Visolie of medicatie: ervaring?

geen ervaring

Geen ervaring. Nou ja, wel een tijdje geprobeerd hoor, maar zonder effect.
Medicatie heeft hier wel effect, heel veel zelfs. Onze zoon heeft al een paar jaar medicijnen. 'Hadden we dan maar eerder gedaan', zeiden we, toen we merkten hoe het hem hielp. En dat hoor ik ook vaak van andere ouders. Vrijwel iedereen wil er aanvankelijk niet aan, net als jij. We kennen immers 'de verhalen' over medicijnen, en die worden vaak bijzonder negatief gepresenteerd.

Maar als je in de praktijk merkt hoe je kind opknapt, hoe het leven makkelijker voor hem wordt, dan lees je die negatieve verhalen toch op een andere manier. Laat ik het zo zeggen: dan vallen bepaalde patronen in die verhalen op.

Zonder jou in de richting van medicijnen te willen duwen: kijk verder dan cijfers op school. Jammer dat je zegt dat je lange tijd geen medicijnen wilde 'omdat zijn cijfers goed waren'. Een kind is meer dan een cijfer-kanon. Cijfers zijn niet synoniem aan het welzijn van je kind. Nu zijn cijfers slechter zijn, wil je wel iets doen voor je kind. Dat triggert mij wel. Ik heb daar geen oordeel over hoor, maar op basis van jouw bericht valt mij dat op.

Weet je wat trouwens het prettige is aan medicijnen? Dat je er gewoon mee kunt stoppen als het niet bevalt. Mijn suggestie zou dan ook zijn: stel een test-periode met medicijnen niet te lang uit. Er zijn zoveel kinderen die écht baat hebben bij medicijnen... gun je kind op z'n minst een periode om dit ook te proberen. En beoordeel het resultaat niet alleen op de cijfers, maar op het welbevinden van je kind.

methylfenidaat

Onze zoon heeft methylfenidaat, dat is het 'standaard' middel zeg maar. Ook wel bekend als Ritalin, maar dat is een merknaam. Je hebt deze kortwerkend en langwerkend. Eerste ca. 2 jaar had hij kortwerkend (3 x per dag), daarna is hij overgegaan op langwerkend (ook wel bekend als concerta, maar ook dat is een merknaam) + aan het einde van de middag er nog een kortwerkende bij.

Onze zoon was wat jonger toen hij begon, namelijk 8 jaar. En wat mij opviel: hij gaf zelf ook niet aan problemen te hebben of zich slecht te concentreren, wat jij ook zegt. Dat zal vooral zijn omdat hij niet anders was gewend. Hij wist helemaal niet hoe het zou voelen als er meer rust in zijn lijf en hoofd zat. Hij wist niet dat het anders zou kunnen.
Pas toen hij een tijdje de medicijnen had, merkte hij (en wij! want ook wij waren aan hem gewend zoals hij was) wat het hem opleverde.

Wij vonden de start wel lastig. Je gaat toch zitten wachten op een wonder We moesten de eerste weken per dagdeel op een lijst bijhouden wat hem opviel, en de juf ook. Erg lastig, want je hebt daardoor toch het gevoel dat je van alles moet zien. Terwijl je gewoon niet in het hoof en lijf van je kind kunt kijken. Pas na een aantal weken/maanden kun je er meer beschouwend naar kijken en vallen (nieuwe) patronen op. Toen konden we zeggen 'goh, hij heeft al drie weken geen driftbuien meer gehad', dat soort dingen.

Wat hier een aandachtspunt blijft: eetlust. Bij nogal wat kinderen neemt de eetlust af. Hier geen mega-probleem, maar we moeten wel vaak zeggen dat hij echt moet gaan eten. Gisteren kwam hij ook weer met een volle broodtrommel thuis. Oh ja, vergeten... (en geen knorrende maag).

ADHD

Ik lees nergens dat je zoon gediagnosticeerd is met AD(H)D? Een diagnose is zeer nuttig, en als je medicatie wil gebruiken noodzakelijk. Vergeet visolie en andere zogenaamde supplementen die bij ADHD zouden werken; dat is volgens uitgebreid en intensief wetenschappelijk onderzoek niet zo. Visolie is gezond en goed voor de hart- en bloedvaten maar helpt niet om beter te kunnen concentreren of tegen overmatige prikkels.
ADHD is een neurochemische stoornis in de hersenen en alleen medicatie is daarbij blijvend effectief alhoewel 20% van de mensen met AD(H)D geen baat heeft bij medicatie en/of de bijwerkingen (gebrek aan eetlust, moeite met inslapen) zijn blijvend te heftig.

Mijn zoon van 13 is op zijn 8e gediagnosticeerd met ADHD en is begonnen met Ritalin. Dit werkte niet afdoende en hij bleef misselijk. Daarna overgestapt op Concerta; dit werkte goed (he he, mama, eindelijk rust in mijn kop) maar omdat hij gebrek aan eetlust bleef houden en zijn groei stagneerde zijn we er vorig jaar mee gestopt. Toen nog een tijdje Medikinet geprobeerd maar zoon kan gewoonweg niet tegen methylfenidaat. Het slapen ging beroerd, totdat hij melatonine kreeg (na een uitgebreide melatonine-test bij een slaappoli door een neuroloog). Veel mensen die methylfenidaat slikken hebben baat bij melatonine.
De kinderpsychiater die hem nu behandelt, heeft Strattera voorgeschreven. Dit medicijn werkt heel anders zodat we hopen dat zoon wel de voordelen krijgt van medicatie maar niet de bijwerkingen van methylfenidaat (Ritalin, Concerta, Medikinet). Hij slikt het nu bijna 2 maanden en tot nog toe heeft hij geen last van de bijwerkingen zoals bij methylfenidaat. Zoon heeft absoluut medicatie nodig; in ieder geval om te kunnen functioneren op school maar vooral omdat hij anders gek wordt van de drukte in zijn kop. Hij wil dus zelf echt medicatie. Omdat alleen daarmee hij zichzelf kan zijn en zijn kwaliteiten ten volle kan benutten zonder die overprikkeldheid en onrust.
Welke vorm van medicatie voor jouw specifieke kind geschikt is, en in welke dosering, is een kwestie van overleg met de behandelaar en vooral een kwestie van tijd, geduld en observatie. Zaak is om niet te snel op te geven. Daarnaast is alleen een pil geen oplossing; de omgeving (ouders en school!) moet handvaten krijgen en gebruik van hulpmiddelen helpt ook. Het kind zelf moet ook inzicht krijgen in zijn of haar stoornis. Daarnaast zorgen voor heel veel structuur, duidelijkheid en regelmaat. En verder sluit ik me aan bij alles wat Ijsvogeltje al heeft geschreven

http://www.steunpuntadhd.nl/is-het-adhd/

Elisa

Waarom zeg je dat een diagnose noodzakelijk is als je medicatie wilt gebruiken? Dat is niet waar namelijk. Een arts is vrij om medicatie voor te schrijven, ook methylfenidaat. Daar is niet altijd een diagnose voor nodig.

Wil

Het mag (nog) wel, maar het is natuurlijk zeer onwenselijk om zonder specialistische kennis, uitgebreid, gedegen onderzoek en goede diagnose op eigen houtje dit soort medicatie voor te schrijven. Bevoegd betekent nog niet bekwaam! Het is toch van den zotte dat iemand zonder diagnose (zware) medicatie voorgeschreven kan krijgen. Niet alle drukke kinderen hebben ADHD en je hoeft geen ADD te hebben om concentratieproblemen te hebben. Iemand die geen AD(H)D heeft maar wel Methylfenidaat slikt kan daar averechtse effecten en zelfs schadelijke bijwerkingen van krijgen. Daarom ligt er nu een nieuwe Multidisciplinaire Richtlijn ADHD waarin wordt gesteld dat alleen medisch specialisten na een diagnose medicatie mogen voorschrijven: "De enige legitieme weg om genoemde medicatie (Ritalin) te verkrijgen is door tussenkomst van een arts op basis van medisch inhoudelijke gronden. De geregistreerde indicatie voor het gebruiken en voorschrijven van Ritalin is de behandeling van een aandachtstekortstoornis met hyperactiviteit (ADHD). Dat sprake is van een dergelijke aandoening moet dus eerst worden vastgesteld."

http://www.ouders.nl/vraagbaken/adhd-of-add-medicatie-zonder-offici%C3%ABle-diagnose-15-jr
http://www.balansdigitaal.nl/balans/wat-vindt-balans/voorschrijven-medicatie-bij-adhd/

Elisa

Ook een psychiater weet niet altijd zeker of er 100% sprake is van een stoornis en de eventuele oorzaak. Logisch, Adhd en andere stoornissen zijn niet 100% waterdicht aan te tonen. Het zijn kenmerken die een richting opwijzen. Methylfenidaat wordt altijd opgestart als proefperiode. Met of zonder diagnose, het is altijd afwachten hoe je kind reageert op de medicatie. Met of zonder diagnose kunnen de medicijnen zeer vervelende bijwerkingen hebben. Dat ze alleen voorgeschreven mogen worden door een specialist ben ik al jaren voorstander van, dat de medicijnen eenvoudig te verkrijgen waren wist ik ook al jaren, ondanks alle tegenwerpingen, o.a. op dit forum.
Jij schreef dat voor medicatie een diagnose nodig is en dat is dus pertinent niet waar. Dat je nu schrijft dat het wenselijk is, is een ander verhaal.

omgekeerd

Sterker nog: er zijn ook artsen die eerst medicatie voorschrijven en pas op basis daarvan een (of geen) diagnose stellen. Ik heb wel eens gehoord dat dit zeker bij volwassen patiënten vaak gebeurt, maar bij een vriendje van een van mijn kinderen ook.
Medicatie is altijd een 'test'. Diagnoses worden immers gesteld op basis van 'wat zien we aan de buitenkant'. En niet op basis van 'welke chemische processen vinden plaats in de hersenen'.

visolie, maggiemac

Persoonlijk geen ervaring met visolie. Mijn zoon heeft een periode een "nepbrouwseltje" geslikt omdat hij moeilijk in slaap viel. Als placebo werkte het prima, zoon sliep er heerlijk op en zonder enge dromen. ( De dromen veroorzaakten een angst om te gaan slapen, ik zocht iets om de cirkel te doorbreken). Ik zou dus de goedkoopste visolie halen, je zoon heeft er vertrouwen in. Wie weet, helpt het hem psychologisch gezien als steun om groep 8 wat geconcentreerder te blijven.

Ontwikkeling

Ik merk juist dat de rem bij diagnoses en medicatie er het laatste jaar een beetje op gaat. De laatste 10 jaar hebben we de piek, dacht ik, wel een beetje gehad. School en de maatschappij stellen hoge eisen aan onze kinderen, niet iefereen voldoet aan die afgebakerde kaders. Mijn zoon zeker niet. Het blijft zoeken naar oplossingen wat je denkt als ouder wat je kind nodig heeft om redelijk mee te hobbelen in de het plaatje. Een diagnose, met of zonder medicatie, het zijn keuzes.
Het niet hebben van een diagnose en geen gebruik van medicatie is ook een lastige weg, maar we nemen de gevolgen voor lief. Tijd is hierbij een sleutelwoord. Ouder worden en door ervaringen leren en het liefst zijn eigen keuzes maken hebben we gerespecteerd bij onze zoon.
Misschien had hij het makkelijker kunnen hebben, functioneren op een "hoger niveau", ik zie wel wat de toekomst brengt. Het is zijn toekomst, ik sta aan de zijlijn.

eisen van deze tijd

Net als Maggiemac vraag ook ik mij af hoe het komt dat zo veel kinderen genoemde aandoeningen hebben. Ik vermoed dat dit ook deels komt door de eisen van deze tijd en het schoolsysteem. Het filmpje van Ken Robinson

http://www.youtube.com/watch?v=zDZFcDGpL4U
slaat voor mijn gevoel de spijker op z'n kop (is bijna 12 minuten lang, maar zeker het bekijken waard)

vis eten

Ik heb ook een zoon met PDD-Nos (en ADHD). Die van ons zit al jaren aan de methylfenidaat, in een heel lage dosering. Dat hij die medicijnen gebruikt neemt niet weg dat wij op andere gebieden ook met hem aan de weg timmeren. Alles wat je doet kan een (klein) effect hebben. Zelf merkte ik vroeger een duidelijke gedragsverbetering na het eten van vette vis. Gewoon, pasta met zalm of zalmvissticks.
Daarnaast krijgt hij al meerdere jaren elke dag een theelepel lecithine. Sinds we daarmee begonnen zijn hebben we zijn medicatie niet hoeven verhogen (wel verlaagd). Of het aan de lecithine ligt weet ik niet maar zowel wij als ouders als de leerkracht op de basisschool zijn sindsdien enorm verbaasd over zijn vooruitgang. Maar het kan ook ergens anders aan liggen. Je weet het toch niet, een kind ontwikkelt zich ook zonder allerlei pillen en hulpmiddelen. 't Is in elk geval een goedkoop middel en onze zoon vindt het lekker (ik vind het zelf smerig maar ik vind het natuurlijk best).
Maar wat je ook probeert, een wondermiddel bestaat niet. Het zijn hoogstens kleine duwtjes in de goede richting. Een aanpak op meerdere gebieden (andere aanpak van het kind, iets andere voeding, medicijnen, een geschikte omgeving creëren) vind ik een aanrader.
Ik vraag me af of de zoon van Maggiemac geen inslaapproblemen heeft eigenlijk?

Pirata - geheel OT

Hey Pirata, je bent er weer! Dat is lang geleden. Of was je er wel maar dan incognito?

he ijsvogeltje

Ja, ik was er (heel) soms nog, maar idd incognito. En ik voelde me niet meer zo in de doelgroep van "zorgenkinderen" passen (eens een zorgenkind, altijd een zorgenkind gaat gelukkig niet op!). Dus ik rooide het een tijdje zelf