Veel ruzie met klasgenoten
Onze zoon is 8 jaar en zit in groep 4. Heerlijk kind, maar wel temperamentvol en kan fel reageren als iets niet naar zijn zin gaat. Nu krijg ik de afgelopen weken van 3 verschillende moeders klachten over het gedrag van mijn zoon richting hun zoon/dochter. Varieert van lelijke dingen zeggen tot uitdagen en schoppen. Zoon vertelt hier thuis niets over, als ik ernaar vraag (omdat ik het dus van andere moeders hoor) geeft hij aan dat het 'voor de grap' was of dat de ander begon en dat hij toen boos werd en ook lelijke dingen ging zeggen. Zijn leerkracht is een heel tolerante, makkelijke juf en zij ziet wel dat zoonlief soms nogal 'primair kan reageren' (dit zijn haar woorden) maar verder weinig bijzonderheden. Wel af en toe gedoe, maar niet opvallend vaker/erger dan andere kinderen volgens haar. En wij zien trouwens ook dat veel kinderen hem erg leuk/aardig vinden. Kreeg gisteren op valentijnsdag 2 kaarten en een cadeautje van meisjes uit zijn klas..
Wij spreken zoon erop aan als we signalen krijgen dat er iets misgaat, leggen uit dat zijn manier van reageren op klasgenoten niet handig is en spreken af wat hij wél kan doen als de ander begint met uitdagen of lelijke dingen zeggen (namelijk vragen of ze willen ophouden, weglopen of naar de juf gaan). En in één geval hebben we zoon en het andere kind samen laten praten en afspraken laten maken over hoe ze het gezellig kunnen hebben (onder begeleiding van mij en de andere moeder). Hierbij was duidelijk zichtbaar dat zoon schrok van hoe het andere kind zich voelde door hoe hij deed. En na dat gesprek was het probleem opgelost.
Ik baal er echter wel van dat dit telkens gebeurd, omdat ik bang ben dat mijn zoon straks de naam krijgt dat hij andere kinderen pest of problemen veroorzaakt. En ik vind het ook echt vervelend dat hij met zijn gedrag dus blijkbaar zoveel impact heeft op klasgenoten. Mijn man zegt dat het vanzelf over gaat, zoon moet leren om zijn grote mond te houden en dat leert ie vanzelf als ie erdoor in de problemen raakt zegt hij. Ik denk daar dus wat anders over. En wil eigenlijk met de juf gaan praten over hoe dit op te lossen. Wat vinden jullie? Laten gaan of nu al in actie komen?
In actie komen
Je zoon beseft niet wat voor impact zijn acties hebben op een klasgenootje, je schreef dat hij er erg van schrok. Daaruit maak ik op dat je zoon helemaal niet wil kwetsen, zich er alleen niet van bewust is dat hij dat doet.
Ik zou hem proberen te helpen, misschien kun je met zo'n moeder afspreken dat jullie de kinderen beide helpen om het uit te praten. Als het uitpraten vaker gebeurd zal je zoon zich eerder van het patroon bewust worden en voor iedereen die leuke, aardige jongen zijn. Dat wil hij immers zelf ook.
