorganisatie zoals in Amsterdam.
https://oudersenonderwijs.nl/
Er zijn nog onafhankelijke ouderorganisatie maar anders is dit een overheidsorganisatie aan wie je nog advies zou kunnen vragen.
Formuleer een kort concreet verhaal over je kind en de juf, de cijfers en het advies en wat je zou kunnen doen? Wat raden zijn aan? Wat je niet al gedaan hebt?
Noem dat ook vooral, wat je al gedaan hebt.
Ik wens je veel succes. Soms kom je er eht niet doorheen. Dan is het rustig doorgaan en werk met de adviezen die hier in de berichten staan over gesprekken met scholen over het advies en de mogelijkheden om op te stromen.
Onbegrijpelijk
Het beeld van de juf over Jan Ligthart is onbegrijpelijk: 'ze zei nee ik vind het niet nodig voor haar het is meer voor nieuwkomers die extra ondersteuning nodig hebben met taal of kinderen die problemen hebben met organiseren...'.
Mijn dochter had en heeft niets van wat zij beschrijft en de dochter van een basisschoolleerkracht die ik onlangs hierover sprak ook niet.
Ze geeft zelf eigenlijk het beste argument om wel naar Jan Ligthart te gaan, namelijk dat je dochter nog in een ontwikkeling zit, waarvan op dit moment nog niet zo duidelijk is hoe ver ze komt.
Ik zou Jan Ligthart opbellen en hen vertellen waarom de school niet mee wil werken; en vragen of zij advies hebben om daarmee om te gaan. Wellicht kunnen ze een informatie-meet- online geven aan de leerkracht en de interne begeleider om hen bij te spijkeren. Ik zou zeker ook naar de directie stappen en aangeven dat dit speelt, ter informatie. Niet om meteen een uitspraak te vragen, want dat levert problemen op en de directeur zal meteen achter het eigen personeel gaan staan. Maar het probleem van het verkeerde beeld van Jan Ligthart is wel een belangrijk probleem voor zijn school en personeel.
Ik kan me voorstellen dat een leerkracht nu geen uitspraken gaat doen over: wat als mijn dochter straks allemaal I scoort. Je loopt dan het risico dat het kind onder druk gezet wordt om te presteren, dat er met kunst- en vliegwerk een hogere score uitgeperst wordt en dat het kind vervolgens in een traject terecht komt waar de eisen te hoog zijn, met alle gevolgen van dien.
Voor de middelbare school zou ik zeker kijken of het mogelijk is dat er een brugjaar is, waarna het kind alsnog van kader naar GT kan gaan, als de prestaties daarvoor aanleiding geven.
Ik zou wel willen dat de negatieve sfeer die nu in jullie gezin rond kader hangt weggehaald kan worden. Ik vind het persoonlijk vervelend, omdat ik heb gezien dat ook kader (voor kinderen met ambities) toch nog heel wat vereist, dat goede kader-leerlingen met een goede basis uitstekend hun weg kunnen vinden via het MBO naar een goede werkplek. Zoals gezegd: dochter werkt nu op een vliegveld, met veel uitdagingen, zelfs in corona-tijd. Haar vriendje (kader, mbo-2, mbo-3 en mbo-4) werkt als kok in een restaurant, waarvan ik de prijzen niet meer kan betalen (als het restaurant weer open is).
De toekomst van kinderen kent soms vreemde wegen. Zoon met havo/hbo is opgebrand op zijn werk als leraar, verdiepte zichzelf in IT en werkt nu met veel plezier als computerdeskundige (ik ken al die termen niet precies), zonder enig diploma in die richting, maar met genoeg kennis, intelligentie en doorzettingsvermogen.
Ik zou nu dus vooral vertrouwen uitstralen naar je dochter: hoe je weg ook zal zijn, je komt er wel. Als het kader wordt, zorg dan maar dat je een goede kader-leerling bent. Overal kun je leren en daar gaat het om. Schooldiploma is maar een klein facet van die toekomst. Ja, soms mis je wat. Ik heb bijvoorbeeld indertijd niet mijn didaktische aantekening gehaald. Jammer. Als ik dat nu nog zou willen zou ik er 4 jaar studie aan moeten besteden, terwijl het me toen maar 1 tentamen en een relatief korte stage had gekost. Dus ja, soms mis je bepaalde afslagen. That's life.
Tsjor
De lange weg
De lange weg, het stapelen, is leuk voor kinderen die dat nodig hebben, maar bij een te laag schooladvies kan het een frustrerende exercitie worden. Afgelopen week in de documentaire Klassen, kwam een jongen in beeld die veel te slim was voor het basis. Hij had ongeveer 9 weken afwezigheid in een jaar en de laagste cijfers van iedereen. Als het hoeft moet je er niet de zegeningen van zoeken, dan is het gewoon vreselijk jammer en vervelend.
Fijn als je dan na 10 jaar in een sterrenrestaurant mag werken. Misschien heeft een ander juist de ambitie om daar te kunnen eten.
Hij is nu 24. Ik gun ieder kind dat hij/zij op zijn 24ste er zo stevig voor staat als deze jongen: overal waar hij komt wordt hij aangenomen, hij kan kiezen, heeft nu in deze lastige tijd een baangarantie, een salaris waar ik blij van zou worden etc. etc. En ik vind het niet erg dat ik niet genoeg verdien om zo'n etentje te kunnen betalen.
Bij een te laag schooladvies moet je je kind juist stimuleren om er het beste van te maken, zodat het kind alsnog (met gemak) uitblinkt. Liever dat dan de negatieve uitstraling, dat het een slechte opleiding is en een slechte start en een slecht advies van een slechte basisschoolleerkracht. Je kunt er zelf als ouder aan bijdragen dat het juist geen frustrerende exercitie wordt, enerzijds door het te relativeren, anderzijds door vertrouwen te hebben en houden in de capaciteiten en je kind, en ten slotte door je kind op allerlei andere plekken en manieren te stimuleren in zijn/haar ontwikkeling.
Mijn ziekenhuismanager had als diploma LTS, ging de verpleging in en heeft jarenlang als manager gewerkt, zonder enige verdere opleiding of diploma. Intelligentie komt er toch wel uit, maar lang niet altijd via school.
Tsjor
CITO oefenen
Hier wordt de mogelijkheid genoemd om de CITO te oefenen, met oefenboekjes of met de computer.
Dan ben je inderdaad laat voor aanmelding maar mogelijk kun je wel naar de school van het niveau dat je kind goed aankan.
Daar zou je nu al mee kunnen beginnen.
Klassen
Ik heb de aflevering van 'klassen' inmiddels bekeken en ik vind de staat van het onderwijs daarin deplorabel naar voren komen. Kinderen die door slecht onderwijs op jarenlange afstand zijn gezet.
Maar ik vond er ook een vreemde beweging inzitten: enerzijds de hele grote roep, dat de gezinssituatie thuis vooral bepalend is voor de situatie op school; en anderzijds bijna constant een beroep willen doen op de gezinssituatie thuis: ga dit thuis maken, vraag iemand om je te helpen. Nee, stop. Dat ga je niet meer doen als school, als je eigen analyse is, dat ongelijkheid van gezinssituatie doorwerkt in het onderwijs. Je gaat geen krakkemikkig paard binnenhalen. Je zorgt zelf voor de kwaliteit die nodig is voor kinderen om te leren.
CITO-resultaten moeten niet meer afhankelijk zijn van de vraag of ouders wel of niet in staat zijn om huiswerkbegeleiding en extra cito-trainingen te betalen. Schaf dan de cito maar af. Zorg dat er een brede brugperiode is (2 jaar) in de middelbare school, waarin kinderen gemakkelijk nog kunnen wisselen van niveau. Ik zou bijna weer gaan pleiten voor de middenschool.
Het onderwijs moet zelf weer de ambitie krijgen om het allerbeste uit de kinderen te halen en daar zelf alle middelen voor inzetten. Skip de thuissituatie, niet relevant. Geen gesprekken meer over. Bespaar je die tijd en benut die tijd om je eigen organisatie van het leren beter te doen.
Dat kan, zelfs als er dramatische dingen zijn gebeurd in de thuissituatie. Toen mijn vader plotseling overleden was kwam ik, natuurlijk wel te laat, in de klas. De juf vertelde kort aan de klas wat er gebeurd was en samen werd een onze vader en een wees gegroet gebeden; en gingen we over tot de orde van de dag. Heerlijk. Mijn eigen emoties werden bij mij gelaten. School en thuis waren twee verschillende dingen. Der juf ging niet over thuis en thuis ging niet over school. Nu zag ik een moeder achter de juf aan de klas in denderen en in het bijzijn van de kinderen vertellen hoe de broer bewerkt was met een mes. Hup, eruit. Naar buiten. Geen verhaal voor kinderen. Geen verhaal voor school.
Volgens mij kan het. Als ik nu wel eens leerkrachten hoor vertellen over hun werk vertellen zij vooral verhalen over de ouders en hoe moeizaam een en ander gaat. Dat moet anders. Ouders moeten de school uit. Letterlijk, maar ook in het denken. Elke opdracht en taak, waarvan je bedenkt dat de ouders iets moeten doen, schrappen. Neem je eigen verantwoordelijkheid en spreek met elkaar langdurig en voortdurend vooral over incompetente collega;'s die hele klassen jarenlang slecht onderwijs hebben gegeven.
Tsjor
tsjor
"Skip de thuissituatie, niet relevant."
Maar kan dat? Al laat je alle werkstukken en huiswerk op school maken, dan blijft er toch nog steeds zo'n meisje dat zonder eten naar school komt en wellicht afgeleid is doordat er een familielid is neergestoken? Ook bijvoorbeeld 1 maaltijd op school regelen gaat niet oplossen dat die thuissituatie nog in haar hoofd zit.
Valerie
Je komt altijd noodsituaties tegen, die direct om een oplossing vragen, daar hoef je geen systeem voor maaltijden op school voor op te tuigen. In dit geval had het al geholpen als er een continurooster was, zodat het kind tussendoor niet naar huis hoefde te gaan andere kinderen vervolgens niet meer op school kwamen. een continurooster is om meerdere redenen een goede aanpassing aan de moderne samenleving, waarin bijvoorbeeld veel auto's rondrijden.
Het kan best zijn dat de thuissituatie nog in het hoofd van een kind zit, maar dat wil niet zeggen dat je er goed aan doet om daarop de focus te leggen. als je het weet kan het zijn dat je beter begrijpt waarom een kind op dat moment er niet met de gedachte bij is. Maar vervolgens moet je toch je best doen om te zorgen dat ze er wel met de gedachte bij is. De eerste stap is dan"doorgaan met de les. Niet het kind fixeren op narigheid, maar de kans bieden om eruit te komen door het normale schoolse leven aan te bieden en toch ook wel eisen te stellen aan haar aandacht, op een gepaste wijze uiteraard.
Vooral: gebruik de gezinssituatie niet als excuus, waarom het jou als school niet lukt. Zeker niet als je ondertussen moet concluderen dat een klas jarenlang slecht onderwijs heeft gehad. Je hebt wel belangrijkere zaken aan je hoofd als school. Er liggen belangrijkere taken op je bord.
Tsjor
Valeria
Natuurlijk zit dat in het meisje dr hoofd. Maar het is geen verhaal om in het bijzijn van anderen te vertellen. En de juf moet het ook weten, en daarna weer les. Daar heeft het kind het meeste aan. Zo'n knuffeljuf is leuk, maar ze moet wel serieus aan de bak met de kinderen.
Ook de ouderavond over het vo. Dat de ouders hun wens naar de kinderen moeten uitspreken, en dan die opa. Tenenkrommend, waarom doen ze dat toch! Echt, ga lesgeven in plaats van dit 
In Frankrijk krjngen kinderen een warme maaltijd op school. Geen slecht idee.
@emma
Die ouderavond vond ik inderdaad ook tenenkrommend! Vooral die jongedames die dat leidden.
Maar ik denk dat er een reden is waarom ze dit zo aanpakken. Op andere scholen gebeurt dit niet, dus er zal daar wel een reden zijn om ouders van extra informatie te voorzien die niet zelf op zoek (kunnen) gaan naar die informatie. Ik denk dat je er met lesgeven alléén niet komt bij sommige kinderen. En dat als de kinderen er niet komen, het niet alleen aan de school ligt.
Beter les geven
De basisschool van zoon pakte flink uit in groep 8 omdat de school zoveel jaar bestond. Projectjes, feestjes, het kon niet op. Nou, echt leuk was het wel.
Bij dochter werd het laatste half jaar van groep 8 vanaf januari nog even stevig ingezet op taal en rekenen. Want, een zwarte school, en je wil ze nog even veel meegeven zodat ze wat spek op de botten hebben op het voortgezet onderwijs.
Nou kunnen mijn kinderen toch wel goed leren en ze hadden thuis ook de wind mee wat betreft ondersteuning, natuurlijk niet op het gebied van echtscheiding van hun ouders en de spanningen met de hulpverlening en de kinderbescherming.
Maar ik ben toch blij dat de school daar in onze tijd in elk geval niet de hand in had, dat gewroet in de thuissituatie.
Ja, kun je een kind helpen als school, prima, maar school is nu 'vindplaats' van kindermishandeling en die lobby lukt en gaat ten koste van het onderwijs.
Inderdaad, school kan zich achter de thuissituatie verschuilen als het niet goed gaat met het leren van een kind. Inderdaad, laat de school het oppakken.
Als ouder heb ik de kinderen geholpen omdat je ziet waar het misgaat en de school het niet oppakt maar liever heb je dat de school dat wel lukt, zodat het niet afhangt van de ouders.
Overigens zie ik het als een gedeelde zaak en je kunt alle soorten ouders leren hoe ze hun kinderen zo goed mogelijk kunnen helpen in het onderwijs.
Ik heb het wel eens aangekaart, een avond waarin ouders elkaar tips konden geven hoe om te gaan met het huiswerk in de brugklas. Maar ja, men wil liever een avond over 'drugsgebruik' of 'puberbrein'.
ouderavond
Nee, die ouderavond komt uit de zgn "ouderbetrokkenheid"- hype. Dat ouders voorlichting krijgen over soorten onderwijs en het vo is heel normaal en ook goed. Maat niet die sessies van" je kind iets toewensen" , grrrr....
Kinderen met ouders die meedenken hebben het makkelijker dan kinderen met ouders die dat niet kunnen of niet willen. Dat zal ik niet ontkennen, maar juist deze kinderen zijn zo afhankelijk van goed onderwijs. En dat krijgen ze niet. Zie ook dat jongetje dat ondanks alles zichzelf Nederlands leert op de computer thuis. Dat hoort hij op school te doen!
Informatie
Als het de bedoeling was om informatie over te dragen, dan is er veel kritiek op te geven: wat op het bord stond wat te complex, de taal was te moeilijk en te weinig informatief. Les geven is een kunst, informatieoverdracht is daarvan één belangrijk onderdeel. als je dat al niet beheerst, dan moet je echt wat anders gaan doen. Dat doen ze dan ook: graven in de relaties tussen ouders en kinderen en vooral kritiek leveren op de ouders die het niet goed doen. Goh, die opa weet niet eens wat hij zijn kleinkind zou wensen. Nee, maar de school zorgt niet voor onderdak, kleding en eten, komt niet halen en brengen etc. etc.
Ik vond het ook afschuwelijk., met een akelige stem.
Tsjor
Tsjor
"Mijn ziekenhuismanager had als diploma LTS, ging de verpleging in en heeft jarenlang als manager gewerkt, zonder enige verdere opleiding of diploma. Intelligentie komt er toch wel uit, maar lang niet altijd via school."
Resultaten uit het verleden.... Bizar dat je over LTS begint, het opleidingsniveau ligt nu veel hoger en je komt er dus niet meer zo makkelijk. Er gaan vele anderen gewoon voor, liggen bovenaan op de stapel.
Dit kind moet gewoon naar een mavo/havo brugklas, ik zou niet voor minder gaan.
De column
https://www.nporadio1.nl/ovt/onderwerpen/68865-2020-12-06-de-column-van-john-jansen-van-galen
John Jansen van Galen bespreekt de klasseverschillen van vroeger en de gevolgen voor het soort onderwijs dat je dan geacht werd te volgen.
Tenzij je een doorzettende moeder had of zelf door de diverse niveau's je weg naar voren studeerde.
Het is nog niet veel anders hoewel de kinderen nu meer kleur hebben.
Er zijn meer leerkrachten nodig die door die verschillen heen vertrouwen op de talenten van kinderen.
Je denkt: als ik dat aan de orde stel dan denkt men/de leerkracht: ja, dat is waar, dat weet ik ook, er IS sprake van onderadvisering en wij als leerkrachten HEBBEN ECHT een blinde vlek wat dat aangaat. Laat ik daar nou eens goed naar kijken en dan realistischer er mee omgaan.
Maar zo werkt het niet.
Iedereen vind de eigen opstelling het meest realistisch en als je dat niet vind en je hebt de macht dan zet je gewoon de hakken in het zand.
Menselijke eigenschap die ouders ook kunnen laten zien.
Jammer helaas want nu moet je zien uit al te groot gedoe te blijven terwijl het zo simpel is.
